ΟΔΟΣ: Ευνοιοκρατία

ΟΔΟΣ 610 | 6.10.2011

Σε μια παρατεταμένη περίοδο που το κέντρο της Καστοριάς δοκιμάζεται από την εγκατάλειψη -ενώ δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί ότι τις βραδινές ώρες νεκρώνει κιόλας- ο διωγμός που κατά τις εργάσιμες ημέρες αντιμετωπίζουν οδηγοί και κάτοχοι αυτοκινήτων από τις απαράδεκτες συνθήκες κυκλοφορίας -για τις οποίες σημαντικό μερίδιο ευθύνης ανήκει και στους ίδιους- και από τον εφιάλτη της στάθμευσης, αποτελεί μια κατάσταση που είναι δεκτική και πολλαπλών αναλύσεων.

Η ΟΔΟΣ στο παρελθόν έχει προβάλλει το θέμα για την μεγάλη του πρακτική και σημειολογική επίδραση στην καθημερινότητα της Καστοριάς, που προκαλεί αγανάκτηση, άγχος και εκνευρισμό. Μέχρις στιγμής όμως δεν να έχει αλλάξει τίποτε. Και το πρόβλημα του κέντρου της πόλης – κατ’ εξοχή πρόβλημα επιβίωσης, παραμένει και επιδεινώνεται.

Η συστηματική παράβαση των κανόνων κυκλοφορίας, ιδίως των ερυθρών σηματοδοτών από τους οδηγούς, φαινόμενο που διευρύνεται και επιδεινώνεται, κλιμακώνει μια σοβαρή οπισθοδρόμηση από άποψη συμμόρφωσης των πολιτών στους κανόνες και εντείνει την ατμόσφαιρα στην πόλη αναρχίας και ασυδοσίας. Σε συνδυασμό με την παραβίαση της προτεραιότητας των πεζών, ή περιφρόνησης των κανόνων στοιχειώδους ευγένειας προς τους πεζούς, η κατάσταση αποκτά και διαστάσεις πολιτιστικού μακελειού. Χωρίς να είναι απαραίτητη πάντοτε ή σκόπιμη η επιβολή κυρώσεων, εντυπωσιάζει η έλλειψη κάθε προσπάθειας ρύθμισης ή προσφοράς κυκλοφοριακής αγωγής.

Από την άλλη βεβαίως είναι η θέα των αυτοκινήτων των δημοτικών αξιωματούχων και δημοτικών υπαλλήλων, ή άλλων «εκλεκτών», να είναι σταθμευμένα φαρδιά-πλατιά μέσα στο προαύλειο του δημαρχιακού κτηρίου, αλλά και γύρω απ’ αυτό, με τρόπο που νομιμοποιείται η πεποίθηση ότι δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια. Δεν εξαιρούνται τα αυτοκίνητα των αξιωματούχων της περιφέρειας να σταθμεύουν χωρίς περιορισμούς, μπροστά στο διοικητήριο ή απέναντι στο πάρκινγκ.

Αλλά και δυστυχώς των δικαστικών που καταλαμβάνουν ως μικροί πρίγκιπες με τα ιδιωτικής χρήσης ακριβά αυτοκίνητά τους τον χώρο μπροστά (και απέναντι) από το δικαστικό μέγαρο Καστοριάς της πλατείας Δαβάκη επί 24ώρου βάσεως, δίνοντας κάκιστο παράδειγμα ισονομίας (το λιγότερο) στους απλούς πολίτες, των οποίων κρίνουν τις πράξεις και παραλείψεις και τα λοιπά ανομήματα.

Για ποιο ακριβώς ύψιστο αγαθό πρέπει να προσφέρεται από τον Δήμο Καστοριάς, διαρκώς και μόνιμος χώρος 24ωρης στάθμευσης, σε μια μερίδα μόνο εργαζόμενων  πολιτών, και να απαγορεύεται στους άλλους να σταθμεύουν στο ίδιο σημείο; Υπάρχουν ακόμη πληβείοι και πατρίκιοι για τον Δήμο Καστοριάς; Και για ποιο λόγο η δημοτική αστυνομία διαθέτει στελέχη της που με την σφυρίχτρα και το μπλοκ να περιφέρονται, θυμίζουν πειθήνιους υπηρέτες κάθε μορφής εξουσίας, ή ακόμη και τσιλιαδόρους, και όχι υπαλλήλους που έχουν διατεθεί κυρίως για την εξυπηρέτηση των αναγκών του δημοτικού συνόλου.

Είναι όμως και η θέα των αστικών λεωφορείων που παραμένουν με την αφετηρία τους πεισματικά δίπλα στο σχολείο επί της Μ. Αλεξάνδρου, προκαλώντας έμφραγμα στην κεντρική αυτή οδική αρτηρία -προφανώς επειδή κάποιοι βολεύονται, ίσως όμως να «βολεύουν» κι’ άλλους με αυτή την κατάσταση.

Είναι οι διακρίσεις υπέρ των ξενοδοχείων, στα οποία σκανδαλωδώς επίσης παραχωρούνται θέσεις στάθμευσης, για τους ενοίκους και τους ίδιους τους ξενοδόχους, σαν να αποτελούν κάτι το εκλεκτό, στο οποίο οφείλεται πάνδημη αναγνώριση και υπομονή. Είναι και οι (εύποροι) τουρίστες που δεν πρέπει να πληρώνουν Σ.Ε.Σ., όπως πληρώνουν οι άνεργοι και φορολογούμενοι Καστοριανοί.

Είναι και η παρουσία των κώνων που τοποθετήθηκαν σε εκατοντάδες μέτρα επί οδοστρωμάτων, όπου θα μπορούσαν να σταθμεύσουν οχήματα. Ωστόσο και οι κώνοι υποβάθμισαν τραγικά την κατάσταση ενώ περιόρισαν δραματικά τις θέσεις στάθμευσης.

Παραδόξως μόνο στο golden triangle της νότιας παραλίας των μπαρ, ή έξω από συγκεκριμένα κατάστημα super market φερ’ ειπείν κοντά στο αείμνηστο Πνευματικό Κέντρο, δεν τολμούν να τοποθετήσουν κώνους, ούτε τολμά να εμφανιστεί η δημοτική αστυνομία. Με αποτέλεσμα αν και διπλής κατεύθυνσης η κεντρική αυτή αρτηρία, λόγω της παράνομης στάθμευσης οχημάτων, να δημιουργούνται φαινόμενα παράλυσης της κυκλοφορίας τις κρίσιμες ώρες.

Όλα αυτά είναι ενδεικτικά και σκιαγραφούν ένα επίμονο περιβάλλον χαμηλού επιπέδου, όπου κυριαρχεί ή επιτρέπεται να κάνει κουμάντο, η αυθαιρεσία και ο παραγοντισμός. Ο μπάρμπας από την Κορώνη. Και μάλιστα σε μια εποχή που η κατάργηση των γενικών, αλλά πολύ περισσότερο, των ειδικών προνομίων που απολάμβαναν (και σε μερικές περιπτώσεις εξακολουθούν να απολαμβάνουν) επί δεκαετίες τώρα, οι κάθε λογής συντεχνίες, είτε ανήκαν στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε είναι αξιωματούχοι είτε απλοί ιδιώτες, θεωρείται αναγκαίος, στοιχειώδης όρος.

Στην Καστοριά η πολιτική των διακρίσεων και των προνομίων, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, είτε εκδηλώνεται με τον φαινομενικά ανώδυνο τρόπο των πολύ κακών κυκλοφοριακών συνθηκών και την απουσία ακόμη και της ελάχιστης συνείδησης κυκλοφοριακής αγωγής, είτε με πιο τρανταχτούς τρόπους, χρησιμοποιήθηκε απ’ όλες ανεξαιρέτως τις αρχές και απ’ όλους τους αξιωματούχους του τόπου, σε μια προσπάθεια ελέγχου της τοπικής κοινωνίας από τους εκάστοτε άρχοντες, σε ένα μίγμα επαρχιωτισμού, παραγοντισμού και φθηνής υποτέλειας.

Από το επίπεδο του εφημέριου της ενορίας έως τον θυρωρό της υπηρεσίας, τον δάσκαλο του σχολείου ή τον καθηγητή, την καθαρίστρια των εξωτερικών ιατρείων, τον επιστάτη του σχολείου, τον οδηγό του εκλεγμένου, τον δημοτικό αστυνόμο, τον πρόεδρο του συλλόγου, έως τον βουλευτή, τον νομάρχη και δήμαρχο, τον μητροπολίτη ή ηγούμενο, όλα και όλοι κινούνταν σε μερικές περιπτώσεις κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, γύρω από την διαχείριση μιας τέτοιας πραγματικότητας.

Αυτοί είναι και οι λόγοι, για τους οποίους όσοι οφείλουν να λάβουν μερικές απλές αποφάσεις για να απαλλάξουν την πόλη από το κυκλοφοριακό πρόβλημα και το απόστημα της σκανδαλώδους ευνοιοκρατίας γύρω από την στάθμευση, ώστε μέσω αυτών να καλλιεργηθεί και ένα στοιχειώδες έστω επίπεδο κυκλοφοριακής αγωγής και κοινωνικής συνείδησης, ίσως μένουν έκπληκτοι από την άσκηση κριτικής για τέτοια ζητήματα.
«Εδώ ο κόσμος καίγεται...». Θα σκέφτονται αμέριμνοι, την ίδια ώρα που γι’ αυτούς απλώς «μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει».