ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Πνευματικό Κέντρο και όχι μόνο.

ΟΔΟΣ 5.9.2024 | 1238

Η υπόθεση πολιτισμός αυτού του τόπου έχει μείνει εγκληματικά στάσιμη εξ αιτίας και της έλλειψης του ανάλογου ενδιαφέροντος της τοπικής εξουσίας, αλλά ακόμα μεγαλύτερης εγκληματικής αδιαφορίας που δείχνουν οι κάτοικοί της...

Η υπόθεση πολιτισμός αυτού του τόπου έχει μείνει εγκληματικά στάσιμη εδώ και πάρα πολλά χρόνια εξ αιτίας και της έλλειψης του ανάλογου ενδιαφέροντος της τοπικής εξουσίας, αλλά ακόμα μεγαλύτερης εγκληματικής αδιαφορίας που δείχνουν οι κάτοικοι αυτής της πόλης, που κάλλιστα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο βιβλίο Γκίνες.

Μάλιστα από όσα διάβασα σε ένα από τα τελευταία φύλλα της ΟΔΟΥ και από όσα πληροφορήθηκα από έγκυρες πηγές, η υπόθεση Πνευματικό Κέντρο της Καστοριάς που αποτελεί ένας βασικός παράγοντας για τον πολιτισμό αυτής της πόλης, θα χρειασθούν ακόμα μερικές τετραετίες δημοτικής εξουσίας. 

Χωρίς να μας ξεφεύγει βέβαια από το ενδιαφέρον και η υπόθεση Δημοτική Βιβλιοθήκη, που δεν είναι υπερβολή να πούμε πως είναι απαράδεκτο να φιλοξενείται στα υπόγεια το 1ου Γυμνασίου Καστοριάς.

Εξαιτίας όλων αυτών θα πρέπει όλες οι βαθμίδες εξουσίας αυτού του τόπου να βρουν άμεση λύση για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες ενός πνευματικού κέντρου, αλλά και ενός πιο ευπρεπούς χώρου για την στέγαση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Στην πλατεία Ομονοίας της πόλης υπάρχουν δύο διαθέσιμα κτήρια. 

Το ένα είναι αυτό που στέγαζε τον Σύνδεσμο Γουνοποιών Καστοριάς το οποίο από έναν όρο που υπήρχε στο συμβόλαιο παραχώρησης του οικοπέδου, ύστερα από σαράντα εννέα χρόνια χρήσης κτίσματα και οικόπεδο επιστρέφονται στην κυριότητα του κράτους. 

Η κυρία λοιπόν Μαρία Αντωνίου μαζί με τον Δήμο Καστοριάς και την υπόλοιπη εξουσία του τόπου να απαιτήσουν από το κράτος να παραχωρηθεί το κτήριο αυτό στον Δήμο Καστοριάς για να στεγάσει την Δημοτική Βιβλιοθήκη. Τον όρο αυτόν του συμβολαίου τον απαίτησε ο τότε υπουργός της Χούντας Σ. Πατακός (ναι, αυτός που με την σύμπραξη υψηλά ιστάμενου θρησκευτικού ηγέτη, κατεδάφισε το νεοκλασικό κτήριο του Γυμνασίου με το αιτιολογικό ότι οι μαθητές αμαυρώνουν τον ιερό χώρο της Κουμπελίδικης. Ας πάνε σήμερα να δουν την κατάντια και του χώρου και της Κουμπελίδικης).

Το δεύτερο κτήριο είναι αυτό του π. κινηματογράφου "Ρεξ". Οι κληρονόμοι το έχουν παραχωρήσει με συμβολικό μίσθωμα στον σύλλογο "Αθανάσιος Χριστόπουλος" αλλά πρόθεσή τους είναι να πωληθεί. Νομίζω πως είναι καιρός να τιμηθεί το όνομα του αειμνήστου Ζήση Παπαλαζάρου για την μεγάλη δωρεά που έχει κάνει στον Δήμο. 

Αυτά λοιπόν τα δύο κτήρια μπορούν να αποτελέσουν ένα ενιαίο σύνολο πολιτισμού και να εξυπηρετήσουν θαυμάσια και τις ανάγκες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και πολιτιστικές εκδηλώσεις στην αίθουσα του κινηματογράφου. 

Το Δημοτικό, λοιπόν, Συμβούλιο Καστοριάς, πλειοψηφίας και μειοψηφίας, να αξιολογήσει αυτήν την πρόταση ενός απλού δημότη και να πάρει τις αποφάσεις του που σίγουρα θα βοηθήσουν για να βρει επιτέλους τον θετικό βηματισμό του ο πολιτισμός αυτής την πόλης που τους επέλεξε να τον κυβερνήσουν. 

Αλλά επιτέλους και οι δημότες αυτού του δήμου είναι καιρός να ξυπνήσουν από τον λήθαργο του ύπνου του ενδιαφέροντος για τον δήμο και την πόλη τους. Και να αρχίσουν να διεκδικούν δυναμικά ακόμα-ακόμα και από την κεντρική εξουσία που τόση αφοσίωση της δείχνουν. 

Και βέβαια είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμά του που δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει ουδείς, να εκφράζουν ελεύθερα και απρόσκοπτα τις ιδεολογικές και πολιτικές τους προτιμήσεις, παράλληλα όμως θα πρέπει να δείχνουν την ανάλογη ωριμότητα που απαιτεί η εποχή και τα μεγάλα προβλήματα που έχει ο τόπος τους και να διεκδικούν σθεναρά από την κεντρική εξουσία που κυβερνά την χώρα, υπενθυμίζοντάς την πως δεν πρέπει να τους θεωρούν ότι τους έχουν στο τσεπάκι, όχι και φυσικά σε αυτό του πουκαμίσου που βρίσκεται πάνω από την καρδιά τους, αλλά σε αυτό της πίσω μεριάς του παντελονιού.

Υ.Γ. Ο κύριος Χρυσοχοΐδης και η κυρία Αντωνίου δεν μας είπαν για την Σχολή Χωροφυλακής που λειτουργεί στα Γρεβενά.

Φωτογραφία:

Πλατεία Ομονοίας. Σε πρώτο πλάνο δεξιά, το κτήριο που στέγαζε τον ΣΓΚ και στα αριστερά, πίσω από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, το κινηματοθέατρο "Ρεξ". Το υπερήφανο πεύκο στην δεξιά πλευρά της φωτογραφίας, που φυτεύτηκε επί α’ δημαρχίας Δημητρίου Παπουλίδη και χρειάστηκε λίγες δεκαετίες για να αναπτυχθεί, εξαφανίστηκε από προσώπου γης επί β’ δημαρχίας Ιωάννη Κορεντσίδη. Εξαϋλώθηκε. Κόπηκε μια για πάντα. Επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά το επίπεδο πολιτισμού των τελευταίων ετών που κυριαρχεί στην πόλη των «Ώρα για δουλειά». 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Σεπτεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1238.