Το πρόβλημα -χωρίς να εξαντλείται εκεί- ξεκινά από μόνο τον αυτοπροσδιορισμό τους ως δήμων του «νότιου και ανατολικού» νομού Καστοριάς. Αν και εκ πρώτης όψεως φαντάζει ως κάτι αθώο, στην πραγματικότητα η εξαγγελία των δημάρχων αυτών των δήμων, δεν θέτει μόνο ένα απλό γεωγραφικό κριτήριο διάκρισής τους από τους υπόλοιπους δήμους του νομού, αλλά με ή χωρίς την θέλησή τους, με την χρήση του όρου αυτού προχώρησαν στην de facto ιδρυτική διακήρυξη μιας φράξιας δήμων, μιας υποδιοικητικής ενότητας με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Αυτή ακριβώς είναι και η πρώτη απόπειρα διάσπασης, απόσχισης, ή διαίρεσης του νομού Καστοριάς, και ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Το θέμα δεν είναι αν η σχετική παρατήρηση δραματοποιεί την πραγματικότητα ή την δυνατότητα των δήμων αυτών να συνεχίσουν αυτό που άθελά τους ίσως ξεκίνησαν, αλλά το ότι αποδείχθηκε πως στο πλαίσιο του ίδιου νομού Καστοριάς, λειτουργούν διασπαστικές και φυγόκεντρες δυνάμεις που ενώθηκαν σε μια τυχαία και συμπτωματική συμμαχία, με την οποία χωρίς να έχουν το δικαίωμα, διχοτόμησαν τον νομό Καστοριάς. Και πως το κάκιστο παράδειγμα τους, θα νομιμοποιούνται να επαναλάβουν στο εξής όσοι δήμοι αποφασίσουν να επιβουλευτούν τους άλλους.
Βεβαίως γίνεται σαφές, ότι το ζήτημα της έδρας της πανεπιστημιακής σχολής (ή τμήματος) είναι μόνο η αφορμή. Κανείς δεν πιστεύει δα στα σοβαρά και λογικά, ότι οι πέντε δήμοι αυτοί υπερτερούν στ' αλήθεια από όλους τους άλλους δήμους (εκτός της πρωτεύουσας) του νομού Καστοριάς. Δηλαδή τους δήμους που εκτείνονται στα άλλα, γεωγραφικά μήκη και πλάτη του ορίζοντα. Για ποιο λόγο δηλαδή για την περίφημη έδρα, θα έπρεπε να προτιμηθούν οι υποδείξεις των πέντε δήμων και όχι όλων των υπόλοιπων, οι οποίοι σίγουρα δεν βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση από τους συγκεκριμένους δήμους, αν δεν βρίσκονται σε χειρότερη κιόλας.
Φυσικά για την πόλη της Καστοριάς, ουδείς λόγος. Διότι κανείς δεν θα μπορέσει να απαντήσει ποτέ πειστικά σε τι θα ήταν δυνατόν να συγκριθούν τα φυσιολογικά, ποιοτικά, παραδοσιακά, ποσοτικά και διοικητικά χαρακτηριστικά της Καστοριάς, καθώς και οι υποδομές πάσης φύσεως, με τις αμιγώς γεωργοκτηνοτροφικές ή ημιάγονες περιοχές των νεότευκτων δήμων.
Όπως και για ποιο λόγο θα έπρεπε να απολογείται διαρκώς η πρωτεύουσα του νομού, για το αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι αποτελεί το ιστορικό, πολιτιστικό, πνευματικό, κοινωνικό, οικονομικό, διοικητικό και εθνικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής καθώς και για το ότι δεν εκπροσωπεί την συγκέντρωση, αλλά την αποκέντρωση.
Και για το ότι είναι ο μόνος τόπος που αντιπροσωπεύει όχι μόνο το σύνολο των γηγενών και μονίμων κατοίκων της, αλλά και τους κατοίκους ολόκληρου του νομού αναλογικά όπως είναι και ο μόνος τόπος που δικαιούται, μπορεί και πρέπει να φιλοξενήσει την έδρα, σαν να είναι κάτι το αυτονόητο, ενώ μόνο σ' αυτήν την περίπτωση θα ωφεληθούν και όλοι οι υπόλοιποι, δήμοι, οι... βορείως, νοτίως, ανατολικώς και δυτικώς προσκείμενοι.
Και γιατί θα έπρεπε να απολογείται για το ότι πλεονεκτεί σε όλα τα κριτήρια και μάλιστα με χαώδη διαφορά απ' όλους τους άλλους δήμους του νομού, όχι μόνο σε αυτό, αλλά για κάθε ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος. Εξ άλλου τα ίδια ακριβώς προσυπέγραψαν και όλοι οι υπόλοιποι δήμοι στο κοντινό παρελθόν, και των πέντε συμπεριλαμβανομένων.
Τα αίτια αυτής της "αυτονόμησης" όμως, είναι πολύ βαθύτερα και ενδεχομένως πιο σοβαρά και δεν εξαντλούνται στην υπόθεση της "έδρας". Δεν είναι απλώς το γεγονός ότι στο όνομα της αποκέντρωσης, οι πέντε προχώρησαν στην πιο ακραία εκδοχή τοπικισμού και απομονωτισμού που εκδηλώθηκε ποτέ στην σύγχρονη τοπική ιστορία, αλλά ότι αποδεικνύεται πως κατάφεραν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στην ενότητα του νομού Καστοριάς, στο πλαίσιο του οποίου, υποτίθεται ότι θα έπρεπε να συνεργάζονται σε πνεύμα ρεαλιστικής συναντίληψης, όλοι οι δήμοι και όλοι οι δήμαρχοι, για όλα τα ζητήματα κοινών συμφερόντων και ενδιαφερόντων. Κι' αυτό είναι ένα ζήτημα για το οποίοι οι κ.κ. Α. Κιοσές, Κ. Πετσάλνικος, Ι. Τόμου, Ν. Τοτονίδης και Δ. Τσόγκας φέρουν προσωπικά ακέραιη την ευθύνη.
Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί εύκολα και στον μεγαλοϊδεατισμό ορισμένων δήμων και δημάρχων που πρωτοστατούν σταθερά με όρους αντιπαλότητας και επιφυλακτικότητας απέναντι σε κάθε τι που γίνεται και αφορά την Καστοριά. Που δεν ανέχονται το ότι σε πολλά ζητήματα θα είναι πάντοτε από άποψη ποσοτήτων και δυνατοτήτων δεύτεροι ή τρίτοι. Που κατηγορούν την Καστοριά για συγκεντρωτισμό και τοπικισμό την ίδια στιγμή που οι ίδιοι εξακολουθούν να διαπνέονται από τα άγχη της δημογεροντίας. Φαντασθείτε τι θα γινόταν αν οι ίδιοι ήταν δήμαρχοι Καστοριάς.
Η όχι και τόσο ευγενής -καθε άλλο μάλιστα- μεθόδευσή τους θα μπορούσε ακόμη να αποτελεί και ένα κατάλληλο ανέκδοτο για το πού μπορεί να οδηγήσει η έλλειψη μέτρου και η επιπολαιότητα μιας σκέψης και μιας ενέργειας αψυχολόγητης, και πολιτικά ίσως αμοραλιστικής. Με αφορμή μάλιστα την "πρωτοβουλία" των πέντε δημάρχων, ήδη διακινούνται στην αγορά τα πρώτα σατυρικά ανέκδοτα για την μεταφορά της έδρας του νομού, ή και της λίμνης της Καστοριάς, ή και την μετονομασία της, αν αυτό νομίζουν κάποιοι δήμαρχοι πως αρκεί για να τους ευχαριστήσει, ή για αποφέρει την ευκταία ανάπτυξη, ή αν νομίζουν πως θα τους βοηθήσει να ξεφύγουν από την σκιά μιας Καστοριάς, σαν την Χιονάτη.
Παίζοντας έστω και την κολοκυθιά.
ΟΔΟΣ αρ. φύλ.278o | 14 Οκτωβρίου 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.