Β.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Δεν είναι ΔυΝαΤόν

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ έκπληκτος την κατηφορική πορεία των τελευταίων ετών και την τρελή πορεία των τελευταίων μηνών. Η ανάλυση με κοινή λογική σηκώνει τα χέρια και παραδίδεται. Η παραψυχολογία, ο Χαρδαβέλλας και η Αγγελική Νικολούλη καλούνται να αναλάβουν δράση για να λύσουν τα μυστήρια.

Ας υποθέσουμε ότι περνούν μερικά χρόνια και γέροι (σίγουρα, σοφοί;) διηγούμαστε στα εγγόνια μας την σημερινή πραγματικότητα. Τι θα τους πούμε; Ότι υπήρχε μία παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008 και τότε όλος ο κόσμος ταρακουνήθηκε. Προβληματίστηκε, μαζεύτηκε, έλαβε μέτρα. Συσκέψεις επί συσκέψεων παντού, κριτική στο σύστημα. Μέτρα. Μέτρα παντού. Και το κυριότερο, δράση. Να θωρακίσουν το σύστημα, να μην ξαναχρεωκοπήσουν σαν το 29. Να μην ξαναγίνει το κακό. Όλα αυτά σ΄όλη την υφήλιο.

Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, στον κόσμο μας. «Η νησίδα της χαράς και της ευτυχίας» ! Οι πολιτικοί στον κόσμο τους. Η αντιπολίτευση: «Θέλουμε εκλογές, θέλουμε εκλογές». Τι σημασία αν οι άλλοι προετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν τα μελλούμενα. Αυτοί εκεί «θέλουμε εκλογές» .Οι δε κυβερνώντες αναφωνούσαν. «Δεν μας έχει αγγίξει η κρίση, είμαστε θωρακισμένοι». Τα ΜΜΕ μέρα νύχτα ασχολούνταν με τον Παυλίδη, τον Δαηλάκη και με κάτι τιποτένιους και γραφικούς.

Τι ειρωνεία για εμάς του Έλληνες; Από τα νήπια πηγαίνουμε να μάθουμε αγγλικά, σκοτωνόμαστε στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, αλλά παρακολουθούμε με μανία, μεσημβρινάδικα και φυσικά τις ειδήσεις Λιάτσου του τύπου «έφυγε για διακοπές ο Σάκης μαζί του πήρε την..». Πού χρόνο να διαβάσουμε ένα ξένο έντυπο. Να παρακολουθήσουμε τι γίνεται στην «ευρύτερη οικογένειά μας, στην Ευρώπη»! Πού χρόνος για σοβαρή συζήτηση. Πού χρόνος για την ελίτ του πνεύματος να βάλλει στο τραπέζι όλα τα μεγάλα θέματα. Το χρέος, τις υποχρεώσεις μας, τις υστερήσεις μας στην οικονομία, στην ανταγωνιστικότητα, στον πολιτισμό.

Και φυσικά μέσα σ΄ αυτό το κλίμα έγιναν και οι τελευταίες εκλογές. Οι πολιτικοί συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο. «Τάξε, τάξε, τάξε. Όλο και κάποιος θα τσιμπήσει». Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος από τα ανεξήγητα που συνέβησαν. Την λυσσαλέα αντίδραση του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας στο πάγωμα μισθών και σε κάθε περιοριστικό μέτρο; Η κάθετη απόρριψη για κάθε αλλαγή και η διατήρηση του σημερινού οικονομικού status; Την άρνηση της αντιμετώπισης του βασικού προβλήματος της Ελλάδας που είναι φυσικά ο δανεισμός;

Πέρασαν οι εκλογές. Έγινε ό,τι έγινε. Κανένας φυσικά δεν περίμενε ότι μετά θα ακολουθήσει αυτό το θρίλερ. Το συνεχές μαστίγωμα. Η Ελλάδα πρώτη είδηση παντού. Από την μια «μαύρο πρόβατο της ΟΝΕ, τιτανικός, κατεστραμμένοι,» από την άλλη «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης». Οι Έλληνες ζαλισμένοι με τα sreads, τον δανεισμό, τα μέτρα, δεν προλαβαίνουν να συνέλθουν, και η μία κακή είδηση έρχεται μετά την άλλη. Είναι ή δεν είναι ειρωνεία, εκεί που δεν ήθελε κανένας να ακούσει για πάγωμα μισθών, να προκύψει άμεση μείωση; Τρέλα! Πώς να ταιριάξει τα «κομμάτια του πάζλ», πώς να εξηγήσει τα ανεξήγητα;

Γι αυτό είμαι σίγουρος για την απάντηση του-της εγγονού-ής μας: «Δεν είναι δυνατόν να έγιναν έτσι τα πράγματα». Κι όμως είναι! Και έγιναν. Ελπίζω μέχρι τότε να δοθεί και μία εξήγηση! Για να βρεθεί και η λύση. Σαν μαθηματικός, πιστεύω μόνο ότι η κατανόηση του προβλήματος, θα μας οδηγήσει στην λύση.