ΟΔΟΣ 8.4.2021 | 1074 |
Καμιά ομοιότητα στη όψη με τον γνωστό σε όλους μας, Σαρλώ. Εκτός από τον τρόπο βαδίσματος. Τα πόδια του, καχεκτικά και κοντά, πάντοτε γυρισμένα προς τα έξω. Πάπια σωστή, με δυο πελώριες πατούσες, λες και στα χρόνια της εφηβείας, αντί να πάρει ύψος, το έριξε όλο σε μάκρος, στις πατούσες. Παπούτσια αθλητικά, νούμερο σαράντα πέντε; Σαράντα επτά; Και πάντα ταλαντευόμενος. Άααχ, τώρα θα πέσει, σκέφτεσαι και ετοιμάζεσαι να προστρέξεις για βοήθεια. Μπα, ποτέ του δεν χρειάστηκε τη βοήθεια κανενός. Σταθερός στα ταλαντευόμενα βήματά του, με τα χέρια σταυρωτά πίσω στη μέση, όταν δεν κουβαλούν σακούλες με προμήθειες από το κοντινό σούπερ-μάρκετ και με ένα περίλυπο απλανές βλέμμα, χαιρετά τους γείτονες κουνώντας το κεφάλι μια προς τη μια μεριά μια προς την άλλη. Ούτε τα πυκνά, μαύρα φρύδια του Σαρλώ με τα σκουρόχρωμα ολοζώντανα μάτια, ούτε το μουστάκι αλλά Χίτλερ, ούτε σγουρά μαλλιά να ξεπροβάλλουν κάτω από το στρογγυλό καπέλο. Φρύδια, αν κάποτε υπήρχαν, έχουν γίνει ένα με το αυλακωμένο του μέτωπο. Τα μάτια, ένα γκρίζο φθινοπωρινού ουρανού πριν από το ψιλοβρόχι, κοιτάζουν, ή μάλλον εσύ κοιτάζεις μέσα τους, λες και είναι πορσελάνινης κούκλας. Μαλλιά, φαντάζεσαι πως αν υπήρχαν, θα είχαν ασπρίσει εντελώς. Και πάντα καλυμμένο το κεφάλι με την κουκούλα ενός λεπτού, αθλητικού μπουφάν σε γκρίζο χρώμα το καλοκαίρι, σε μολυβί τον χειμώνα, με πλαστική, γούνινη επένδυση. Το παντελόνι φαρδύ και στερεωμένο με μία δερμάτινη ζώνη, αρκετά κοντό, ώστε να ξεχωρίζουν τα ισχνά του πόδια, τουλάχιστον δέκα εκατοστά πάνω από τις πατούσες· άλλο ένα χαρακτηριστικό που σου φέρνει στο μυαλό τον παλιό, καλό Σαρλώ. Το ίδιο εντυπωσιακά στο μέγεθος με τις πατούσες τα αυτιά του γείτονά μας. Και κατακόκκινα. Σκέφτεσαι, θα πρέπει να μην του ξεφεύγει ο παραμικρός ήχος, ο ελάχιστος θόρυβος. Ναι, αλλά ποτέ του δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται για θορύβους και ήχους. Να ενδιαφέρεται γενικά για κάτι, με το οποίο ασχολείται η γειτονιά. Συχνά τον βλέπουμε να απλώνει ρούχα ή να τινάζει κλινοσκεπάσματα, όταν το επιτρέπει ένας ήλιος φωτεινός. Να καταβρέχει τα μπαλκόνια με μεγάλη προσοχή ωστόσο, για να μην πιτσιλίσει τον δρόμο ή τους περαστικούς. Και να μιλάνε όλοι με θαυμασμό για την αφοσίωση και τη στοργή, με την οποία φέρεται στην παράλυτη σύζυγο. Λένε πως αποφάσισε να την πάρει και να έλθουν πίσω στην πατρίδα από τα ξένα για να μην επιβαρύνει τον γιο και την οικογένειά του, μόνιμα εγκατεστημένους εκεί. Έρχονται εκείνοι δυο φορές τον χρόνο για να τους δουν.
Η μέρα του ξεκινά με μαθηματική ακρίβεια το χάραμα. Τελειώνει επίσης με μαθηματική ακρίβεια το δειλινό. Έπειτα ο Σαρλώ μας, κλείνεται στο κάστρο του και μόνο ένα αχνό φωτεινό σημείο, κάπου στο βάθος του παραθύρου, στέλνει το μήνυμα της ύπαρξης ζωής, στην παλιά μονοκατοικία. Ή όχι; Γιατί, αν θελήσεις να κοιτάξεις πιο προσεκτικά, θα αντιληφθείς μια σκιά να πηγαινοέρχεται μπροστά από το φως στο βάθος· μια να σκύβει και να χάνεται, μια να σηκώνεται και να μετακινείται δεξιά και αριστερά. Το θέατρο αυτό των σκιών συνεχίζεται για μία ώρα περίπου. Είναι η ώρα που περιποιείται την κατάκοιτη σύζυγο. Που την ταΐζει, την πλένει και την ετοιμάζει για τη βραδινή της κατάκλιση. Αργότερα, όταν ο καιρός επιτρέπει να μείνουν τα παράθυρα ανοιχτά και οι θόρυβοι στη γειτονιά έχουν καταλαγιάσει, αν τύχει και περάσεις κάτω από το σπίτι του Σαρλώ, θα σε κατακλύσει ένα κύμα αρμονικών ήχων: μουσική Μπαχ, Βιβάλντι, συμφωνικά κομμάτια, ακόμη και αναγεννησιακά μαδριγάλια. Αυτό συνεχίζεται μέχρι αργά τη νύχτα. Τα μεσάνυχτα κλείνει και το αχνό φως στο βάθος. Καμιά σκιά, κανένας ήχος.
Αξημέρωτα ακόμη ανοίγει ο Σαρλώ όλα τα παράθυρα, χειμώνα καλοκαίρι, και βγαίνει να καθαρίσει τη μικρή αυλή μπροστά στο σπίτι. Με τα ίδια αθλητικά παπούτσια, το ίδιο κοντό παντελόνι. Μένεις, βέβαια, με την απορία: είναι ο ίδιος άνθρωπος, που κάθε βράδυ ξαποσταίνει ακούγοντας όλα εκείνα τα μουσικά αριστουργήματα; Η απορία λύθηκε, όταν η σύντροφος του Σαρλώ ξεκίνησε για τα Επέκεινα και ήρθε ο γιος με την οικογένεια να συμπαρασταθεί τον απαρηγόρητο πατέρα. Μάθαμε τότε ότι ο Σαρλώ χρόνια ολόκληρα εργαζόταν σε Μέγαρο Μουσικής στην ξένη ως βοηθός-μεταφορέας. Η μουσική είχε γίνει τρόπος ζωής γι’αυτόν και τη δύστυχη γυναίκα του, επίσης βοηθό στη σκηνή. Όταν εκείνη έμεινε παράλυτη από κάποιο τροχαίο, πήρε τη σύνταξή του και επέστρεψε στην πατρίδα, με τις βαλίτσες γεμάτες δίσκους μουσικής, που του χάρισε η διεύθυνση του Μεγάρου. Αυτούς άκουγε κάθε βράδυ, μ’αυτούς νανούριζε την κυρά του. Ο Σαρλώ δεν δέχτηκε να ακολουθήσει τον γιο στα ξένα. Πάλι μαδριγάλια ακούμε, σαν πιάσουν οι πρώτες ζέστες...
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 Απριλίου 2021, αρ. φύλλου 1074.
Οι Σαρλώ της σημερινής εποχής, βρίσκονται στο FB πλέον κυρία Χρυσούλα, κι έχουν άποψη για τα πάντα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά ο Πρόεδρος του FB είναι απίστευτος. Νομίζει πως είναι Αντιπολίτευση ακόμη... Βρες λύσεις κι άσε τα μασλατια...
ΔιαγραφήΑμάν πια, ορισμένοι έχετε βαλθεί να αναβαθμίσετε τον Πρόεδρο σχολιάζοντας περισσότερο αυτόν από όποιον άλλο.
ΔιαγραφήΚαι εσύ τι ζόρι τραβάς....
ΔιαγραφήΕίναι ο Πρόεδρος της καρδιάς μας, τον θέλουμε στη θέση του Δημάρχου, είναι αξιαγάπητος!!!
ΔιαγραφήΚίμων μη μασάς προχωρά.
ΔιαγραφήΈρντυ εσύ...;;!!
ΔιαγραφήΜάλλον όσοι κράζετε τον Πρόεδρο τον ζηλεύετε και από αυτά που γράφετε είστε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ασχοληθείτε με τους υπόλοιπους. Ευτυχώς υπάρχει αυτός και 2-3 άλλοι στο Δήμο και δεν έχει γκρεμιστεί συνέχεια. Ρωτήστε στην Σκαπέρδειο να σας πουν.
ΔιαγραφήΜου το'πάν οι τσιγγάνες καλέ μου μου το'πάν τα χαρτιά....
ΔιαγραφήΔίκιο έχει ο φίλος αν και θα τον προτιμούσαμε Αντιδήμαρχο Οικονομικών... Εκεί όμως ο Γιάνης έχει τον απόλυτο έλεγχο των απευθείας αναθέσεων....
ΔιαγραφήΛες και πατάει το πόδι του στο Σκαπερδειο. Μόνο ο Νιονιος πηγαίνει στις 8:30.
ΔιαγραφήΟ Ζήσης που νομίζει πως οι Βουλευτικές Εκλογές θα γίνουν το 2024...Άλλο βούρτσα κι άλλο λούτσα Ζήση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χιονοδρομικό στο Βίτσι την πήγαν την Ζαχαρακη ή τα σκαρπινια γλιστράνε στο χιόνι...;;;
Διαγραφή