31.1.11

Β.Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: Σκαλαθύρματα πολιτικά της εποχής

Άνοστα λόγια

«Ημέρα αγάπης» (δηλαδή; η μετά ή άνευ έρωτος, η αδελφική, η χριστιανική, η γονεϊκή, η οικογενειακή, η κομματική – η γενικότης διαχέει το περιεχόμενό της και την καθιστά κύμβαλον ή κλαπατσίμπαλον αλαλάζον), εν Λευκοπηγή Κοζάνης τη 7 Ιανουαρίου κι ο χοροεπιστατών επίσκοπος κατά την πανηγυρική και θεία λειτουργία μεταξύ άλλων είπε στο πολυπληθές εκκλησίασμα το βαθύτατα θεολογικόν: «Γιατί βάλατε τέντα στην αυλή της εκκλησίας και το κάνατε σαν πανηγύρι». Βαρύτατος, σοφός λόγος κι οι τοπικοί χριστιανοί δυσφόρησαν εν σιωπή. – Μα θρησκευτικό πανηγύρι έχουμε από αμνημόνευτων χρόνων κυρ’ δέσποτα και για τυχόν βροχή τη βάλαμε, θα του έλεγαν, οι λίαν φιλόξενοι κάτοικοι κάθε τοπικής εξουσιαστικής νηστικοσύνης, η οποία επιπίπτει επί των προσφερομένων ειδών βουλιμικά αλλ’ όχι λαίμαργα όπως εξηγεί ο φίλος Αλ. Αλλά αντίρρηση ζώσα επί αρχιερατικού κηρύγματος συνεπάγεται μικρόν αφορισμό (παρότι ορισμένοι κάποιοι τον επιδιώκουν ως μικρόν αγιασμόν). Εφέτος δεν παρετέθει στον εν λόγω τράπεζα εορταστική ότι το καφενείο-ταβέρνα ήταν κλειστό κι ο διευθυντής του κ. Γιάννης Κρπτσς απουσίαζε στην Ισπανία τη χώρα του Δον Κιχότη και έτσι τους άφησε στην Αγία Κρυότη. «Μας είπε το πρωί κάτι άνοστα λόγια ο δεσπότης» είπε ωραίος άνθρωπος του χωριού. Στην κυριολεξία εντελώς άνοστα κι έτσι μετά τα «Παραπονεμένα λόγια» της λαϊκής μουσικής μπήκαν και τ’ άνοστα λόγια της ιερατικής, επισκοπικής διαλέκτου. Λίαν προσφυής χαρακτηρισμός.

28.1.11

Συνέλευση στην Καστοριά για τη λειτουργία της Αρχιτεκτονικής Σχολής

Ψήφισμα

Αθήνα, 21 Δεκεμβρίου 2010
Προς
1. Τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Φ. Πετσάλνικο
2. Την Υπουργό Παιδείας Διά Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων κα Άννα Διαμαντοπούλου
3. Την τομεάρχη παιδείας της Νέας Δημοκρατίας κα Ελίζα Βόζεμπεργκ
4. Τον Πρόεδρο της Διοικ.Επιτροπής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, καθ.κ.Μανωλόπουλο
5. Τα ΜΜΕ Δυτικής Μακεδονίας

Το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στην Καστοριά με θέμα: «Αρχιτεκτονική Σχολή Καστοριάς-ώρα μηδέν». Η εκδήλωση διοργανώθηκε μετά από πρωτοβουλία του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Καστοριάς κ. Ζήση Τζηκαλάγια, μετά από ανοικτή πρόσκληση την οποία απηύθηνε προς τα πολιτικά κόμματα, το Νομάρχη και το Νομαρχιακό Συμβούλιο, τους Δημάρχους και Προέδρους με τα Δημοτικά και τα Κοινοτικά τους Συμβούλια, τους επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς του Νομού, τους πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής, καθώς και σε όλους τους ενεργούς πολίτες. Εισηγήσεις έκαναν, ο βουλευτής, ο νέος αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς κ. Δημ. Σαββόπουλος, ο Δήμαρχος Καστοριάς κ. Ι. Τσαμίσης, ο νέος Δήμαρχος Καστοριάς κ. Εμμ. Χατζησυμεωνίδης, ο Γραμματέας ΠΑΣΟΚ Καστοριάς κ. Θ. Αναστασίου, η πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ κα Κ. Κράγια, ο γραμματέας της Ε.Κ.Ο. επιστημόνων ΝΔ Καστοριάς κ. Ι. Δέλλιος, η πολιτευτής της ΝΔ κα Μ. Αντωνίου, ο Πρόεδρος του επιμελητηρίου Καστοριάς κ. Ν. Μαρκόπουλος, ο Νομαρχιακός Σύμβουλος κ. Α. Γούλιος, η Πρόεδρος του Συλλόγου «Ομόνοια» κα Θ. Λιόγανου και ο πρώην πρόεδρος κ. Απ. Σαραφέρας.
Όλοι συμφώνησαν πως η Καστοριά αποτελεί την μόνη πόλη-ζωντανό μνημείο της χιλιόχρονης βυζαντινής μας ιστορίας. Είναι αναγκαία και απαραίτητη η λειτουργία της Αρχιτεκτονικής Σχολής, η οποία θα συμβάλει καθοριστικά στη συντήρηση, ανάδειξη και προβολή των βυζαντινών εκκλησιών και των αρχοντικών μας. Με τη διάσωση του πολιτισμικού και ιστορικού μας πλούτου θα προαχθεί και η οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία του τόπου μας.
Η Καστοριά είναι έτοιμη να δεχθεί την Αρχιτεκτονική Σχολή. Το κτίριο που θα τη στεγάσει έχει ολοκληρωθεί και το πρόγραμμα σπουδών εξαγγέλθηκε και παρουσιάστηκε ήδη από το 2006. Καλούμε την υπουργό παιδείας να ορίσει αριθμό εισακτέων φοιτητών και να λειτουργήσει τη Σχολή από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, καθ’ υπέρβαση της προσχηματικής διαβούλευσης που γίνεται για την παιδεία. Ζητούμε από την κυβέρνηση να μη σβήσει το όνειρο της Καστοριάς, ένα όνειρο που είναι όμως ρεαλιστικό και άμεσα εφαρμόσιμο. Αρκεί η πολιτική βούληση.

Για την Συνέλευση
Ζήσης Τζηκαλάγιας


Σχετικά κείμενα:  

26.1.11

ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Ο Μανιός

Kάποιος θα πρέπει να θυμηθεί αυτούς τους αξιόλογους Καστοριανούς που είναι διάσπαρτοι όχι μόνο στην ελληνική επικράτεια αλλά σε πολλά μέρη του κόσμου, τουλάχιστον όταν φεύγουν από τον μάταιο αυτό κόσμο.
Αξιόλογοι πράγματι Καστοριανοί όχι μόνο απλοί επιστήμονες που διακονούν επάξια την επιστήμη τους για τον απλό άνθρωπο αλλά και καθηγητές με αξιόλογη πορεία ακόμα και στο τομέα της έρευνας.
Οι οποίοι βέβαια αναγκάστηκαν να μη ζουν στη Καστοριά εξαιτίας των σπουδών τους και τους δικούς τους ειδικούς λόγους.
Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο οδοντίατρος Μανιός Παπακώστας ο οποίος πριν λίγο, εκεί κοντά στα Χριστούγεννα, έφυγε απ’ τη ζωή και τον σκεπάζει πια το χώμα του κοιμητηρίου της Θέρμης Θεσσαλονίκης.

25.1.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ εγραψαν

Σε συνέχεια του άρθρου του κ. Γεωργίου Πάνου «Αλήθειαν ανέχου» του φύλλου 564/ 28-10-2010

Παρακαλούμε κάντε κάτι γιατί το κακό συνεχίζεται και στο Άργος Ορεστικό.
Στην φωτογραφία που παραθέτω σας γνωρίζω ότι στο Άργος Ορεστικο (στο παλιό Ακρόαμα νυν Ελληνική Διατροφή) λειτουργεί εδώ και ένα οκτάμηνο κεραία ιδιωτικής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας στην οροφή του κτηρίου, κατάλληλα καμουφλαρισμένη με πλαστικό περίβλημα.
Πλησίον της κεραίας στα δέκα μέτρα είναι πάρκο αναψυχής και σε λιγότερο από εκατό μέτρα στεγάζονται τα 1ο γυμνάσιο και λύκειο Άργους Ορεστικού.
Εκτιμώ ότι με την δική σας παρέμβαση, φέρνοντας το θέμα στην επικαιρότητα θα ευαισθητοποιηθεί η νέα δημοτική αρχή και θα λάβει άμεσα ασφαλιστικά μέτρα για την διακοπή λειτουργίας της εν λόγω κεραίας και όχι με παρέλευση πέντε ετών όπως έγινε στην Καστοριά. Ευχαριστώ και αναμένω τις δικές σας ενέργειες.
Ένας αναγνώστης
sacura1234@gmail.com

24.1.11

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Αποχαιρετώντας το 2010

Aπό το 2010 θα έχω να θυμάμαι πολλές μέρες που σημαδεύτηκαν από πολύ σημαντικά γεγονότα –αναφέρομαι, με την άδειά σας, σε πιο προσωπικά μου ζητήματα, νομίζω πως έχω αυτό το δικαίωμα, όπως όλοι μας άλλωστε…
Από όλο το 2010, όμως, θα έχω να θυμάμαι δύο τελείως συγκεκριμένες νύχτες, δύο νύχτες που με οδήγησαν ξάγρυπνη ως το πρωί και οι δύο για τον ίδιο ακριβώς λόγο: για την τιμή που τελείως αναπάντεχα κάποιοι μου έκαναν. Και με ξαγρύπνησε, τόσο μεγάλη που ένιωθα πως ήταν για τους δικούς μου ώμους…

23.1.11

ΟΔΟΣ: Αρχή


Η ορκωμοσία του νέου πολυπληθούς δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς που ορίσθηκε για την δεύτερη ημέρα Χριστουγέννων, θα θέσει σε δεύτερη προτεραιότητα την ουσία της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης. Διότι η τρέχουσα επικαιρότητα εντείνει το αίσθημα της αβεβαιότητας στους πολίτες. Όχι μόνο σε σχέση με τον Καλλικράτη και την Καστοριά, αλλά τις διαγραφόμενες προοπτικές γενικότερα. Πάντως, αυτό καθ’ εαυτό το θέαμα της ορκωμοσίας, θα θυμίζει τάγμα νεοσυλλέκτων κατά την ορκοδοσία τους. Κάποιοι από τους συμβούλους είναι άπειροι, και μερικοί άλλοι ίσως και άσχετοι, ή ακόμη χειρότερα, αδιάφοροι. Οι περισσότεροι πάντως για μερικές ώρες θα αισθανθούν βολικά.

Περιτριγυρισμένοι οι νεοφώτιστοι σύμβουλοι από συγγενείς και φίλους, ζωσμένους τα καλά τους ρούχα. Ξανθές, ως επί το πλείστον κυρίες με γόβες, ταγιέρ και μια επέλαση κοσμημάτων να υπογραμμίζουν την χαρμόσυνη επισημότητα στο κάδρο της τελετουργίας. Η οποία, εκτός των άλλων, θα πρέπει ταυτόχρονα να είναι λαμπερή και σεμνή. Κατά βάθος όμως θα αποτελούν ένα εικαστικό σύνολο που αντίστοιχό του μόνο σε πανηγυρικούς και δοξολογίες συναντά κανείς. Μόνο που εκεί, μετά την δεξίωση, όλοι ξεμπερδεύουν και πάνε ήσυχοι στα σπίτια τους.

Διότι, στην περίπτωση του Δήμου Καστοριάς, μετά απ’ όλα αυτά, την ορκωμοσία του νέου δημάρχου κ. Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδη και του δημοτικού συμβουλίου (καθώς και των τοπικών συμβουλίων), τις ευχές και τα φλας, η ιστορία (τους) μόλις που θα ξεκινά.

Οι επισημάνσεις δεν αφορούν τις ευθύνες των ίδιων αποκλειστικά, ούτε μόνο των νικητών. Πρωτίστως αφορούν την παράλειψη της πολιτείας να μεριμνήσει για την κατάλληλη προετοιμασία και τον έγκαιρο συντονισμό του νέου αυτοδιοικητικού φορέα. Δευτερευόντως βεβαίως, αφορά τους εκλεγμένους, μια και οι ίδιοι υποσχέθηκαν στον κόσμο που τους ψήφισε και τους ανέβασε στο βάθρο του νικητή, ότι έχουν τις έξυπνες ιδέες και τις κατάλληλες λύσεις. Αυτό τονίζεται κατ’ επανάληψη από την ΟΔΟ, για να μην ξεχνιούνται τα αυτονόητα.

Χωρίς αμφιβολία όμως, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Κυρίαρχη είναι η αίσθηση ότι ειδικά η πόλη, από άποψη στοιχειωδών υποδομών, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχειμωνιάσει χωρίς άμεσες δράσεις.

Και στην εξέλιξη όλων αυτών, δηλαδή στην εφαρμογή του νέου Δήμου, στην προετοιμασία και εκτέλεση άμεσου και ταχύρρυθμου προγράμματος για την καθημερινότητα και την πόλη, σοβαρό ρόλο αναμένεται να έχουν και οι μειοψηφίες του δημοτικού συμβουλίου, ειδικά δε αυτές που διεκδίκησαν επί ίσοις όροις την διοίκηση του Δήμου και την νίκη. Τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσει ο νέος δήμαρχος Καστοριάς, καλώντας το σύνολο του δημοτικού συμβουλίου σε συστράτευση. Στην πράξη, και όχι στα λόγια βεβαίως.

Ο συνδυασμός «Νέος Δήμος Νέα Πορεία», και προσωπικά ο κ. Κωνσταντίνος Λιάντσης, που άλλωστε προεκλογικά είχε υποσχεθεί ένα ευέλικτο πρόγραμμα 100 ημερών, και όντας νομάρχης για 8 χρόνια (και άλλα τόσα αντινομάρχης), οφείλει να διαθέσει την εμπειρία του για τον τρόπο συντονισμού αυτοδιοικητικών υποσυνόλων. Καθώς και ο συνδυασμός «9 Ένα», και προσωπικά ο κ. Κωνσταντίνος Κοντόπουλος, ο οποίος με την γνώση της πόλης της Καστοριάς και για τις ελλείψεις που αφήνονται με την λήξη της θητείας της λήγουσας δημοτικής περιόδου μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στην ενημέρωση της νέας δημοτικής αρχής.

Για την ΟΔΟ, δεν χωρεί αμφιβολία: Ούτε λόγος να γίνεται για παραιτήσεις (τώρα ή σε σύντομο χρονικό διάστημα), ιδίως αυτών που ήταν υποψήφιοι δήμαρχοι. Πρωτίστως, διότι ο σεβασμός στο εκλογικό αποτέλεσμα και στην καθαρή νίκη του κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδη (έστω κι’ αν η διαφορά του στον β’ γύρο αποδείχθηκε μικρότερη απ’ αυτή που κάποιοι περίμεναν) αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωσή τους.

Μετά την εκλογική νίκη του κ. Ιωάννη Τσαμίση το 2006, ο κ. Γ. Καπαχτσής, αν και υπήρξε ο μεγάλος ηττημένος, δεν λιποτάκτησε. Αντίθετα επί 4 χρόνια παρέμεινε στα έδρανα της μειοψηφίας ως απλός σύμβουλος, ασκώντας έλεγχο σε δήμαρχο, αντιδημάρχους, συμβούλους και αξιωματούχους. Τους οποίους σαν παλαίμαχος δικηγόρος και ψημένος πολιτικός, στο πλαίσιο της δημοκρατικής αντιπαράθεσης, κανονικά δεν θα του έφθαναν ούτε για κολατσιό. Μπορεί να μην κατόρθωσε να ανακόψει την δημοτική κατάπτωση. Αλλά σίγουρα θα αποτυπωθεί στην τοπική ιστορία, και θα καταγραφεί στα πιο θετικά της διαδρομής του στα δημόσια πράγματα, η απόφασή του να τιμήσει την ψήφο των δημοτών, παραμένοντας απλός σύμβουλος. Αυτό ισχύει, έστω κι’ αν δεν συμφωνεί κανείς απόλυτα με τις γραμμές που ακολούθησε.

Βεβαίως (έστω κι’ αν ο λόγος ήταν οι επόμενες, δηλαδή οι μόλις διενεργηθείσες εκλογές), το 2006 δεν λιποτάκτησε ούτε ο κ. Κων/νος Κοντόπουλος. Ο οποίος χάρη στην (συχνά υπερβολικά) μαχητική του παρουσία, εξελίχθηκε σε φόβητρο της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Ενσάρκωσε την κριτική συνείδηση μεγάλης μερίδας των κατοίκων της Καστοριάς, αποτρέποντας τα χειρότερα, ιδίως τον υπερδανεισμό του Δήμου, και πιθανούς αδιαφανείς πειρασμούς.

Η ΟΔΟΣ, συγκεντρώνοντας τα μηνύματα, e mails, τα τηλεφωνήματα και τις επιστολές των συνδρομητών και αναγνωστών για τα «Πρόσωπα του 2010», έγινε μάρτυρας ενός πρωτοφανούς κλίματος καθολικής απόρριψης και αποδοκιμασίας του κατεστημένου. Πρέπει να αναφερθεί ότι οι περισσότεροι υπέδειξαν πρόσωπα που ξεχώρισαν για τα αρνητικά τους. Ακόμη και με κάποια υπερβολή. Αυτό οφείλεται προφανώς στην ελληνική κρίση, αλλά και την βαθύτερη κρίση της Καστοριάς.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, διαμορφώνεται με τάσεις μαζικότητας, μια συνολική απόρριψη για πρόσωπα και φορείς, που δεν περιορίζεται στα στενά όρια των πολιτικών. Η αμφισβήτηση και ο θυμός, αφορά κάθε εκδήλωση του κατεστημένου, ακόμη και τα ανώτερα στελέχη της Εκκλησίας. Προφανώς, διότι γίνεται πια αντιληπτή ότι η αποσάθρωση είναι ανεξέλεγκτη.

Για τον λόγο αυτό, τυχόν παραίτηση του ενός ή του άλλου από τους υποψηφίους δημάρχους που δεν κέρδισαν τον στόχο τους, θα ισοδυναμεί με εγκατάλειψη και περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου. Και θα στείλει το χείριστο δυνατό μήνυμα, όχι μόνο στους δημότες και κατοίκους της Καστοριάς, και ιδίως αυτούς που τους ψήφισαν. Αλλά και σε όσους θα αισθανθούν τις συνέπειες μιας τέτοιας λιποταξίας, ιδίως δε τα εκλεγμένα μέλη των δικών τους συνδυασμών. Το τίμημα θα το πληρώσει στις επόμενες εκλογές η Καστοριά, αφού κανείς δεν θα είναι πλέον πρόθυμος να είναι υποψήφιος σύμβουλος-στρατιώτης, σε ομάδα από την οποία το σκάει πρώτος, ο πρώτος. Που θα αποδειχθεί λαγός, και όχι οδηγός.

[Χρόνια Πολλά]



22.1.11

Πρόσωπα 2010 | Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης [1]

αναβάθμιση


Όπως είναι αναμενόμενο, ο κ. Εμμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης ως πρώτος δήμαρχος του διευρυμένου Δήμου Καστοριάς, επιλέχθηκε πρόσωπο του 2010 σε κορυφαία θέση. Άλλωστε η νίκη του στον δεύτερο γύρο της 14-11-2010, αλλά και η εκλογή του στο αξίωμα του δημάρχου Καστοριάς, ως εντυπώσεις είναι ακόμη νωπές. Τυπικά, η μέτρηση του χρόνου για τον ίδιο και τον συνδυασμό του, θα ξεκινήσει από την 1η Ιανουαρίου 2011.

Γνωστός στην τοπική αυτοδιοίκηση ήδη από τις δημοτικές αρχές Δ. Παπουλίδη, αφού επί σειρά ετών ήταν αντιδήμαρχος Καστοριάς, προσπάθησε πολύ να αναβιβασθεί και να καθιερωθεί ως υποψήφιος δήμαρχος. Καταγόμενος από γειτονικό νομό, είχε την τύχη και την τιμή να αναδειχθεί από τους δημότες της Καστοριάς (που συνήθως λοιδορούνται για τοπικισμό και συντηρητισμό), κυρίως άμεσα -και λιγότερο έμμεσα- με τις εκλογές του ως δημοτικού συμβούλου, και τώρα δημάρχου, στα σημαντικά αξιώματα της τοπικής αυτοδιοίκησης της Καστοριάς.

Αν και ως αντιδήμαρχος Καστοριάς δεν συνδυάστηκε με κάτι θεαματικό για την Καστοριά, ο ίδιος, άνθρωπος χαμηλών τόνων με ευελιξία και πρακτικότητα σκέψης, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα της κάλπης, δεν υπέστη σοβαρή φθορά από την θητεία του ως αντιδήμαρχος. Σε αντίθεση με τον κ. Κωνστναντίνο Λιάντση βεβαίως.

Μετά την αμφιλεγόμενη παραίτησή του από το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο (είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος το 2006 με τον κ. Γ. Καπαχτσή ως υποψήφιο δήμαρχο), επέστρεψε στην υπηρεσία του ως δημόσιος υπάλληλος (διευθυντής της Δ.Ο.Υ), και φρόντισε να προετοιμάσει και να δουλέψει καλά την υποψηφιότητά του, όλο αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε. Ώστε στο πλήρωμα του χρόνου, έδειχνε σαν έτοιμος από καιρό, να είναι υποψήφιος δήμαρχος. Γι’ αυτό ήδη από την άνοιξη, πρώτος ανακοίνωσε επίσημα της κάθοδό του στις εκλογές χωρίς κομματική υποστήριξη από την Νέα Δημοκρατία, και πρώτος ανακοίνωσε τα στελέχη του.

Οι προσδοκίες που ενθάρρυνε στους ψηφοφόρους του είναι πολλές. Όπως, και οι επιφυλάξεις των ψηφοφόρων που προτίμησαν τους άλλους υποψήφιους δημάρχους, και στον δεύτερο γύρο την αποχή ή τον αντίπαλό του. Γι’ αυτό δεν του απομένει παρά σκληρή δουλειά, ώστε να δικαιώσει και όσους τον επέλεξαν (θετικά) για πρόσωπο του 2010.

21.1.11

Πρόσωπα 2010 | Μητροπολίτης [2]

ζήλος


Ακόμη νέος άνθρωπος ηλικιακά, ο κ. Σεραφείμ είναι περίπου κατανοητό, εκτός από τα αμιγώς ποιμαντορικά και εκκλησιαστικά του καθήκοντα, να δείχνει ζήλο για τα διοικητικά και τα περιουσιακά της Μητρόπολης Καστοριάς. Και επιμένει να το κάνει αποδεικνύοντας ότι αδιαφορεί για τις συνέπειες, αλλά και τις εντυπώσεις που ενδέχεται να προκαλεί. Καθώς και τις κριτικές που εμπνέει. Η πολιτική και οικονομική κατάσταση, η γενικευμένη κρίση ίσως να εξηγούν το γεγονός ότι οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ, με τις επιλογές τους, τοποθετήθηκαν κριτικά.

Σε προηγούμενες περιόδους όλοι θυμούνται τις τεταμένες σχέσεις -στα όρια του σχίσματος- του σεβ. κ. Σεραφείμ προς την Ι. Μ. Αγίων Αναργύρων. Που πράγματι παραμένει υπερδραστήρια, σε βαθμό ασυνήθιστο για μοναστήρι που υπάγεται σε ιεραρχία και την τοπική Επισκοπή.

Όμως, δεν πέρασε απαρατήρητη, ούτε η προσπάθεια της Ι. Μητροπόλεως Καστοριάς να κατοχυρώσει δικαιώματα ιδιοκτησίας σε αμφιλεγόμενα ακίνητα, όπως το κτίσμα στην θέση «Άγιος Νικόλαος» στον εσωτερικό παραλίμνιο της Καστοριάς. Τα οποία, μπορεί να μην είναι εμπορεύσιμα, αλλά θεωρούνται προνομιακά από άποψη εκμετάλλευσης, ιδίως λόγω του παρακείμενου επισκέψιμου πλέον σπηλαίου.

Στο 2010, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις η πρωτοβουλία του να ζητήσει αυτοπροσώπως από το δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς, την παραχώρηση δημοτικού οικοπέδου, προκειμένου… άγνωστος (ακόμη και στον ίδιο όπως ανέφερε!) χορηγός, άγνωστης προέλευσης αγνώστου ποσού, να δωρίσει την ανέγερση Εκκλησιαστικού Γηροκομείου.

Όπως ήταν φυσικό, ακόμη και σε μια πόλη σαν την Καστοριά, η απόφαση του Δ.Σ., που δέχθηκε κατά πλειοψηφία την ασυνήθιστα πρόχειρη πρόταση-αίτηση, προκάλεσε κάτι σαν σάλο και αρνητικά σχόλια, για την σπουδή και την μια κάποια επιπολαιότητα.

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προστέθηκε η περίπτωση ενός εκπροσώπου των… νέων της Καστοριάς (τον οποίο έχρισε με τον σχετικό τίτλο ο κ. δήμαρχος Καστοριάς), που με οργίλη ανακοίνωσή του, δαιμονοποίησε τον κριτικό έλεγχο και κατακεραύνωσε τους πάντες. Όχι όλους, εννοείται αλλά μόνο τους αχάριστους, τους άπιστους.

Ο ίδιος ο κ. Σεραφείμ, στην συνέχεια, αφού πρώτα δήλωσε απογοήτευση, έσπευσε έξυπνα να ανακαλέσει την αίτησή-πρότασή του από το ίδιο Δημοτικό Συμβούλιο Καστοριάς (το οποίο παρεμπιπτόντως, ακόμη δεν έχει αποφασίσει επ’ αυτού- θα περιμένει προφανώς κάποιο ιερό σημάδι).

Σημάδι όμως δεν μπορούσαν άλλο να περιμένουν όσοι αναγνώστες πρόσεξαν την διαχειριστική υπερευαισθησία της Ι. Μητροπόλεως. Αλλά, και τα γερά αντανακλαστικά της. 



Σχετικά κείμενα:

ΟΔΟΣ: Οικογενειακά αμπελοχώραφα
ΟΔΟΣ: Μια πορεία που [ μάλλον] δεν ωφέλησε κανένα
ΟΔΟΣ: Προς Δυσμάς
ΟΔΟΣ: Δημοσιεύσεις, διαψεύσεις, απαντήσεις, ανταπαντήσεις...
ΟΔΟΣ: Deal
ΟΔΟΣ: Δημοσιεύσεις, διαψεύσεις, απαντήσεις, ανταπαντήσεις....
ΟΔΟΣ: Καταδίκες προσώπων
ΟΔΟΣ: Αποτύχαμε! Καλά Χριστούγεννα!
ΟΔΟΣ: Χέρι-χέρι
ΟΔΟΣ: Σκανδαλισμοί
ΟΔΟΣ: Το ιερατείο
ΟΔΟΣ: Πρόσωπα 2007 Μητροπολίτης Καστοριάς & Ηγούμενος ΙΜ Αγίων Αναργύρων
ΟΔΟΣ: Άρση
ΟΔΟΣ: Το «Τάμα»
ΟΔΟΣ: Ανθρώπινες ενέργειες 
ΟΔΟΣ: Το (τέως) βυζαντινό τείχος
ΟΔΟΣ: Cassa
ΟΔΟΣ: ...στους κόλπους της τοπικής επισκοπής
ΟΔΟΣ: Είπαν: (για την δικαστική απόφαση για τον Εφραίμ)
ΟΔΟΣ: Προπέτασμα
ΟΔΟΣ: Ο βαθμός συμβολής στην επιδείνωση της κρίσης
ΟΔΟΣ: Φωτιές
ΟΔΟΣ: Ένθεν & ένθεν 
ΟΔΟΣ: Προσεγγίσεις
ΟΔΟΣ: Νεομάρτυρες εν θερμώ
ΟΔΟΣ: Με δύο καμήλες

20.1.11

Πρόσωπα 2010 | Κωνσταντίνος Κοντόπουλος | Λεωνίδας Ζέγας [3]

αιρετικά & ανατρεπτικά


Στην ίδια περίπου θέση, υποδείχθηκαν οι κκ. Κώστας Κοντόπουλος και Λεωνίδας Ζέγας, οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές διεκδίκησαν τον Δήμο Καστοριάς, ως υποψήφιοι δήμαρχοι επικεφαλής των συνδυασμών τους. Ο πρώτος ως ανεξάρτητος, με ισχυρές αναφορές στην ευρωπαϊκή, εξωστρεφή Αριστερά, και ο δεύτερος, ως επίσημος υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Έτσι το μοναδικό κοινό σημείο των δύο περιπτώσεων ήταν αυτό (η διεκδίκηση του ίδιου αξιώματος), καθώς και το γεγονός ότι ηλικιακά βρίσκονται κοντά. Διότι κατά τα λοιπά οι διαφορές τους, ως πρόσωπα αλλά και σε επίπεδο προγραμματικό, ήταν και είναι εμφανείς.

Οκ. Κ. Κοντόπουλος, γνωστός στο ευρύ κοινό και από την θητεία του στο δημοτικό συμβούλιο για την τετραετία που λήγει, καθιερώθηκε για τον δυναμικό τρόπο σκέψης, αλλά και τους αδιαπραγμάτευτους άξονες που έθετε προκαταβολικά. Και οι οποίοι ενδεχομένως να αποθάρρυναν όσους ψηφοφόρους θα ήθελαν ναι μεν την αλλαγή, με τον ίδιο δήμαρχο, διαπίστωναν όμως ότι ο ίδιος εκ των προτέρων ξεκαθάριζε ότι, δεν ήταν στους στόχους του να συνεχίσει μια κατάσταση δοσοληψιών και πελατειακών σχέσεων με τους δημότες. Επιπρόσθετα του καταλογίζεται ότι οι απόλυτες απόψεις που ενίοτε εξέφρασε, χαλάρωσαν τις σχέσεις του με τον φυσικό του χώρο, στα στελέχη της ανοικτής σε ιδέες Αριστεράς, και ενέπνευσε κρυφές αντιπαλότητες. Οι οποίες στην κάλπη εκφράστηκαν με αποχή ή και άκυρο. Στο ίδιο μοτίβο εντάσσεται και η άποψη ότι, σημαντική επίδραση άσκησε και το γεγονός ότι από την π. Άνοιξη βρέθηκε σε θέση αντιδικίας με τον Δήμο Καστοριάς, για σημαντικό ακίνητο το οποίο φέρεται να αγοράστηκε από τον ίδιο, αν και όπως ισχυρίζεται ο Δήμος Καστοριάς του ανήκει και σ’ αυτόν (τον Δήμο). Ακόμη και αν δεν κατόρθωσε να κερδίσει τις εκλογές και να γίνει δήμαρχος Καστοριάς, οι περισσότεροι (ακόμη και όσοι δεν τον ψήφισαν), του αναγνωρίζουν χαρακτηριστικά ηγετικής και μαχητικής φυσιογνωμίας. Ίσως όμως περισσότερης απ’ όσης είναι εύπεπτη, στον μικρό αγγελικά πλασμένο χώρο της Καστοριάς.

Ο κ. Λεωνίδας Ζέγας από την άλλη πλευρά, αν και είναι ο  νος από τον συνδυασμό του που θα συμμετέχει στο δημοτικό συμβούλιο Καστοριάς, παρά το γεγονός ότι δεν έκρυβε πως ενεργούσε ως μέλος του ΚΚΕ, κατόρθωσε με τον μειλίχιο τρόπο του να γίνει αποδεκτός ως φορέας νηφαλιότητας. Και ως φωνή γενικότερης πολιτικής (και όχι στενά δημοτικής) διάστασης, στα τοπικά αυτοδιοικητικά, και επομένως ως μοχλός ευρύτερου προβληματισμού. Σε ένα δημοτικό συμβούλιο στο οποίο απηχούνται οι απόψεις του αστικοποιημένου κόσμου που κυβερνά κατ’ αποκλειστικότητα την Ελλάδα, και επομένως είναι συνυπεύθυνος για τον κατήφορο της χώρας, μια φωνή, νηφάλια αλλά προπαντός αιρετική και ανατρεπτική, μόνο καλό στην δημοκρατία τον πλουραλισμό και την Καστοριά μπορεί να κάνει.



19.1.11

Πρόσωπα 2010 | Φίλιππος Πετσάλνικος [4]

Bundesrepublik

Bundesrepublik (Deutschland) = Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (της Γερμανίας)

Αν και σπούδασε νομικές επιστήμες στην (Δυτική τότε) Γερμανία, ώστε (σύμφωνα με το βιογραφικό του σημείωμα) να γίνει στο τέλος δικηγόρος, και ενώ διατηρεί στενούς οικογενειακούς δεσμούς με την μεγάλη αυτή κεντροευρωπαϊκή χώρα ως βουλευτής Καστοριάς, αλλά και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ήδη μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, μέσα στο 2010 εξέπληξε όχι για μια φορά, αλλά για μια σειρά μάλλον άγαρμπων πληθωρικών ενεργειών του, που αφορούν την Γερμανία, την Καστοριά και την Μακεδονία ευρύτερα.
Με σκοπό να δείξει ότι αμύνεται υπέρ των εθνικών δικαίων, στις αρχές του 2010, λίγο έλειψε να κηρύξει εμπορικό και καταναλωτικό εμπάργκο κατά της Γερμανικής Δημοκρατίας, κατακεραυνώνοντας θεούς και δαίμονες. Από την Άγκελα Μέρκελ μέχρι τον (προφανώς αείμνηστο και προφανώς παγκοσμίως άγνωστο) θυρωρό του Μπετόβεν (αν είχε θυρωρό ο μουσουργός).

Kατόπιν συνέχισε να εκπλήσσει για την παταγώδη ανακρίβεια της ιστορικού ισχυρισμού, ότι σε αντίθεση με την μικρά (πλην όμως… τίμια) Ελλάδα που σαρώνει τα βραβεία Νόμπελ, η Γερμανία δεν είχε να επιδείξει βραβεία και βραβευμένους με Νόμπελ! (Και ας έχει λάβει η Γερμανία 103 Νόμπελ, ενώ η Ελλάδα 2 μόνο). Ευτυχώς όμως σχετικά σύντομα αναδιπλώθηκε και προσπάθησε να συμμαζέψει κάπως τα πράγματα. Στο πλαίσιο αυτής της αναδίπλωσης, δημιούργησε το περίφημο φιλόπτωχο υπέρ της Ελλάδος τραπεζικό λογαριασμό, το καταθετικό προϊόν του οποίου θα διατεθεί για την δημοσιονομική σωτηρία της χώρας που ενέπνευσε τον Γκαίτε, τον Μύλερ, τον Χαίλντερλιν και άλλους αναρίθμητους Γερμανούς φιλέλληνες. Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν και πόσα μαζεύτηκαν.

Αλλά η νηνεμία δεν διατηρήθηκε επί μακρόν. Επανήλθε στην δημοσιότητα μετά την αποκάλυψη ότι, φιλονικώντας αδικαιολόγητα με τα στελέχη της Παμμακεδονικής που μάχονται για τα εθνικά δίκαια και την ελληνικότητα της Μακεδονίας εκτός Ελλάδος, όχι μόνο τους υπενθύμισε ότι ο ίδιος είναι περισσότερο Μακεδόνας απ’ αυτούς, αλλά καθώς λέγεται, τους επέρριψε κι’ από πάνω τις αποκλειστικές ευθύνες για το ναυάγιο της Ελλάδος στο σχετικό ζήτημα. Στο ίδιο πνεύμα εντάσσεται και η ρήξη του με τους εκπροσώπους των Ελλήνων στην άκρη του κόσμου, ακόμη και στην Νότια Αφρική, (πρόκειται για Έλληνες που εγκαίρως όπως και όλοι οι άλλοι ξενιτεμένοι αντιλήφθηκαν ότι για το καλό τους δεν υπήρχε προκοπή στην γενέτειρα).

Aλλά ο κ. Φ. Πετσάλνικος, βουλευτής Καστοριάς και πρόεδρος της Βουλής, εντός του 2010, φρόντισε να ξεσηκώσει για μια ακόμη φορά τους πάντες, με εξαίρεση τους πιστούς αναμεταδότες σε επίπεδο Καστοριάς. Ο λόγος αυτής της κατάστασης που οδήγησε σε ανοικτή περίπου διαφωνία με τον υπουργό Εσωτερικών κ. Ραγκούση, ήταν η προσπάθειά του να επιβάλλει στον νομό Καστοριάς, στο πλαίσιο του Καλλικράτη, ακόμη έναν δήμο. Τον Δήμο Μακεδνών, από την πρωτεύουσα του οποίου έλκει ο ίδιος την καταγωγή του, και όπου συγγενικό του πρόσωπο (αδελφός) διετέλεσε δήμαρχος, φιλοδοξώντας ίσως να επανέλθει.

Αυτοί ήταν οι λόγοι τους οποίους, αδούλωτοι και αφίμωτοι, κάποιοι από τους αναγνώστες, υπέδειξαν τον κ. Φ. Πετσάλνικο ως πρόσωπο της χρονιάς 2010.
(«Κάθε χρονιάς εδώ και 30 περίπου χρόνια», θα πλειοδοτούσε η ΟΔΟΣ, αν δεν κινδύνευε να θεωρηθεί ασεβής).


18.1.11

Πρόσωπα 2010 | Σόνια Ευθυμιάδου Παπασταύρου [5]

 διδαχή

Eδώ και χρόνια είναι πάντοτε πολλοί όσοι υποδεικνύουν στην ΟΔΟ την κ. Σόνια Ευθυμιάδου Παπασταύρου.
Η κ. Σ. Παπασταύρου που είναι δασκάλα, ζει με την οικογένειά της και εργάζεται στο Μαυροχώρι όπου και υπηρετεί, είναι συστηματική συνεργάτις και φίλη της εφημερίδας από τα πρώτα κιόλας φύλλα. Άτομο με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα δεν περιορίζεται ποτέ στην επάρκεια και την ασφάλεια της διδασκαλικής της ιδιότητας, μέσα στην οποία θα μπορούσε να αισθάνεται ικανοποιημένη και πλήρης.

Με την πλούσια αρθογραφία της, αναδεικνύει ζητήματα που αφορούν τα παιδιά, τους νέους ανθρώπους, την κοινωνία, την Καστοριά, τα εθνικά θέματα, με έμφαση το Μακεδονικό, την λίμνη, την ποιότητα ζωής. Ο λόγος της, ανεπιτήδευτος και αυθεντικός αλλά βαθειά λογοτεχνικός, γίνεται κατανοητός σε περισσότερες κατηγορίες των αναγνωστών, απ’ όλες τις ηλικίες. Και επιπλέον διδάσκει, διότι απλά πείθει.

Η κ. Σόνια Παπασταύρου πείθει εδώ και χρόνια πρωτίστως ότι τα κίνητρά της είναι οι πραγματικές ευαισθησίες της για τα θέματα με τα οποία ασχολείται και αναλύει. Γι’ αυτό και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες με σκοπό την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, που την καθιερώνουν ακόμη περισσότερο ως προσωπικότητα αποδοχής. Όχι καθολικής βέβαια, αλλά κατά πολύ ευρύτερης της αρχικής.

Εφέτος, εκτός των άλλων, τον περασμένο Μάρτιο παρουσίασε το βιβλίο της «Μάνες από φλόγα» (εκδόσεις Καλυψώ), και λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο, παρουσίασε το βιβλίο που επιμελήθηκε, του Δημοτικού Σχολείου Μαυροχωρίου με τίτλο «Το Λαϊκό Παραμύθι πάει Σχολείο» (εκδόσεις Καλυψώ). Τέλος, στις 23 Μαρτίου 2010, είχε την τιμή να εκφωνήσει την εισαγωγική ομιλία κατά τα εγκαίνια του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (είναι γραμματέας του μουσείου) στο αρχοντικό Πηχιών, στην πλατεία Αδελφών Εμμανουήλ στην Καστοριά.

17.1.11

Πρόσωπα 2010 | Ιωάννης Τσαμίσης [6]

市长
 市长  =  δήμαρχος, στην απλή κινεζική γλώσσα.


O δήμαρχος Καστοριάς κ. Ιωάννης Τσαμίσης δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τα πρόσωπα της χρονιάς 2010, μια και είναι τελευταία για την δημαρχιακή διαδρομή του. Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη προσπάθειά του να αναρριχηθεί στο αξίωμα του δημάρχου Καστοριάς, και τέσσερα χρόνια μετά την επιτυχία σε ποσοστό 73% του δευτέρου γύρου των εκλογών του 2006. Παρά ταύτα, είναι αμφίβολο αν μπορεί να απαντηθεί ο λόγος για τον οποίο ο κ. Ι. Τσαμίσης θέλησε να γίνει δήμαρχος Καστοριάς. Πολύ περισσότερο αδιευκρίνιστο θα μείνει το όραμά του.

Να ήταν οι τιμές και οι απολαβές του αξιώματος;  Να ευθύνεται η προεδρία του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου «Αρμονία», την οποία άσκησε στο παρελθόν, για την έμπνευση ενός ακόμη υψηλότερου στόχου; Να ευθύνεται πολιτικά και ο μέντοράς του, άλλοτε νομάρχης κ. Γ. Καπαχτσής, που μαζί του εκλέχτηκε νομαρχιακός σύμβουλος;  Τα ερωτηματικά μάλλον θα μείνουν αναπάντητα. Ενώ το προεκλογικό φυλλάδιο της «Νέας Πνοής», σουρεαλιστικός καμβάς στην μίζερη δημοτική καθημερινότητα, θα μπορεί να κοσμήσει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης: Τόσα πολλά στο καθόλου και το αντίστροφο.

Πάντως, και στα χρόνια της θητείας του ως δήμαρχος, υπήρξε προσιτός και οικείος, σχεδόν με όλους. Έστω κι’ αν οι κακεντρεχείς θα παρατηρήσουν, ότι δεν μπορούσε να είναι κι’ αλλιώς.  Αρνήθηκε να ενδώσει στις πιεστικές παραινέσεις μερίδας του Τύπου που απαιτούσε -κάπως ανυπόφορα όπως λέγεται- ανταλλάγματα για την προβολή του. Ο ίδιος γενικά συμπεριφέρθηκε ουδέτερα, και λιγότερο επιδεικτικά απ΄ ό,τι αναμενόταν.

Στην αρχή της θητείας του, εντυπωσίασαν πολύ αρνητικά με την συμμετοχή τους (ο ίδιος, ο συνδυασμός του και οι συνεργάτες του) στην παρέλαση του Καρναβαλιού, ως «Κινέζοι», με σύνθημα ότι μετά τις εκλογές, σε όσα λέγονται και τους καταμαρτυρούν, οι ίδιοι αντί άλλης αντίδρασης θα κάνουν τους Κινέζους (!). Η ιδέα, αν και από τότε φάνηκε περιπαικτική, σχεδόν ιταμή προσβολή, ωχριά μπροστά σε όσα δεν έγιναν. Συμπτωματικά (;) το 2010 επισκέφθηκε την Καστοριά και τον ίδιο στο γραφείο του, ο πρέσβυς της Κίνας.  Οι επικεφαλής και οι σύμβουλοι των μειοψηφιών δεν σταμάτησαν να του ασκούν ασφυκτικό έλεγχο, με πιο χαρακτηριστικό τον κ. Κ Κοντόπουλο. Οι αδρά αμειβόμενοι αντιδήμαρχοί του ήταν προσεκτικά επιλεγμένοι για να μην αποτελούν παραφωνία στο κάδρο.

Χαρακτηριστικά στοιχεία της μιας (πρώτης και τελευταίας) θητείας του, όπως αντίστοιχα και η κ. Π. Μπουζάλη πέρσι, θα απομείνουν οι αθρόες φωτογραφήσεις, η αυξημένη τήρηση της εθιμοτυπίας (κατά προτίμηση οι βασιλόπιττες), οι λακκούβες στους δρόμους, τα σάπια πλακάκια στα πεζοδρόμια, οι κώνοι που περιορίζουν την στάθμευση, η βράβευση των Καστοριανών που δεν ζουν στην πόλη τους, η απόφαση για δωρεάν παραχώρηση οικοπέδου στην Μητρόπολη για τον άγνωστο δωροθέτη, οι ταπεινοί χοροί ως ραγκουτσάρια στην Θεσσαλονίκη. Ο ασπασμός στο χέρι του δωρητή του Δημοτικού Ωδείου, αείμνηστου Δ. Μπαϊρακτάρη. Και φυσικά η αυθόρμητη φωτογραφική φιγούρα του στις πρόσφατες εκδηλώσεις για την 11η Νοεμβρίου στην Νέα Υόρκη από την «Ομόνοια». Καθώς και το γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά, ελάχιστα έπαψε να είναι συμπαθής στους πολλούς. 


16.1.11

Πρόσωπα 2010 | Γιάννης Τσότσος [7]

 πράξη αντίστασης

Eίναι ο νεαρός συμπολίτης, που ως ηθοποιός πραγματοποίησε τα πρώτα αποφασιστικά βήματά του μέσα από τις θεατρικές δραστηριότητες πολιτιστικού ομίλου. Κατά κοινή ομολογία από τις πρώτες κιόλας παραστάσεις διακρίθηκε για την επίδοσή του στους ρόλους του και για την κλίση του στο θέατρο. Έτσι και αυτός, προσχώρησε σε μια ολιγομελή εναλλακτική μορφή νεότητας, που διακρίνεται από την πολτοποιημένη εκδοχή των νέων των παραλιακών μπαρ. Με τον τρόπο τους καλύπτουν κατά ένα μέρος το τεράστιο πολιτιστικό κενό της Καστοριάς.

Σε όσους τον παρακολούθησαν φάνηκε νομοτελειακό να ασχοληθεί στην συνέχεια πιο συστηματικά με το θέατρο, όπως και πράγματι έγινε. Ήδη σπουδάζει σε δραματική σχολή, ενώ μοιάζει ότι θα διακριθεί ως ηθοποιός ρεπερτορίου με απαιτήσεις στην υποκριτική, γενικότερα και εκτός Καστοριάς. Αλλά αυτά ανήκουν στο μέλλον.   Στο 2010 ξεχώρισε για την τόλμη του. Όχι απλά διότι παρουσίασε μόνος του θεατρική παράσταση με μόνο χορηγό το μεράκι, αλλά και το έμφυτο ταλέντο του, από το οποίο, οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ που τον επέλεξαν περιμένουν κι΄ άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Μαζί του ελάχιστοι συνεργάτες και ηθοποιοί που εμπνέονται από μια τέχνη, σαν το θέατρο για την οποία η Καστοριά μοιάζει ένα τεράστιο Κολοσσαίο όπου καταβροχθίζον- ται ταλέντα.

Ο κ. Γιάννης Τσότσος, επιλέχθηκε διότι σαν αληθινός ακτιβιστής, πραγματοποίησε τις παραστάσεις του μέσα στο 2010, όχι σε κάποια θεατρική αίθουσα, ούτε σε κάποιο «κρυφό σχολειό» (σε σχολικό κτήριο δηλαδή), αλλά σε ιδιόκτητο υπόγειο χώρο, κάπου στην οδό Αθηνάς, που μετατράπηκε ερασιτεχνικά σε εργαστήρι θεάτρου.  «Το μαύρο της μικρής σκηνής και ο μισοφωτισμένος χώρος δεν έκρυψαν το άστρο του ταλέντου του και οι ψυχές μας ακούμπησαν στο θέαμα ταξιδεύοντας σαν παιχνιδάκια μέσα σ’ ένα μικρό μαγικό κουτί. Μονόλογος (Ντοστογιέφσκι) και ένα μικρό μιούζικαλ (Ο Τσάρλι στο τσίρκο)» σημείωνε σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ η κ. Μερόπη Σωτηροπούλου-Μάγγελ. 

Επρόκειτο για μια αληθινή πράξη αντίστασης αξιοπρεπής, σιωπηλή και βροντώδης ταυτόχρονα. Απευθυνόταν στους τοπικούς υπεύθυνους με πρώτο και... χειρότερο τον Δήμο Καστοριάς, του οποίου ο απερχόμενος δήμαρχος κ. Ι. Τσαμίσης, πριν την εκλογή του είχε… απειλήσει ότι θα παραιτούνταν αν δεν κατόρθωνε στην διάρκεια της 4ετίας να παραδώσει Πνευματικό Κέντρο, με θεατρική αίθουσα αντάξια της Καστοριάς, (εκτός κι’ αν με την παράλειψή του θέλει να βεβαιώσει ότι η Καστοριά στερείται κάθε αξίας). Καθώς και σε όσους κόπτονται μόνο για τις δραστηριότητες που κυμαίνονται από το επίπεδο της παραδοσιακής γραφικότητας, έως το πολύ στους μπαγλαμάδες του γνωστού εργαστηρίου του δήμου, με τις μουσικές αναθυμιάσεις της Ανατολής. Για το οποίο ορισμένοι κινούσαν γη και ύδωρ.

Αν μη τι άλλο, συμπολίτες σαν τον κ. Γιάννη Τσότσο ενσαρκώνουν τις λίγες αλλά υπαρκτές ελπίδες.

15.1.11

Πρόσωπα 2010 | ''A.L.F. '' [8]

ταμπού

Πρωτότυπο βέβαια για την Καστοριά, μια πόλη κάπως ασυνήθιστοι σε εντυπωσιακές ενέργειες, αλλά δεν ήταν λίγοι οι αναγνώστες που, κυρίως ανώνυμα, υπέδειξαν στα πρόσωπα της χρονιάς 2010 την A.L.F. (Animal Liberation Front=Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Ζώων). Δηλαδή την ακτιβιστική οργάνωση, που μέλη της ανέλαβαν την ευθύνη «απελευθέρωσης» δεκάδων χιλιάδων γουνοφόρων μινκ από εκτροφείο της περιοχής, στα τέλη του Αυγούστου 2010. Με αποτέλεσμα τα άτυχα γουνοφόρα ζώα, που ωστόσο απέφυγαν τον βέβαιο θάνατο στον θάλαμο αερίων του Εκτροφείου για να γίνουν παλτά (άγνωστο πού και από ποιους τεχνίτες, πάντως μάλλον όχι στην Καστοριά), να μην γίνει γνωστό πού και πώς τελικά κατέληξαν. Μέχρι να χαθούν τα ίχνη τους, λέγεται ότι κατέκλυσαν ακατοίκητες, αλλά και κατοικημένες περιοχές.

Χωρίς αμφιβολία η ανορθόδοξη ενέργεια, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον πολλών ΜΜΕ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, και έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα ζήτημα ταμπού στα τοπικά πράγματα. Διότι, έστω κι’ αν ο θόρυβος κόπασε πολύ σύντομα, με αφορμή το συμβάν, για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε ο αντιπατριωτικός χαρακτήρας της αμφισβήτησης των (δήθεν) οικολογικών (κι’ από πάνω) ευαισθησιών, όσων θησαυρίζουν, είτε χάρη στο εμπορικό τους δαιμόνιο, είτε στηριγμένοι στις αρχικές επιδοτήσεις, αλλά και τελικές εγγυήσεις του κοινωνικού συνόλου, και τις ρυθμίσεις του Δημοσίου στο όνομα της Καστοριάς, ως δήθεν γουνοποιοί. Πίνοντας απλά στην υγειά των κορόϊδων.

14.1.11

Πρόσωπα 2010 | ''Σπασμένο Ρόδι'' & ''Μαζί σου'' [9]

Mort de l’ après-midi

ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ σωματεία ξεχώρισαν μέσα στο 2010 για την δράση του το καθένα, στον δικό του τομέα. Έσπασε οριστικά επομένως μια παράδοση πολλών ετών, που έδειχνε την κατάσταση της συλλογικής δράσης απελπιστικά προσκολλημένη στην αναπαράσταση της λαογραφίας, της παράδοσης, καθώς και στα après-midi των κυριών μελών τους.

Ο πολιτιστικός σύλλογος «Σπασμένο Ρόδι», αποτέλεσε από τις εκπλήξεις της χρονιάς που πέρασε, Όχι μόνο για το πλήθος των εκδηλώσεων που οργάνωσε και τις πρωτοβουλίες που έλαβε, αλλά πρωτίστως για την ιδέα να ζητήσει από τα μέλη και τους φίλους του να αναρτήσουν κορδέλες στα καγκελόφραχτα παράθυρα της νομαρχίας Καστοριάς, με ονοματεπώνυμα εθελοντών για την σωτηρία της λίμνης της Καστοριάς. Η οποία την εποχή εκείνη (τέλος Αυγούστου 2010) παρουσίαζε εικόνα και οσμή βούρκου.

Η πρωτότυπη ιδέα, μετά την υλοποίησή της, γνώρισε πανελλήνια προβολή. Ωστόσο, η χαρά και η ικανοποίηση του κ. νομάρχη Καστοριάς για την πανελλήνια επιτυχία του «Σπασμένου Ρόδι» ήταν τόοοοσο ιδιαίτερη, μεγάλη και από βάθους καρδιάς, ώστε ο ίδιος έσπευσε να δώσει εντολή να μαζευτούν οι  κορδέλες από τα παράθυρα. Η υπόνοια ότι δεν ανέχθηκε τον αρνητικό θόρυβο για τις ευθύνες της Ν.Α. Καστοριάς, εν όψει και των δημοτικών εκλογών στις οποίες ήταν τελικά ο εκλεκτός υποψήφιος της Ν.Δ., δεν επιβεβαιώνονται από κανένα στοιχείο.

Πάντως η ενέργεια του συλλόγου «Σπασμένο Ρόδι» δεν τάραξε μόνο τα στάσιμα λιμνάζοντα νερά, αλλά επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της λίμνης της Καστοριάς. Με αποτέλεσμα στο τέλος του 2010. ακόμη και η Αναπτυξιακή Κοζάνης, πανταχού παρούσα, να εμφανισθεί ως από μηχανής (εν προκειμένω εξ ελικοπτέρου) θεότητα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ο νεοϊδρυθείς σύλλογος «Μαζί σου», καλύπτει για πρώτη φορά ένα υπαρκτό κενό στον τομέα της κοινωνικής ευαισθησίας και δράσης γενικά. Δηλώνει ότι εργάζεται για να βρίσκεται κοντά σε ανθρώπους, και ιδίως παιδιά που ζουν στην Καστοριά και παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα νεοπλασματικών παθήσεων. Επιχειρεί έτσι να προκαλέσει και στην Καστοριά την ενεργοποίηση και την ευαισθησία του κοινωνικού συνόλου.

Με ομιλίες, συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις, σφυρηλατεί επιτέλους ένα minimum κοινωνικής συνείδησης το οποίο αργότερα, χωρίς περιττά λόγια αλλά με έργα, αναμένεται να μπορεί να παρέμβει υπέρ των σωματειακών σκοπών και των αρρώστων με τέτοιες ασθένειες.

Σε μια πόλη στην οποία η αλληλεγγύη των ανθρώπων της περιοριζόταν στα στεγανά φιλανθρώπων, φιλοπτώχων και προοδευτικών ενταγμένων στο status, η εναλλακτική πρότασή της, αποτελεί θετικό σημάδι. Αρκεί να γίνεται πράξη, να εκδηλώνεται και να διαδίδεται. 


(*) Mort de l’ après-midi = θάνατος των απρεμιντί, ελεύθερη απόδοση, από το Mort dans l’ après-midi (Θάνατος το απόγευμα) του E. Hemingway (Death in the Afternoon).

 

13.1.11

Πρόσωπα 2010 | Κωνσταντίνος Λιάντσης [10]

+6=16

Ο απερχόμενος και τελευταίος νομάρχης Καστοριάς, πρόσωπο της Καστοριάς που παρά τα πολλά χρόνια της εκλογής του (16 συνολικά) σε υψηλά αυτοδιοικητικά αξιώματα, όπως απέδειξε με το αρκετά καλό εκλογικό ποσοστό του στις δημοτικές εκλογές, επιλέχθηκε από τους αναγνώστες της ΟΔΟΥ περισσότερο ως πλήρης απόδειξη της πολιτικής ματαιότητας. Και λιγότερο για την γενικά καλή εικόνα που αφήνει ομολογουμένως ως παρακαταθήκη. Την οποία δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί, για την εκλογή του σε πολιτικό αξίωμα και πάλι στο μέλλον, αν και πιστεύεται ότι σύντομα θα αντιληφθεί ότι η ιστορία συνεχίζεται.

Πιο συγκεκριμένα υποδείχθηκε από τους αναγνώστες της ΟΔΟΥ για τις συναλλακτικές σχέσεις που καλλιέργησε εκ μέρους της Ν.Α. Καστοριάς με ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όχι μόνο φέτος αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια, κάνοντας casa στο προεκλογικό 2010. Καθώς και για την ενέργειά του, να κατεβάσει εκατοντάδες, αθώες συμβολικής απλά αξίας κορδέλες από καγκελόφρακτα παράθυρα της νομαρχίας, γεγονός που τον κράτησε στην αρνητική επικαιρότητα, για πολλές κρίσιμες (για την διαμόρφωση των τελικών αποφάσεων) εβδομάδες προ των εκλογών.

Mέσω παχυλά αμοιβόμενων καταχωρήσεων και της διαφημιστικής προβολής σε συγκεκριμένα ΜΜΕ, προσπάθησε να εξασφαλίσει την κριτική εύνοιά τους και την έξωθεν καλή μαρτυρία στο κοινωνικό σύνολο. Διότι φιλοδοξούσε να είναι υποψήφιος δήμαρχος Καστοριάς, και μάλιστα ο επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας. Αν κρίνει κανείς από τα ποσά που ανακοινώθηκαν, μερικούς τους ευνόησε πλουσιοπάροχα. Από την άλλη μεριά, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ενοχλητικών ΜΜΕ, έκλεισε ή περιόρισε τις κάνουλες των καταχωρήσεων. Με την ανισοκατανομή, παρενέβη αντικειμενικά στην ελευθεροτυπία, αλλοιώνοντας την ελεύθερη έκφρασή της μέσα από το τυχαίο δείγμα της ιστορικής στιγμής.

Όμως, το αποτέλεσμα των εκλογών, απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι, η κοινή γνώμη στο τέλος, δεν επηρεάζεται καθόλου απ’ αυτά. Ειδικά απ’ όσα ακούγονται και φαίνονται ότι γίνονται στο πλαίσιο κάποιου οικονομικού ανταλλάγματος. Νικητής στις εκλογές και νέος δήμαρχος αναδείχθηκε ο κ. Εμ. Χατζησυμεωνίδης, αν και λιγότερο χαρισματικός στις δημόσιες εμφανίσεις του. Η απώλεια του μέτρου, είναι πάντοτε ο χειρότερος σύμβουλος.

11.1.11

ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: Ισχυρά ρεύματα

Το θέμα ήταν για άλλη μία φορά το Τμήμα Αρχιτεκτονικής και τα προβλήματα της ίδρυσης και λειτουργίας του. Χώρος, η αίθουσα συνεδριάσεων του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Προσκεκλημένοι οι πάντες σε μία ανοιχτή συζήτηση. Η πρωτοβουλία (και τα συγχαρητήρια για την ανάληψή της) ανήκει στον βουλευτή της αντιπολίτευσης κ. Τζηκαλάγια. Παρόντες όλοι, πλην του Προέδρου της Βουλής.

Οι τοποθετήσεις ήταν οι αναμενόμενες. Η επιλογή χροιάς, ωστόσο, προσέδωσε ένα κάποιο ενδιαφέρον. Επικοινωνιακή και αντιπολιτευτική για τον βουλευτή. Συναισθηματική και συναινετική για τον απερχόμενο Δήμαρχο Καστοριάς. Στρογγυλεμένη και γενικόλογη για τον νέο Δήμαρχο. Λιτή για τον Αντιπεριφερειάρχη. Επιθετικά αμυντική και ομολογουμένως χαρισματικής απόδοσης για τον πρόεδρο της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Αυτές συγκράτησα. Μίλησαν κι’άλλοι πολλοί. Ως συνήθως…

10.1.11

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Περιμένοντας… τον Καλλικράτη

Δεν θα ήθελα, δεν είχα καμιά πρόθεση να αντιπαρατεθώ με τον κύριο Πηχιών, όσο αφορά τις απόψεις του στο πόνημά του που δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Νοεμβρίου 2010, φύλλο 568,αφού μάλιστα έχουν λογική βάση και θα έχουν θα έλεγα, πολλούς σύμφωνους.

Είναι γνωστό το σλόγκαν: όλοι ίδιοι είναι, όλοι είναι κλέφτες όλοι κοιτούν τη… πάρτη τους! Δεν συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Αλλοίμονο αν ήταν έτσι. Υπάρχουν και κλέφτες και λωποδύτες και αδύναμοι και ανίκανοι και ψεύτες και λαοπλάνοι με «παχιά λόγια», όπως σε όλον τον κόσμο. Όμως υπάρχουν και οι έντιμοι, οι ικανοί, οι ανιδιοτελείς που πραγματικά φροντίζουν, όταν τους ανατεθεί ένα πόστο ένας τομέας να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της θέσης για επιτυχία, για πρόοδο.

8.1.11

ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΡΗΓΙΑΝΝΙΔΟΥ: Χιλιάδες λευκές πεταλούδες

Πάντα φωνάζει στο γυμνωμένο σύγκλαδο το νυχτοπούλι 
Επάνω από του σεληνιακού το βήμα, 
Ηχεί ένας παγωμένος άνεμος στα τείχη του χωριού.
Georg Trakl, Anif


Παραμονή Χριστουγέννων. Μεσάνυχτα και ερημιά. Χιόνι λευκό και άσπιλο στους δρόμους. Σ’ ένα μικρό ορεινό και απομονωμένο χωριό. Πολύπαθο και μαρτυρικό. Λιγοστά σπίτια και μια μικρή πλατεία. Μικρή ζεστή κοινότητα. Όλοι γνώριμοι και συγγενείς.
Απόψε Ψυχή δεν κυκλοφορεί. Τα σκυλιά αλυχτούνε. Μόνο ο ψάλτης του χωριού παίρνει τους δρόμους και τα σοκάκια και κτυπά τις πόρτες. Μαζεύει καλούδια από τους νοικοκυραίους. Ψάλλει τα κάλαντα. Με τον δικό του τρόπο. Με πίστη και αγάπη. Με ζέση και δέος. Χρόνια μόνος και έρημος. Ιδιόρρυθμος και μοναδικός. Στη δίνη των σκέψεων του κλεισμένος. Παιδί σε σώμα ενήλικου άνδρα. Γύρω τείχη ψηλά κι αδιαπέραστα. Μόνο σαν βρίσκεται στον οίκο του Θεού του εκφράζεται. Με την καθάρια φωνή του. Τραγουδά και ευφραίνεται η καρδιά του. Κι οι άγγελοι κλαίνε στη γη.
Τώρα στέκεται μπροστά στη δική μου πόρτα. Μάτια σκοτεινά. Βλέφαρα χιονισμένα. Ψάλλει δυνατά. Κι εγώ σκέφτομαι όλες τις άστοχες πράξεις και τα κούφια λόγια. Στην κοινωνία των λύκων που άλλοτε περιθάλπει, μα άλλοτε περιπαίζει και απομονώνει. Ψάλλει και έπειτα φεύγει για να γυρίσει σ’ ένα παράπηγμα στην αυλή του πατρικού σπιτιού του. Στη μοναξιά. Που έμαθε να αγαπά. Εξόριστος από πατέρα και μητριά. Όπως στα παραμύθια του παλιού καιρού. Με το βάρος της θνητής μοίρας στις πλάτες του. Μοίρας κοινής για όλους, απόκληρους και άρχοντες, ζητιάνους και πρίγκιπες. Επιστρέφει. Φωτιά σβησμένη. Μάνα στο χώμα. Σιωπή παντοτινή. Όλα ξεχασμένα. Πονάνε πιο πολύ.
Το χιόνι πυκνώνει. Ο άνεμος ουρλιάζει. Η παγωνιά χτυπά ανελέητα τα σώματα. Χιλιάδες λευκές πεταλούδες. Κρυφός χορός στον αέρα. Μαύρο τ’ ουρανού και λευκό της γης. Ξαναζώ έναν μυστικό χορό πάνω από τα νερά της λίμνης. Μια νύχτα κατάδική μου στου ονείρου την αλήθεια. Με φτερά στους ώμους.
Κάθε χωριό έχει τον τρελλό του. Κάθε ψυχή έχει τον πόνο της. Κάθε αυγή μια νέα ελπίδα.


6.1.11

ΣΤΑΘΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ: Με αφορμή την επιστημονική εξόρμηση του «Συνδέσμου Φοιτησάντων εις το γυμνάσιο Τσοτυλίου» στην Β. Ήπειρο

 «Λαός ελευθερωθείς δια του ξίφους 
δεν δουλούται δια του καλάμου»
Διακήρυξη 
(Ιερολοχιτών Βορειοηπειρωτών Φοιτητών 
Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα, Δεκέμ. 1913)1

Ηρωική, αλλά και τραγική θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την ιστορική μοίρα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Ηρωική, γιατί απελευθερώθηκε τρεις φορές από τον ελλαδικό στρατό και από ντόπιους εθελοντές, με αγώνες και με κρουνούς αίματος: την πρώτη, από το ζυγό των Οθωμανών Τούρκων, στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13, τη δεύτερη και τρίτη, στους Α΄ και Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους (1914-18 και 1940-41), από τους Αλβανούς.

5.1.11

WOLFGANG BORCHERT: Οι τρεις μάγοι με τα δώρα

 Μετάφραση Χρυσούλας Πατρώνου Παπατέρπου


Προχωρούσε μπουσουλώντας στις σκοτεινές παρυφές της πόλης. Τα σπίτια υψώνονταν τσακισμένα προς τον ουρανό. Το φεγγάρι απουσίαζε και το καλντερίμι είχε κατατρομάξει από τον αργοπορημένο βηματισμό. Έπειτα βρήκε ένα παλιό μαδέρι. Πάτησε με το πόδι πάνω του μέχρι που στέναξε μια σαπισμένη σανίδα και έσπασε. Το ξύλο μύριζε μούχλα και γλύκα συνάμα. Μέσα από τη σκοτεινή πόλη επέστρεψε μπουσουλώντας και πάλι. Αστέρια δεν υπήρχαν.

3.1.11

ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΤΡΩΝΟΥ ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ: Κυρά-Λαμπρινή

Ξενομερίτες ήταν. Είχαν έλθει από τα χωριά της Πίνδου, αμέσως μόλις σταμάτησαν οι εχθροπραξίες στα γύρω βουνά. Και απόμακροι. Ειδικά η μάνα, η κυρά-Λαμπρινή. Μια μικροκαμωμένη και λιπόσαρκη γυναίκα, με τα χωριάτικα ρούχα της, το κεφάλι πάντα σκυφτό, που μόλις και μετά βίας ψιθύριζε μια καλημέρα. Ο πατέρας, σωστός γίγαντας, δυο μέτρα μπόϊ, έλειπε όλη μέρα στα χωράφια που είχε νοικιάσει και τα καλλιεργούσε μαζί με την κόρη, την Αυγούλα. Ομορφούλα αυτή και στρουμπουλή, κόκκινα μάγουλα, μακρυά καστανά μαλλιά δεμένα σε πλεξίδες, σοβαρή όμως πάντα, χαιρετούσε βιαστικά, πριν κινήσει για τη δουλειά. Το γιο, τον Aλέκο, δεν τον ξέραμε σχεδόν καθόλου. Μάθαμε ότι υπηρετούσε τη θητεία του εδώ και δύο χρόνια, κι ερχόταν μόνο στη χάση και στη φέξη, με άδεια για ένα εικοσιτετράωρο. Αλλά αυτός ήταν από άλλη συνταγή. Γελαστός πάντα, χαρούμενος νέος, σου έλεγε την καλημέρα κιέλαμπε ολόκληρος.
Είχαν εγκατασταθεί σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι, ένα από τα πολλά τούρκικα ανταλλάξιμα, που το είχαν εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες, από φόβο μήπως καταρρεύσει. Γεμάτη η παραλίμνια ζώνη με τέτοια μισογκρεμισμένα σπίτια. Τα είχε παραχωρήσει το κράτος στους πρόσφυγες, από τα μέρη της Προποντίδας, ψαράδες τους περισσότερους. Μια γειτονιά γεμάτη ζωντάνια και φτώχεια, όπου όλοι γνώριζαν όλους, ήσυχοι άνθρωποι, δουλευτάδες και γλεντζέδες.
Ήρθαν λοιπόν οι ορεινοί, προσπάθησαν οι λιμνίσιοι να τους πλησιάσουν, μάταια... Η κυρά-Λαμπρινή είχε ένα γαϊδουράκι που τόπαιρνε κάθε μέρα και πήγαινε να φέρει ξύλα από τα ριζά του βουνού. Τα ξεφόρτωνε στην αυλή, τα στοίβαζε σε μία άκρη, και με αυτά άναβε φωτιά για να μαγειρέψει, στην αυλή πάλι. Το ίδιο επαναλαμβανόταν καθημερινά. Στη λίμνη, δυο βήματα πιο πέρα, δεν πλησίαζε ποτέ, έμοιαζε να τη φοβάται. Μυστήρια η συμπεριφορά της για τις γειτόνισσες, σέβονταν ωστόσο την ιδιαιτερότητά της και δεν την ενοχλούσαν.
Ένα βράδυ, κι ενώ στη λίμνη είχε αρχίσει να φυσάει ένα απαλό αεράκι, κάτι ακούστηκε, σαν παφλασμός. Οι βάρκες όλες αραγμένες κοντά στην όχθη ήταν, γι αυτό και μερικοί καραβοκύρηδες βγήκαν ανήσυχοι, μήπως και κάποιος προσπαθούσε να πάρει μια απ` αυτές. Κανένα σημάδι ξένης εισβολής, γύρισαν πάλι στα κρεβάτια τους....
Το επόμενο πρωί, ένας ψαράς ήταν ο πρώτος που έβαλε τις φωνές. Μια γυναίκα πνιγμένη, αυτής το πτώμα χτυπούσε όλη τη νύχτα πάνω στα πρυμιά μιας βάρκας. Μαζεύτηκε όλη η γειτονιά, ειδοποιήθηκε η Αστυνομία. Το πτώμα ήταν της κυρά-Λαμπρινής. Μεταφέρθηκε στο πιο κοντινό εκκλησάκι, την απόθεσαν στο προαύλιο, και όλες οι γειτόνισσες περνούσαν και σταυροκοπιούνταν. Λόγια δεν έβρισκαν να πουν.
Την έθαψαν πατέρας και κόρη, βουβοί, σε μία άκρη του νεκροταφείου, χωρίς παπά και κύριε ελέησον. Δεν συγχωρεί η εκκλησία τούς αυτόχειρες. Ο Αλέκος δεν πρόφτασε την ταφή. Ήρθε στο σπίτι αργά το επόμενο βράδυ, ούτε χαμόγελα, ούτε καλησπερίσματα. Τα δάκρυα, είπαν, κυλούσαν ασταμάτητα στα μάγουλά του. " Μάνα μου!.. μάνα μου!.. " επαναλάμβανε γοερά.
 Η ζωή πολύ σύντομα ξαναβρήκε τους ρυθμούς της. Πατέρας και κόρη πάλι στα χωράφια, ο Αλέκος επέστρεψε στη μονάδα του. Ήρθε τον Αύγουστο, να βοηθήσει στο θερισμό. Με το χακί, κατ` ευθείαν στο χωράφι. Λίγες ώρες αργότερα πήγε και παραδόθηκε στη Στρατιωτική Αστυνομία της πόλης. Με την κόσα είχε αποκεφαλίσει τον πατέρα…
Τι ήθελε και πήγε να τους βρει απροειδοποίητα;


1.1.11

ΝΩΝΤΑ ΤΣΙΓΚΑ: Η απέναντι όχθη*

"Μάλιστα, οι εφημερίδες είχαν δίκιο: χιόνι έπεφτε σ’ όλη την Ιρλανδία. Επεφτε σε κάθε μέρος της σκοτεινής κεντρικής πεδιάδας, στους γυμνούς λόφους, γκρεμίζονταν μαλακά πάνω στο βάλτο του Άλλεν, και, μακρύτερα προς δυσμάς, πέφτοντας ανάλαφρα στα σκοτεινά ανταριασμένα κύματα του Σάννον. ΄Επεφτε ακόμα σε κάθε σημείο της έρημης αυλής, στης εκκλησίας το λόφο όπου ο Μάϊκλ κείτονταν θαμμένος. Πυκνό σωρεύονταν και σκέπαζε τους σταυρούς και τις ταφόπετρες, τα κάγκελα της μικρής πόλης, τα γυμνά αγκάθια. Η ψυχή του λιγοθυμούσε καθώς άκουγε να πέφτει το χιόνι σιγά σιγά, να σκεπάζει το σύμπαν ανάλαφρα, να σκεπάζει την Ιρλανδία... σαν να ’ταν αυτή η τελευταία ώρα, το χιόνι έπεφτε μαλακά, απάνω σε ζωντανούς και πεθαμένους"...

    Πλην δεν τον είδεν ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος. Κ’ επάνω εις την χιόνα έπεσε χιών. Και η χιών εστοιβάχθη, εσωρεύθη δύο πιθαμάς, εκορυφώθη, και η χιών έγινε σινδών, σάβανον.
Και ο μπαρμπα Γιαννιός άσπρισεν όλος , κι εκοιμήθη υπό την χιόνα, δια να μη παρασταθή γυμνός και τετραχηλισμένος, αυτός και η ζωή του και αι πράξεις του, ενώπιον του Κριτού, του παλαιού Ημερών, του Τρισαγίου.

ΔΙΑΛΕΞΑ σαν εισαγωγή αυτά τα δυό αποσπάσματα από τον επίλογο του κεφαλαίου «Οι Νεκροί» από τους «Δουβλινέζους» του Τζέημς Τζόϋς και από το «Ο Έρωτας στα χιόνια» του Αλεξ. Παπαδιαμάντη. Και στα δυό γλαφυρότατα, καίρια και δραματικά, διαγράφεται η θαυμάσια λευκή δικαιοσύνη του χιονιού, η απάλυνση και εξάλειψη των αιχμών, των συμβόλων, των ουσιωδών διαφορών. Η γελοιοποίηση των όγκων, η παραμόρφωση όλων των γνωστών δεδομένων σε βάθος, σε μήκος και σε πλάτος. Η λήθη ντυμένη το χνουδάτο λευκό χιτώνα της που πέφτει από τον ουρανό. To χιόνι ως συμβολισμός του αραβικού «Γεζούλ» που σημαίνει «όλα χάνονται»…

2011

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ