Πολλοί αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να κοιμηθείς,
Και τόσοι λίγοι αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να ξυπνάς...
Και το πρωί αποχωρίζοντας να χαμογελάς,
Και να κουνάς το χέρι σου και ξανά να χαμογελάς,
Κι όλη μέρα το τηλέφωνο να προσκυνάς.
Πολλοί αυτοί με τους οποίους θα μπορούσες απλά να ζεις,
Καφέ να πίνεις, να μιλάς και να λογομαχείς...
Τiς διακοπές σου μαζί να περνάς.
Και όπως έχει καθιερωθεί στη χαρά, στη δυστυχία
Να είσαι δίπλα, αλλά να μην αγαπάς...
Λίγοι με τους οποίους θέλεις των ονείρων την ησυχία!
Τα σύννεφα πως μαζεύονται σμάρι μαζί να κοιτάς,
Λόγια αγάπης να γράφεις στο πρώτο χιόνι,
Μόνο αυτόν τον άνθρωπο να μπορείς να σκεφτείς...
Και ευτυχία μεγαλύτερη να μην επιθυμείς,
Και τόσοι λίγοι με τους οποίους θα μπορείς να σιωπάς,
Μ’ αυτόν που χέρι χέρι πέρασες της ζωής το σχολείο,
Σ’ αυτόν που δεν λυπάσαι τα χρόνια σου να χαρίζεις,
Για τον οποίον θα μπορούσες ως βραβείο,
Οποιοδήποτε πόνο, ακόμη και εκτέλεση να αντικρίζεις...
Έτσι και συνεχίζονται αυτές οι ιστορίες λογής λογής,
Εύκολα ανταμώνεσαι, τότε και χωρίζεις δίχως να πονάς...
Όλα γιατί, πολλοί αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να κοιμηθείς.
Όλα γιατί, λίγοι αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να ξυπνάς.
Και τόσοι λίγοι αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να ξυπνάς...
Και το πρωί αποχωρίζοντας να χαμογελάς,
Και να κουνάς το χέρι σου και ξανά να χαμογελάς,
Κι όλη μέρα το τηλέφωνο να προσκυνάς.
Πολλοί αυτοί με τους οποίους θα μπορούσες απλά να ζεις,
Καφέ να πίνεις, να μιλάς και να λογομαχείς...
Τiς διακοπές σου μαζί να περνάς.
Και όπως έχει καθιερωθεί στη χαρά, στη δυστυχία
Να είσαι δίπλα, αλλά να μην αγαπάς...
Λίγοι με τους οποίους θέλεις των ονείρων την ησυχία!
Τα σύννεφα πως μαζεύονται σμάρι μαζί να κοιτάς,
Λόγια αγάπης να γράφεις στο πρώτο χιόνι,
Μόνο αυτόν τον άνθρωπο να μπορείς να σκεφτείς...
Και ευτυχία μεγαλύτερη να μην επιθυμείς,
Και τόσοι λίγοι με τους οποίους θα μπορείς να σιωπάς,
Μ’ αυτόν που χέρι χέρι πέρασες της ζωής το σχολείο,
Σ’ αυτόν που δεν λυπάσαι τα χρόνια σου να χαρίζεις,
Για τον οποίον θα μπορούσες ως βραβείο,
Οποιοδήποτε πόνο, ακόμη και εκτέλεση να αντικρίζεις...
Έτσι και συνεχίζονται αυτές οι ιστορίες λογής λογής,
Εύκολα ανταμώνεσαι, τότε και χωρίζεις δίχως να πονάς...
Όλα γιατί, πολλοί αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να κοιμηθείς.
Όλα γιατί, λίγοι αυτοί με τους οποίους θα 'θελες να ξυπνάς.
Μετάφραση: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης | Lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.