ΟΔΟΣ: Κανένα φύλλο

Η πτώση της κυβέρνησης του κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή πριν μερικές εβδομάδες προκαλεί πολιτική ρευστότητα. Και πολλές εσωτερικές παρενέργειες τις οποίες ήδη υφίσταται, ενώ όπως δείχνουν τα πράγματα, θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει το επόμενο χρονικό διάστημα η Νέα Δημοκρατία. Πάντως κανένα της στέλεχος, -ούτε οι υποψήφιοι για την αρχηγία του κόμματος, ούτε καν ο ίδιος ο τ. πρωθυπουργός- δεν δείχνουν έκπληκτοι από το εκλογικό αποτέλεσμα. Την κατά κράτος ήττα και την κατάρρευσή τους. Δεν υπήρχε λόγος ή δικαιολογία για αυταπάτες. Χωρίς αμφιβολία στο ίδιο μοτίβο αστάθειας ανήκει και η απόφαση του διεκδικητή της προεδρίας της Νέας Δημοκρατίας κ. Δ. Αβραμόπουλου να αποσύρει την υποψηφιότητά του. Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός υπαίτιος για την εξέλιξη αυτή, είναι οι δημοσκοπήσεις που δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας στον τ. δήμαρχο Αθηναίων.

Σε επίπεδο Καστοριάς, οι διαπιστώσεις αυτές επιβεβαιώνονται, από την εικόνα της νεοδημοκρατικής «γαλήνης» στα τοπικά κομματικά και κοινωνικά πράγματα της Καστοριάς, ένα μήνα μετά τις εκλογές. Θυμίζει την αλλόκοτη ηρεμία που συνήθως διαδέχεται ένα καταστροφικό φαινόμενο. Μόνο που σ’ αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή ούτε χρυσός είναι, ούτε απόδειξη ζωντάνιας.

Στην Νέα Δημοκρατία κανείς δεν μιλά για τα αίτια της ήττας, κανείς δεν τα αναζητεί και κυρίως- εκτός από ευχολόγια, υπαινιγμούς και γενικότητες- κανείς δεν προτείνει συγκεκριμένα ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης. Αν στην Καστοριά, όπου η Νέα Δημοκρατία είναι παντοδύναμη, συνέβαιναν στα εσωκομματικά τα γνωστά (και άγνωστα) ευτράπελα της πλήρους αποδιοργάνωσης που λίγες ημέρες πριν τις εκλογές οδήγησαν σε αντικατάσταση του προέδρου της ΝΟΔΕ, αρκεί να φανταστεί κανείς την εικόνα παράλυσης που επικρατούσε σε άλλες κομματικές περιφερειακές οργανώσεις.

Κι’ αν αυτά συμβαίνουν στην Νέα Δημοκρατία της Καστοριάς (όπως και σε όλη την Ελλάδα), αντίθετα στην κυβερνητική όχθη του ΠαΣοΚ, τα πράγματα μοιάζουν και κει ήρεμα, χωρίς αναταράξεις. Μόνο που και στην περίπτωση αυτή, η ησυχία θυμίζει την μυστήρια σιωπή που συνήθως προηγείται ενός υπερφυσικού γεγονότος.

Προφανώς κανείς δεν περιμένει από κανένα να λύσει τα προβλήματα του τόπου, μέσα σε ένα μήνα από τις εκλογές που κερδίζει. Και από τον κανόνα δεν εξαιρείται βεβαίως ούτε η νέα κυβέρνηση του κ. Γεωργίου Παπανδρέου, στην οποία ούτως ή άλλως πιστώνεται χρόνος. Η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αποδεικνύουν την ανοχή τους. Σ’ αυτό βοηθά και η συγκυριακή εσωστρέφεια της Νέας Δημοκρατίας. Έστω κι’ αν προεκλογικά ήταν πολύ συχνή η εικόνα του ακόμη τότε υποψήφιου και τώρα πια σημερινού πρωθυπουργού με τους στενούς συνεργάτες του, να έχουν σηκωμένα τα μανίκια, διαβεβαιώνοντας για την γνώση των προβλημάτων, την κατοχή των λύσεων και την πλήρη ετοιμότητά τους να πιάσουν δουλειά, αμέσως. Έτσι με την δικαιολογία ότι προηγήθηκε η ψήφος εμπιστοσύνης από την Βουλή και ακολουθεί η σύνταξη του προϋπολογισμού, παρατείνεται η αμφιβολία για τις προθέσεις και τα μέτρα της νέας κυβέρνησης.

Διότι κατά τα λοιπά, οι πρόσφατοι χειρισμοί όπως οι αποφάσεις της κυβέρνησης για το πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, γνωστό ως stage και η αρχική κόντρα με τους Κινέζους (που αναμένεται να υποκατασταθεί από την κόντρα με τους εργαζόμενους) για το λιμάνι του Πειραιά, δεν δείχνουν απλή απειρία, αλλά επιπολαιότητα. Εκτός κι’ αν θέλουν στα σοβαρά να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι η κατάπτωση της χώρας οφείλεται στο stage και στην Cosco. Ή ότι η οικονομία θα διασωθεί με την διακοπή του προγράμματος απόσυρσης των αυτοκινήτων.

Την επόμενη των εκλογών, η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, όπως δείχνουν οι σφυγμομετρήσεις, δήλωνε ικανοποίηση από την σύνθεση, τον αέρα και την σημειολογία της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ. Ενώ δεν ήταν λίγοι όσοι πρόβλεπαν, ότι όπως συνέβη και με την περίπτωση του τ. πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη στο τέλος, δεν αποκλείεται οι μετριοπαθείς κεντροδεξιοί μαζί με τους μετριοπαθείς του νέου κύματος του ΠαΣοΚ να αποδειχθούν οι πιο ουσιαστικοί υποστηρικτές της κυβέρνησης.

Για την Καστοριά βεβαίως, μπροστά στις προηγηθείσες δεκαετίες εγκατάλειψης από ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία, προφανώς ένα μήνα μετά τις εκλογές κανείς δεν περιμένει στα σοβαρά, θεαματικές εξελίξεις ή σημαντικές εξαγγελίες, ή φως στο βάθος του τούνελ. Η μόνη αντιληπτή εξέλιξη είναι ότι κατά δεκάδες ή και κατά εκατοντάδες συνωστίζονται οι ευχέτες, ικέτες και τα συναφή είδη προσκυνητών, έξω από το πολιτικό γραφείο του βουλευτή του ΠαΣοΚ και ήδη προέδρου της Βουλής κ. Φιλίππου Πετσάλνικου. Πέρα δηλαδή από το καθαρά ατομικό, παλιομοδίτικο πολιτικό συμβολισμό αυτών των «πανηγυρισμών» και των «αυθόρμητων» εκδηλώσεων (ακόμη και… κομματικά στελέχη της τοπικής Νέας Δημοκρατίας συμμετέχουν στις εκδηλώσεις πολιτικής λατρείας) δεν μοιάζει να κουνιέται κανένα φύλλο. Ούτε απ’ αυτά τα κιτρινισμένα τα φθινοπωρινά των πλατανιών της παραλίας. Η ειρωνική αναφορά δεν μειώνει την ουσία: Οι πολίτες στην Καστοριά είναι αποπροσανατολισμένοι.

Στις μνήμες αυτές τις μέρες, εν αναμονή κάποιων συγκεκριμένων μέτρων της κυβέρνησης, έρχεται ένα από τα πρώτα… αναπτυξιακά μέτρα που έλαβε 5,5 περίπου χρόνια η νεοεκλεγείσα τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ευγνωμονούσα την Καστοριά, που ήταν η επιστροφή του κέντρου εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων στο Άργος. Επρόκειτο για ένα επιδερμικό «κατόρθωμα» που έγινε ανέξοδα και χωρίς προσπάθεια. Σήμερα μπορεί να μην δημιουργείται άλλη μονάδα νεοσυλλέκτων στην περιοχή, αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλο πολιτικό επίτευγμα η επιστροφή των ορδών στις ανηφορικές σκάλες του προσωπικού πολιτικού γραφείου του κ. προέδρου.

Προφανώς οι κρεμαστοί κήποι δεν θα είναι το επόμενο μεγάλο πολιτικό δώρο του ΠαΣοΚ στην Καστοριά. Το πολύ-πολύ να ακουστούν και πάλι οι ίδιες καραμέλες: τραίνο στο Νεστόριο, σήραγγα στην Κλεισούρα. Με ολίγη πράσινη ανάπτυξη. (Κυριολεκτική και μεταφορική).



Σχετικά κείμενα:

• ΟΔΟΣ: Τα ρούχα του βασιλιά [Ι]
• ΟΔΟΣ: Τα ρούχα του βασιλιά [ΙΙ]
• ΟΔΟΣ: Πρωτοπορίες