ΝΙΚΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Η ανάπτυξη της υποκρισίας

ΟΔΟΣ 14.6.2012 | 646

Την εποχή της κρίσης η λέξη ανάπτυξη είναι το κύριο προεκλογικό σύνθημα όλων. Σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι, μας υπόσχονται ανάπτυξη για να τους ψηφίσουμε, μερικοί μάλιστα πολιτικοί αρχηγοί υπερβάλλουν εαυτόν και προφέρουν την λέξη ανάπτυξη με τέτοιο πάθος που νομίζεις ότι βρίσκονται σε ονειρική δανεική έκσταση: άλλοι ονειρεύονται ΑΟΖ και πετρέλαια να διαχειριστούν, άλλοι ορθόδοξες επενδύσεις από Ρώσους ολιγάρχες, άλλοι πετάνε με μαγικό χαλί στην Αραβία μήπως και πουλήσουν κανένα κομμάτι της ελληνικής γης, άλλοι ζητάνε Ευρωπαϊκά ομόλογα μια και χρόνια τώρα τα δωρεάν πακέτα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ τα φάγανε και δεν τους έφθασαν να ολοκληρώσουν την ανάπτυξη τους, άλλοι απαιτούν τραπεζικά προϊόντα σοσιαλιστικής αλληλεγγύης, άλλοι το παίζουν εθνικά υπερήφανοι και θυμήθηκαν πολεμικές αποζημιώσεις από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, άλλοι απειλούν ζωσμένοι με εκρηκτικά να τινάξουν στον αέρα όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα αν σταματήσουν να τους δανείζουν.

Ζαλισμένος ανάμεσα σε όλους αυτούς τους κομματικούς τηλεβόες που ευαγγελίζονται την ανάπτυξη, εγώ ο χρεοκοπημένος έλληνας πολίτης, φορολογούμενος για τις κλοπές και τις ψηφοθηρίες άλλων, φορονοικάρης πια στο ίδιο μου το σπίτι δεν ξέρω ποιόν να πιστέψω, ποιόν να ψηφίσω, ποιά ανάπτυξη να διαλέξω. Κανένας δεν μου λέει τι πρέπει να κάνω, πως πρέπει να δουλέψω για να αναπτυχθώ ο ίδιος, να ελευθερωθώ από τα χρέη μου. Δεν ξέρω ποιόν να πρωτοκατηγορήσω για την κατάντια μου, τον Αβραάμ, τους Βυζαντινούς, τους Οθωμανούς, τους Μαυρομιχαλαίους, τους Καραμανλήδες ή τους Παπανδρέου. Έχω πάθει κρίση συνείδησης. Χρόνια τώρα πληρώνω υπομονετικά τον φόρο προστιθέμενης ανικανότητας των εκλεγμένων μου. Φέρνω στη μνήμη μου την ανάπτυξη της προχειρότητας, της διαφθοράς, της καταστροφής του περιβάλλοντος, του καταναλωτισμού, του παρασιτισμού, και των δανεικών των τελευταίων χρόνων που μας οδήγησε στην χρεοκοπία και τρέμω στην ιδέα ότι οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες νοοτροπίες θα με ξανακυβερνήσουν. Δεν αντέχω άλλο τους πολιτικούς διαχειριστές της γενικευμένης διαφθοράς και το εμπόριο προεκλογικών ψευδαισθήσεων, δεν θέλω άλλα αυθαίρετα να νομιμοποιήσω, δεν θέλω να μου δώσουν άλλες παροχές που σίγουρα θα μου τις πάρουν πίσω. Δεν αντέχω ξανά μια νέα δήθεν ανάπτυξη που θα με φέρει σε νέα χρεοκοπία.

Θέλω πρόγραμμα, περιγραφή, ιεράρχηση και πολιτική πρόταση για την δουλειά που κάνω. Θέλω τον κόπο μου αν κάποιοι τον εκμεταλλεύονται να είναι οι ικανοί και όχι οι επιτήδειοι. Θέλω να έχω παιδεία χωρίς φροντιστήρια, νοσοκομεία χωρίς φακελάκια, δημόσιες παροχές χωρίς να δίνω μίζες, θέλω οι φόροι που πληρώνω να μην μοιράζονται στα κομματικά γραφεία και στους κουμπάρους, θέλω να είμαι ίσος απέναντι στους νόμους, θέλω να γίνω ολίγον Ευρωπαίος, να ζω σε κοινωνία των πολιτών και όχι των κολλητών. Ζητάω πολλά;


Είμαι κατά τα άλλα πολίτης ευπροσάρμοστος και σκληραγωγημένος, δεν με πειράζει να αφήσω το αυτοκίνητο μου και πηγαίνω με λεωφορείο, να απαρνηθώ το μηχανάκι μου και πηγαίνω με ποδήλατο, να κοιμάμαι με τα ρούχα για να μην κρυώνω, δεν με πειράζει να τρώω φασόλια αντί κρέας, να κοιμάμαι σε σκηνή, να φοράω κάθε μέρα τα ίδια ρούχα, να δουλεύω παραπάνω ώρες αν χρειασθεί, να μου κόβουν τον μισθό και την σύνταξη αν οι περικοπές είναι για το καλό του αύριο και του τόπου, δεν αντέχω όμως να με κοροϊδεύουν, δεν αντέχω άλλο ψέμματα και κάλπικες υποσχέσεις. δεν αντέχω μεταφερόμενους από κόμμα σε κόμμα πολιτικούς να κατηγορούν τους άλλους και τους ξένους για την δική τους ανεπάρκεια. Δεν αντέχω μετριότητες να με εξουσιάζουν και να κρύβονται πίσω από κομματικά πλακάτ. Αυτό το συνονθύλευμα ανικανότητας, διαφθοράς, υποκρισίας και αχαριστίας με σκοτώνει. Είμαι έτοιμος να επαναστατήσω.

Δεν θέλω την εύνοια κανενός, δεν θέλω να μου χαρίζουνε ούτε να μου δανείζουνε, θέλω να ζήσω ελεύθερος, Δεν θέλω πάτρωνες να με προωθούν ούτε πακιστανούς και μαύρους να με υπηρετούν. Θέλω την πατρίδα μου πίσω. Δεν θέλω ταμείο ανεργίας, θέλω ταμείο εργασίας, θέλω να ζω με την δουλειά μου. Θέλω στον κόσμο όλο να λέω ότι είμαι Έλληνας και να μην ντρέπομαι, δεν θέλω να χρωστάω σε κανέναν, θέλω την αξιοπρέπεια μου πίσω . Ζητάω πολλά;

Ποιός όμως θα μας δώσει την χαμένη μας αξιοπρέπεια. Ποιός θα μας λυτρώσει από τα χρέη; Ποιός θα συλλάβει τους κλέφτες και φέρει πίσω τα κλοπιμαία που ταξιδεύουν ανενόχλητα σε off shore παραλίες, θα μας απαλλάξει από την αυτοτροφοδοτούμενη με μίζες ανούσια γραφειοκρατία, θα πάρει πίσω τις μαϊμού επιδοτήσεις; Ποιος θα ανοίξει τους λογαριασμούς όλων των υψηλόβαθμων δημόσιων λειτουργών, εκλεγμένων και διορισμένων για να ξεχωρίσει τους έντιμους από τους ανέντιμους διαχειριστές της εξουσίας; Ποιός θα συλλάβει τους βάνδαλους δήθεν αντιεξουσιαστές χουλιγκάνους θα τους βγάλει την κουκούλα και θα τους βάλει χωρίς έλεος να πληρώσουν για τα μάρμαρα που σπάνε; Ποιός θα ενισχύσει τους πραγματικά εργαζόμενους και αναδιανείμει δίκαια το εθνικό εισόδημα;

Ποιός θα μας οδηγήσει σε μία ανάπτυξη που σέβεται τον πολίτη, δίνει δουλεία σε όλους, τιμωρεί τα παράσιτα και τους διεφθαρμένους και αμείβει τους δημιουργούς και τους παραγωγούς; Ποιός θα περιορίσει τις σπατάλες σε όλους τους δημόσιους φορείς; Ποιος θα αξιοποιήσει χωρίς να πουλήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τις χώρας; Ποιός θα μοιράσει στις επιχειρήσεις τις επιδοτήσεις της ΕΕ, με πραγματικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια; Ποιός θα οργανώσει και κατευθύνει την παραγωγή; Ποιός θα δημιουργήσει βιομηχανικές και βιοτεχνικές ζώνες σε όλες τις περιοχές τής χώρας, θα ξεχωρίσει την αγροτική από την οικιστική γη, θα σταματήσει την πολεοδομική αναρχία, θα χαράξει νέες πόλεις, θα παραχωρήσει πολεοδομημένη γη στους νέους και στους άπορους και θα προστατεύσει τις παραλίες, τα νησιά μας, το ελληνικό περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας από τον κάθε λογής fast track παρά φύση επιχειρηματικό βιασμό που έρχεται; Ποιός θα τιμωρήσει και θα εξοστρακίσει τους πολιτικούς εκείνους που χρόνια τώρα ψήφιζαν καθ΄ έξη και μετά δόλου ελλειμματικούς προϋπολογισμούς; Ποιός θα μας σώσει από μία νέα παλαιοκομματική άνοιξη;
Ποιός με λίγα λόγια θα οδηγήσει την Ελλάδα από την παρασιτική οικονομία της διαφθοράς σε μία οικονομία της δημιουργίας και δικαιοσύνης. Σίγουρα όχι τα κόμματα, οι μηχανισμοί και οι πολιτικοί εκείνοι που δημιούργησαν την παρασιτική Ελλάδα και μας οδήγησαν στην σημερινή χρεοκοπία.

Ας παραδεχθούν επί τέλους οι πολιτικές δυνάμεις της παρακμής ότι ο δανεικός ιστορικός τους κύκλος έχει τελειώσει. Ας το πάρουν απόφαση ότι η ανάπτυξη της υποκρισίας ξέμεινε από δανεικά. Όσες προεκλογικές αναπτυξιακές καραμέλες και να μας προσφέρουν, όσα μνημονιακά και αντιμνημονιακά φάρμακα και να μας σερβίρουν, όσες υποσχέσεις για παροχές και να μας δώσουν, μόνο αφελείς τους πιστεύουν πια. Το όχημα Ελλάς το έχουν κακοποιήσει, το έχουν ξεχαρβαλώσει, έχει διαλυμένη κρατική μηχανή, σάπια καρότσα, κλεμμένα όλα τα αξεσουάρ και θέλει γενική επισκευή πριν του πάρουν και τις Ευρωπαϊκές πινακίδες. Ας μην έχουν αυταπάτες οι επίδοξοι πρωθυπουργοί, αν δεν επισκευασθεί το διαλυμένο όχημα κανένας τους δεν θα μπορεί να το οδηγήσει, ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Χωρίς διοίκηση, χωρίς κοινωνική αποδοχή όλων, τα προγράμματα τους είναι για τα καλάθι των αχρήστων.

Ας ζητήσουν λοιπόν πραγματική συγνώμη όσοι μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, ας κάνουν μία υπέρβαση αυτοκριτικής, ας παραδεχθούν ότι απέτυχαν τραγικά να οδηγήσουν την Ελλάδα στην σύγχρονη εποχή, και ας προτείνουν μία κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και ανασυγκρότησης, επιλέγοντας και παραδίδοντας για τέσσερα χρόνια την εξουσία τους στους πιο ικανούς ανά τομέα από όλους τους Έλληνες. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνουν να ξεπλύνουν την ντροπή πού μας φέρανε. Είναι ο μόνος δρόμος για μία δημοκρατική ευρωπαϊκή πορεία.

Οελληνικός λαός έχει πληρώσει ακριβά εμφύλιους και διχασμούς, δεν θέλει άλλες αντιδεξιές ρητορικές που κρύβουν Τσοχατζόπουλους, ούτε νεοφιλελεύθερες ευλογίες που εκτρέφουν Βατοπεδινούς, δεν θέλει άλλους ισμούς και αντικομμουνισμούς, δεν θέλει άλλα εικονικά αντί. Θέλει θέσεις, δεν θέλει μόνο αντιθέσεις, Θέλει να συμμετέχει στις παγκόσμιες διοργανώσεις. Θέλει μία εθνική ομάδα με τους καλύτερους έλληνες παίκτες, μια ομάδα έντιμη δυνατή και ταλαντούχα με αριστερούς και δεξιούς παίχτες που θα μπορούσε με συνεννόηση και ομοψυχία να μας δώσει πάλι διεθνείς διακρίσεις και υπερηφάνεια, βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας και προστατεύσει πραγματικά τους εργαζόμενους και άνεργους έλληνες.

Υπάρχει καμία πολιτική δύναμη που θα άφηνε χώρο σε μια ομάδα σαν αυτή, που θα επέλεγε να εκτονώσει αντί να εκμεταλλευτεί την οργή, που θα υιοθετούσε δεσμευτικά την πρόταση για μία κυβέρνηση συνεργασίας μη πολιτικών προσώπων για τέσσερα χρόνια με την έγκριση και τον δημοκρατικό έλεγχο όλων των κομμάτων της βουλής για να δουλέψουμε όλοι μαζί να βγει η χώρα από την σαρωτική αυτή κρίση; Υπάρχει κανένας πολιτειακός παράγων να θέσει την πρόταση αυτή σε παράλληλο δημοψήφισμα στις εκλογές που έρχονται; Ας υπερβούν εαυτό και τολμήσουν όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι κομμάτων που επικαλούνται συνεχώς τον ελληνικό λαό να τον ρωτήσουν για το θέμα αυτό στην πιο έγκυρη δημοσκόπηση, τις εθνικές εκλογές. Ας κάνουν την υπέρβαση αυτή πριν είναι πολύ αργά για όλους. Η ανάπτυξη της υποκρισίας δεν έχει μέλλον πια.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Ιουνίου 2012, αρ. φύλλου 646.