Αγαπητή ΟΔΟΣ

ΟΔΟΣ 28 Ιουνίου 2012 | 648

Μέρες που είναι -έξι μήνες περίπου μετά τα καρναβάλια- και δεν έχει πάψει να στροβιλίζει στο μυαλό μου, η ίδια και η ίδια ιστορία. Ήταν μια φορά και ένα καιρό μια Kαστροπολιτεία με λίμνη, που είχε νέους κυβερνήτες και μαζί με αυτούς δεχόταν υποχρεωτικά και τις εξοχότατες συζύγους τους. Όχι όλες, αλλά σίγουρα μερικές. Ίσως και μόνο μία: την «ανώτερη». Μπορεί ειδικά αυτή η τελευταία να μην είχε εκλεγεί από κανένα, ούτε και να απηχούσε απαραίτητα τις ίδιες αντιλήψεις με τον εκλεγμένο κυβερνήτη σύζυγό της. Μπορεί όμως και να της απηχούσε. Ποιος ξέρει άραγε.

Σημασία έχει ότι η κυρία, είχε πια ένα ξεχωριστό αέρα. Και μαζί το απαραίτητο θάρρος και θράσος. Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω την εικόνα του αφηγήματος: Ήταν μέσα στα καρναβάλια, στις καλύτερες στιγμές κεφιού όταν είδα -όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι γύρω μου- τον κυβερνήτη να πλησιάζει μια παρέα με εύθυμους καρναβαλιστές, και να εύχεται με σύνεση τα δέοντα για τις γιορτές και τα καρναβάλια.

Λίγο μετά, όμως, είδα -είμαι σίγουρος γι’ αυτό- την μη εκλεγμένη σύζυγο του κυβερνήτη να πλησιάζει ειδικά ένα απ’ αυτούς που χόρευαν και γλεντούσαν -ήταν ολοφάνερη η ευθυμία- και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, το σκηνικό άλλαξε. Την άκουσα να ισχυρίζεται ότι οι Καστροπολίτες είναι γύφτοι και ότι είναι ανίκανοι που χρειάζονται άλλους ικανούς για να τους κυβερνήσουν. Και γι’ αυτό τον λόγο ήρθαν «αυτοί» που θα κάτσουν πάνω από το σβέρκο τους.

Η αλήθεια είναι ότι σάστισα. Νόμιζα ότι παράκουγα. Ώσπου την είδα -όχι μόνο εγώ αλλά και μερικοί άλλοι- να επικαλείται δείχνοντας συγκεκριμένο στοιχείο της γυναικείας ανατομίας, ισχυριζόμενη φωναχτά, ότι ΕΚΕΙ τους έχει γραμμένους τους Καστροπολίτες.

Ύστερα, έγινε ένα σούσουρο μια αναταραχή είναι αλήθεια. Αλλά σύντομα η παρέα προχώρησε. Προχώρησε όμως -χωριστά και η κυβερνητική σύζυγος. Την ξανάκουσα να φωνάζει στο αυτί κάποιας άσχετης το πού τους έχει γραμμένους τους Καστροπολίτες.

Μετά από μερικές ημέρες η παρεξήγηση λύθηκε. Μάλιστα υπάρχουν αποδείξεις ότι η κυβερνητική σύζυγος ζήτησε και συγνώμη στο τέλος. Έδωσαν τα χέρια και νόμιζα ότι το κακό όνειρο, τέλειωσε.

Γελάστηκα όμως. Από τότε, σποραδικά βέβαια, αλλά αρκετά συχνά μάθαινα ότι η εν λόγω δεν σταματούσε να αντιστρέφει τα πράγματα και να κατασυκοφαντεί. Ίσως να αγνοεί βέβαια ότι την είδαν και την άκουσαν μάτια και αυτιά τρίτων και όχι μόνο.

Δεν ξέρω αν ο κυβερνήτης -δεν νομίζω πάντως- συμφωνεί με όλα αυτά, αλλά να, τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, -δεν μπορώ να βεβαιώσω ότι οι ζέστες είναι εντελώς άσχετες, την είδα και την ξανάκουσα. Σε δημόσιο χώρο, μεταξύ τυρού και αχλαδιού σε ένα λουκούλλειο δείπνο -απ’ αυτά που πληρώνουν οι υπήκοοι για να ζουν αυτοί καλά- να διαστρέφει και να βρίζει. Να απειλεί πογκρόμ επαγγελματικής φύσης σε βάρος του Καστροπολίτη, που πολύ την πειράζει που υπερασπίστηκε τους ομοίους του. Και να επικαλείται την επιβεβαίωση, προσώπων άσχετων με οποιοδήποτε περιστατικό, που όμως σταδιοδρομούν ως κατ’ επάγγελμα αυλικοί, έτοιμοι να βεβαιώσουν ακόμη και ένα ψέμα, ενώ υποτίθεται ότι λάτρευαν την Καστροπολιτεία και τους Καστροπολίτες τους οποίους η κυβερνητική σύζυγος, χαρακτηρίζει γύφτους και ανίκανους και συχνά γράφει εκεί που έδειχνε, όπως συνηθίζει από χρόνια τώρα μαθαίνω. Καθώς και κανά -δυο κόλακες- που καμμιά σχέση με αμνούς και ερίφια δεν έχουν αλλά παριστάνουν τους γιατρούς και τους ψυχίατρους – προφανώς μέχρι να τους έρθει σφυριχτή καμιά δίωξη στο κεφάλι.

Αυτή είναι η ιστορία μου και ονόματα δεν μπορώ να πω. Μόνο για συμπτώσεις προς το παρόν, εντελώς συμπτωματικές και τυχαίες. Μέχρι την επόμενη φορά φυσικά. Αν ξαναδώ αυτό το απίστευτο θέαμα να επαναλαμβάνεται full pension πληρωμένα όλα τα έξοδα της ανωτάτης κυβερνητικής συζύγου να γράφει εκεί που δείχνει τους υπηκόους της, γύφτους ή όχι, ανίκανους ή όχι.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ 28 Ιουνίου 2012, αρ. φύλλου 648.