ΟΔΟΣ: «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ότι η «γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». Όμως μέχρι τώρα το ρητό αυτό εύρισκε εφαρμογή στον προφορικό λόγο. Διότι στον γραπτό λόγο και ειδικά στον έντυπο (των εφημερίδων) μόνο αυτός που δεν θέλει από πείσμα να αντιληφθεί το αληθινό νόημα ενός κειμένου, άρθρου ή κριτικής, μόνο αυτός δεν θα καταλάβει ούτε αυτό, ούτε το κίνητρο. Και δεν θα διστάσει να αναγνώσει αποσπασματικά ή και μεροληπτικά κάτι που είναι κατά τα λοιπά οθφαλμοφανές. Γιατί ακόμη και κατ’ αρχήν να παρεξηγήσει κάτι, έχει την ευκαιρία να διαβάσει και να ξαναδιαβάσει το κείμενο.

Αφορμή για την διευκρίνιση της ΟΔΟΥ είναι η πληροφορία, ότι διαστρεβλώθηκε ακραία, όχι μόνο η αληθής έννοια αλλά και το κίνητρο του κριτικού σχολίου της τελευταίας σελίδας της περασμένης εβδομάδας, με τον τίτλο «Επιμονές, εμμονές, πλειοψηφίες και μειοψηφίες» που αναφερόταν στην επιμονή της υπό τον κ. Παναγιώτη Παπαδιαμαντόπουλο μειοψηφίας του νομαρχιακού συμβουλίου στο ζήτημα της έδρας της Αρχιτεκτονικής Σχολής, μετά (και) την δεύτερη απόφαση της πλειοψηφίας επί του ίδιου θέματος.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να παρεξηγηθεί η φρασεολογία του άρθρου και να χρεωθούν στην ΟΔΟ, προσβλητικές διαθέσεις για πρόσωπα. Και μάλιστα παντελώς άσχετα με το ζήτημα της έδρας της Σχολής και της παράλειψης της μειοψηφίας του Ν.Α. Καστοριάς να αναγνωρίσει τις αλλεπάλληλες αποφάσεις. Κι΄ όμως συνέβη ακόμη κι’ αυτό! Που χαρακτηρίζει το επίπεδο όσων παρερμήνευσαν συνειδητά ή προσπάθησαν να παραπείσουν, να πικράνουν και να αποπροσανατολίσουν.

Μακριά από την ΟΔΟ μικρόνοιες, μικροπρέπειες του είδους και ανάρμοστα κίνητρα. Ειδικά απέναντι σε πρόσωπα με εγνωσμένη την αναγνώριση και την εκτίμηση. Τελεία και παύλα.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 9.4.2009