tag:blogger.com,1999:blog-1058396969675156424.post6289626389164383414..comments2024-03-28T09:28:28.152+02:00Comments on ΟΔΟΣ: ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Με συντριβή και ταπείνωση.ΟΔΟΣ εφημερίδα | ODOS newspaperhttp://www.blogger.com/profile/04298207266548279299noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-1058396969675156424.post-19264505311945871552013-06-03T21:46:01.593+03:002013-06-03T21:46:01.593+03:00Κι αυτό passé ???
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ... !!!Κι αυτό passé ???<br />ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ... !!!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1058396969675156424.post-13535776955490600792008-01-15T08:56:00.000+02:002008-01-15T08:56:00.000+02:00Πολύ σοβαρή πτυχή του εκκλησιαστικού ζητήματος είν...Πολύ σοβαρή πτυχή του εκκλησιαστικού ζητήματος είναι ο σεβασμός στο ποίμνιο της εκκλησίας, η συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου, την οποία θίγει εύστοχα η κ. Ευθυμιάδου, κάνοντας μάλιστα εύστοχη αναγωγή ακόμη και στην περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. <BR/>Θεωρώ δεδομένο ότι οι κληρικοί των Αγίων Αναργύρων έχουν υποπέσει σε εκκλησιαστικά παραπτώματα... Και είναι τελείως φυσιολογικό, αφού και αυτοί είναι άνθρωποι και μάλιστα με πολύ μεγάλη δραστηριότητα. Άραγε ο Μητροπολίτης, ή οι κληρικοί της Μητροπόλεως και των άλλων Μονών δεν υποπίπτουν σε παραπτώματα; Είναι τέλειοι και αλάνθαστοι αυτοί; Γι' αυτό προφανώς και οι των Αγίων Αναργύρων ζήτησαν συγγνώμη, ακόμη και δημόσια. Αυτό δεν τους μειώνει, τους τιμάει. Πως μπορεί όμως να ονομάζεται πνευματικός πατέρας ένας Μητροπολίτης ή μία Ιερά Σύνοδος, όταν δεν παρέχει συγχώρηση, ειδικά μάλιστα όταν αυτή ζητείται με τον τρόπο που αυτός ή αυτοί υποδεικνύουν; <BR/>Κι αν ακόμη όμως δεν είχαν δείξει αυτό το ήθος της "μετάνοιας" και "μεταμέλειας" οι χαμηλόβαθμοι κληρικοί των Αγίων Αναργύρων, τίθεται ένα ανεξάρτητο μεν, πολύ μεγάλο δε, ερώτημα προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Σεραφείμ, προς τους ανθρώπους που συγκροτούν τον πνευματικό του "περίγυρο" και τον συμβουλεύουν, τους "ευυπολήπτους" πολίτες της πόλεως, όπως τους ονομάζει. Ποιό ερώτημα: και μόνο το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα του πληρώματος της τοπικής Εκκλησίας, κι αν ακόμη δεν είναι η πλειοψηφία, εντούτοις όμως όπως είναι πασιφανές είναι μία πολύ μεγάλη μερίδα του λαού, ζητά και θέλει την άρση του επιτιμίου της ακοινωνησίας, αγαπά τον Αμβρόσιο και τους μοναχούς και τους εμπιστεύεται, αυτό δεν πρέπει να γίνει σεβαστό;<BR/>Σε μία κοινωνία όπως η δική μας, στην οποία ποτέ δεν έγιναν ούτε οι μεγάλες διαδηλώσεις σε απεργίες κλπ. ούτε καν οι μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις, πλην μίας ίσως του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τον Μάρτιο του 1990, το να κατεβαίνουν χιλιάδες άνθρωποι στο δρόμο για ένα θρησκευτικό ζήτημα, για ένα Μοναστήρι, αυτό δεν θα πρέπει να προβληματίσει τον Μητροπολίτη; Αυτήν την άλλη άποψη, έστω λαθεμένη, δεν πρέπει να την σεβαστεί; Η διαφορετικότητα σε ένα χώρο ελευθερίας, όπως η Εκκλησία, δεν γίνεται σεβαστή;<BR/>Εγώ δεν πήγα στο συλλαλητήριο του Σεπτεμβρίου, διότι κατ' αρχάς πίστευα ότι δεν θα βγει τίποτε, δεν με άφησε όμως και αδιάφορο το ζήτημα. Το παρακολούθησα στην τηλεόραση: δεν είδα ούτε γραφικές "θεούσες" να τσιρίζουν ούτε φανατικούς με σταυρούς και εικόνες στα χέρια. Είδα, και εντυπωσιάστηκα, πολλά νέα παιδιά, ανθρώπους όλων των ηλικιών και στρωμάτων, είδα πολλούς μορφωμένους ανθρώπους, γενικώς είδα ένα πολύ ζωντανό και πολυσυλλεκτικό κομμάτι της τοπικής εκκλησίας και κοινωνίας. Όλοι αυτοί είναι "τραμπούκοι"; Ή μήπως τους κατηύθυνε κανένας κομματικός μηχανισμός; Ε όχι δα... Αισθάνονται ότι είναι λαός της εκκλησίας, που αξιώνει να ακούγεται και η δική του φωνή και γνώμη!<BR/>Μέχρι το 1940 που ο Μεταξάς καθιέρωσε την κρατική μισθοδοσία του κλήρου (από τότε αυξήθηκε η προσέλευση στην ιερωσύνη... όπως και σήμερα λόγω της οικονομικής ύφεσης...) οι ιερείς εκλέγονταν με ψηφοφορία από τους ενορίτες τους. Σήμερα οι παπάδες είναι διορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι εμφανίζονται ως μικροί δικτάτορες στις ενορίες τους.<BR/>Τελικά τον λαό ο Δεσπότης και οι παπάδες τον θέλουν μόνο για να καταθέτει τον οβολό του στο παγκάρι; Μόνο εκεί έχει αξία ο λαός;<BR/>Πριν τα Χριστούγεννα κυκλοφόρησε μία αφίσα από την τοπική μας Μητρόπολη για τον έρανο της αγάπης, η οποία λίγο πολύ έθετε χρηματο-οικονομικά τεκμήρια αγιότητας και συμμετοχής στον παράδεισο, με βάση την εισφορά των πιστών στον έρανο.<BR/>Και ερωτώ: αυτοί οι ίδιοι πιστοί, που ενδεχομένως να καταθέτουν πλούσιο τον οβολό εκ του υστερήματος τους, αυτοί οι απλοί άνθρωποι που με πόνο και πραγματικό ενδιαφέρον, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΛΑΘΟΣ, έστω και αν, όπως καταμαρτυρεί η "άλλη πλευρά", είναι γοητευμένοι από το αγγελικό πρόσωπο του Αμβροσίου ή τα μαγευτικά μάτια του Συμεών (τόσο κακό είναι να υπάρχουν χαρισματικές προσωπικότητες στην εκκλησία και όμορφοι άντρες; πρέπει όλοι οι παπάδες να είναι ευτραφείς και άγριοι;), ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΘΗΚΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΖΟΝΤΑΙ από τον πνευματικό τους πατέρα; <BR/>Υποσχέθηκε ο Μητροπολίτης άρση της ακοινωνησίας, το υποσχέθηκε και ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ, ο οποίος στο παρελθόν είχε υπογράψει ειδικό "λίβελλο" υποστήριξης του Μητροπολίτη στο σκάνδαλο των εικόνων και είχε επίσης πρωταγωνιστήσει στην "εκστρατεία" για την παραμονή του Μητροπολίτη στην Καστοριά... Γιατί λοιπόν δεν τηρήσαν τις υποσχέσεις τους;<BR/>Δεν θέλει ο Μητροπολίτης να πηγαίνει στο Μοναστήρι; Αναφαίρετο δικαίωμα του, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Και εμένα δικαίωμα μου είναι, όταν θέλω να εκκλησιαστώ, να πάω στον Άγιο Τρύφωνα γιατί μ' αρέσει ο παπα Νεκτάριος, και να μην έχω πάει ούτε μία φορά στον Άγιο Νικάνορα, που είναι η ενορία μου. Διότι ο κάθε ένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, μπορεί να μην πιστεύει και τίποτε, και δικαιούται την όποια πίστη ή την όποια απιστία του να την εκφράζει όπως και όπου θέλει!<BR/>Με ποιό δικαίωμα στερεί ο Μητροπολίτης τη δυνατότητα κάποιων ανθρώπων να έχουν την ιδιοτροπία, την ιδιαιτερότητα, έστω το λάθος, να την "βρίσκουν" στους Αγίους Αναργύρους; <BR/>Ο απλός λαός έχει δικαιώματα και στο λάθος. Όχι όμως οι ηγέτες του.<BR/>κ. Μπαϊρακτάρη, ευχαριστώ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1058396969675156424.post-41685678953290921602008-01-14T19:12:00.000+02:002008-01-14T19:12:00.000+02:00Εξαιρετικό το άρθρο της κ. Ευθυμιάδου. Η ΟΔΟΣ εξελ...Εξαιρετικό το άρθρο της κ. Ευθυμιάδου. Η ΟΔΟΣ εξελίσσεται στο πιο σοβαρό βήμα διαλόγου για φλέγοντα τοπικά ζητήματα. Μόνο που ο διάλογος θέλει δύο πλευρές. Η πλευρά του Μητροπολιτικού Μεγάρου ως πότε θα σιωπά? Η αποφυγή του διαλόγου εντάσσεται στη νέα χριστιανική παιδαγωγική, όπως το επιτίμιο ακοινωνησίας? Μάλλον κι εκείνη η πλευρά γνωρίζει το δίκιο και την αλήθεια και επιλέγει τη σιωπή για να προφυλαχτεί απ' τη γενική κατακραυγή. Αν συμβαίνει το αντίθετο γιατί δεν μιλούν και αφήνουν τις φήμες να δηλητηριάζουν τις καρδιές και την κοινωνία μας?θα πρέπει να συνειδητοποιήσουνε ότι Εκκλησία είμαστε όλοι και όχι μόνο οι κλίκες της εξουσίας. Με τη σιωπή, και δίκιο να είχαν, το έχουν χάσει προ πολλού. Ποιος έχει την αλήθεια με το μέρος του και σιωπά σε αλεπάλληλες κρούσεις εναγώνιων ερωτημάτων? Ο Χριστός σιώπησε εναντίον του Πιλάτου μόνο γιατί δεν υπήρχε λόγος απάντησης. Αυτοί είναι Χριστός ή κρίνουν ότι δεν υπάρχει λόγος απάντησης όταν μια ολόκληρη κοινωνία σπαράσσεται με αμφιβολίες, διχόνοια και υποκρισία? Συγχαρητήρια κ. Μπαϊρακτάρη για τα κείμενα που φιλοξενούνται στην ΟΔΟ γιατί προάγουν και την αναζήτηση της αλήθειας στο συγκεκριμένο ζήτημα και το επίπεδο του διαλόγου στο νομό. <BR/>Στον κ. Βιτούλα δεν θα απαντήσει κανείς θεολόγος? Απαξιούν, δεν γνωρίζουν ή "τους κόλλησε στον τοίχο" όπως λέμε? Και πάλι συγχαρητήρια.Anonymousnoreply@blogger.com