ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Το μαρτύριο των ομογενών

Υποθέτουμε ότι είστε έλληνας ομογενής πρώτης δεύτερης ή και τρίτης γενιάς. Μένεις στη Νέα Υόρκη, στη Μελβούρνη, στην Φραγκφούρτη, Παρίσι, Λονδίνο κλπ. Είχες συνηθίσει στο χώρο εργασίας σου και στις παρέες σου να καμαρώνεις για την καταγωγή σας. Να κορδώνεσαι για την αρχαία Ελλάδα. Να πειράζετε τους συνεργάτες ή συναδέλφους με το «όταν εμείς μιλούσαμε για δημοκρατία εσείς ήσασταν στα δέντρα». Να αναφέρεις ότι το θεώρημα του Πυθαγόρα είναι χιλιάδων ετών, ότι οι λέξεις οικονομία, πολιτική, κοινωνιολογία είναι όλες δικές μας, να υπερηφανεύεσαι για τον Παρθενώνα τον Πλάτωνα, τον…

Αυτά μέχρι τον τελευταίο χρόνο. Μετά τις εκλογές ακολούθησε μία ομοβροντία αρνητικών δημοσιευμάτων. Ποτέ άλλοτε δεν μπήκε ένα θέμα μιας μικρής χώρας ταυτόχρονα σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες, σ’ όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, και το χειρότερο σ’ όλες τις πρώτες σελίδες του διαδικτύου. Και να ήθελε κάποιος να αποφύγει αυτά τα δημοσιεύματα δεν θα μπορούσε. Ήταν παντού και συνέχεια. Το αν ήταν δίκαια, αν ήταν σωστά διατυπωμένα, με ευπρέπεια και σεβασμό αυτό μπορεί να συζητηθεί. Όπως επίσης μπορεί να συζητηθεί και η σκοπιμότητα των δημοσιεύσεων ταυτόχρονα τόσων εκθέσεων οίκων αξιολόγησης του εξωτερικού. Το ότι ήταν όμως ταπεινωτικά αυτό δεν αμφισβητείται.

Και καλά εμείς εδώ, νοιώθοντας και λίγο ή πολύ ένοχοι, μπορούσαμε να πούμε όπως στρώσαμε έτσι θα κοιμηθούμε. Δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα, είτε άμεσα αν ήμασταν αξιωματούχοι (πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές ΔΕΚΟ, νομάρχες, δήμαρχοι κλπ), είτε έμμεσα, επειδή σαν ψηφοφόροι ψηφίζαμε λάθος ανθρώπους, αυτούς που δε σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα, που δεν πρόβλεψαν σωστά, που δανείζονταν ασύστολα υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών, που σπαταλούσαν τους πόρους σε μη παραγωγικά έργα κλπ .

Οι ομογενείς όμως; Τι φταίνε αυτοί να υφίστανται αυτή την ψυχοφθόρα, προσβλητική αναφορά για την πατρίδα τους, για τον τόπο τους. Πολλοί από αυτούς έστειλαν τον ιδρώτα τους, τις οικονομίες μιας ζωής κρατώντας ζωντανό το όνειρο της επιστροφής τους.
Είμαι παιδί μετανάστη, γνώρισα βιωματικά τα μεγάλα προβλήματα των Ελλήνων του εξωτερικού, τους πόθους τους, τους καημούς τους. Έζησα και ο ίδιος στο εξωτερικό. Πιστεύω ακράδαντα ότι οφείλουμε μια μεγάλη συγγνώμη σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Τους πληγώσαμε. Τους πικράναμε. Τους απομακρύναμε από την πατρίδα μας. Η ζημιά που έγινε είναι τεράστια. Ανεκτίμητη. Θα την βρίσκουμε μπροστά μας για πολλά χρόνια.

Ποιό παιδί μετανάστη θα διαλαλεί ότι είναι Έλληνας όταν ακούει όλα αυτά τα αρνητικά σχόλια; Ποιος Έλληνας θα συνεχίσει να εμπιστεύεται τους πολιτικούς της πατρίδας; Ποιος Έλληνας θα στείλει τα λεφτά του στην Ελλάδα;
Οφείλουμε μαζί με την συγγνώμη να αρχίσουμε διορθώνοντας τα κακώς κείμενα να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και να επουλώσουμε τις πληγές των τελευταίων μηνών. Προσωπικά τους εύχομαι τα καλύτερα και να μη ξαναβρεθούν στη δυσάρεστη θέση να ντρέπονται για την πατρίδα τους.
Όσο για εδώ εύχομαι να μας φωτίσει ο Θεός. Αν και φοβάμαι ότι μάλλον θα το αποφύγει, γιατί φοβάται να μη μπλέξει!