Προς διάφορους περιφερόμενους ανεπαρκείς από όπου και αν προέρχονται (ακόμη και από… Επιτροπές):
Το ξέρω ότι στεναχωρούνται επειδή δεν τους βγαίνουν οι προφητείες για την καταστροφή.
Το ξέρω ότι μελαγχολούν επειδή οι εξελίξεις φαίνονται θετικές.
Το ξέρω ότι το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.
Συνεχίζω να αγωνίζομαι για τα συμφέροντα του τόπου μου, χωρίς θόρυβο και χωρίς φανφάρες, χωρίς να επιζητώ την προσωπική προβολή μου, αφήνοντας τις Κασσάνδρες να ασχημονούν.
Άλλωστε ξέρω ότι «έξεστι Kλαζομενίοις ασχημονείν».
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 14 Μαρτίου 2013, αρ. φύλλου 683
Τουλάχιστον... θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος ο φιλόλογος που την είχε μαθήτρια στα Αρχαία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα Νέα... δεν είναι να πάρει και όρκο κανείς.
Αυτά είναι... όταν οι πολιτικοί δεν δέχονται διορθώσεις, γιατί κακομαθαίνουν από τους κόλακες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας δεν βρέθηκε να της πει (ιδιαιτέρως και με πνεύμα πραότητος, για να μην την προσβάλει) ότι η Κασσάνδρα δεν ασχημονούσε.
Αντίθετα, είχε το χάρισμα να προμαντεύει, αλλά οι άνθρωποι δεν την πίστευαν, γιατί προέλεγε τα δυσάρεστα. Ήταν το πρώτο θύμα, όταν μπήκαν οι Έλληνες στην Τροία και η αγαπημένη του Απόλλωνα, θεού του φωτός.
Αυτά για την αποκατάσταση ενός συμβόλου και για την ακρίβεια των λεγομένων μας, όταν χρησιμοποιούμε παροιμιώδεις εκφράσεις.