29.9.10

ΟΔΟΣ: Αβεβαιότητα

Ακόμη και το maxi πανηγύρι της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης αυτή την χρονιά είναι αφιερωμένο στα στενάχωρα οικονομικά μέτρα. Ήδη οι καθιερωμένες δηλώσεις του πρωθυπουργού και σύντομα κι’ αυτές των κομματικών αρχηγών αναμένεται να αφιερωθούν στην πρωτοφανή κρίση και στο ενδεχόμενο ο επικείμενος χειμώνας να είναι ο θερμότερος των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Ώστε λόγω των εκλογών του Νοεμβρίου, δεν απομένει από το να αποδειχθεί ο Σεπτέμβριος μήνας τελικής διαμόρφωσης των (χειμερινών) εξελίξεων.

Ο πρόσφατος ευρύς ανασχηματισμός της κυβέρνησης -με τα πολλά μετονομασθέντα υπουργεία- εκτός από πρακτικές κυβερνητικές ανάγκες που φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει μετά από 11 μήνες κυβέρνησης, έχει στόχο του την διατήρηση της πολιτικής πρωτοβουλίας από το ΠαΣοΚ. Ως τις αυτοδιοικητικές εκλογές οι οποίες θα έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα.

Οι εκλογές του Νοεμβρίου, σε Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας αλλά και στους νέους δήμους που προκύπτουν από την εφαρμογή του «Καλλικράτη», με τον Δήμο Καστοριάς να εξακολουθεί να αποτελεί το μήλο της έριδας, βρίσκονται στην ατζέντα. Οικονομική κρίση, λιτότητα και μέτρα, πολιτικές-κομματικές εξελίξεις και διοικητική μεταρρύθμιση, αποτελούν το μοτίβο.

Οι υποψήφιοι περιφερειάρχες Ι. Παπαϊορδανίδης από το ΠαΣοΚ και Γ. Δακής, νομάρχης Κοζάνης από την Νέα Δημοκρατία, αναμένεται να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των απορημένων για τις εξελίξεις ψηφοφόρων στους 4 νομούς της Περιφέρειας. Πολλά βεβαίως θα εξαρτηθούν τόσο από τους αντιπεριφερειάρχες που θα προταθούν ως υποψήφιοι από τα κόμματα, όσο και από τους υποψήφιους συμβούλους.

Για την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ η εκλογική αναμέτρηση στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, από την οποία προέρχονται κεντρικά στελέχη του «συστήματος» Γεωργίου Παπανδρέου (όπως ο πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος – βουλευτής Καστοριάς, ο υπουργός Οικονομικών κ Γ. Παπακωνσταντίνου και η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, βουλευτές Κοζάνης) έχει κορυφαία σημασία.

Μια ενδεχόμενη ήττα, θα αποτυπώνει την πρώτη σοβαρή αποδοκιμασία των στρατηγικών της επιλογών. Και μάλιστα σε εκλογική περιφέρεια η οποία μπορεί να γίνει και πάλι «πράσινη» (αφού πράσινη ήταν κάποτε). Μια τέτοια εξέλιξη σε συνδυασμό με αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα και σε άλλες Περιφέρειες θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, σε ένα κόμμα που ιδεολογικά ομονοεί τεχνητά, χάρη στην ενοποιό δύναμη του σκήπτρου των Παπανδρέου. Αντίθετα, μια ενδεχόμενη νίκη του ΠαΣοΚ έστω και οριακή, θα αποδείκνυε ότι το κυβερνητικό κόμμα συγκρατεί σε λογικά πλαίσια τις διαρροές των δυσαρεστημένων.

Φημολογείται έτσι, ότι με το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές του Νοεμβρίου ξεκίνησε ήδη από το καλοκαίρι η προσπάθεια περαιτέρω αποδόμησης της Νέας Δημοκρατίας. Με κεντρικό στόχο τον τέως γενικό γραμματέα της Περιφέρειας κ. Ανδρέα Λεούδη να καταγγέλλεται αφηρημένα για πολιτικά σκάνδαλα επί των ημερών του. Στα οποία φερόταν να διαδραματίζει τον δικό του ρόλο και ο υποψήφιος (για περιφερειάρχης) της Νέας Δημοκρατίας νομάρχης Κοζάνης κ. Γ. Δακής.

Μάλιστα στο εσωτερικό της Ρηγίλλης, επικρατεί η αίσθηση ότι νήματα της προσπάθειας αποσταθεροποίησης της Ν.Δ υφαίνονται (και) από τον βουλευτή Καστοριάς (και πρόεδρο της Βουλής) κ. Φίλιππο Πετσάλνικο. Ένθερμος οπαδός της αποκλειστικότητας και της μοναδικότητάς του (αφού επιμένει να κυριαρχεί επί 30 χρόνια) και αφοσιωμένος λειτουργός του Παπανδρεϊσμού, είχε θέσει άλλωστε στο στόχαστρο του τον τ. περιφερειάρχη ήδη από την εποχή της «πιλοτικής» αποναρκοθέτησης του Γράμμου. Ο οποίος (κ. Α. Λεούδης) παρεμπιπτόντως, διαπιστώνει τώρα ότι τα ΜΜΕ (κυρίως εφημερίδες) που τα 5 χρόνια της θητείας του τον ακολουθούσαν κατά βήμα (προφανώς με το αζημίωτο της… αποκλειστικότητας), όχι μόνο του έστρεψαν τις πλάτες, αλλά τέθηκαν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης.

Απροσδόκητος σύμμαχος του ΠαΣοΚ σε όλα αυτά, προσέρχεται ο βουλευτής της ΝΔ στην Κοζάνη κ. Γ. Κασαπίδης. Αν και νεαρός στην ηλικία, μοιάζει να επιχειρεί να εγκαθιδρύσει το δικό του κάστρο, όχι μόνο στην Κοζάνη, αλλά σε ολόκληρη στην περιφέρεια, και να γίνει ρυθμιστής της Νέας Δημοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανόμενης της Καστοριάς. Όπως συμβαίνει στην Κρήτη, που την έχουν μοιράσει σε τιμάρια τα πολιτικά αφεντικά της.

Στην ίδια ορχήστρα του νεοδημοκρατικού εμφύλιου πολέμου, έχουν εμπλακεί και άλλες προσωπικότητες ακόμη και από την Καστοριά, που όταν δεν μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα, κινούνται στις παρυφές της πολιτικής γραφικότητας. Στον αντίποδα όλων αυτών, θεαματικά ουδέτερος στην διαμάχη, φροντίζει να παραμένει ο βουλευτής Καστοριάς της Ν.Δ. κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας μια και διαπιστώνει ότι οι όποιες παρεμβάσεις του στο πρόσφατο παρελθόν, τον έφθειραν σε ένα βαθμό, χωρίς κανένα λόγο. Με αυτές τις οπισθοδρομικές πολιτικές συνθήκες, δρομολογούνται οι εξελίξεις για τις μεταρρυθμιστικές εκλογές σε δύο μήνες από τώρα, σε Περιφέρεια.

Διότι σε ό,τι αφορά τις εκλογές στους δήμους, με πρώτο και καλλίτερο τον νέο Δήμο της Καστοριάς, εκεί τα πράγματα αποκτούν τις διαστάσεις ενός σεναρίου ταινίας τρόμου.
Η εκδήλωση ενδιαφέροντος για τον Δήμο Καστοριάς από τον έως τώρα νομάρχη Καστοριάς κ. Κ. Λιάντση, καθώς και από τους κάποτε υποψήφιους βουλευτές κ. Γ. Ζαρομυτίδη και Π. Γκέτσιο, δυναμιτίζει το ήδη εύθραυστο κλίμα των εσωκομματικών ισορροπιών της Νέας Δημοκρατίας.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι η (τυχόν) επιλογή του κ. νομάρχη για το χρίσμα θα κατηγορηθεί ως άτολμη και θα επαναφέρει τον «κίνδυνο» επανάληψης εκλογικού αποτελέσματος σαν κι’ αυτού των περασμένων δημοτικών εκλογών. Όταν οι νεοδημοκράτες δεν στήριξαν τον άλλοτε νομάρχη Καστοριάς κ. Γ. Καπαχτσή. Ενώ η τυχόν επιλογή οποιουδήποτε άλλου θα ενεργοποιήσει σύνδρομα βαθύτερης διαίρεσης με το πρόσχημα του τοπικιστικού χαρακτήρα. Καθότι αμφισβητείται η επάρκεια γνώσης και κατανόησής των προβλημάτων των περιοχών του νέου δήμου και ειδικά της πόλης της Καστοριάς. Τέλος η (τυχόν) επιλογή του κ. Π. Γκέτσιου θα αποτελέσει αφορμή για την καταγγελία της νέας ηγεσίας της Ν.Δ, ότι παλινορθώνει την Πολιτική Άνοιξη στην οποία ανήκε (και) ο ίδιος (υπήρξε υποψήφιος νομάρχης και βουλευτής της).

Όλα αυτά δείχνουν το σοβαρό έλλειμμα κλίματος ενότητας της Ν.Δ. Ενισχύουν τις άλλες υποψηφιότητες, όπως αυτή του κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη, ο οποίος ανακοίνωσε την κάθοδο του στις εκλογές ακόμη και χωρίς «χρίσμα». Μέλος κι’ αυτός κάποτε της Πολιτικής Άνοιξης, αλλά επιπλέον και αντιδήμαρχος επί δημαρχίας Δ. Παπουλίδη, γνωρίζει καλά ότι στην Νέα Δημοκρατία πολλοί είναι όσοι τον περιμένουν στην γωνία.

Αν και η υποψηφιότητα του ήδη δημάρχου Καστοριάς κ. Ι. Τσαμίση εξακολουθεί να συζητείται, ωστόσο η προοπτική μοιάζει να διαθέτει θεωρητική αξία. Έτσι για τον Δήμο Καστοριάς απομένουν οι δημαρχιακές υποψηφιότητες του κ. Κ. Κοντόπουλου και του κ. Π. Παπαδιαμαντόπουλου. Του μεν πρώτου να κινείται στο πλαίσιο της ακομμάτιστης κατεύθυνσης και να προβάλλεται ως τεχνοκρατική, ενώ του δεύτερου φέρεται να σχεδιάζεται από το κυβερνητικό ΠαΣοΚ. Σε κάθε απ’ αυτές τις περιπτώσεις, η σύνθεση των ψηφοδελτίων αυτών των υποψήφιων δημάρχων θα οριστικοποιήσει τις προοπτικές.

Με κυρίαρχη την αβεβαιότητα, τόσο η Καστοριά, όσο και η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, προετοιμάζονται για την κρισιμότερη αυτοδιοικητική περίοδο που έζησε η περιοχή. Ώστε τα «Σεπτεμβριανά» να αποδειχθούν και με αυτή την συγκυρία, καθοριστικής σημασίας για πρόσωπα και πράγματα.

28.9.10

ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΜΠΟΥΣΙΟΥ: Η λίμνη

Το μέλλον της Καστοριάς
είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το μέλλον της λίμνης

Oι πρώτες μου μνήμες, φαντασιώσεις και εμπειρίες είναι συνυφασμένες με τη λίμνη της Καστοριάς. Το σπίτι μας βρισκόταν στη νότια παραλία. Πολύ μικρός, τα βράδια μπέρδευα συχνά των ήχο των κυμάτων της με τον ήχο που κάνει ο χαλαρός καλπασμός ενός αλόγου επάνω σε πλακόστρωτο. Φανταζόμουν κάποιον άγνωστο καβαλάρη να μπαίνει στον κήπο του σπιτιού μας και με κυρίευε ένας έντονος υπαρξιακός φόβος. Σαν το φόβο που μου προξενούσε και η απόκοσμη βοή της παγωμένης λίμνης, όταν τις πολύ κρύες νύχτες του χειμώνα «έριχνε ροκάνια» λόγω τις διαστολής που παρατηρείται στον πάγο όταν πέφτει η θερμοκρασία του. Τον κήπο του σπιτιού μας τον χώριζε μόνον ένας δρόμος από τη λίμνη. Έτσι, όταν άρχισε να ξεχειλίζει η παιδική ζωτικότητα, σαφής διάκριση μεταξύ λίμνης και στεριάς δεν υπήρχε και η ευεργετική συμφιλίωση με το υγρό στοιχείο ήρθε απόλυτα φυσιολογικά.

Ώρες ατελείωτες περνούσαν με κολύμπι και ψάρεμα στη λίμνη, που τότε ήταν ακόμα σχετικά καθαρή. Ώρες αλησμόνητες που ομόρφαιναν τα παιδικά μας χρόνια. Θυμάμαι ακόμα το πείσμα με το οποίο παραβγαίναμε σε μακροβούτια και την ευχαρίστηση που νιώθαμε όταν πιάναμε πρικιά τσιουκάνια, πλατίκες και τούρνες, με καλάμι ή με σιαπκάζι, (πετονιά) που στην άκρη είχε μια γυαλιστερή περιστρεφόμενη μεταλλική πεταλούδα ή ένα μικρό βαρίδι από μολύβι και τρία, τέσσερα αγκίστρια.

Οι παιδικές μας αναμνήσεις, οι πρώτες εικόνες και εμπειρίες, οι χώροι στους οποίους πρωτοπαίξαμε και πρωτοερωτευτήκαμε, όλα όσα πρωτογνωρίσαμε κατά την κρίσιμη περίοδο που διαμορφώνεται η προσωπικότητάς μας, είναι συνυφασμένα άρρηκτα με τον εαυτό μας. Για το λόγο αυτό, ακόμα και οι πιο εγωιστές και ιδιοτελείς άνθρωποι, στο βαθμό που αγαπούν τον εαυτό τους αγαπούν και τον τόπο στον οποίο μεγάλωσαν, με την προϋπόθεση φυσικά ότι τους έχουν απομείνει έστω και κάποια ίχνη συναισθηματικού κόσμου. Λογικό είναι επομένως να θεωρώ τη λίμνη της Καστοριάς σαν ένα τμήμα του εαυτού μου, όπως άλλωστε υποθέτω συμβαίνει και με όλους τους Καστοριανούς. Μόνον έτσι μπορώ να εξηγήσω την ικανοποίηση που αισθάνομαι όταν έχω την ευκαιρία να δείξω στους γνωστούς μου την ομορφιά της πόλης στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα και, από την άλλη, την απογοήτευση που με καταλαμβάνει, μαζί και ένα αίσθημα ντροπής, όταν διαπιστώνω από κοντά τη σημερινή κατάσταση της λίμνης.

Με το πέρασμα του χρόνου τα νερά της, που κάποτε χρησίμευαν και για πόσιμο νερό, γίνονταν όλο και πιο θολά, ο βούρκος στο βυθό της αυξανόταν και τα καλοκαίρια μια αντιαισθητική πρασινάδα έκανε όλο και πιο αισθητή τη δύσοσμη παρουσία της. Η αδίστακτη και αλόγιστη εναπόθεση στη λίμνη όλων των μπαζών που προέκυπταν από την οικοδομική δραστηριότητα και η ανεξέλεγκτη εισροή σ’ αυτήν απορρυπαντικών και φυτοφαρμάκων, θεωρούνται τα κυριότερα αίτια της εξέλιξης αυτής. Ένας βιολογικός καθαρισμός που ξεκίνησε να λειτουργεί τη δεκαετία του ΄80 και δέχεται πλέον τις περισσότερες αποχετεύσεις της πόλης, οι οποίες πριν τη λειτουργία του χύνονταν κατευθείαν στη λίμνη, δεν μπόρεσε να αποτρέψει την επιδείνωση της κατάστασής, με σοβαρό κίνδυνο η λίμνη να μετατραπεί κάποια στιγμή σε βάλτο.

Η σχετική αδιαφορία και η αδράνεια με την οποία αντιμετωπίστηκε εξέλιξη αυτή, διαχρονικά, από τους κατοίκους της περιοχής είναι δύσκολο να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι, το πρόβλημα δεν τους ανησυχεί ή ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει όλες τις διαστάσεις του. Τα πιθανότερα αίτια πρέπει να αναζητηθούν μάλλον στο συμβιβασμό ο οποίος ακολουθεί συνήθως τη διαπίστωση του αδιεξόδου ή της αδυναμίας να εξευρεθεί λύση. Για παράδειγμα, πώς να εξηγηθεί η απάθεια και η απραξία με την οποία αντιμετωπίζεται το πρόβλημα που δημιουργείται στη λίμνη κατά τους μήνες του καλοκαιριού, όταν μετατρέπονται τα νερά της σ’ ένα παχύρευστο πολτό με έντονη δυσοσμία; Πρόκειται για ένα φαινόμενο εξαιρετικά δυσάρεστο. Αυτό όμως που στεναχωρεί και πολλές φορές εξοργίζει τον επισκέπτη της πόλης δεν είναι αυτή καθεαυτή η κατάσταση, η οποία έτσι και αλλιώς δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί με αποσπασματικά μέτρα, αλλά η ανυπαρξία οποιασδήποτε προσπάθειας -έστω και χάριν εντυπώσεων- εκ μέρους των υπηρεσιών του Δήμου, ή, γιατί όχι, Καστοριανών εθελοντών, για την αντιμετώπιση ενός δυσάρεστου φαινομένου που δυσφημεί την πόλη.

Με τον όρο «αγαθά» εννοούμε όλα όσα είναι απαραίτητα για την επιβίωση και την ευημερία μας, ή όσα κατά την κρίση μας και τις επιθυμίες μας βελτιώνουν τη ζωή μας. Ορισμένα, ίσως τα πιο σημαντικά, δεν διαθέτουν υλική υπόσταση και ούτε ανταλλάσσονται στη βάση των αγοραίων αξιών. Παρέχονται απευθείας από τη φύση και από την κοινωνία, αναλόγως του οργανωτικού και ποιοτικού της επιπέδου. Η ομορφιά της φύσης, ο καθαρός αέρας και το καθαρό νερό, η υγεία, η φιλία, η δημιουργική και μόνιμη εργασία, η αίσθηση της ασφάλειας και άλλα παρόμοια, είναι αγαθά ανυπολόγιστης αξίας. Συνήθως όμως, επειδή θεωρούμε την ύπαρξή τους αυτονόητη, δεν συνειδητοποιούμε την αξία τους. Αν και παρέχονται, ως επί το πλείστον, δωρεάν, η διασφάλισή τους προϋποθέτει ανθρώπινη σωφροσύνη, σοβαρές και συστηματικές παρεμβάσεις και, όχι σπάνια, τη διάθεση σημαντικών οικονομικών πόρων. Από την άλλη μεριά, ορισμένα από αυτά είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν και να αποφέρουν σημαντικά οικονομικά πλεονεκτήματα σε αυτούς που τα διαθέτουν, αν αξιοποιηθούν έξυπνα όλες οι ευκαιρίες που προσφέρονται από τα κοινωνικά και οικονομικά πρότυπα που έχουν επιβληθεί στις μέρες μας.

Μια όμορφη και ανθρώπινη πόλη και μια λίμνη με ολοκάθαρα νερά και πλούσια βιοποικιλότητα, θα ήταν για τους Καστοριανούς ένα πολύτιμο αγαθό και ταυτόχρονα ένας πραγματικός πλούτος. Αρκεί να υπολογιστεί η άνοδος της αξίας των ακινήτων της πόλης, που θα προκύψει από την εξυγίανση της λίμνης, για να διαπιστωθεί ότι, τα οικονομικά οφέλη θα είναι ανυπολόγιστα. Όπως, αντίστοιχα, ανυπολόγιστες θα είναι και οι ζημιές σε ένα ενδεχόμενο καταστροφής της.

Αν ο προβληματισμός αυτός επεκταθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, μπορούν να κατανοηθούν ευκολότερα οι λόγοι για τους οποίους οι κάτοικοι μιας λειτουργικής, καθαρής και όμορφης πόλης έχουν περισσότερους λόγους να νιώθουν ικανοποιημένοι και περήφανοι για την καταγωγή τους. Στο βαθμό που ικανοποιούνται οι ανάγκες μιας κοινωνίας στα επίπεδα της αισθητικής και των συναισθημάτων, το πολιτισμικό της επίπεδο αναβαίνει, το αίσθημα της συλλογικότητας ενισχύεται και η δημιουργικότητα των ατόμων που την συναποτελούν αυξάνεται, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής τους και να αναβαθμίζεται το βιοτικό τους επίπεδο.

Όσα χρόνια παρακολουθώ την πορεία της Καστοριάς, ποτέ δεν διαπίστωσα την ύπαρξη κάποιου συγκεκριμένου και συλλογικά συμφωνημένου σχεδίου, για την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η ανάπτυξη της πόλης σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται, εξαντλούνται συνήθως στην αντιμετώπιση προβλημάτων, όταν αυτά προκύπτουν, ή στην κατασκευή κάποιων αποσπασματικών έργων, μερικές φορές χρήσιμων και τις περισσότερες φορές ανώφελων, κακότεχνων και σπάταλων. Ταυτόχρονα οι επιχειρηματικές δραστηριότητες αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον άναρχο και ως ένα βαθμό ανεξέλεγκτο, που δεν επιτρέπει τη δημιουργία υγιών, βιώσιμων και δημιουργικών επιχειρήσεων οι οποίες παράγουν πλούτο όχι μόνον για τους ιδιοκτήτες τους, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή στην οποία αναπτύσσονται.

Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα και παρασέρνει ότι δεν έχει στέρεες ρίζες. Οι κοινωνίες που διαθέτουν βούληση για επιβίωση, είναι υποχρεωμένες να επιλέξουν εγκαίρως την κατεύθυνση, τις μεθόδους και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για τη μελλοντική τους ανάπτυξη. Να συμφωνήσουν κοινούς στόχους και να δράσουν συλλογικά, χωρίς να προτάσσονται αποκλειστικά τα προσωπικά συμφέροντα και οι ιδιοτελείς επιδιώξεις. Το γεγονός ότι η Καστοριά ποτέ δεν διέθετε ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο, είναι μία από τις αιτίες που την οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση της οποίας τα κυριότερα χαρακτηριστικά είναι: η καθοδική πορεία της γούνας, που υπήρξε για αιώνες η κύρια δραστηριότητα της πόλης, η ανεργία και η οικονομική δυσπραγία που βιώνει τα τελευταία χρόνια ένα μεγάλο τμήμα των κατοίκων της, το άναρχο, κακόγουστο και μη λειτουργικό οικιστικό περιβάλλον, οι κακές και υποβαθμισμένες κοινωνικές υποδομές και τέλος η συνεχιζόμενη ανατροπή των ισορροπιών στο οικοσύστημα της λίμνης

Κανένα προσωπικό συμφέρον δεν μπορεί να συντηρηθεί και να ευδοκιμήσει σε ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον. Ορισμένοι φυσικά διαθέτουν την «ικανότητα» να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους σε βάρος του περίγυρού τους και όταν αποκτήσουν επαρκή οικονομικά εφόδια μετακομίζουν συνήθως σε άλλες, αναβαθμισμένες, περιοχές. Ο αριθμός τους όμως είναι εξαιρετικά περιορισμένος και δεν θα έπρεπε να είναι για τους πολλούς παράδειγμα προς μίμηση.

Ειδικά σήμερα, σε περίοδο κρίσης -όχι μόνον οικονομικής αλλά και κοινωνικής- ο σχεδιασμός για τη μελλοντική ανάπτυξη της πόλης είναι ένα ζήτημα απόλυτης προτεραιότητας, ιδιαίτερα για τους νεώτερους Καστοριανούς διότι, αυτοί κατά κύριο λόγο θα εισπράξουν τα οφέλη ή θα πληρώσουν τις επιπτώσεις μιας αρνητικής πορείας. Τα διαθέσιμα μέσα δεν είναι πολλά και οι προοπτικές για ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία δεν διαγράφονται ευοίωνες, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η διαγραφόμενη δραστική μείωση των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ που έχουν αναπτυχθεί σε αυτήν. Το σημαντικότερο εφόδιο στο οποίο μπορεί να στηριχθεί η ανάπτυξη της Καστοριάς, έξω από τη δημιουργικότητα των κατοίκων της, είναι η ομορφιά του Τόπου τους, η οποία οφείλεται κυρίως στην ύπαρξη της λίμνης, που παρά τα προβλήματά της συνεχίζει να καθορίζει τη φυσιογνωμία τόσο της πόλης, όσο και της ευρύτερης περιοχής.

Για λόγους ιστορικούς, πολιτισμικούς και περιβαλλοντικούς το μέλλον της Καστοριάς είναι άρρηκτα συνυφασμένο με τη λίμνη της. Αν καταστραφεί η λίμνη θα συμπαρασύρει μαζί της και την πόλη. Στο βαθμό που ισχύει η διαπίστωση αυτή, η εξυγίανση και η σωτηρία της είναι μονόδρομος και επιβάλλεται να αναδειχθεί σε κοινό, οραματικό, στόχο για ολόκληρη την περιοχή. Η επιδίωξη του, εκτός από τη σωτηρία της λίμνης, μπορεί ταυτόχρονα να ενώσει τους Καστοριανούς και να τους παρακινήσει στην ανάληψη συλλογικών προσπαθειών, με όλα τα θετικά αποτελέσματα που προκύπτουν για κάθε κοινωνικό σύνολο όταν ενισχύεται σ’ αυτό η συλλογική συνείδηση.

Η δημιουργία φορέων, επιτροπών και η επανειλημμένη εκπόνηση μελετών που συνήθως μένουν στα συρτάρια, αν δεν συνιστούν εμπόδια, είναι ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας. Αυτό που χρειάζεται απαραίτητα είναι η ξεκάθαρη και ισχυρή βούληση εκ μέρους όλων όσων διαχειρίζονται τις τύχες της πόλης, αλλά και όλων των κατοίκων της. Χρειάζεται έντονη πίεση προς την κεντρική διοίκηση της Χώρας για να υποχρεωθεί να δείξει έμπρακτο ενδιαφέρον για την επίλυση ενός προβλήματος το οποίο έχει και διαστάσεις πανελλαδικού ενδιαφέροντος. Χρειάζεται η αξιοποίηση όλων των οικονομικών μέσων που παρέχονται και ιδίως των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που έχουν σχέση με θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και ανάπτυξης κοινοτήτων της Περιφέρειας.

Χρειάζονται άμεσα αποφάσεις και αποτελεσματικές ενέργειες. Χρειάζεται μία μόνον μελέτη και ένας εξειδικευμένος ανάδοχος, που θα αναλάβει την εφαρμογή της με ακρίβεια και στο ακέραιο, υπό την ευθύνη του Δήμου και κατ’ εξοχήν του εκάστοτε Δημάρχου της πόλης, ο οποίος πρέπει να συναισθανθεί την τεράστια ιστορική ευθύνη που επωμίζεται, είτε το θέλει, είτε όχι. Χρειάζεται τέλος ο κάθε κάτοικος της περιοχής να ενστερνιστεί το πρόβλημα και εκτός από την πίεση που θα ασκήσει στους αρμόδιους φορείς, να συνδράμει και ο ίδιος με ό,τι μπορεί να διαθέσει εφόσον τη ζητηθεί.

Επιστήμονες Καστοριανοί με σχετική εξειδίκευση υπάρχουν. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι, της διασποράς, οι οποίοι μπορεί να διαθέτουν ακόμα μεγαλύτερη εξειδίκευση και εμπειρία. Αν κληθούν όλοι αυτοί να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους, είναι σίγουρο ότι θα το πράξουν αφιλοκερδώς. Παρενθετικά να σημειωθεί ότι, η ένωση όλων των παραλίμνιων οικισμών σε ένα Δήμο, όπως προβλέπεται από το σχέδιο «Καλλικράτης», μπορεί να επηρεάσει θετικά των συντονισμό των ενεργειών που θα απαιτηθούν για την εξυγίανση της λίμνης.

Προς το παρόν όμως, αυτό που προέχει ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου είναι, οι ψηφοφόροι του Δήμου Καστοριάς να στείλουν ένα ξεκάθαρο και σαφές μήνυμα προς όλους τους συνδυασμούς που θα ζητήσουν την ψήφο τους ότι, αυτή θα εξαρτηθεί, κυρίως, από το αν θα εντάξουν την εξυγίανση της λίμνης στα προγράμματά τους σε πρώτη προτεραιότητα και από την σοβαρότητα και πληρότητα με την οποία θα έχουν επεξεργαστεί συγκεκριμένες θέσεις, που θα κάνουν το όνειρο για μια καθαρή και πανέμορφη λίμνη πραγματικότητα.

27.9.10

Bloomberg: Greece's Papandreou Plans Export of `Mediterranean Diet'


Πηγή: Bloomberg 23 Σεπτεμβρίου 2010

Greek Prime Minister George Papandreou discusses his plan to export the Greek "Mediterranean Diet" as a weight loss product to help ease the Greek dept crisis. Papandreou spoke yesterday to the Economic Club of New York. Bloomberg's Deirdre Bolton reports.

video: Bloomberg

26.9.10

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: «Ξένη δημοσίευση»

Είμαι το σπίτι

Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα,
σαν τα γυμνώσεις.

(Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, ΚΙΧΛΗ)


Είμαι το σπίτι που έμεινε κλειστό ένα καλοκαίρι
κι οι άνθρωποι του έφυγαν σε πλούσια εξοχή

κι έμειναν και το ξέχασαν για πάντα.
Είμαι το σπίτι που έμεινε έρημο το χειμώνα
να περιγράφει τη σιωπή στα έπιπλα
και στους τοίχους
να ιστορεί τα πρόσωπα
μέσα στην κρύα νύχτα
ν’ ακούει το τηλέφωνο σπαραχτικά να ηχεί
και να μη βρίσκεται κανείς ν’ ακούσει
τη φωνή του.

Στέφανος Μπεκατώρος (Πατριδογνωσία)



Τo σπίτι έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί εδώ και δέκα χρόνια. Δεν το επισκεπτόμαστε. Δεν μένουμε πια παρά λίγες περιστασιακά ώρες σ’ αυτό. Τα ιδιαίτερα νυκτερινά ήθη των ιθαγενών βογατσιωτών (έναρξη προγράμματος μετά λίαν ζωηράς μουσικής στις 2 τα ξημερώματα μέχρι τις 7 το πρωϊ) δεν επιτρέπουν σε κανένα εχέφρονα -αλλά και μη βαρύκοο- πολίτη μήτε αυτόν «τον ύπνο του δικαίου».
Ανήκοντας πλέον στους «αυτοεξόριστους βογατσιώτες της διασποράς» στέρησα κι από τα παιδιά μου εμπειρίες και μνήμες από μια παιδική ηλικία στη γενέτειρα.(Δυσανα) απλήρωτη πληγή…
Μου στάλθηκαν πρόσφατα αυτές οι φωτογραφίες από το σπίτι. Παλιοσίδερα και σκουπίδια κάθε λογής μαζεμένα έξω από την πόρτα. Στην αυλή (αλλά πως;) ριγμένα σπασμένα καθίσματα και αποτσίγαρα των ολονυχτίς διασκεδαζόντων.

Ευχαριστώ θερμά τον Δήμο Ιωνα Δραγούμη (ο κάλαθος απορριμμάτων είναι δικός τους και βρίσκεται στην κατάσταση αυτή δυό και πλέον χρόνια….). Ιδιαιτέρως χάριτας οφείλω στον κ. Δήμαρχο καθώς και σε όλους τους βογατσιώτες Δημοτικούς Συμβούλους φίλους -ενόμιζα ηλιθίως- παιδιόθεν. Τους συγχωριανούς μου όλους για την ολόθερμη μέχρι τώρα κατανόηση και συμπαράσταση καθώς και τη δίκαιη ανταπόδοση για όσα τους προσφέρθηκαν (αν ποτέ -λέω- τους δόθηκε κάτι).
Τον ιδιοκτήτη της παρακείμενης pub -και μέγα πολιτιστικό παράγοντα του τόπου- για τις ευγενικές και καθόλα συμβολικές, ως άνω, χειρονομίες.
Ιδίως δε ευχαριστώ την Αστυνομική Διεύθυνση Καστοριάς για την υποδειγματική εκτέλεση των καθηκόντων της όλα τούτα τα χρόνια και για την άμεση ανταπόκρισή της στις κλήσεις μου -κάποτε και τρείς ώρες μετά- έτσι όπως ταιριάζει σε μια ευνομούμενη χώρα.

Επίσης εκ βάθους ευχαριστώ και τον ένα έκαστον των προϊσταμένων της εισαγγελικής αρχής Καστοριάς για την τόσο εύγλωττη σιωπηλή στάση τους (και πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής) σε παρόμοια θέματα.
Στο σπίτι μας δεν μένει πια κανείς. Κυβερνούν σ’ αυτό η σιωπή, η ανοχή στις προσβολές του χρόνου κι ένας βουβός θυμός!

25.9.10

Στα πλαίσια των «Δραγουμείων (ΙΙ)

Στα πλαίσια των «Δραγουμείων» του Βογατσικού, τον περασμένο μήνα, πραγματοποιήθηκε φιλολογικό μνημόσυνο στην μνήμη του Χρυσόστομου Τζημάκα (ο οποίος είχε οργανώνει για πρώτη φορά τα «Δραγούμεια» το 2006). Κάποιες ομιλίες του μνημοσύνου δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα: Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Χρυσόστομου Τζημάκα, θα χρηματοδοτεί κάθε χρόνο στην μνήμη του, δύο πολιτιστικές εκδρομές για τους μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου του Βογατσικού, καθώς και μιας θεατρικής παράστασης που θα ανεβαίνει στα πλαίσια των «Δραγουμείων» με ηθοποιούς τα παιδιά των σχολείων του Βογατσικού.



ΣΤΑΘΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ: Φιλολογικό μνημόσυνο στη μνήμη Χρυσόστομου Τζημάκα

Ο διαπρεπής καθηγητής της ιατρικής σχολής ΑΠΘ και διεθνώς καταξιωμένος και πολυβραβευμένος καλλιτέχνης Χρυσόστομος Τζημάκας από το Βογατσικό Καστοριάς, με τα έργα και τις δραστηριότητές του θα είναι ένα "ες αεί" μάθημα για όλους μας.
Πρώτα-πρώτα, για μας τους συμμαθητές του, αποφοίτους του ιστορικού γυμνασίου Καστοριάς, έτους 1955, οι οποίοι θα τον κρατάμε βαθειά μες στην καρδιά μας, όπως πραγματικά ήταν: γελαστός, ήρεμος, καταδεκτικός, ευγενικός, με λεπτό χιούμορ και, παράλληλα, πολύ λιτός, σωστός ιεραπόστολος! Άλλωστε, τον βλέπομε, καθημερινά, μπροστά μας, με τα καλλιτεχνήματα και τις μινιατούρες, από τα ιστορικά μνημεία της Καστοριάς (γυμνάσιο, Κουμπελίδικη κ.ά.), που κοσμούν τα ωραιότερα σημεία των σπιτιών μας.
Έπειτα, μάθημα ες αεί, για τη γενέτειρά μας Καστοριά, είναι τα πολύτιμα κειμήλια και καλλιτεχνήματα, που χάρισε στο δημαρχείο και σε όλα τα μουσεία της πόλης:

-Στο μουσείο Μακεδονικού Αγώνα: το πρόπλασμα του μνημείου Μακεδονομάχων, το οποίο στήθηκε, το 2000, από τους απόφοιτους γυμνασίου Καστοριάς των ετών 1955 και 1956, με καλλιτεχνικό σχεδιασμό του Χρυσούλη Τζημάκα. Επίσης προσωπογραφίες των Δραγούμηδων, μεγάλων μορφών της νεώτερης ελληνικής ιστορίας.
-Στο Λαογραφικό μουσείο: μακέτα του ιστορικού γυμνασίου, μινιατούρες από σχολικά θρανία και προσωπογραφία της καταξιωμένης λογοτέχνιδος Ιφιγένειας Διδασκάλου.
-Στο μουσείο Ενδυματολογίας: πορτρέτα των καστοριανών καθηγητών Καλαφατίδη, Δόϊκου, Πασχάλη και της Ιφιγ. Διδασκάλου , φωτογραφία του παλιού γυμνασίου και το βιβλίο "Ενθυμήματα Φιλότητας ".
-Στο δημαρχείο Καστοριάς: μακέτα του ιστορικού γυμνασίου.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσομε ότι, όλα τα παραπάνω αφιερώματα, τα οποία λειτουργούν ως πολύτιμα εκθέματα στην πόλη μας, προσφέρθηκαν όχι ως προσωπικά χαρίσματα τού δημιουργού τους Χρυσόστομου Τζημάκα, αλλά ω ς δωρεές όλης της γυμνασιακής του τάξης. Εδώ, ακριβώς, έγκειται η μεγαλοσύνη του χαρακτήρα του.
Όμως, και στη Θεσσαλονίκη, την δεύτερή του πατρίδα, οι εξωπανεπιστημιακές του δραστηριότητες αποτελούσαν συχνό και ποιοτικό άκουσμα και μάθημα:
-Με συμμετοχές σε εκθέσεις έργων ζωγραφικής και πλαστικής.
-Με ανακοινώσεις σε πανελλήνια και διεθνή επιστημονικά συνέδρια.
-Με διαλέξεις-ομιλίες για επιστημονικά και εθνικά θέματα.
-Με λογοτεχνικά δημοσιεύματα που συγκινούν για τη δροσιά και τον γλαφυρό λόγο και τον καταξιώνουν εξίσου και στο χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Όσο για την γενέτειρά του, το Βογατσικό, θα έλεγα ότι ο Χρυσόστομος Τζημάκας ήταν η συνείδηση της ιστορίας αυτού του τόπου. Η περηφάνεια για την καταγωγή του ήταν ορατή στην καθημερινή του επικοινωνία. Η αγωνία του για την κληροδότηση της βαριάς κληρονομιάς στις νέες γενιές, ορατή και έκδηλη λόγω και έργω, οδήγησε στην οργάνωση των περίλαμπρων «Δραγουμίων», με αξιοποίηση των νέων επιστημόνων του χωριού. Τον οδήγησε, βέβαια, και σε άλλες δραστηριότητες, μέσω της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Θεσσαλονίκης, για την πληρέστερη ανάδειξη της συμβολής του Βογατσικού στον ένδοξο μακεδονικό αγώνα.
Όσο για τις πλούσιες πανεπιστημιακές και νοσοκομειακές δραστηριότητες του λαμπρού καθηγητή και πνευμονολόγου Χ. Τζημάκα, θα σταθώ στην σημαντική συμβολή του για την αναβάθμιση του παλιού ιστορικού σανατορίου Ασβεστοχωρίου, στο σύγχρονο σημερινό και τέλειο νοσοκομείο «Παπανικολάου»

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι ο Χρυσόστομος Τζημάκας διέγραψε μια λαμπρή πορεία στην ζωή του και έτσι θα μείνει για πάντα; χαραγμένος μέσα μας.

ΣΑΣΑΣ ΤΖΗΜΑΚΑ-ΝΑΤΣΙΝΑ: Για τον Χρυσόστομο Τζημάκα

Αγαπητοί φίλοι του Χρυσόστομου,

Αποφεύγοντας τις εθιμοτυπικές προσφωνήσεις θα ήθελα να σφίξω το χέρι όλων σας, να σας ευχαριστήσω και να σας πω πόσο με συγκινήσατε με την αγάπη που εκφράσατε για τον Χρυσόστομο σήμερα. Πόσο με συγκινήσατε με την αναγνώριση του έργου που ο Χρυσόστομος πρόσφερε απλόχερα στη γενέθλια γη του, το Βογατσικό, για το οποίο ήταν πολύ περήφανος. Ήταν περήφανος για την μακρόχρονη ιστορία του Βογατσικού, για τον διαχρονικό πολιτισμό του, μα πιο πολύ περήφανος ήταν για τους συμπατριώτες του, τους Βογατσιώτες, για τους οποίους πίστευε ότι μπορούν να κάνουν θαύματα όταν βάζουν στόχους.

Χαρακτηριστική ήταν η φράση που συχνά έλεγε: "όποια πέτρα κι αν σηκώσεις ένα Βογατσιώτη θα βρεις από κάτω".

Σήμερα με κάνατε να πιστέψω ότι ο Χρυσόστομος δεν έφυγε από κοντά μας.
Είναι δίπλα μας και μας ακούει. Γιαυτό δεν πρέπει να θρηνούμε. Ας βαδίσουμε στα χνάρια που ο ίδιος χάραξε, και ο καθένας μας στο μέτρο που μπορεί, ας βάλει το λιθαράκι του για την πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας που όλοι αγαπάμε.
Από τη μεριά μας θέλω να σας βεβαιώσω ότι, στη μνήμη του Χρυσόστομου, θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στη διοργάνωση δύο πολιτιστικών εκδρομών το χρόνο, για τους μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου και μιας θεατρικής παράστασης, που θα δίνεται στα πλαίσια των Δραγουμείων, με ηθοποιούς τα παιδιά των σχολείων μας.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα: Το Συμβούλιο του Συλλόγου Γυναικών Βογατσικού "Η Βογατσιώτισα" που σαν φόρο τιμής στο έργο του Χρυσόστομου, εμπνεύσθηκε και οργάνωσε εξαιρετική τη σημερινή εκδήλωση.
Τους ομιλητές που με τις ομιλίες τους εξέφρασαν τα βαθιά ειλικρινή τους αισθήματα αγάπης και σεβασμού που τρέφουν για τον Χρυσόστομο.
Τον συντονιστή, που παρά την ψυχική φόρτιση της ημέρας, συντόνισε άψογα την όλη εκδήλωση.
Όλες τις γυναίκες του Βογατσικού που με μεγάλη προθυμία ετοίμασαν τα εδέσματα που θα σας προσφέρουν με τον καφέ, αμέσως μετά.
Την κ. Ελένη Μπλιάγκα που εμπνεύστηκε και δημιούργησε την αφίσα της εκδήλωσης.
Επίσης να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου στα μέλη της Εκκλησιαστικής Χορωδίας Καστοριάς 'Η Αρμονία', που αυθόρμητα προσφέρθηκαν να ψάλλουν στην σημερινή λειτουργία, τιμώντας τη μνήμη του Χρυσόστομου.
Μετά τον καφέ είστε όλοι καλεσμένοι σε γεύμα που θα δώσει στην πλατεία η οικογένεια του Χρυσόστομου. Σας ευχαριστώ

ΑΓΝΗΣ ΤΖΗΜΑΚΑ: Για τον Χρυσόστομο Τζημάκα

Πριν από 4 χρόνια, την ίδια μέρα, στον ίδιο χώρο, πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα «Δραγούμεια». Εμπνευστής και ψυχή της εκδήλωσης ήταν ο Χρυσόστομος Τζημάκας.
Σήμερα, έναν χρόνο σχεδόν μετά το θάνατό του, συγκεντρωμένοι στον ίδιο χώρο τον θυμόμαστε και τιμούμε τη μνήμη του.
Λίγα λόγια θέλω να πω για τον Χρυσόστομο Τζημάκα, που για μένα, όπως και για όλους τους συγγενείς, ήταν και θα είναι πάντα ο αγαπημένος μας Χρυσούλης.

Δεν θα μιλήσω για τον επιστήμονα, το δάσκαλο, το ζωγράφο, τον καλλιτέχνη, το φίλο ή το συμμαθητή, αλλά για το θείο μου, το θείο μου τον Χρυσούλη!
Πάντοτε όλοι μας περιμέναμε με χαρά και ανυπομονησία να βρεθούμε μαζί του. Όπου κι όποτε βρισκόμασταν οι στιγμές ήταν ξεχωριστές. Μιλούσαμε μαζί του για όλα: για την ιστορία του χωριού μας, για τη γλώσσα μας –τα Βογατσιώτικα που τόσο αγαπούσε- για τα ήθη κι έθιμά μας. Οι γνώσεις μας γίνονταν πλουσιότερες κοντά του και οι προβληματισμοί μας πιο έντονοι. Ήταν ευχάριστος και χαρούμενος σε κάθε συζήτηση. Ζητούσαμε όλοι τη δική του γνώμη και άποψη για κάθε πρόβλημα και τη δεχόμασταν γιατί ξέραμε πως τα λόγια του ήταν σοφά.

Πρόσφερε πάντοτε σε όλη την οικογένεια απλόχερα την αγάπη του και τη βοήθειά του χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Ήταν ιδιαίτερα ήρεμος και διακριτικός, χωρίς να επιβαρύνει κανέναν με την παρουσία του. Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας ήταν πάντοτε δίπλα μας. Ήταν δίπλα μας ο επιστήμονας, ο γιατρός, ο άνθρωπος που με την παρουσία του και μόνο μας έδινε κουράγιο και μας ενέπνεε σιγουριά.
Ένα χρόνο σχεδόν μετά το θάνατό του δεν περνάει μέρα που να μη θυμηθούμε κάτι απ’ αυτά που έλεγε και να μην τ’ αναφέρουμε. Οι συμβουλές του και τα λόγια του δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω επίσης και την αγάπη που έτρεφε για το Βογατσικό, το χωριό μας. Χρόνια πρόσφερε όσα περισσότερα μπορούσε, πάντοτε με ανιδιοτέλεια και χωρίς να αποσκοπεί ποτέ στην προσωπική του προβολή, παρά μόνο στο καλό του τόπου μας. Έτρεφε όνειρα γι’ αυτόν τον τόπο, όνειρα που δεν πρόλαβε να τα δει να υλοποιούνται. Θέσπισε τα «Δραγούμεια» γιατί λάτρεψε το Βογατσικό και την ιστορία του.

Τις ημέρες λοιπόν των «Δραγουμείων» και ενώ αυτός δεν είναι πια ανάμεσά μας, η θύμησή του είναι ιδιαίτερα έντονη. Η μορφή του, οι σκέψεις και τα λόγια του, έρχονται ξανά και ξανά μπροστά μας. Και είμαι σίγουρη πως θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν για πάντα!

24.9.10

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Οι «χρισμένοι» ιππότες της ελεεινής επιλογής

Δια του Χρίσματος («Χρίεται ο δούλος του Θεού»), παρακολούθημα του βαπτίσματος (ήδη τα δύο Μυστήρια παρέχονται από την ορθόδοξη εκκλησία με ένα έξοδο (όχι σημαντικά πράγματα) στην συσκευασία του ενός, το άδοντον εισέτι νεογνό, μετά την κάθαρση του από το κατηραμένο προπατορικό αμάρτημα, «γεμίζει το νεοφώτιστον από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο το ενισχύει και το κατευθύνει στην... πνευματική... ζωή». Διαβάζουμε:

23.9.10

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Συνέχεια της προτάσεως της ΑΝ.ΚΟ. για την θέρμανση της Καστοριάς από την λίμνη

Η πιο κάτω επιστολή του αναγνώστη της ΟΔΟΥ κ. Γ. Εύδο, διακρίνεται για το σκωπτικό ύφος της. Θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα ευθυμογράφημα, εάν δεν ήταν καίριος ο κριτικός του χαρακτήρας, στην συζήτηση που γίνεται στα σοβαρά για θέρμανση της πόλης της Καστοριάς από την λίμνη. Πρόταση που προέρχεται από την Αναπτυξιακή Κοζάνης και αναμένεται μαζί με την νομαρχία και τον δήμο Καστοριάς, να ξεκινήσουν οι γνωστές μελέτες.


Φίλε κύριε Μπαϊρακτάρη!

Είναι αλήθεια ότι ωρίμασα πλέον και, φυσικά μπήκα στο πνεύμα και στα κόλπα της σύγχρονης εποχής, της εποχής της κονόμας. Δεν στερούμαι γνώσεων και το IQ μου είναι αρκετά υψηλό. Καυχώμαι περιαυτολογών, και αδιαφορώ τι θα πει ο αναγνώστης. Παλιά οι συμπολίτες μας έλεγαν: «Ας λέει ο κόσμος και ας δένει ο κόμπος», και όταν ο κόμπος-κομπόδεμα μετράει μερικά εκατομμύρια ευρώπουλα….. Ε! Να μην φάω και εγώ το κάτι τι μου; Άλλωστε έτσι και αλλιώς ο κύριος Πάγκαλος με θεωρεί συνδαιτυμόνα στο φαγοπότι.

22.9.10

ΟΔΟΣ: Στα δικαστήρια η Νομαρχία

Μηνυτήρια αναφορά υπέβαλε στην Εισαγγελία Καστοριάς ο κ. Παναγιώτης Κρίκης, συνταξιούχος δικηγόρος, ιστοριοδίφης της πόλης και γνωστός αρθογράφος.

Με την αναφορά του επικαλούμενος τις καταγγελίες της μειοψηφίας του νομαρχιακού συμβουλίου, εγκαλεί ως επίμεμπτη την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς υπό τον κ. Κ. Λιάντση για αυταρχική και αδιαφανή διαχείριση των οικονομικών. Στην αναφορά του, την οποία κοινοποίησε και στα ΜΜΕ μεταξύ άλλων (τα οποία θα τύχουν προφανώς της προανακριτικές έρευνας που συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις) ισχυρίζεται ότι «αυτή η κατάχρηση της εξουσίας από μέρους του κ. Λιάντση είχε ως αποτέλεσμα μία χωρίς προηγούμενο κακοδιαχείριση, η οποία στις μέρες μας δεν οδήγησε σε οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές επ’ ωφελεία του νομού και των πολιτών».

Ισχυρίζεται ακόμη ότι η διαχείριση των οικονομικών επί δύο τετραετίες εξυπηρετούσε προσωπικές στρατηγικές και γι’ αυτό ευνόησε μεν κάποιες ομάδες, υπαλλήλους –τα persona grata του– συλλόγους, σωματεία και πολλά πρόσωπα χωρίς εθνική, κοινωνική και πολιτιστική προσφορά, στην ουσία δε, ήταν επιζήμια τόσο για τον νομό μας, όσο και για το δημόσιο και εθνικό συμφέρον».

Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «ο μηνυόμενος καταξόδευσε εδώ και κει τους εθνικούς πόρους, σπατάλησε τουτέστιν υπερβολικά, χωρίς μέτρο, πέραν από τα κανονικά και επιτρεπόμενα όρια μιας χρηστής και ευνομούμενης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, το χρήμα του έλληνα φορολογούμενου. Επωφελήθηκε με την έννοια –, ότι χρησιμοποίησε και στις δύο θητείες του ως δημόσιου λειτουργού, υπερβολικά και πολλές φορές με αθέμιτο τρόπο το δημόσιο χρήμα, προκειμένου να αναπτύξει σε υψηλό επίπεδο τις διαπροσωπικές του σχέσεις, τους προσωπικούς μηχανισμούς στήριξης, τις δημόσιες και πελατειακές του σχέσεις: και αυτά με απώτερο σκοπό και εν ευθέτω χρόνω να διαμορφωθεί υπέρ αυτού το κατάλληλο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα και μια θετική άποψη των ψηφοφόρων του νομού [...]»

21.9.10

ΟΔΟΣ: Home, sweet home

Η πρωτοβουλία του τοπικού σωματείου «Σπασμένο Ρόδι» με τα ονόματα των 300 περίπου φίλων και υποστηρικτών της λίμνης που αναρτήθηκαν σε μικρές ταινίες (κορδέλες) σε κάγκελα παραθύρων της Νομαρχίας, στο πλαίσιο εκδήλωσης ευαισθητοποίησης και διαμαρτυρίας που έγινε στο τέλος Αυγούστου, ήταν μια ειρηνική ενέργεια, αλλά ταυτόχρονα και σαφής πράξη ακτιβιστικής δράσης. Πρωτόγνωρη για την Καστοριά, πολλαπλασίασε την δραστικότητα της παρέμβασης και τον συμβολισμό των ονομάτων λόγω της πρωτοτυπίας της ιδέας με τις κορδέλες.

Έστρεψε έστω και προσωρινά στην Καστοριά το ενδιαφέρον ακόμη και κεντρικών ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας. Ώστε με αφορμή την μόλυνση της λίμνης (που έκανε αισθητό το πρόβλημα της λόγω της εποχιακής οσμής και της πράσινης επιφάνειας της) να ευαισθητοποιηθούν πολίτες και φορείς για την σωτηρία της, αλλά και να συγκεντρώσει έστω και εφήμερα το ενδιαφέρον των κέντρων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και λήψης των αποφάσεων.

Ως εδώ, όπως είναι φυσικό, δεν υπάρχει τίποτε το αξιοπερίεργο ή το μεμπτό. Ακόμη και οι πρωτάκουστες, σε δυτικό ευρωπαϊκό κράτος για την ελευθερία της επιστημονικής έρευνας, και πρωτοφανείς για την δημοκρατική τάξη διαμαρτυρίες (και απειλές) των κατ’ εξοχήν υπευθύνων νομάρχη και δημάρχου Καστοριάς, οι οποίοι, αντί να δηλώσουν συντετριμμένοι από τις αντίστοιχες πολιτικές τους ευθύνες για το κατάντημα της λίμνης που θέτει σε κίνδυνο της δημόσια υγεία και απειλεί την Καστοριά, ούτε λίγο ούτε πολύ... διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του Πανεπιστημίου (Ιωαννίνων) για το γεγονός ότι προέβη σε έρευνα και μελέτη, χωρίς να ρωτήσει τους ίδιους ως ξενοδόχους της Καστοριάς, θα μπορούσαν να επισκιαστούν, αν δεν ακολουθούσαν τα πιο ευτράπελα.

Η δήθεν «ακαριαία» αντίδραση του Νομαρχιακού Συμβουλίου που συγκλήθηκε «εκτάκτως» με θέμα του την απόφαση λήψης μέτρων για την λίμνη, αν και ενέργεια πρακτικά ανεπαρκής και πολιτικά εξόχως υποκριτική, έσωζε κατά κάποιο τρόπο τα προσχήματα. Θα μπορούσε να ισχυρισθεί μάλιστα κάποιος ότι εντελώς προσωρινά αντιστάθμισε σε ένα μικρό βαθμό το κλίμα.

Όλα αυτά όμως ώσπου, ο νομάρχης Καστοριάς κ. Κωνσταντίνος Λιάντσης, που φιλοδοξεί να είναι και δήμαρχος Καστοριάς, είχε την πολλαπλώς ατυχή έμπνευση -πιστεύοντας προφανώς ότι το θέμα έκλεισε για όλους και ότι η παράσταση τελείωσε- να δώσει εντολή απομάκρυνσης των ονομάτων με τις κορδέλες από τα κάγκελα της νομαρχίας. Να γίνει ο ίδιος «ακτιβιστής» της εξουσίας, και να ταυτισθεί τελικά με το πρόβλημα, επωμιζόμενος συμβολικά τις ευθύνες της λίμνης κατ’ αποκλειστικότητα, έστω και αν, προσπαθώντας να δικαιολογηθεί, κατηγόρησε τον δήμο Καστοριάς. Αυτή ακριβώς, η πολύ βιαστική και αψυχολόγητη ενέργεια, έχει μια ακόμη «ακτιβιστική» διάσταση: Την βαθύτατη ιδιοκτησιακή αντίληψη που διακατέχει το πολιτικό κατεστημένο της Καστοριάς, στο οποίο ανήκει και ο ίδιος.

Έστω και χρονικά (κάπως) νεότερος από τον κ. Φ. Πετσάλνικο στα πολιτικά πράγματα της Καστοριάς, δεν είναι τυχαίο ότι ο επί 8 χρόνια νομάρχης Καστοριάς και άλλα τόσα πριν (επί Γ. Καπαχτσή) αντινομάρχης (κλπ), με μια «φυσικότητα» που οφείλεται στο αίσθημα της πολιτικής του ιδιοκτησίας, «κατέβασε» τις ταινίες με τα ονόματα, σαν να είναι το κτήριο του Διοικητηρίου (πολιτικά) δικό του, και η νομαρχία το σπίτι του.

Δεκαέξι (16) χρόνια στην κορυφή, ή έστω σε υψηλά επίπεδα, θα του φαίνεται προφανώς αδιανόητο να θυμάται, ότι το Διοικητήριο έχει δημόσιο χαρακτήρα και αποστολή. Και ότι με αυτή την έννοια «ανήκει» σε όλους μαζί (επομένως και στα ονόματα των πολιτών στις αθώες κορδέλες), αλλά σε κανένα χωριστά, ή μεμονωμένα, και προπαντός όχι στον ίδιο. Για τον επιπλέον λόγο ότι σε ελάχιστους μήνες ολοκληρώνει την σταδιοδρομία του ως νομάρχης Καστοριάς, ενώ οι πολίτες θα συνεχίσουν να ζουν στις όχθες μιας λίμνης-βάλτου.

Χωρίς μάλιστα ούτε ο ίδιος (όπως και κανένας άλλος από τους εκλεγμένους) να έχει να επιδείξει τίποτε σημαντικό για την σωτηρία της στοιχειωμένης λίμνης, όπως αντίστοιχα για κάθε άλλο σοβαρό και μετρήσιμο και τίποτε έμπρακτο για την Αρχιτεκτονική Σχολή, το (άλλο) φάντασμα της Καστοριάς. Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι το έλλειμμα σημαντικών αρμοδιοτήτων, και η διάθεση άφθονου και αργόσχολου πολιτικού χρόνου, όλα αυτά τα χρόνια της νομαρχίας του, θα του επέτρεπαν αν μη τι άλλο, την ανάληψη των πολιτικών πρωτοβουλιών για την σωτηρία της λίμνης.

Υπηρετούμενος πολιτικά από ένα σύστημα καλά αμειβόμενων υπηρεσιών προσωπικής πολιτικής προβολής από τα αρεστά του τοπικά ΜΜΕ, που μετατρέπονται σε πρόθυμους υπηρέτες του άστρου του, διατηρώντας -όπως θα νομίζει- το σχετικό «πλεονέκτημα» συγκρινόμενος με άλλα εκλεγμένα μετριότατα στελέχη του κομματικού του χώρου, χωρίς αντίπαλο που να απειλεί την θέση του, μια και αυτή είχε ημερομηνία λήξεως την κατάργηση της Νομαρχίας, θα (του) μοιάζει πάρα πολύ φυσικό φαίνεται να κατεβάζει από τα κάγκελα τα ονόματα με τις κορδέλες, για να απαλείψει την κακή εντύπωση. Όπως θα έκανε και η συμπαθής στρουθοκάμηλος.

Ποιος ξέρει άραγε. Ίσως και να νομίζει ειλικρινά και βαθύτατα ότι υπομένει ως μάρτυρας αυτόν τον «πόλεμο» επειδή κάποιοι τον έθεσαν στο στόχαστρό τους, μια και μετά την επιτυχή θητεία του στην Νομαρχία με το μετρήσιμο έργο του, φιλοδοξεί να μεταλαμπαδεύσει την εμπειρία και τις ίδιες επιτυχίες στον διευρυμένο Δήμο Καστοριάς, διαδεχόμενος τον κ. Ι. Τσαμίση.

Γι’ αυτό θα του φαίνονται αψυχολόγητες, αδιανόητες και κυρίως αδικαιολόγητες, και οπωσδήποτε ύποπτες, οι αντιδράσεις αυτών που διαφωνούν με την ενέργειά του να «καθαρίσει» τα κάγκελα των παραθύρων της Νομαρχίας, αλλά όχι την λίμνη. Θα είναι πεπεισμένος ότι υποκινούνται από τους πολεμίους και τους αντιπάλους του, οι αντιδράσεις όσων διαφωνούν με την ακτιβιστική του αντίδραση.

Με αφορμή τις κορδέλες και τα ονόματα, την λίμνη, το «Σπασμένο Ρόδι» και την λανθασμένη αλλά «φυσικότατη» αντίδραση του κ. νομάρχη Καστοριάς, μπορεί να μη σώθηκε ακόμη η λίμνη, αλλά για μια ακόμη φορά οι πολίτες της Καστοριάς έγιναν μάρτυρες της πολιτικής ματαιοδοξίας και της παραγοντικής σύγχυσης.

Καθώς και της ματαιοπονίας, ενδεχομένως, μια και τελικά η κατάσταση στην λίμνη δύσκολα αντιστρέφεται. Καθρεπτίζει άλλωστε την ίδια την Καστοριά. Όπως την κατάντησαν οι επιτυχίες των βουλευτή, δημάρχων και νομάρχη.

Home, sweet home = Σπίτι, γλυκό μου σπίτι

20.9.10

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η κατ’ εξακολούθησιν συγκάλυψις ουκ ανδρών σοφών. Ουδέ αρχόντων επιτυχημένων.




Όλα τα φταίει αυτός ο χαμογελαστός δικυκλιστής που με συνάντησε την ώρα που η διαμαρτυρία εξελισσόταν: αυτός ο Μάριος, που κατέβαινε για να διαμαρτυρηθεί μαζί με τους άλλους, τους γνωστούς αλλά καθόλου ύποπτους συμπολίτες που έχουν προ πολλού ξεπεράσει την εξάρτηση του σημερινού ανθρώπου από τον καναπέ και τις πάσης φύσεως καθιστικές διαμαρτυρίες και ανασκουμπώνονται, κινητοποιούνται, αγωνίζονται ενεργά, διεκδικούν φωναχτά.

Έτσι κατέβηκα κι εγώ στη Νομαρχία και είδα μια εικόνα που με ξάφνιασε θετικότατα: πολλές άσπρες κορδέλες, δεμένες στα κάγκελα του κτιρίου που μας διοικεί, να ανεμίζουν παιχνιδίζοντας στον απαλό αέρα. Και μ’ αυτό τους το παιχνίδισμα να διαμαρτύρονται. Ανεπαίσθητα και τόσο τρυφερά από τη μια∙ αλλ’ από την άλλη πολύ ηχηρά εξαιτίας της τόσης και τόσο αναπάντεχης τρυφερότητας…

Δόξα τω Θεώ! Εξέφρασα με πολύ ενθουσιασμό τα συγχαρητήριά μου για την υπέροχη αυτήν η ιδέα, έκανα το χρέος μου ως ενεργός πολίτης αυτής της προικισμένης από τη φύση πόλης, είδα και άλλους ενδιαφερόμενους που ζουν κοντά στη λίμνη, είδα και άλλους αδιάφορους που αντιδρούν λες και το πρόβλημα δεν τους αφορά και έφυγα ευχαριστημένη και νιώθοντας τυχερή για τη στιγμή που μόλις είχα ζήσει.

Ομολογώ πως το παρακολούθησα το θέμα στη συνέχεια. Ήθελα να μάθω πώς εξελίχθηκε. Ξαφνιάστηκα και πάλι ευχάριστα όταν διαπίστωσα την προβολή της διαμαρτυρίας και πιο έξω από τα στενά όρια του όμορφου νομού μας. Επιτέλους! Να που οι κορδέλες έχουν δυνατή φωνή και ακούγονται και παραέξω. Βεβαίως το άπλωμα ενός θέματος και πιο κάτω δεν εξασφαλίζει τη λύση του. Αλλά, αν κρίνουμε από τη σπουδή με την οποία έδρασαν οι «αρμόδιοι» το χειμώνα, όταν η ίδια βαριά άρρωστη λίμνη μας είχε πλημμυρίσει, και αν κρίνουμε και από την ταχύτητα με την οποία επανήλθαμε στα φυσιολογικά μας, τότε υπήρχε και πάλι η πιθανότητα να έχουμε ένα καινούριο ανασκούμπωμα και μια λύση πιο κοντά απ’ όσο φαινόταν πως θα υπάρξει, αν θα υπήρχε ποτέ.

Όμως…

Όμως, ενώ τα Μ.Μ.Ε. μίλησαν για την πρωτοτυπία στον τρόπο διαμαρτυρίας στην Καστοριά και, προπαντός, ενώ άρχισαν περισσότεροι συμπολίτες μας να συναισθάνονται και να παίρνουν το μέρος μας, ένα ψαλίδισμα έκοψε τη διαμαρτυρία στη μέση. Ένα ψαλίδι όρμησε στις διαμαρτυρόμενες κορδέλες με το χρώμα του λευκού ψηφοδελτίου της διαμαρτυρίας και τις έκοψε την ώρα που ανέμιζαν παιχνιδιάρικα. Κι έτσι κάποιοι που ενοχλήθηκαν σφόδρα ξεμπέρδεψαν και με τις προκλητικές κορδέλες και με τη διαμαρτυρία. Και ίσως και με το θέμα της λίμνης. Που γι’ αυτούς δεν είναι πρόβλημα. Καθόλου μάλιστα. Αφού το δικό τους σχόλιο σχετικά με τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας των επιστημόνων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ήταν απλώς η επιβεβαίωση της ανυπαρξίας οποιουδήποτε προβλήματος: «Απλώς αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο» είπαν και… μας ησύχασαν. Και μας θύμισαν εκείνα τα παιδιά που, όταν κάνουν κάτι κακό και τα ρωτάς γιατί, σου απαντούν: «όλοι το κάνουν», σαν αυτό να αποτελεί ακλόνητη δικαιολογία. Έτσι, λοιπόν, αφού αυτή η βρομιά και η μπόχα μάς κατακλύζουν κάθε χρόνο, αυτό σημαίνει πως είναι πέρα για πέρα φυσιολογικό το φαινόμενο και μην ανησυχείτε. Μην ανησυχείτε λοιπόν αν κανένας δεν κολυμπάει στη λίμνη, μην ανησυχείτε που στον καύσωνα τα παιδιά μας δε διανοούνται να βουτήξουν στη λίμνη, μην ανησυχείτε και κόβεται η όρεξή σας για καστοριανό γριβάδι,… Αφού έτσι γίνεται πάντα ή έστω τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι το φυσιολογικό. Τόσο τεκμηριωμένα! Μην ανησυχείτε, λοιπόν, καθόλου! Δεν υπάρχει λόγος! Όλα είναι καλά!

Και οι άλλοι; Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο; Ε, καλά! Αυτοί συνωμοτούν εναντίον μας. Μας ζηλεύουν και επιδιώκουν να μας βλάψουν για να βγουν αυτοί κερδισμένοι. Κι οι εδώ; Όλοι αυτοί που διστάζουν να φάνε γριβάδι, όσο και αν τους αρέσει, όσο κι αν τους έχει λείψει; Ε, αυτούς αγνοήστε τους. Αυτοί δεν ξέρουν τι λένε, εν αντιθέσει με εμάς. Αυτοί κάνουν τους έξυπνους. Ή μπορεί η μόνη τους έννοια να είναι η προβολή τους. Να θέλουν να φαίνονται. Γι’ αυτό και μόνο καταφεύγουν σε πανό και πορείες και κορδέλες. Όχι γιατί τους νοιάζει η υγεία τους και περισσότερο από αυτήν η υγεία των πολύτιμων παιδιών τους. Κι επιτέλους θα μπορούσαν να σιωπήσουν. Αφού έτσι πιστεύουν, ας προστατέψουν εαυτούς, τους κοντινούς τους και ας σιωπήσουν. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Γιατί να νοιάζονται και για τους άλλους; Γιατί να ενδιαφέρονται για όλους;

Αυτοί μοιάζουν με το ρόδι: ένα φαίνεται, αλλά όταν σπάσει πετιούνται από μέσα του πολλοί σπόροι. Αυτό συμβαίνει και στη ζωή: δε γίνεται να γνωρίζουν οι πολλοί κι ούτε να μάχονται οι πολλοί γίνεται. Πάντα έτσι γινόταν. Οι λιγότεροι φωνάζουν, οι λιγότεροι εκφράζουν με τη φωνή τους τους πολλούς, οι λιγότεροι αγωνίζονται για όλους. Από τους αγώνες της μειοψηφίας βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Ή σχεδόν όλοι.

Γιατί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που νομίζουν πως το να κρύβουν τα προβλήματα του τόπου κάτω από το χαλί είναι μεγάλη εξυπνάδα∙ που ισχυρίζονται πως όποιος φανερώνει τους προβληματισμούς του για τέτοια ζητήματα είναι εχθρός του τόπου. Ενώ, αντίθετα, όποιος τα καλύπτει είναι ένας πατριώτης με βούλα, αγαπά την πατρίδα του με αφοσίωση ζηλευτή, δεν είναι σαν τους άλλους τους προδότες, που κάνουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους ρεζίλι και τη δυσφημούν ανά το Πανελλήνιο.

Διάλεξε, λοιπόν, Καστοριανέ αναγνώστη. Διάλεξε με ποιους θα πας: με αυτούς που δείχνουν την αγάπη τους για την Καστοριά σιωπώντας ή με τους άλλους που την κάνουν βούκινο, προδίδοντάς την; Αλλά, πριν διαλέξεις, αναλογίσου τι από τα δύο την ωφέλησε ως τώρα περισσότερο: η συγκάλυψη ή η παραδοχή; Βρες τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στην καρδιά σου, που αναβλύζει αγάπη –κι η δικιά μας το ίδιο-, και στο νου σου που ίσως και να έχει υπόψη του –εκτός από την έρευνα που επιβεβαιώνει τα γνωστή κατάσταση της αγαπημένης μας λίμνης- και τη φετινή μελέτη των Ηνωμένων Εθνών που λέει πως τα φετινά ακραία καιρικά φαινόμενα ήταν μια προειδοποίηση της φύσης, πως η κλιματική αλλαγή οφείλεται στο 90% στην ανθρώπινη παρέμβαση και πως:

«Αυτή η γενιά πρέπει να πάρει αποφάσεις αν θέλει να αποφύγει τέτοιες καταστάσεις».

Με πρώτη απ’ όλες την κατάργηση της τακτικής της σιωπής και της συγκάλυψης, που μας οδήγησαν εκεί όπου μας οδήγησαν∙ στο «δεν πάει άλλο»…

Σόνια Ευθυμιάδου-Παπασταύρου,
κάτοχος ενός από τα ονόματα που γράφτηκαν πάνω σε λευκή κορδέλα για να καθαριστεί η λίμνη μας, αλλά ψαλιδίστηκαν για να… καθαριστεί το Διοικητήριο, που, εξαιτίας τους… λερώθηκε… (Τελικά, αφού οι κορδέλες ψαλιδίστηκαν γιατί τα δημόσια κτίρια πρέπει να είναι καθαρά, τότε, όπως φαίνεται, η μόνη λύση σωτηρίας της λίμνης μας από την αληθινή βρομιά είναι να μετατραπεί σε… κτίριο. Γιατί δημόσια είναι ήδη…)



Υ.Γ.: Εντελώς ενημερωτικά, την τελευταία μέρα διαμαρτυρίας οι κορδέλες έγιναν πολύ περισσότερες απ’ όσες θα ήταν αν δεν είχαν στο μεταξύ ψαλιδιστεί. Και ήταν ο θυμός των Καστοριανών που τις πολλαπλασίασε…

Στη μνήμη της 13χρονης Σωτηρίας από την Πολυκάρπη,
πραγματικής μαχήτριας της ζωής, που όμως δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.

19.9.10

ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Τα φύκια [της λίμνης] & οι μεταξωτές κορδέλες [των πολιτών]


Στις ημέρες από το Σάββατο 28 Αυγούστου έως και την Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου περισσότεροι από 300 πολίτες της πόλης μας έγραψαν το ονοματεπώνυμο τους πάνω σε ένα κομμάτι κορδέλα και το κρέμασαν στα κάγκελα της Νομαρχίας Καστοριάς. Η διαμαρτυρία αυτή είχε σκοπό να καταδείξει στους αρμόδιους, όποιοι και αν είναι αυτοί, ότι η κατάντια της λίμνης έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που απλά δεν μπορεί να αγνοηθεί άλλο. Οι κορδέλες και το πλήθος τους είχαν σαν σκοπό να υπενθυμίζουν στους οποιουσδήποτε αρμόδιους την αγωνία εκατοντάδων πολιτών για ένα σημαντικό θέμα όπως είναι η λίμνη μας.

Η διαμαρτυρία αυτή, έγινε προσπάθεια να διακοπεί πρόωρα όταν την Τρίτη 30 Αυγούστου, ο νομάρχης Καστοριάς, έκοψε όλες τις 250 περίπου ως τότε κορδέλες, και τις πέταξε στα σκουπίδια με τις φτηνές δικαιολογίες ότι δεν είχε ενημερωθεί (από πότε είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώσουμε τον οποιονδήποτε αρμόδιο προτού διαμαρτυρηθούμε εναντίον του;), ότι οι κορδέλες ασχήμιζαν το κτίριο της Νομαρχίας (το οποίο είναι τόσο όμορφο που μαζί με την πεντακάθαρη λίμνη σχηματίζουν ένα μαγευτικό θέαμα!) και ότι τέλος πάντων δεν γνώριζε πως η διαμαρτυρία δεν είχε τελειώσει, αφού βέβαια δεν έκανε καν τον κόπο να κατέβει από το γραφείο του για να δει τι γίνεται στα σκαλιά της υπηρεσίας την οποία εκπροσωπεί.

Αλλά πέρα από αυτές τις δικαιολογίες ο συμβολισμός της πράξης αυτής ουρλιάζει από μόνος του. Ότι οι απόψεις 250 και πλέον πολιτών της πόλης είναι για τα σκουπίδια, και ότι αν δεν μας αρέσουν και δεν συμφωνούμε μαζί τους τότε έχουμε το δικαίωμα να τις διώχνουμε σαν μια ενοχλητική μύγα. Για απάντηση βέβαια στα ερωτήματα που τέθηκαν ούτε λόγος να γίνεται. Δήλωσε δε ότι είναι και αναρμόδιος πετώντας το μπαλάκι των ευθυνών στον Δήμο Καστοριάς. Φαίνεται ότι είναι αρμόδιος μόνο για επισκέψεις σε υπουργικά γραφεία και την ανάθεση μελετών για το θέμα της λίμνης.

Προφανώς κάποιοι νομίζουν ότι μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα να μιλάνε και ότι οι άλλες απόψεις στον βαθμό που δεν συμφωνούν με τις δικές τους λίγη αξία έχουν, οπότε και μπορούν να πετάνε στα σκουπίδια τα ονοματεπώνυμα όλων όσων θέλησαν να εκφράσουν την άποψη τους και να πούνε “αρκετά ως εδώ, η λίμνη μας χρειάζεται πλέον έργα και όχι λόγια”.

Ενοχλητικές αλήθειες για ανθρώπους που αποχαυνωμένοι από τα αξιώματα τους έχουν χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα, ψυχολογικά εξαρτημένοι από την εξουσία που κρατάνε για δεκαετίες και φοβούνται να την χάσουν έστω και αν δεν έχουν τίποτα καινούργιο και καινοτόμο να προσφέρουν πλέον. Γι' αυτό και σε λίγο καιρό από σήμερα, κατά την προεκλογική περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα φορέσουν πάλι το πλαστό προσωπείο του υποψήφιου που νοιάζεται, που είναι φιλικός με όλους, και που στις υποδείξεις των πολιτών τους χτυπά φιλικά στην πλάτη και χαμογελά με άνεση σαν να λέει “μην ανησυχείς για τίποτα, έχω εγώ γνώση, κατέχω το πρόβλημα και μπορώ να το λύσω”. Και βέβαια μετά την εκλογή, όλη αυτή η φιλικότητα χάνεται και αντικαθίσταται με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και μια αλαζονική συμπεριφορά, ωσάν να μας κάνουν κάποια μεγάλη χάρη που ανέλαβαν τα αξιώματα που οι ίδιοι επιθυμούσαν, και εμείς που τους εκλέξαμε εκεί γινόμαστε πλέον οι ενοχλητικοί που δεν τους αφήνουμε να πραγματοποιήσουν τα μεγάλα οράματα που με αυτοθυσία ανέλαβαν.

‘Οσο για την λίμνη μας, αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει, έστω και νεκρή, αποκαμωμένη και αβοήθητη από τις ατελείωτες και ακριβοπληρωμένες μελέτες που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, και ενώ οι κάθε λογής αρμόδιοι θα μαλώνουν ακόμα πάνω από το πτώμα της για το ποιός από αυτούς θα πάρει την καρέκλα του προέδρου της οποιασδήποτε επιτροπής διαχείρισης των κονδυλίων για τη σωτηρία της. Μόνο που τότε θα είναι πλέον πολύ αργά.

Γιάννης Καραβιδάς
(ως πολίτης αναρμόδιος για οτιδήποτε,
ακόμα και για την έκφραση γνώμης)

18.9.10

Για την λίμνη



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ«ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ»


Συνέχεια διαμαρτυρίας για την σωτηρία της λίμνης

Δυστυχώς η διαμαρτυρία μας διακόπηκε βίαια.. Μόνο ως «βίαιη διακοπή διαμαρτυρίας» θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος την απόφαση του κ. Νομάρχη Καστοριάς να κόψει όλες τις κορδέλες (περίπου 250) από την πρόσοψη του κτηρίου της Νομαρχίας, σήμερα, ενώ η διαμαρτυρία βρίσκεται σε εξέλιξη και θα διαρκούσε έως και την Τετάρτη 2/9/2010, με σκοπό οι κορδέλες να παραμείνουν για να θυμίζουν στους αρμόδιους ότι όλοι εμείς «ΖΗΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΜΑΣ».

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ
Γιατί η δικαιολογία του κ. Νομάρχη είναι ότι το κτήριο είναι Δημόσιο και οφείλει να είναι καθαρό.

Μα δεν το βρωμίσαμε κ. Νομάρχη, δεν γράψαμε συνθήματα, το στολίσαμε με κορδέλες και μάλιστα μεταξωτές και πάνω στην κάθε μια υπήρχε ένα όνομα δημότη που απελπισμένα δήλωνε το αίτημά του για την λίμνη. Κι αν υπήρξαν 10δες τηλέφωνα που σας ζητούσαν να το καθαρίσετε (όπως λέτε) υπήρχαν 100δες κορδέλες που δήλωναν τον σκοπό τους να παραμείνουν, για να σας θυμίζουν το καθήκον σας.
Εμείς θα συνεχίσουμε να ζητούμε τα αυτονόητα: Άμεση και σωστή ενημέρωση για το πρόβλημα της λίμνης και άμεση εξυγίανση. ΤΡΟΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΟΙ και μάλιστα οι περισσότεροι δυστυχώς ενοχλητικοί για τις αρχές και τους «άρχοντες».

Για το ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ
Ελένη Τσαδήλα



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ«ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ»


Καστοριά 1/9/2010

Προς:
1. Νομάρχη Καστοριάς κ. Λιάντση Κων/νο
2. Πρόεδρο Βουλής, Βουλευτή Καστοριάς, κ. Πετσάλνικο Φίλιππο
3. Δήμαρχο Καστοριάς, κ. Τσαμίση Ιωάννη
Κοινοποίηση:1.Υπουργό ΥΠΕΚΑ κ. Τίνα Μπιρμπίλη 2.Μ.Μ.Ε.


Τέλη Ιανουαρίου (του τρέχοντος έτους) επισκεφτήκαμε τον κ. Πετσάλνικο για να του θέσουμε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες για την λίμνη της Καστοριάς. Μετά από σύντομη συζήτηση μας παρέπεμψε στον Δήμο Καστοριάς, αποκλείοντας κάθε άλλο φορέα (υπουργείο, Νομαρχία, διεθνείς οργανώσεις διάσωσης φυσικών μνημείων κλπ) με την υπόδειξη ότι ο μόνος αρμόδιος για την λίμνη είναι ο Δήμος Καστοριάς. Έτσι και εμείς, παρατηρώντας μια γενική απραγία (καθυστέρηση – γραφειοκρατία) και μεταβίβαση ευθυνών από τον ένα στον άλλο, αποφασίσαμε να προβούμε στην δράση αυτή «μια κορδέλα για την λίμνη» θέλοντας να δείξουμε το αυτονόητο: ότι αν το παιδί δεν κλάψει η μάνα δεν το ταΐζει… Και έτσι και έγινε:

Προγραμματίστηκε εκτάκτως, με πρωτοβουλία του κ. Πετσάλνικου, την Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010 συνάντηση του κ. Νομάρχη Καστοριάς με την Υπουργό ΥΠΕΚΑ κ. Μπιρμπίλη και κλήθηκε έκτακτο Νομαρχιακό συμβούλιο με θέμα: Παρουσίαση και Έγκριση Επιχειρησιακού Σχεδίου Εξυγίανσης Προστασίας και Ανάδειξης της Λίμνης Καστοριάς.

Γεννώνται λοιπόν τα εξής ερωτήματα, μετά την όλη εξέλιξη των πραγμάτων:

1. Γιατί τώρα προγραμματίστηκε εσπευσμένα το ραντεβού με την κ. Μπιρμπίλη;
2. Τελικά ποιος είναι αρμόδιος, ο Δήμος ή η Νομαρχία; (στο ραντεβού θα παραβρεθεί ο κ. Πετσάλνικος με τον Νομάρχη Καστοριάς).
3. Γιατί η Νομαρχία ενώ είχε στα χέρια της το «σχέδιο δράσης» της ΑΝΚΟ από τον Ιούνιο 2010 το έφερε τώρα σε έκτακτο Νομαρχιακό Συμβούλιο και μάλιστα προς αναγκαία έγκριση (με την παρατήρηση ότι αφού δεν έχουμε κάτι άλλο ας παρουσιάσουμε έστω αυτό, γιατί κάτι πρέπει να δείξουμε);
4. Γιατί στο έκτακτο αυτό συμβούλιο δεν κλήθηκαν επιστήμονες που έχουν δημοσιεύσει τα αποτελέσματά τους για τη λίμνη Καστοριάς σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, ώστε γνωμοδοτώντας επί του «σχεδίου δράσης» να ευκολύνουν την διαδικασία έγκρισης;
5. Το «σχέδιο δράσης» της ΑΝΚΟ είναι το μοναδικό πακέτο προτάσεων που έχει γίνει έως τώρα σχετικά με την λίμνη της Καστοριάς και αν όχι γιατί τα υπόλοιπα δεν εξετάζονται καθόλου;
6. Τι τελικό ποσό χρημάτων έχει δοθεί έως τώρα για την διάσωση της λίμνης και που έχει αναλωθεί; Νομίζω ότι εδώ μας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
7. Τι επιπλέον θα προσφέρει ένας ακόμη «φορέας διαχείρισης», πέραν των νέων θέσεων εργασίας; Μήπως μια ομάδα αρμόδιων συμβούλων επιστημόνων (και μόνον αυτή) θα ήταν πιο ουσιαστική και ολιγοέξοδη λύση;

Ελπίζοντας, ότι για τους φορείς αυτής της πόλης αλλά και για τις αρμόδιες υπηρεσίες, η λίμνη δεν θα αποτελέσει ένα ακόμη μέσον για απομύζηση και άσκοπο ξόδεμα χρημάτων, αναμένουμε απαντήσεις και παραμένουμε ανήσυχοι.

Σύλλογος  «ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ»

Ελένη Τσαδήλα
Γραμματέας



ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ


Θεσσαλονίκη, 2/9/2010

«Το Τμήμα Βιολογίας του Α.Π.Θ. στην προσπάθειά του να συμβάλλει στην κοινωνική ανάγκη για προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων της χώρας μας και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ποιότητας του νερού, διεξάγει, για περισσότερο από 20 χρόνια, έρευνες στη λίμνη Καστοριάς. Οι έρευνες αυτές αφορούν στο φυτοπλαγκτό, στα τοξικά κυανοβακτήρια, στις κυανοτοξίνες και στη διαχείριση του κινδύνου, στις περιβαλλοντικές παραμέτρους νερού και ιζήματος, στην ποιότητα νερού, στην οικολογική κατάσταση, στα τροφικά πλέγματα, στις φυσικές διαταραχές και την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας της λίμνης.
Τα αποτελέσματα των ερευνών προέρχονται, μεταξύ άλλων, από διδακτορικές διατριβές, από μεταπτυχιακές και προπτυχιακές διπλωματικές εργασίες. Έχουν ανακοινωθεί σε εθνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά και έχουν τύχει σημαντικής αναγνώρισης από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Το Τμήμα Βιολογίας θεωρεί ότι στην εποχή της οικονομίας της γνώσης, η προσπάθεια απαξίωσης της επιστημονικής γνώσης θα οξύνει αντί να περιορίσει τα προβλήματα της λίμνης. Σχέδια αποκατάστασης που δεν βασίζονται στην επιστημονική γνώση δεν θα έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Συνεπώς, προτείνει τη σύσταση ομάδας εργασίας από διεθνώς αναγνωρισμένους ερευνητές που θα γνωμοδοτήσει πριν από κάθε σχέδιο σωτηρίας και κάθε νέα χρηματοδότηση.
Το Τμήμα Βιολογίας αποδεδειγμένα διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία και το κατάλληλο ερευνητικό προσωπικό και είναι πρόθυμο να συμβάλλει στην εκπόνηση σχεδίου προστασίας και αποκατάστασης της λίμνης Καστοριάς».

Ο Πρόεδρος
του Τμήματος Βιολογίας,
Καθηγητής Μηνάς Αρσενάκης




***



Ανώνυμος πολίτης προς τα τοπικά ΜΜΕ:

Αν δεν έχετε εσείς την στοιχειώδη υποχρέωση της ενημέρωσης του κόσμου, τότε ποιος την έχει;


Σε φύλλο της εφ. Ελεύθερος Τύπος υπήρχε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου έλεγε επί λέξει:
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για τον άνθρωπο τοξίνες συγκεντρώνονται στη λίμνη της Καστοριάς και σε άλλες λίμνες της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας σύμφωνα με έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και η οποία δημοσιευτηκε στο έγκριτο διεθνές περιοδικό "Enviromental Toxicology".

Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, που θέτει στο μικροσκόπιο τα χαρακτηριστικά 13 ελληνικών λιμνών (εκτός από την Καστοριά, περιλαμβάνει και τις λίμνες Παμβώτιδα, Μικρή Πρέσπα, Δοϊράνη, Ζάζαρη, Πετρών και Κορώνεια), εντοπίζονται συγκεντρώσεις τοξινών που μπορεί να καταστούν επικινδυνες για τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων στο νερό ή λόγω της κατανάλωσης ψαριών που ζουν στα επιβαρημένα υδατικά οικοσυστήματα.
Στη σάρκα των ψαριών που μελετήθηκαν από τους ειδικούς ανιχνεύτηκε συγκέντρωση μικροκυστινών οι οποίες ξεπερνούν την τιμή της επιτρεπόμενης συγκέντρωσης που μπορεί να λαμβάνεται καθημερινά από έναν ενήλικο, χωρίς να υπάρχουν τοξικές επιδράσεις στον οργανισμό του, σύμφωνα πάντα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Άρα;

Sofia Sofiou
istos90@gmail.com



17.9.10

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Θέατρο σκιών…

Οι Έλληνες έχουν τον Έλληνα 
κι οι Τούρκοι τον Τούρκο Καραγκιόζη!
(Δήλωση στα media του Γ.Α. Παπανδρέου -πρώτου μεταπολιτευτικού «υπό κηδεμονίαν»- Πρωθυπουργού της Ελλάδας)

(…) Eurostat also warned that the Greek figures may actually be even worse, citing "uncertainties" over the figures related to social security funds and the recording of complex financial swap arrangements(…)
(Σχόλιο οικονομικού site σε ανακοίνωση της Eurostat)


Ο Καραγκιόζης (κι οι επίγονοι)

Ο Καραγκιόζης λοιπόν αυτός ο απίθανος καρπαζο-εισπράκτορας, ο ξυπόλητος διοικητής του πλέον πειναλέου -και ξυπόλυτου επίσης- οικογενειακού τάγματος. Με την υμίψηλον καπελαδούρα της επισήμου στολής -δια πάσαν ανάλογον περίστασιν- να τον περιμένει κουτσουλημένη στο κοτέτσι καθώς μέσα σ’ αυτήν γεννάει… η κότα. Με το μακρύ του ξεχαρβαλωμένο χέρι, με τις αμέτρητες κι αφύσικες σε αριθμό και δομή αρθρώσεις (ένα χέρι ανυπόστατο, ατίθασο και με βλέψεις σε όσα μπορεί -και δεν μπορεί- να φτάσει).

16.9.10

Στα πλαίσια των «Δραγουμείων» (Ι)

Την Κυριακή 22 Αυγούστου, στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων Βογατσικού ετελέσθη το ετήσιο μνημόσυνο του Χρυσόστομου Τζημάκα. Στη θεία λειτουργία έψαλε η εκκλησιαστική χορωδία της Καστοριάς «Αρμονία».
Στην συνέχεια στην αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου του δήμου Ίωνος Δραγούμη, στα πλαίσια των «Δραγουμείων» που ο Χρυσόστομος Τζημάκας είχε οργανώσει για πρώτη φορά το 2006, έγινε φιλολογικό μνημόσυνο, που οργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Βογατσικού «Η Βογατσιώτισα».

Η εκδήλωση, με συντονιστή τον κ. Ράλλη Τζημάκα, άρχισε με ένα video, με το οποίο ο Χ. Τζημάκας συντρόφευσε το κοινό για 10 λεπτά, διαβάζοντας αποσπάσματα από το ημερολόγιο του 2000 του Συλλόγου Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης, που ο ίδιος είχε γράψει και ήταν αφιερωμένο στις παρέες των Βογατσιωτών, στα έθιμα και στις συνήθειές τους, στα γλέντια και τις χαρές τους.
Τις ομιλίες άνοιξε η πρόεδρος του οργανωτή συλλόγου, κ. Νικολέτα Φουρκιώτη. Ακολούθησαν: Ο κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας, συμπατριώτης και μαθητής του Χρυσόστομου Τζημάκα κατά την άσκηση της ειδικότητάς του στο νοσοκομείο «Παπανικολάου», ο κ. Στάθης Πελαγίδης συμμαθητής του, η κ. Αγνή Τζημάκα ανηψιά του, η κ.Ουρανία Μπάγγου μαθήτριά του στην ιατρική σχολή (και συνεργάτης του στα πολιτιστικά δρώμενα του νομού), ο κ. Γιώργος Γιαννούλης, συμπατριώτης και συνεργάτης του στην εφημερίδα του Συνδέσμου Βογατσιωτών Θεσσαλονίκης και ο κ. Χρυσόστομος Παπασταύρος, πρόεδρος του συλλόγου «Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Νομού Καστοριάς».

Όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην πολυσύνθετη και χαρισματική προσωπικότητα του Χρυσόστομου Τζημάκα, εξήραν το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ανιδιοτέλεια, την σεμνότητα και την φιλοπατρία του.
Μίλησαν για τον ένθερμο συμπατριώτη που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου που γεννήθηκε και πήρε την κλασσική του παιδεία. Μίλησαν για τον ευσυνείδητο γιατρό που έσκυβε με αγάπη πάνω από τους ασθενείς του, που τους κρατούσε το χέρι, και με λόγια παρήγορα έσταζε στην ψυχή τους το φάρμακο της παρηγοριάς, σαν αυτοί οι ασθενείς να ήταν άνθρωποι κοντινοί του, συγγενείς του, κι ας τους έβλεπε για πρώτη φορά.

Μίλησαν για τον πανεπιστημιακό δάσκαλο που στεκόταν δίπλα στους φοιτητές του, δάσκαλος και φίλος μαζί που με αγάπη μοιραζόταν μαζί τους τις γνώσεις του. Μίλησαν για τον συμμαθητή που στα χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσή τους, ξεχώριζε για τις καλλιτεχνικές του επιδόσεις. Που στη συνέχεια, ήταν η ψυχή όλων των συγκεντρώσεων των αποφοίτων της τάξης του 1955, και που με θέρμη τους αφιέρωνε γλυπτά, πίνακες, μουσική, έκανε την κάθε συγκέντρωση ξεχωριστή γιορτή.
Μίλησαν για τον συγγενή που στεκόταν δίπλα στην ευρύτερη οικογένειά του, φύλακας-άγγελος με το χέρι πάντα απλωμένο να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί σε κάθε δύσκολη στιγμή. Μίλησαν για τον προικισμένο λογοτέχνη, τον άνθρωπο του πνεύματος και της δημιουργίας με το μεγάλο συγγραφικό έργο, που δυστυχώς δεν ολοκλήρωσε.
Για τον καλλιτέχνη που με απαράμιλλη μαεστρία καθήλωνε με τον χρωστήρα του πάνω στον καμβά τις ομορφιές του κόσμου. Για όλο το πλούσιο έργο που άφησε πίσω του και θα μας συντροφεύει για πάντα. Για τον άνθρωπο που είχε σημαία του το χρέος απέναντι στην ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά μας.

Η εκδήλωση έκλεισε με δήλωση της οικογένειας του Χρυσόστομου Τζημάκα, ότι στη μνήμη θα χρηματοδοτεί κάθε χρόνο, δύο πολιτιστικές εκδρομές για τους μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου του Βογατσικού, καθώς και μιας θεατρικής παράστασης που θα δίνεται στα πλαίσια των «Δραγουμείων» με ηθοποιούς τα παιδιά των σχολείων του Βογατσικού.

15.9.10

ΟΔΟΣ: H Ντόλλυ πέθανε. Zήτω η Ντόλλυ!


ΟΔΟΣ 2.12.2004 | 285

Δύο χρόνια πριν τις επόμενες δημοτικές (και νομαρχιακές) εκλογές και οι εγκαταστάσεις της υπό σύσταση πανεπιστημιακής σχολής στην Καστοριά, τείνουν να γίνουν μπαλάκι στις φιλοδοξίες των νυν και των φιλοδοξούντων να γίνουν στο μέλλον -δημάρχων, ενώ συχνά δίνεται η εντύπωση ότι η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Και πως η κατάσταση μόλις και συγκρατείται.

Σε επίπεδο νομού Καστοριάς, μόλις ελάχιστους μήνες μετά την παρουσίαση της περίφημης πρότασης των πέντε (5) καποδιστριακών δήμων που με επικεφαλής τους δημάρχους Μακεδνών και Ορεστίδος προετοίμασαν πρόταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, η κατάσταση μοιάζει με καζάνι που σιγοβράζει.
Βέβαια, δεν είναι μόνο πως αποδείχθηκε η ύπαρξη και λειτουργία φράξιας ΟΤΑ, με μοναδικό στόχο στο στόχαστρό τους την πόλη της Καστοριάς, την οποία όπως είναι γνωστό θεωρούν ως την βασική υπεύθυνη για όλα τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες τους, όσοι περιφερειακοί δήμοι και όσοι δήμαρχοι συνειδητοποιούν κάπως αργά τις δυνατότητες και τα μεγέθη τους. Αλλά εποφθαλμιούν τώρα χωρίς περιστροφές και προσχήματα την θέση και τις προνομίες της πρωτεύουσας του νομού.

Μπορεί να μην ομολογείται ευθέως αλλά στο μέλλον, κάποιοι, οραματίζονται την πόλη να κατέχει συμβολικά και μόνο τον τίτλο της πρωτεύουσας, αλλά και να έχουν πετύχει έως τότε την διασπορά κάθε πρωτογενούς και έμμεσου αναπτυξιακού έργου στον γεωγραφικό ορίζοντα που εκτείνονται οι νεοπαγείς οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και ιδίως της εταιρείας όσων πρωτοστατούν στην διάσπαση του νομού. Έτσι ορισμένοι ευελπιστούν ότι θα καταγραφούν στην τοπική ιστορία ως οι αναμορφωτές του νομού. Παραγνωρίζουν προφανώς ότι όποιος ενεργεί με πολιτικά θλιβερό τρόπο, θλιβερά πράγματα θα αφήσει πίσω του.

Μέσα σ΄ αυτό το νεφελώδες τοπίο, σαν να μην έφθανε η ανάμειξη ονομάτων παραγόντων του δημόσιου βίου που ενεργούν ελαφρώς ή βαθέως παρασκηνιακά, όπως για παράδειγμα αμφοτέρων των βουλευτών και ιδίως του βουλευτή του ΠαΣοΚ κ. Φιλίππου Πετσάλνικου, που αφ' ενός μεν δεν διατηρεί τις άριστες των προσωπικών σχέσεων με τον δήμαρχο Καστοριάς κ. Δημήτριο Παπουλίδη -κάθε άλλο μάλιστα, αφ' ετέρου ο δήμαρχος της ιδιαίτερης πατρίδας του στους Μακεδνούς, είναι κάτι περισσότερο από φίλος: ο ίδιος του αδελφός.

Αλλά προστέθηκαν και ονόματα τρίτων, εξωθεσμικών παραγόντων όπως για παράδειγμα του άλλοτε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κων/νου Σημαιοφορίδη (που ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως δήμαρχος Καστοριάς) οι σχέσεις του οποίου, με τον αντίποδα, δήμαρχο Ορεστίδος κ. Ν. Τοτονίδη χρονολογούνται από τις εποχές της παντοδυναμίας του τέως βουλευτή και θεωρούνται ακόμη πολύ στενές. Μπορεί να μην είναι κυριολεκτικά συγγενικές, μοιάζουν όμως σχέσεις αίματος, σχέσεις διαρκείας, σχέσεις που αντέχουν. Έτσι, όσο πληθύνουν οι αναφορές στον ρόλο και την εικαζόμενη ανάμειξη του ιδιωτεύοντος (για την Καστοριά) κ. Κ. Σημαιοφορίδη, ίσως να πρέπει να εκκαθαρίσει ο ίδιος την κατάσταση διευκρινίζοντας την άποψή του για όσες φήμες επιμένουν να τον αναμειγνύουν να δραστηριοποιείται υπέρ του δημάρχου Ορεστίδος.

Την ίδια στιγμή έξι χρόνια μετά το φιάσκο της "Καστοριανής Ακτινοβολίας" που έκαψε δια βίου και δια παντός τον εθελοντή κ. Γεώργιο Σιώμκο, που περίπου επέβαλε ως υποψήφιο δήμαρχο ο τότε βουλευτής και ο οποίος σε διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να αναδειχθεί σε σημαντικό πόλο στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, άλλες πάλι φήμες επιμένουν ότι (πάλι) ο κ. Κ. Σημαιοφορίδης, ενθαρρύνει την ανάμειξη στενότατου συγγενικού του προσώπου στον δημοτικό στίβο της Καστοριάς και ότι ο δήμαρχος Καστοριάς είναι σε γνώση της σχετικής δραστηριότητας - αν δεν την υποστηρίζει κιόλας!
Μερικοί μάλιστα επιμένουν ότι αποδεικνύεται έτσι μετά από τόσα χρόνια, ότι οι τρεις τετραετίες της "Καστοριανής Ενότητας" του κ. Δημήτρη Παπουλίδη διέθεταν κάτι περισσότερο από την αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος από τον τέως βουλευτή. Ίσως πολλά περισσότερα.

Οι παλιοί αναγνώστες θα θυμηθούν ασφαλώς ότι η "ΟΔΟΣ" στα πρώτα εκδοτικά της βήματα το 1998, σε μια εποχή που συζητιόταν πολύ η κλωνοποίηση, είχε προχωρήσει σε σχετικό φωτογραφικό αφιέρωμα που με τον αμφίσημο τίτλο "μεταμορφώσεις" παρουσίαζε την "εικονική" εξέλιξη και την ανταλλαγή χαρακτηριστικών μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών που εκτός από τις πολιτικές διαφορές, συνδέονται με κοινά γνωρίσματα, μέχρις τελικής προμοίωσης, σύγχυσης και ταύτισης.

Αυτά φαίνεται πως πληροφορείται ο δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας κ. Ι. Τσαμίσης ο οποίος τέθηκε επικεφαλής του συνδυασμού που υποστηρίχτηκε από την Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογές, και παρά την φαινομενική ενότητα εντός του δήμου Καστοριάς στο μέτωπο της διεκδίκησης των τμημάτων, ξεσηκώνει τους τόνους της αντιπαράθεσης στις διάφορες συζητήσεις του δημοτικού συμβουλίου, ακόμη και όταν η αντιπαράθεση γίνεται περί όνου σκιάς με αποτέλεσμα η κατάσταση να θυμίζει χάβρα.

Φυσικά ο ίδιος δεν θα πληροφορείται μόνο πως αν αληθεύουν οι φήμες, ο τέως βουλευτής προωθεί το κληροδότημα του δήμου σε δικά του χέρια. Θα μαθαίνει πως αντίθετα απ' ό,τι νομίζει, πολλοί δεν θεωρούν καθόλου αυτονοήτως βέβαιο ότι θα είναι και πάλι ο υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας, (ενός κόμματος στο οποίο δεν ανήκε και δεν ήθελε να εγγραφεί ο επικεφαλής) όπως και ότι αρκετοί άλλοι φιλόδοξοι υποψήφιοι της δημαρχιακής υποψηφιότητας, προερχόμενοι από την καρδιά της Νέας Δημοκρατίας, ήδη άρχισαν να πραγματοποιούν τις πρώτες, αναγνωριστικές συζητήσεις, με αποτέλεσμα να επιφέρουν σοβαρό πλήγμα στην αυτοπεποίθηση του προηγούμενου υποψήφιου δημάρχου.
Του πανταχού παρόντος στις πρώτες θέσεις και του προσδοκώντος το νυν.
Και το αεί φυσικά.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Δεκεμβρίου 2004

14.9.10

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Λέξη

Μπορεί αυτή η γραφή μου νάναι και η τελευταία.
Σαν το τέλος μου να ήτανε γραμμένο και γραφτό
Σα να τελείωνα ανάμεσα σε λέξεις
Λέξεις οικίες, καθημερινές ή ακατάληπτες κι ανόσιες
Ίσως κατά βάθος να ήθελα να ήμουν μια λέξη.
Από πονηριά το λέω, από συμφέρον.
Σκέψου τι ταξίδι έκανε αυτή η λεξούλα για να έρθει μέχρι το χέρι ή το στόμα μας…
Την άρπαξαν με τα’ αδρά τους χέρια Κύκλωπες και πολεμόχαροι πολεμιστές.
Τη συλλάβισαν μοναχοί στο Άγιο Όρος.
Κι ένας δύτης προσπάθησε να την πνίξει στο νερό
Μια γυναίκα την έκρυψε στην κοιλιά της σαν έμβρυο.
Μια άλλη δεν ήθελε να τη βγάλει από το αυτί της,
τόσο που την αγάπησε, χωρίς καν να έχει ήχο γλυκό.
Ένα παιδάκι την τύλιξε στο μαντήλι, καθώς σκούπιζε τη μύτη του.
Και μια άλλη έπεφτε και ξανάπεφτε στο πάτωμα σα μπαλάκι.
Έτσι θάθελα κι εγώ, η μικρή λεξούλα, να ζω: παίζοντας σα μπαλάκι.

William J.F Syad

(Σομαλία)

ΧΘΕΣ

Χτες
μου αφηγήθηκες
του πολιτισμού μου την περασμένη
άγρια σκέψη
της φυλής μου
των Σομαλών

Και σαν αυτή τη λεπτή άμμο
στη χούφτα
ενός χεριού
το παρελθόν το κοσκινίζεις
όπου η σκέψη μόνο
ίσως να κάνει σταχυολόγημα.


ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ

Σαν
ένα λούλουδο
με αλύγιστο το μίσχο
που σκύβει άτονα
καθώς η αυγή
σέρνεται
μέσα απ` τη νύχτα

Τα εύθραυστα
φτερά σου
άφησαν
ένα σύγκρυο
στην άμμο
των αμμόλοφων στην έρημη
αμμουδιά μου.

μετάφραση: Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου

Tati-Loutard

(Κογκό)

ΑΠΛΗ ΖΩΗ

Σε κάποια γωνιά ενός ονείρου, βρίσκει τον πρόγονό του
Να φωνάζει " Στόπ" στην επερχόμενη περίπολο κοράκων
Οι οποίοι επιθεωρούν τη γη όπου οι άντρες έχουν πέσει
Μπροστά στα διπλωμένα όπλα του θανάτου.
Τι κρατάς αγαπητέ μου; του λέει ο πρόγονός του:
Στον κήπο εκείνο με τα λευκά τα πόδια,
Κανείς ποτέ δεν άφησε τον τόπο εκείνο.


ΣΚΗΝΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ
"Αυγή¨ (μέρος ΙΙΙ από ΙV)

Όλοι οι της θαλάσσης λέοντες παράτησαν αυτήν την παραλία
και χουζουρεύουν
Πέρα απ` τον ήλιο όπου πιστεύουμε πως είναι οι νεκροί.
Νανουρισμένοι απ` την ανάσα των απαλών μουσώνων
Που ξεκινάν για το προσκύνημα προς της ξηράς τα μέρη,
Οι εραστές που πιάστηκαν σε τέσσερις λιάνες
Ξανά ζωή υφαίνουν`
Και στην αυγή που ανατέλλει, η θάλασσα,
Ένα γέρικο, θεριό βαριεστημένο από θηράματα,
Πατά ανάμεσα στα βότσαλα με περιστέρας βήματα.

μετάφραση: Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου

Thomas Pringle

Νοτιοαφρικανική ποίηση των Καφφίρ

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΗΣ ΜΠΕΤΣΟΥΑΝΑ

Καθόμουν στη μεσημεριανή παλίρροια στο αντίσκηνό μου,
Και κοίταζα στο βάθος της ερήμου τους αμμόλοφους,
Κάτω από το ασυννέφιαστο στερέωμα
Που έλαμπαν μακρυά μέσα στον ήλιο.
Όταν μέσα απ` τον κόρφο της ερήμου
Ένα μελαψό αγόρι με βιάση ήρθε
Με ξυπόλυτα πόδια και σώμα γυμνό`
Και μια ήμερη αντιλόπη ακολουθούσε.

Με καθαρή την όψη, ευθύς μα πράος,
Και ύφος σεμνό στεκόταν,
Χαϊδεύοντας με απαλό το χέρι
Εκείνο το θεριό της ευγενούς γενιάς`
Κι έπειτα, μειλίχια κοιτώντας στο πρόσωπό μου,
Είπε στη γλώσσα της φυλής του
Με χαμογελαστή ματιά μα τόνο σκεπτικό,
" Ξένε- Είμαι στον κόσμο μόνος!"

"Έτσι έχω ζήσει, ένα μονάχο ορφανό παιδί,
Καθήκον μου να φυλάω των Μπόερς τα κοπάδια`
Κι αυτό το κακομοίρικο ελαφάκι τα πάντα ήταν όσα είχα
Να τ` αγαπώ, φίλο να το φωνάζω`
Όταν ξάφνου, με αυθάδικο αγκίστρι
Και λόγια κοροϊδευτικά, ο τύραννος εκείνος πήρε
Τον σύντροφό μου για το μικρό του αγόρι,
Που κάθισε και ζήλεψε τη μόνη μου χαρά.

"Φούσκωσε τότε η καρδιά μου! Μα όταν ένα αστέρι
έλαμψε της μεσονυχτιάς, οδήγησα απαλά
Τον αγαπημένο μου δεσμό στα ξένα, και μακρυά
Στην έρημο δραπέτευσα.
Κι εδώ, εξορισμένος απ` το είδος το ανθρώπινο,
Τρία φεγγάρια πάνω σε ρίζες κι άγρια βατόμουρα
ταξίδεψα` και τα θεριά που ψάχναν θήραμα πολέμησα,
Για να γλιτώσω από τους κακομαθημένους τρισχειρότερους.

"Μα χτΕς χαράματα ένας δικός μας χωρικός έφερε
Μήνυμα πως οι δικές σας οι σκηνές εδώ σιμά βρισκόταν,
Και τώρα με το βήμα βιαστικό έψαξα
Τη δική σας παρουσία, απαλλαγμένος από φόβο!
Διότι λένε, Ω, Άγγλε Αρχηγέ,
Δεν κοροϊδεύεις του αιχμαλώτου την οδύνη!
Άσε με τότε να σε υπηρετήσω, ωσάν δικός σου νάμαι-
Γιατί ολομόναχος είμαι στον κόσμο!'

Αυτή ήταν του Μαρόση η θλιβερή ιστορία,
Τα στήθη μας δεν ήταν από πέτρα`
Τα λόγια του, η πειστική του η ματιά κυριαρχεί-
Τον πήραμε και έγινε "δικός μας."
Και Μία, με της γυναίκας την λεπτή καρδιά
Ξεκλείδωσε τα συντριβάνια της καρδιάς του`
Και αγάπη ανάβλυσε πολλή- μέχρι που έγινε
Το ίδιο το παιδί της σε όλα εκτός απ` τ` όνομα.




Πρόκειται για ποίημα που βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα και αποδόθηκε
από τον Σκωτσέζο Pringle, ο οποίος έκανε συλλογή τραγουδιών και ποιημάτων των Καφφίρ.


μετάφραση: Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου

ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ: Ο Σεΐχης Abdul Hadi Misyd


φωτογραφημένος από τον Paul Strand, 
στο Δέλτα του Νείλου εν έτει 1959

Στον Κώστα Αρβανίτη

Ο Σεΐχης Αμπντούλ έχει κάτι αυτιά σαν ξερό πετσί, είναι ένα πρόσωπο-τοπίο. Μοιάζει σαν χιόνι πάνω στην κορφή βουνού από βασάλτη τ’ άσπρο του κεφαλομάντηλο. Γι’ αυτό τέτοια αστραψιά στο μάτι του. Αλήθεια, τι κοιτά;
Στο στήθος, πάνω από την πολυκαιρισμένη μα όμορφη μες στην απλότητά της φανέλα, λίγες τρίχες ξεπετάγονται που πήραν φως λες κι άσπρισαν. Ζάρες γεμάτος ο λαιμός, σαν βρεγμένος άργιλος που αρχίζοντας να στεγνώνει κάνει μικρές ρωγμές. Ρυτίδες βαθιές τρέχουν κάτω από τα μάτια. Η βλεψιά του σαν να γεφυρώνει το τώρα και το επέκεινα. Την αθανασία λες κοιτά κατάματα. Ανάμεσα στο μήλο του Αδάμ και την κορφή του στέρνου είναι ένα βαθούλωμα που ‘χει το σχήμα αυγού: εκεί εκκολάφθηκε η αιωνιότητα.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 29 Ιουλίου 2010, αρ. φύλλου 553.


ΜΑΡΙΑ ΣΕΚΙΟΥ: Υπάρχει διέξοδος

Ξανά μας πήρε το πλοίο Ελένη
Βουβές στο κατάστρωμα αποχαιρετούμε τις παλιές συντροφιές το πλατύσκαλο, τον Αύγουστο.
Μπερδεμένες σκιές πλέουμε στον τόπο που χρόνια μας γυρεύει.
Μας ερωτεύθηκε και στέλνει μοναξιές να μας σπρώξουν
στη σελήνη
ζώα να μας κουβεντιάσουν τις θλίψεις τους
δέντρα να μας μεταμορφώσουν.

Κι εμείς οι αλαφροΐσκιωτες πάντα με παιχνιδίσματα
δεχόμαστε το πλοίο.
Και μας φαίνεται ροδόχρωμη η κακία
κι οι χαρακιές στο στήθος μας τριανταφυλλένιες.
Και τραγουδάμε τους φόβου ς μας
και μυρίζουμε τις πασχαλιές
και χοροπηδάμε στα ξύλα όταν μας διαπερνά
ο θάνατος.

13.9.10

ΟΔΟΣ: Αφρική

Κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του προτεραιότητες. Οι άνθρωποι αναρωτιούνται συνεχώς «ποια είναι η θέση του ατόμου στην κοινωνία». Πιστεύω ότι ο πολιτισμός –είτε πρόκειται για λογοτεχνία, ποίηση, πεζογραφία, μυθιστόρημα, είτε για ποίηση της αφρικανικής ηπείρου, ή της Σοβιετικής Ένωσης- βρίσκει τον δικό του δρόμου. Είναι σαν το νερό, που βρίσκει το δικό του επίπεδο.

Wole Soyinka
Νιγηρία, ο πρώτος Αφρικανός με νόμπελ λογοτεχνίας


Η όλη ιδέα του στερεότυπου είναι η απλοποίηση. Αντί να ερευνάς και να αναλύεις το πρόβλημα όλης αυτής της διαφορετικότητας (ότι ίσως είναι αυτό, μπορεί κι εκείνο) έχεις απλώς μια ευρεία δήλωση: Έτσι είναι.

Chinua Achebe
(Νιγηρία)

12.9.10

ΟΔΟΣ: Africa


ΟΔΟΣ 29.7.2010 | 553


Πέρασαν λίγες εβδομάδες αφότου κατέβηκαν οριστικά οι διακόπτες στους προβολείς των ποδοσφαιρικών γηπέδων του Mundial του 2010. Και μαζί τους τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας, στο Γιοχάνεσμπουργκ, το Πόρτ Ελίζαμπεθ, το Ντέρμπαν, το Κέιπ Τάουν και οπουδήποτε στην Νότια Αφρική πραγματοποιήθηκαν αγώνες.

Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Υποσαχάριας Αφρικής -η οποία για τους περισσότερους Ευρωπαίους εξακολουθεί να αποτελεί μια μάλλον άγνωστη πλευρά του κόσμου- που συγκέντρωσε τόσους πολλούς επισκέπτες και μάλιστα σε καιρό ειρήνης, όλων των φυλών, των χρωμάτων και των θρησκειών. Και από τα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα.

Κι΄ όμως, το πέπλο του μυστηρίου γι΄ αυτή την περιοχή του πλανήτη, ελάχιστα μόνο ξεδιάλυνε τις εβδομάδες του Mundial. Οι γνώσεις των περισσότερων δυτικών κυρίως πολιτών, δεν εμπλουτίσθηκαν αξιοσημείωτα ούτε για την υπόλοιπη, αλλά ούτε και για την ίδια την Νότια Αφρική. Η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να είναι πατρίδα και εκατομμυρίων λευκών. Ανάμεσά τους και πολλών δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων οι οποίοι θεωρούνται από τις σημαντικές κοινότητες των ξένων.

Έστω κι’ αν στην Νότιο Αφρική βρίσκονται ήδη στην καρδιά του χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που η ΟΔΟΣ επέλεξε την Αφρική για το φετινό καλοκαιρινό φύλλο του Αυγούστου. Το οποίο παραδοσιακά, από τότε που κυκλοφόρησε η εφημερίδα είναι αφιερωμένο κυρίως στην θεματική ποίηση, ή πιο σπάνια και στην λογοτεχνία.

11.9.10

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Ταξιδιώτες που διέσχιζαν την ποίηση

Tην 23η Μαρτίου προς το βράδυ άρχισε η βροχή. Ο Ντράγκισα, ζωγράφος και ποιητής από τη Σερβία, εφήμερος κάτοικος Θεσσαλονίκης, με έδρα του διπλού επιδεύματός του το Τριγωνικό Κοζάνης (για λόγους αποφυγής του ασφαλειοκτόνου ΤΕΒΕ), έστησε το σκηνικό του. Στις βαλίτσες ασυνόδευτες ταξιδιού, για την οικονομία του σκηνικού (από το «Τσάι στη Σαχάρα!») νερό, αλάτι, γιαούρτι, εργαλεία της τέχνης του, ένα τάπερ και ένα κομμάτι μαύρο ψωμί. Στη μέση του φύτεψε ένα κερί. Κάτι σαν σπονδή στους πεθαμένους ποιητές:

10.9.10

Η πτώση - in memoriam

ΟΔΟΣ: Αέρας

Μαζί με την ολοκλήρωση της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων και των καρναβαλιών και με την αρχή του νέου έτους αλλά και την ημιεπίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, κάπου στην πορεία όλων αυτών των ημερών ξεχάστηκε ή έστω υποβαθμίστηκε το γεγονός, ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και οι δημοτικές αρχές του νομού Καστοριάς εισήλθαν ήδη στον δεύτερο χρόνο της θητείας τους.

Ο πρώτος χρόνος, ιδίως για τις πραγματικά νέες διοικήσεις, είναι όντως ένα σχετικά μικρό διάστημα από το οποίο δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα ή διαπιστώσεις. Όμως σε κάθε περίπτωση, στον πρώτο χρόνο έχουν αρχίσει να σχηματοποιούνται όλες εκείνες οι καταστάσεις που αποτελούν τις απλές ενδείξεις, για το τι μπορεί να συμβεί στο άμεσο αλλά και στο μεσοπρόθεσμο μέλλον και για το επίπεδο προσδοκιών και ελπίδων που μπορούν ή πρέπει να επενδύονται στους πολιτικούς του τόπου. Μπορεί ακόμη να γίνεται και ένας μικρός απολογισμός του ετήσιου κύκλου που έκλεισε, ώστε να επιτραπεί ο αρτιότερος σχεδιασμός και η πληρέστερη κριτική προσέγγιση του ζώντος πολιτικού φαινομένου της Καστοριάς που καταγράφεται και είναι η σύγχρονη ιστορία της.

Ποιο είναι λοιπόν το αίσθημα που φαίνεται να κυριαρχεί στην κοινή γνώμη για την μέχρι τώρα πορεία και για το μέλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Καστοριά, αυτό βέβαια μπορεί να είναι ζήτημα που κρίνεται υποκειμενικά. Διαθέτει όμως και αρκετά εξωτερικά χαρακτηριστικά που είναι αντικειμενικά και δεδομένα, τα οποία επιτρέπουν την καταγραφή και σε ένα βαθμό την κριτική.
Δεν είναι υπερβολή λοιπόν να παρατηρηθεί ότι και το 2003, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με τις πρώτες χρονιές της θητείας των πολιτικών, προσγείωσε απότομα στην πραγματικότητα τις υποσχέσεις των εκλεγμένων και τις απαιτήσεις των πολιτών απ' αυτούς.

Η κατά κανόνα διαρκής επανάληψη των προεκλογικών στερεοτύπων υποσχέσεων και της παροχολογίας, ακόμη και όταν γίνεται με τον πιο επιπόλαιο και ανερμάτιστο τρόπο, ακόμη και αν γίνεται από τους πιο ακατάλληλους υποψηφίους, αποδεικνύει ότι ο καστοριανός λαός εξακολουθεί να πιστεύει σε ουτοπίες ή είναι επιρρεπής στις απατηλές πολιτικές υποσχέσεις που στοχεύουν στην υφαρπαγή της ψήφου του. Διότι ακόμη και μια επιφανειακή, "πάνω-πάνω" ματιά στα προεκλογικά φυλλάδια των εκλεγμένων συνδυασμών, του νομάρχη και των δημάρχων του νομού Καστοριάς αρκεί για να αποδείξει ότι ο περασμένος πρώτος χρόνος, ούτε και στο απειροελάχιστο δεν τα έχει επιβεβαιώσει.

Ο πρώτος χρόνος της θητείας του, χώρισε κατ' αρχήν τις τοπικές αιρετές αρχές, σ' αυτές που επέλεξαν την διακριτική διοίκηση σε χαμηλούς τόνους και σ' αυτές υπάγονται μερικοί δήμοι όπως (ενδεικτικά) του Ίωνα Δραγούμη και των Ακριτών και στους δήμους στους οποίους μοιάζει να γίνεται κάποια υπερεκμετάλλευση της προβολής και των δημοσίων σχέσεων. Φυσικά υπάρχουν κάποιοι δήμοι που βρίσκονται κάπου ενδιάμεσα από τα δύο άκρα, αλλά σίγουρα, στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν δήμοι όπως της Ορεστίδος, ίσως της Αγίας Τριάδος (ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι αποπειράται να καταλάβει ζωτικό χώρο ανάμεσα στους "μεγάλους" δήμους του νομού) και φυσικά ο δήμος και η νομαρχία της Καστοριάς. Σε όλους αυτούς τους φορείς, το 2003 κυρίαρχο ήταν το αίσθημα ότι περισσότερα από τις πράξεις, ήταν τα λόγια και οι εικόνες. Και αυτό είναι κάτι το πολύ φυσικό αφού η ανάλωση πολιτικών εργατοωρών στην άμεση ή έμμεση καθημερινή προσωπική (ή προσχηματικά συλλογική) προβολή, ακόμη και όταν γίνεται χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, μετατοπίζει και περιορίζει τον χώρο της έμπρακτης δημιουργίας και δουλειάς.

Στον τομέα αυτό η μερίδα του λέοντος, ανήκε κατά τον περασμένο χρόνο στους δυο μεγάλους δήμους και την νομαρχία, με αποτέλεσμα, όπου και να γυρίζει κανείς το βλέμμα του ολόγυρα στο περιβάλλον ευθύνης των θεσμών αυτών, να του προκαλείται η εντύπωση σοβαρής αναντιστοιχίας μεταξύ έργων και φλύαρων λόγων αν βέβαια δεν προκαλείται απλώς η αλγεινή εντύπωση της πλήρους εγκατάλειψης. Εκτός πια κι' αν οι επιφανείς αιρετοί αυτού του τόπου, ζουν σε άλλον πλανήτη αυτό - διοίκησης και δεν συνειδητοποιούν τις εικόνες που περιβάλλουν τον τόπο και την θητεία τους. Φυσικά, η υπερπροβολή δεν οδήγησε απλώς σε βιαστικές και πρόωρες απομυθοποιήσεις προσώπων, οι οποίοι εκτέθηκαν τόσο πολύ και τόσο ανούσια στην κοινή γνώμη που μοιάζει απίστευτα μεγάλο το χρονικό διάστημα της επόμενης τριετίας που απομένει μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας τους.

Επιπλέον επέτρεψε να ανδρωθεί και στην Καστοριά, το απαράδεκτο φαινόμενο της live ραδιοτηλεοπτικής δημοκρατίας, αφού πολύ συχνά πραγματοποιήθηκαν ακόμη και συσκέψεις στον "αέρα", αλλά ακόμη χειρότερα αποκάλυψε στην κοινή θέα ακόμη και λεπτές πτυχές της προσωπικότητας (και της οικογένειας) των πολιτικών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι ίδιοι και σε διαφωνίες και διαιρέσεις καθώς και σε πράξεις με ακόμη πιο εμφανές το στοιχείο της αμφισβήτησης, ίσως και ακόμη χειρότερα, όπως συνέβη στις αρχές του έτους (όπως και βραδύτερα) με τα όσα ξέσπασαν στον Δήμο για την ΔηΠεΚα αλλά και τα κέντρα διασκέδασης, και πρόσφατα στην νομαρχία Καστοριάς στην οποία με αφορμή το πολύ επιπόλαιο και ασήμαντο γεγονός αντιμετώπισης της τελευταίας κακοκαιρίας, δηλαδή για μη αποχρώντα λόγο, αποδείχθηκε ζωντανά στην τηλεόραση ότι στο κορυφαίο επίπεδο της νομαρχίας Καστοριάς αν δεν υπάρχει διαφωνία (και πολλά χειρότερα) υπάρχει τουλάχιστον έλλειψη ακόμη και του στοιχειωδέστερου συντονισμού.

Eν τω μεταξύ "χορταριάζει" από την πλήρη εγκατάλειψη και αδιαφορία το πεδίο της λαμπρής δόξης των τοπικών πολιτικών και δεν υπάρχουν μέχρις στιγμής ενδείξεις ότι αξιοποιώντας τη εμπειρία του προηγούμενου έτους, τον φτωχό απολογισμό του απολύτως μετρήσιμου έργου τους και τις ευκαιρίες για βελτίωση και παραδειγματισμό που προσφέρει σε όλους ανεξαιρέτως τους κοινούς θνητούς το ίδιο το παρελθόν τους, οι εγχώριοι πολιτικοί και ιδίως αυτοί που αναλίσκονται live -σε καθημερινή βάση- αστέρες, θα αποφασίσουν επιτέλους να κάνουν κάτι περισσότερο ουσιαστικό και χρήσιμο για τον τόπο και τους πολίτες του, από τον απλό κοπανιστό αέρα.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2004

ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΜΠΟΥΣΙΟΥ: Τους "καρπούς" της διαφθοράς ελάχιστοι μπορούν να τους "γευτούν"

Συγκεκριμένες λύσεις για την αντιμετώπιση της διαφθοράς δεν νομίζω ότι, θα ήταν δυνατόν να διατυπωθούν σε οποιαδήποτε αναφορά ή προσέγγιση του θέματος. Η επίλυση πολυσύνθετων κοινωνικών προβλημάτων -όπως είναι η εξάπλωσή της διαφθοράς- απαιτεί μακροχρόνιες διεργασίες, που για να ξεκινήσουν πρέπει, προηγουμένως, να συνειδητοποιήσει το κοινωνικό σύνολο την έκτασης των συνεπειών τους. Αυτό είναι βασική προϋπόθεση για την διαμόρφωση λαϊκών συμμαχιών, που θα επιδιώξουν την ανατροπή των καταστάσεων που έχουν διαμορφωθεί και αλληλοσχετίζονται με την ύπαρξη των προβλημάτων αυτών.
Το ζητούμενο επομένως αναφορικά με την διαφθορά είναι, η διαμόρφωση λαϊκού αιτήματος για την αντιμετώπισή της, αφού προηγηθεί βέβαια η κατανόηση των ολέθριων συνεπειών της από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Η ανάπτυξη ενός σχετικού διαλόγου θα μπορούσε να είναι μια καλή αρχή προς την κατεύθυνση αυτή και το γεγονός ότι υπήρξε ανταπόκριση, στο κείμενο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην "ΟΔΟ" είναι ένα καλό σημάδι. Θα ήταν χρήσιμο να συνεχιστεί αυτός ο διάλογος, με συμμετοχή και άλλων, έστω και στα πλαίσια της μικρής καστοριανής κοινωνίας, έστω και μόνον μέσω των στηλών της "ΟΔΟΥ". Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις και μέσα από τον διάλογο πολλά θα μπορούσαν να ξεκαθαριστούν και κάτι τέτοιο θα μπορούσε σίγουρα να βοηθήσει την ανάπτυξη της περιοχής αυτής, αν και, ομολογουμένως, είναι δύσκολο να δημιουργηθούν νησίδες εύρυθμης και χρηστής λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και συναλλακτικών ηθών που ακολουθούν συμφωνημένους κανόνες.

Πάντως, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, η διαφθορά δεν περιορίζεται στον δημόσιο τομέα, όπως προκύπτει από το κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη. Πολλές φορές στον ιδιωτικό τομέα παίρνει πολύ πιο έντονες μορφές (ακάλυπτες επιταγές, νόθευση προϊόντων, υπεξαιρέσεις, λαθρεμπορία, καταχρήσεις και τόσα άλλα), οι δε συνέπειές της είναι εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, καταστροφικές.
Πράγματι, όπως επισημαίνει ο Περδίκκας Παπακώστας, σε πρόσφατη δημοσκόπηση της "Καθημερινής" η διαφθορά κατατάσσεται στο τέλος της κλίμακας των σημαντικότερων προβλημάτων που αναγνωρίζουν οι Έλληνες. Προηγούνται, ανεργία, οικονομία υγεία κ.ά. Θεωρώ όμως ατυχή την σύνθεση των προβλημάτων, όπως τέθηκαν προς αξιολόγηση από την δημοσκόπηση, διότι η διαφθορά είναι διαφορετικής τάξεως πρόβλημα από αυτό της οικονομίας ή της ανεργίας και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά. Είναι σαν να συγκρίνει κανείς την ασθένεια με τον πόνο που προκαλείται από αυτήν. Η σχέση τους είναι σχέση αίτιου και αιτιατού και αυτό πρέπει να είναι απόλυτα ξεκάθαρο για να κατανοηθούν οι συνέπειες τις διαφθοράς.

Οι άνθρωποί τις περισσότερες φορές δεν συσχετίζουν τα προβλήματα που συναντούν, με τα πραγματικά αίτια που τα προκαλούν και στο βαθμό που συμβαίνει αυτό, τότε είναι δυνατό να συμμετέχουν, άθελά τους, στην διαμόρφωση των προβλημάτων τους. Αυτό ισχύει κατ' εξοχήν για την διαφθορά. Η πλειοψηφία των Ελλήνων συνωστίζεται για να "γευτεί" τους "καρπούς" της διαφθοράς και όλο και περισσότερο νέοι άνθρωποι επιδιώκουν, χωρίς κόπο να "κάνουν την καλή τους", χωρίς να συνειδητοποιούν πως με τέτοια αντίληψη και με τις μικροκομπίνες, στις οποίες τους επιτρέπεται να επιδίδονται, γίνονται νεροκουβαλητές στους πολύ λίγους -που έχουν τα "εφόδια" να αποκομίζουν οφέλη, με παράνομους τρόπους και χωρίς ηθικούς φραγμούς- και σε τελική κατάληξη αντιστρατεύονται τα συμφέροντά τους.

Η αντιμετώπιση της εξάπλωσης της διαφθοράς πρέπει να ενεργοποιήσει όλους τους Έλληνες, όχι μόνον για λόγους εθνικού, αλλά κυρίως προσωπικού συμφέροντος. Ο πλούτος της χώρας δεν επαρκεί για να εξασφαλίσουν οι πολλοί την άνετη διαβίωσή τους, μέσα από "αρπαχτές" και διάφορες μικρές ή μεγάλες απάτες. Για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, η μόνη ελπίδα για μια καλλίτερη και άνετη ζωή είναι, η χρηστή διοίκηση, η ισονομία, ο προσωπικός μόχθος, ο επαγγελματισμός, και η δημιουργικότητα. Αυτά, όχι για λόγους ηθικούς αλλά για λόγους ωφελιμιστικούς, πρέπει να γίνουν απαιτητά και να αποτελέσουν το περιεχόμενο μιας καθολικής λαϊκής συμμαχίας.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιανουαρίου 2004

ΖΗΣΗ ΤΖΗΚΑΛΑΓΙΑ: Ίδρυση ιστορικού μουσείου "Ίων Δραγούμης"

Φέτος, το 2004, το έτος των ολυμπιακών αγώνων και των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, πόσοι Έλληνες θυμούνται πως είναι και το έτος του μακεδονικού αγώνα;

Διανύουμε το τελευταίο τέταρτο του 2004. Η χρονιά που φεύγει, ασφαλώς και θα καταγραφεί στην ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια αθλητική ιστορία. Το 2004 η Αθήνα και η Ελλάδα οργάνωσαν τους ολυμπιακούς αγώνες, που χαρακτηρίστηκαν πολύ επιτυχημένοι και ασφαλείς. Οι ολυμπιακοί αγώνες όμως δεν είναι μόνο ένα τεράστιο αθλητικό γεγονός. Κυρίως καταγράφονται σαν η ανά τετραετία μεγαλύτερη συνάντηση όλων των λαών και των πολιτισμών της υφηλίου.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ