Καθ’ ότι ο ίδιος έχοντας τα τελευταία 16 χρόνια κατασταλάξει και ωριμάσει ως πολιτικός των αυτοδιοικητικών επάλξεων και ως εμπειρότατος στις εκλογικές αναμετρήσεις, (σχεδόν μέγας κομματικός εκλογομάγειρας θεωρείται στο κόμμα που τον υποστηρίζει), μοιάζει να πίστευε ακράδαντα ότι η εμπειρία του και η γενικά καλή του φήμη, αρκούσαν.
Όχι μόνο για να παρατείνει την γενικά αποδεκτή ή έστω την ευρύτερα ανεκτή πολιτική διαδρομή του (γεγονός που του επέτρεψε να είναι για πολλά χρόνια σε υψηλά αξιώματα), αλλά και για πείσει τον κόσμο να του στρώσει το χαλί. Αυτή την φορά σαν δήμαρχο Καστοριάς.
Απόδειξη αυτή της παρανόησης δεν είναι μόνο το γεγονός πως ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και οι συνεργάτες του φαίνεται να είχαν αντιληφθεί τον βαθμό της δυσφορίας, ή έστω της κόπωσης, που προκαλούσε η υποψηφιότητά του, ιδίως στην δεξαμενή των νεοδημοκρατικών ψήφων, έστω κι’ αν η διαφορά του με τον συνδυασμό του νικητή κατά τον δεύτερο γύρο των εκλογών, δεν είχε το εύρος (χάσμα) μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κατά τις εκλογές του 2006.
Όμως οι εσφαλμένες αναλύσεις, είχαν αποτέλεσμα να προκληθούν λάθος εντυπώσεις και εκτιμήσεις στο επιτελείο του. Εύγλωττη απόδειξη της κατάστασης είναι και η αισθητική καθώς και ο πολιτικός συμβολισμός της αφίσας που καταχώρησε στον τοπικό τύπο, την οποία διάλεξε για το τέλος της κατ’ εξοχή προεκλογικής περιόδου (πριν τον πρώτο γύρο).
Σε αυτή την αφίσα αντί (ο νομάρχης κ. Κ. Λιάντσης) να παρουσιάζεται στην σχετική φωτογραφία σε ένα κατανοητό, για αυτές τις περιπτώσεις, μοτίβο που να είναι και «κοντά» στο προφίλ του (για παράδειγμα με ανασηκωμένα τα μανίκια, ή έστω στο γραφείο του μπροστά σχέδια και προγράμματα), προτιμήθηκε να παρουσιαστεί ως κάτι πρωτόγνωρο για τον ίδιο. Σε πόζα δανεισμένη από το άλμπουμ του πρίγκιπα Καρόλου, αιωνίου διαδόχου του θρόνου της Μ. Βρετανίας. Στην περίπτωσή του, ο δικός μας νομάρχης φωτογραφήθηκε ως υποψήφιος εκδηλώνοντας με ένα χάδι την συμπάθειά του στα παιδάκια, θέλοντας προφανώς με αυτόν τον τρόπο να δηλώσει, πέρα από την κοινωνική διάσταση της φωτογραφίας, την προσπάθειά του για το μέλλον του τόπου. Όμως το μήνυμα που κυριάρχησε ήταν το… «φιλανθρωπικό».
Για την ΟΔΟ το φωτογραφικό στιγμιότυπο, θα μείνει στην πολιτική ιστορία της Καστοριάς, ως σημαντικό δείγμα στρεβλής αντίληψης του προεκλογικού τοπίου από υποψήφιο.
Προφανώς βεβαίως αν τελικά κέρδιζε τις εκλογές στον β γύρο, κανείς -ούτε ίσως και η ΟΔΟΣ- θα εστίαζε την προσοχή της στο φωτογραφικό ατόπημα. Στην πραγματικότητα όμως, τα σχόλια αυτά δεν γίνονται για τον ηττημένο των εκλογών, ο οποίος μετά από 16 χρόνια αδιάκοπων εκλογικών αναμετρήσεων είναι φυσικό να έχει φθαρεί.
Τα σχόλια αυτά είναι για τον μεγάλο νικητή, τον κ. Εμμανουήλ Χατσησυμεωνίδη, ο οποίος από την μια μέρα στην άλλη προσφωνείται πλέον «Μανώλης». Όπως ακριβώς ο κ. Ιωάννης Τσαμίσης «Γιάννης» σκέτο, ή με την παιδική του εκδοχή. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξει τόσο, όσο χρειάζεται να μην χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, και να μην παρασυρθεί από τις επευφημίες και τις κολακείες.
Παρά το γεγονός ότι το ποσοστό νίκης στον β’ γύρο 55,08% που κατάφερε δεν κατατάσσεται στα επίπεδα του αδιαφιλονίκητου, χαρούμενος και ικανοποιημένος όπως είναι φυσικό να αισθάνεται ο κ. Χατζησυμεωνίδης, ίσως και να μη παρατήρησε, ότι την επομένη κιόλας από τις εκλογές, αυτοί που δηλώνουν ψηφοφόροι του, μοιάζουν με πρόχειρα αριθμητικά στοιχεία να είναι απείρως πολλαπλάσιοι των ψηφοδελτίων που στην πραγματικότητα συγκέντρωσε στις εκλογές. Και αυτό το θαύμα, δεν είναι επανάληψη του εν Κανά της Γαλιλαίας πρωτοτύπου και αυθεντικού.
Αντίθετα αποτελεί απόδειξη του χαμηλού επιπέδου αυτοεκτίμησης των ψηφοφόρων και της συντήρησης ενός πελατειακού επαρχιακού συστήματος. Το οποίο μοιάζει να πολιορκεί και στο τέλος να επιδρά στους κατενθουσιασμένους νικητές των εκλογών: Ο νικητής έλκει με αποτέλεσμα να χαίρονται μαζί του, ακόμη και ψηφοφόροι που δεν τον προτίμησαν. Ο χορός της χαράς στροβιλίζει το νέο δήμαρχο, και στο τέλος, όχι μόνο χάνει την ισορροπία του, αλλά και τον αποπροσανατολίζει κιόλας. Στην συγκεκριμένη, που η πλεονάζουσα «ικανοποίηση» των δημοτών εκτός από την ιδιοτέλεια των περιπτώσεων «χαράς», εξαντλούνται στα προσωπικά κίνητρα, αποδεικνύει τον κόμπο στο χτένι της δαμασμένης υπομονής των κατοίκων της Καστοριάς.
Καθώς και τα πρώτα λάθη της νέας δημοτικής αρχής, τα οποία και ολοκληρώνει: Θέλοντας να πείσει όσο το δυνατό περισσότερους ψηφοφόρους μπορούσε, φρόντισε να εξάψει τις προσδοκίες του κόσμου με κάθε λογής στόχους και προγραμματικές προεκλογικές υποσχέσεις. Αν τις πιστέψει κάποιος, στο τέλος της θητείας της, η νέα δημοτική αρχή, θα έχει μετατρέψει την Καστοριά σε ιδανική πόλη.
Παρά ταύτα, την επαύριο των εκλογών, άρχισαν σταδιακά να προβάλλονται και αρκετοί προβληματισμοί. Που έχουν να κάνουν κυρίως με το χρονικό στάδιο που θα απαιτηθεί για την προσαρμογή των δομών στον Καλλικράτειο Δήμο Καστοριάς καθώς και στην δεινή συγκυρία που αντιμετωπίζει η χώρα.
Κακώς, κάκιστα όλα αυτά, στο μέτρο που ισχύουν και τροφοδοτούν φήμες για μειωμένη προσπάθεια και αναβλητικότητα. Η Καστοριά δεν μπορεί να περιμένει, και δεν μπορεί να χορηγήσει ασυλία με την μορφή περιόδου χάριτος. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσει πολύ καλά ο νέος δήμαρχος και οι στενοί του συνεργάτες. Και να το λάβουν σοβαρά υπ’ όψη τους. Δεν είναι ώρα για χαρές και χορούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.