9.5.13

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν


Όπως και στο υπογραφόμενο άρθρο (του κ. Λιναρδάτου) που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο (σελ. 17) εκ μέρους της ΟΔΟΥ επισημαίνεται, αναλογικά πολύ περισσότερο, τουλάχιστον τα ίδια ισχύουν για τα ανώνυμα σχόλια, και επιστολές αναγνωστών. Τακτικών, ατάκτων ή εκτάκτων. 
Πέρα από την συμπτωματολογία, τις ομοιότητες με πρόσωπα, καταστάσεις και πράγματα, η ΟΔΟΣ αναγνωρίζει στο σχόλιο πρόθεση αναλυτικής εμβάθυνσης στις ανθρώπινες συμπεριφορές και στα κρατούντα πολιτικά και κοινωνικά ήθη. Για ζητήματα που αφορούν την σημερινή ελληνική πραγματικότητα και σε καμμιά περίπτωση συγκεκριμένο πρόσωπο. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που η εφημερίδα προχώρησε στην φιλοξενία της επιστολής και όχι η συμφωνία της με υπονοούμενα και συμφραζόμενα που τυχόν διατυπώνει. Εννοείται ότι για αυτονόητους λόγους διαγράφτηκαν μερικές αναφορές που είχαν σαφώς προσωπικά χαρακτηριστικά.
ΟΔΟΣ

 * * *


«Θεοφράστου» Χαρακτήρες
Κεφάλαιο 4ο 
Ο κενός και ματαιόδοξος

Άδειος στην ψυχή. Ποιός ξέρει ποιά γονίδια στην διαδρομή των επτά προηγηθεισών γενεών επηρέασαν και κατέλιπαν «κληρονομικές» ελλείψεις. Ποιές αιτίες γέννησαν το σύμπλεγμα της κατωτερότητος, και θέλησε να το ισοσταθμίσει, τουλάχιστον, με «ζωηρές» ενέργειες, που εντυπωσιάζουν τους αφελείς και ανίδεους, τους απαιδεύτους και τους συμφεροντολόγους. Τότε που ήταν καιρός, με ραθυμία, με τις αρνητικές έξεις και την τάση προς το ατίθασον, η ψυχή δεν είχε την προϋπόθεση να γεμίσει από την ιδιότητα, ώστε να χαίρεται με το ωραίο, να αγαπά το ενάρετο ,την δημιουργία, το περί αυτόν περιβάλλον. Όλα ήταν εχθρικά, μισητά. Συνεπώς έπρεπε να προβαίνει σε εντυπωσιακές εκδηλώσεις και ενέργειες, για να δηλωθεί η παρουσία του, μια όψη αυτόνομου ανθρώπου.

Μπορεί, ενίοτε, οι περιστάσεις να ευνοήσουν και να επιτρέψουν στον κενό την ανέλιξή του και να έχει την ευχέρεια να πραγματοποιεί ταξίδι- χίμαιρα στης Ιουδαίας π.χ. τα μέρη. Συμβαδίζει ο κενός με τον ματαιόδοξο. Πρέπει να τονίσει την «παρουσία» του. Μπορεί και ενώπιον ανθρώπων, ακόμη και σε επίσημη ή θεσμική σύναξη, με ύφος προσιδιάζον εις εαυτόν, με κινήσεις και μορφασμούς αγροίκου, με ύφος αυθαδιάζον, με σοφιστικά επιχειρήματα, να φωνασκεί! Έχει την ικανότητα, για να εκσυχρονίσουμε την χαρακτηριολογική σκέψη του Θεοφράστου, να ισχυρισθεί και να μας ... «πείσει» […..] για το τι είναι πολιτιστικό κέντρο […..] για το πού γίνονται διαλέξεις και ανώτερα μαθήματα δημοκρατίας. Ακόμη και εκεί δηλ. στο άντρο της ακολασίας και της ανομίας, στην εστία αντικοινωνικών και ανωμάλων στοιχείων. Η ματαιοδοξία δεν βλέπει όρια!

Και αν βέβαια το επιχείρημά του είναι σοφιστικό, λιγότερο το κακό, θα πρόκειται για προσωρινή εντύπωση, τωρινό ξεγέλασμα. Αν όμως ο κενός και ματαιόδοξος με την σκοταδιστική του «συνείδηση» όντως τα πιστεύει αυτά, τότε η διαστροφή της αλήθειας και της πραγματικότητας άγει σε επικίνδυνες ατραπούς. Άν δε και οι ανήκοντες στον κύκλο του, στην Ομάδα του, ασπάζονται αυτές τις απόψεις του κενού και ματαιόδοξου ανθρώπου, τότε γεννάται πρόβλημα σχετιζόμενο με την αποδόμηση και διάλυση κυριολεκτικά της κοινωνίας, και αν ζουν οι τοιούτοι στην Ελλάδα, την καταστροφή της πατρίδας.

Θεόφραστος ο νεώτερος
Τακτικός αναγνώστης 



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 7 Φεβρουαρίου 2013, αρ. φύλλου 678


6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9/5/13

    ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ, Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ (απόσπασμα)

    (...) Όταν άλλοι κακολογούν κάποιον παίρνει και αυτός το λόγο και λέει:

    « Εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον έχω μισήσει περισσότερο από κάθε άλλον, και μόνον η μορφή του μου προξενεί αηδία γιατί η κακία του δεν έχει ταίρι.

    Και να η απόδειξη: Στη γυναίκα του που του έδωσε προίκα πολλά τάλαντα και του γέννησε και γιο αυτά που της δίνει για τη διατροφή της είναι ψίχουλα, και την αναγκάζει να λούζεται με κρύο νερό μέσα στο καταχείμωνο».

    Όταν βρίσκεται σε κάποια παρέα και κάποιος σηκωθεί να φύγει, είναι ικανός να αρχίσει αμέσως να τον κακολογεί και όχι μόνο αυτόν αλλά και την οικογένειά του.

    Τέλος, κακολογεί και δικούς του φίλους και συγγενείς, μέχρι και ανθρώπους που έχουν πεθάνει. Και ονομάζει την κακολογία ειλικρίνεια και δημοκρατικό πνεύμα και ελευθερία, και αυτή του η συνήθεια του προσφέρει τη μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος9/5/13

    «Μη συγκρίνεσθε με κανέναν. Διακινδυνεύετε να γίνετε ματαιόδοξος. Υπάρχουν πάντα πιο μεγάλοι και πιο μικροί από σας…»

    Κατρίν Κλεμάν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9/5/13

    Θεοφράστου "Χαρακτήρες"

    Ο Υποκριτής

    "Σαν υποκρισία, μπορεί να χαρακτηριστεί γενικά η προσποιητή ελλάτωση των πράξεων και των λόγων, ενώ ο υποκριτής είναι το είδος του ανθρώπου που πλησιάζει τους εχθρους του και είναι πρόθυμος να κουβεντιάσει μαζί τους για να μη φανεί ότι τους μισεί. Επαινει όταν είναι παρόντες, εκείνους που κατηγόρησε στα κρυφά και τους συμπονεί, αν έχουν χάσει καμιά δίκη σε δικαστήριο.
    Συγχωρεί εκείνους που τον κακολογούν και προσποιείται ότι δε θυμώνει με όσα λέγονται εναντίον του. Μιλά με πραότητα σε εκείνους που έχει αδικήσει, όταν έρχονται να παραπονεθούν. Σε όσους επιθυμούν να τον συναντήσουν επειγόντος, τους λέει να ξαναπάνε αργότερα, και ότι το σκέπτεται και ότι ακόμα δεν αποφάσισε και ότι τώρα μόλις έφτασε και ότι είναι αργά και ότι είναι άρρωστος.
    Σε όσους του ζητούν δανεικά ή κάποια συνεισφορά, λέει ότι δεν είναι πλούσιος.
    Οταν πουλά κάτι, λέει ότι δεν πουλά, ενώ οταν δεν πουλά, λέει ότι πουλά. Αν άκουσε κατι, λέει ότι δεν άκουσε, αν είδε ότι δεν είδε, αν συμφώνησε λέει ότι δε θυμάται. Αλλες φορές λέει ότι θα το σκεφτεί, άλλοτε ότι δε γνωρίζει, άλλοτε ότι απορεί, άλλοτε ότι και αυτός έκανε αυτήν την ίδια σκέψη.
    Είναι γενικά άνθρωπος που χρησιμποιεί με ιδιαίτερη τέχνη τέτοιου είδους φρασεολογία: "δεν πιστέυω", "δε νομίζω", "εκπλήσσομαι - φαίνεται σαν να έγινε άλλος άνθρωπος", "κι όμως, εμένα δεν μου είπε τέτοια πράγματα", "μου φαίνεται παράδοξο", "αυτά να τα πεις σε άλλον", "δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να μη σε πιστέψω ή να τον καταδικάσω" και "πρόσεξε μήπως είσαι ευκολόπιστος".
    Αυτά είναι τα τεχνάσματα και τα κωθογυρίσματα των υποκριτών, και από τους χαρακτήρες που δεν είναι απλοί, αλλά πονηροί, πρέπει να φυλάγεται κανείς, περισσότερο και από τις οχιές."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος9/5/13

    Θεοφράστου, Χαρακτήρες

    XXVIII
    ΚΑΚΟΛΟΓΙΑΣ

    Ἡ κακολογία εἶναι τάσις τῆς
    ψυχῆς πρὸς τὸ κακὸν διὰ λόγων.
    Ἰδοὺ δὲ τί λογῆς ἄνθρωπος εἶναι ὁ
    κακολόγος 1. Ὅταν ἐρωτηθῇ ἀπὸ
    κάποιον ‘τί ἄνθρωπος εἶναι ὁ δεῖνα;’
    ἀποκρίνεται ‘θὰ ἀρχίσω λοιπὸν
    πρῶτον ἀπὸ τὸ γένος του, καθὼς
    ἐκεῖνοι ποὺ κάμνουν γενεαλογίαν 2•
    ὁ μὲν πατήρ του ἐλέγετο Σωσίας 3,
    ὅταν κατετάχθη εἰς τὸν στρατὸν
    ἔγινε Σωσίστρατος καὶ ὅταν
    ἐνεγράφη εἰς τὸ δημοτολόγιον,
    Σωσίδημος• ἡ δὲ μήτηρ του εἶναι
    εὐγενὴς ἀπὸ τὴν Θρᾳκην•
    ὀνομάζεται μάλιστα ἡ γυναῖκα
    Κρινοκοράκα, αἱ τοιαῦται δὲ
    γυναῖκες λέγουν ὅτι εἶναι εὐγενεῖς
    εἰς τὴν πατρίδα των• αὐτὸς δὲ ὁ ἴδιος,
    ἀφοῦ ἐγεννήθη ἀπὸ τοιούτους
    γονεῖς, εἶναι ἀχρεῖος καὶ ἄξιος
    μαστιγώματος 4.— Εἶναι δὲ ἱκανὸς
    νὰ εἴπῃ καὶ εἰς ἄλλον (ἂν ἐρωτηθῇ
    ποῖαι εἶναι αἱ γυναῖκες ποὺ
    κατοικοῦν ἐκεῖ κοντά), ‘ἐγὼ βεβαίως
    γνωρίζω αὐτὰ τὰ πράγματα, διὰ τὰ
    ὁποῖα σὺ δὲν ἔχεις σαφῆ ἰδέαν καὶ μὲ
    ἐρωτᾷς’• καὶ διηγεῖται λεπτομερῶς
    ‘αἱ γυναῖκες αὐταὶ τραβοῦν ἀπὸ τον
    δρόμον τοὺς διαβάτας’ 5 καὶ ‘αὐτὸ
    εἶναι ἕνα σπίτι, ὅπου εὔκολα
    σηκώνουν τὰ σκέλη, διότι δὲν εἶναι
    λόγια τοῦ ἀέρος ὅσα λέγονται, ἀλλὰ
    πραγματικῶς αἱ γυναῖκες αὐταὶ
    ζευγαρώνουν εἰς τοὺς δρόμους σὰν
    τὰ σκυλιά, εἶναι τέλος ἀνδρομανεῖς
    καὶ αἱ ἴδιαι πηγαίνουν νὰ ἀνοίξουν,
    ὅταν κανεὶς κτυπᾷ τὴν θύραν τῆς
    αὐλῆς’.—Καὶ ὅταν ἄλλοι
    κακολογοῦν τινα, λαμβάνει μέρος
    εἰς τὴν συζήτησιν καὶ λέγει• ‘ἐγὼ
    περισσότερον ἀπὸ ὅλους σας ἔχω
    μισήσει αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον, διότι
    καὶ αὐτὴ ἡ μορφή του προξενεῖ
    ἀηδίαν• ὅσον διὰ τὴν κακίαν δὲν ἔχει
    ὅμοιον• καὶ ἰδοὺ ἀπόδειξις• εἰς τὴν
    γυναῖκά του, ποὺ τοῦ ἔδωσε προῖκα
    πολλὰ χρήματα καὶ ἀπο τὴν ὁποίαν
    ἀπέκτησε υἱόν, δίδει τρεῖς χαλκοῦς
    τὴν ἡμέραν διὰ τροφήν της καὶ τὴν
    ἀναγκάζει νὰ λαμβάνῃ ψυχρὸν
    λουτρὸν μέσα εἰς τὸν χειμῶνα 6’.—
    Ὅταν ἀπὸ τὴν συναναστροφὴν εἰς
    τὴν ὁποίαν παρευρίσκεται σηκωθῇ
    κανεὶς καὶ φύγῃ, εἶναι ἱκανὸς νὰ τὸν
    κακολογήσῃ ἀπόντα καί, ἀφοῦ
    ἔκαμε τὴν ἀρχήν, νὰ μὴ ἀφήσῃ
    χωρὶς νὰ ὑβρίσῃ καὶ ὅλην τὴν
    οἰκογένειάν του.— Τέλος κακολογεῖ
    καὶ ἰδικούς του φίλους καὶ συγγενεῖς
    καὶ αὐτοὺς τοὺς νεκρούς 7• καὶ
    ὀνομάζει τὴν κακολογίαν
    ἐλευθεροστομίαν καὶ πνεῦμα
    δημοκρατικὸν καὶ ἐλευθερίαν• καὶ
    προσθέτει ὅτι, ὅταν κακολογῇ,
    αἰσθάνεται μεγίστην εὐχαρίστησιν.
    (Ἔτσι ὁ ἐρεθισμὸς τῆς
    κακολογίας κάμνει ἀνθρώπους
    μανιακοὺς καὶ ἐξωφρενικούς).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος9/5/13

    Ω Ρ Α Ι Ο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος12/5/13

    Για τα τέσσερα πρώτα σχόλια

    Προσωπικός λόγος μηδέν εις το πηλίκον;
    Μια ζωή σε "καταφύγιο ιδεών";

    (πού είσαι βρε "ψάξε-ψάξε" να βρεις ποιος, πού και γιατί τον επινόησε αυτόν τον όρο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ