ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Κάτι αναφέρθηκε στο προηγούμενο φύλλο της ΟΔΟΥ για την ανάλυση των γεγονότων και την άσκηση κριτικής στην κατά τ’ άλλα πανέμορφη Καστοριά μας συνιστούν ταμπού. Σας συγχαίρω, λοιπόν, προσωπικά που μέσω της εφημερίδας σας ασκείτε και τα δυο με γενναιότητα. Θέλει γενναιότητα να πας κόντρα σ’ αυτό το «μιλάμε πολύ τέλεια!», ή ακόμη και το «ζω μόνο γι’ αυτή τη μέρα» που πήξαμε να ακούμε αυτές τις μέρες από την τηλεόραση που είναι υποχρεωμένοι, για να μη διαφέρουν από τους άλλους γύρω τους, να απαντάνε συνέχεια και στερεότυπα «τέλεια» θέλει να ’σαι περίπου ήρωας για να εκφράσεις φωναχτά την άποψή σου.

Παρεμπιπτόντως κ. Μπαϊρακτάρη θα μπορούσατε να μας πείτε την άποψή σας για τα επαναλαμβανόμενα κατά καιρούς κρούσματα χυδαιολογίας με πρωταγωνιστές τους μικρούς μαθητές των δημοτικών σχολείων οι οποίοι συνοδεύονται από του γονείς τους (αυτοί έχουν την ευθύνη τους).

Φέτος την ενσάρκωσε και πάλι ένας μικρός του 3ου δημοτικού σχολείου Καστοριάς που είχε ως θέμα: “Αλ Τσαμίσι νιους”, και όχι μόνο δεν αρκέστηκε να κρατάει την πινακίδα του (αλήθεια ποιος είναι ο πρόεδρος-γονιός που την ενέκρινε σε παιδικά χέρια;) αλλά θέλησε να τη διαβάσει δυνατά και καθαρά, τονίζοντας τη λέξη από “γ” που κάνει ομοιοκαταληξία με το “Τσαμίσι”.

Συγχαρητήρια! Και για να μην ξεχνιόμαστε και που, στο Αλ Τσαντίρι σκεπάζεται από μπιπ!
«Τέλεια!»

Ένας αναγνώστης
aldente@in.gr

H εφημερίδα συμφωνεί απόλυτα. Πρόκειται για φαινόμενα τα οποία παραβιάζουν κάθε έννοια και όριο σάτυρας που μπορεί να αντέξει το καρναβάλι, και φτάνουμε στα όρια της προσβλητικής και κακόβουλης εξύβρισης, για την οποία βεβαίως δεν μπορεί να ευθύνεται ένας ανήλικος, αλλά το περιβάλλον των ενηλίκων που τον επέτρεψαν και τον ενθάρρυναν.

.