7.11.18

Λόγος & Αντίλογος




"Ποιας παιδείας..."

Δεν ξέρω αν πολλοί στην σημερινή κατάσταση και κοινωνία διερωτώνται ποιας παιδείας μέρος έχει ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Από τις εκάστοτε –μάλλον κάθε μέρα– δηλώσεις κι εμφανίσεις του φαίνεται ότι οι όποιες...  αρετές του αποδίδονται από τους γνωστούς (κουτάλας και βολέματος ένεκα) είναι επίπλαστες, πτυχές υποκρισίας επενδεδυμένες με δήθεν κοινωνικές ευαισθησίες, αυτές δεν υπάρχουν.

Ο λόγος του (παρά την άνεση έκφρασης και τον επιβλητικό τόνο και χρώμα της φωνής – αλά Ανδρέα Παπανδρέου), είναι σχεδόν ξύλινος, σε ό,τι ασκήθηκε από την εφηβική ηλικία στην ΚΝΕ και γλώσσα καθαρά συνδικαλιστική αρκετά ικανού από τα χρόνια της θητείας του ως δημοτικού συμβούλου και μέλους της ΔΗΜΑΡ (;) και του ΣΥΡΙΖΑ.

Πού να την βρει την ευρεία την παιδεία, την ανθρωπιστική παιδεία του ελληνικού βίου με τις παραδοσιακές αξίες από την ψυχή των Ελλήνων – διέθετε χρόνο να... ασχοληθεί με αυτές, όταν το ενδιαφέρον του στο όχι μακρό παρελθόν επικεντρωνόταν στις καταλήψεις και αποκλεισμούς δρόμων κατά τις πορείες – σταθερός κανόνας της Αριστεράς και modus vivendi πολιτικά ελεεινός.

Τις αξίες αυτές τις απεχθάνεται από την παλιά κομμουνιστική διαπαιδαγώγησή του, η οποία του διαμόρφωσε και την βιοθεωρία του και τις οφθαλμοφανείς πρακτικές του με την μέθοδο: Και λίγο Μακρόν και αρκετό Γιούνκερ και Τράμπ και κοντά στον Ζάεφ – είναι πράγματι το είδος αυτό ανακυβίστησης –κωλοτούμπα τώρα την λένε– συμφέρουσα ευελιξία, για να παραπλανά τους πολλούς, που λόγω των βιοτικών δυσκολιών, της στέρησης ακόμη και των απαραιτήτων, με την ομολογουμένη και χτυπητή απόγνωση του μεγαλύτερου ποσοστού του ελληνικού λαού, δεν διαβάζουν για να ενημερωθούν τι ακριβώς συμβαίνει και τι σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία παρά τα ψευτοδημοκρατικά και προπαγανδιστικά συνθήματα «ότι όλα πάνε καλά και ότι την οικονομική τους πολιτική την εγκρίνουν οι εντολείς – δανειστές και εταίροι».

Αρκούνται δυστυχώς οι άμοιροι στα όσα τους σερβίρουν οι ινστούχτορες και προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν προβληματίζονται, ώστε να σχηματίσουν άποψη πού οδηγείται η πατρίδα μας από τα αίολα σχέδια του κ. Αλέξη Τσίπρα.

Συγκεκριμένα στο Σκοπιανό είναι προκλητικότατος κι επικίνδυνος και ιστορικά ανενημέρωτος Έλληνας. Εμφανίζεται ο οιηματίας ως ηγέτης, που θα αφήσει... όνομα, γιατί δήθεν επιλύει χρονίζον «εθνικό» εθνικό(;) πρόβλημα. Ε, άσχετοι, γιατί είναι δικό μας πρόβλημα; Ούτε ελάχιστη ευαισθησία και συναίσθηση για τη Μακεδονία μας και την ιστορία της, που είναι και ιστορία της Ελλάδος, της πατρίδας μας;

Μάλλον σας έμεινε από την κομμουνιστική περίοδο ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους βόρειους γείτονες, ξέχωρα προς τα Σκόπια, καθώς και το «Μακεδονικό» το συντηρούν εκεί ακόμη και κυρίως τα ελεεινά απομεινάρια του λεγόμενου εμφυλίου 1947-49, τους οποίους ασφαλώς τους είχατε πατριώτες(!).

Με αυτό το τελευταίο ας μη θεριέψει η άστατη φαντασία σας ότι υπονοούμε να μην έχουμε καλές σχέσεις. Κάλλιστα υπήρχαν και υπάρχουν αυτές (ένα διάλειμμα υπήρξε με την «ενδιάμεση συμφωνία» του σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου, που στα εθνικά θέματα τουλάχιστον δεν έκανε πίσω).

Οι καλές σχέσεις με όλους του βόρειους γείτονες μπορούν περαιτέρω να διευρύνονται, όμως με οικονομικούς, εμπορικούς και άλλους ισοβαρείς όρους, όπως γίνεται και με άλλα κράτη, στο πλαίσιο μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον φίλο σας Ζάεφ μπορείτε να τον σταματήσετε να λέει «εμείς οι Μακεδόνες»;

Γιατί, σώνει και καλά, να πουλήσετε την Μακεδονία και το όνομά της από την εποχή των Δωριέων και γιατί χαρίζετε «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονική εθνότητα» στους Σλάβους και στους Αλβανούς; Αυτά και αν δεν είναι αναντίρρητα και ολοφάνερα εθνική μειοδοσία και αισχίστη πολιτική αγυρτεία. Ας μας εξηγήσουν γιατί να υποχωρήσουμε στα θελήματα αλλά και στις παράλογες, τόσο όσο και ανιστόρητες αξιώσεις του Ζάεφ και της παρέας του.

Μήπως για να αναδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας... μεγάλος πολιτικός, που ωστόσο στις Πρέσπες υπέγραψε μαζί με τον εξω-κοινοβουλευτικό ΥΠΕΞ (δεν κατανοώ με ποια ελληνική ευαισθησία) κατάπτυστη συμφωνία, που άντικρυς προσβάλλει το όνομα της Μακεδονίας, την ίδια την Ελλάδα.

Έσεται ήμαρ, οπότε σύντομα θα λογοδοτήσει ενώπιον του ελληνικού λαού και της ιστορίας, ο άνθρωπος που το «παίζει»... σκληρός, για να μας... τρομάζει.  Να ξέρει όμως Τους Έλληνες δεν τους τρόμαξε φοβέρα καμιά, ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Ζαχαριάδης, ούτε ο Τσε Γκεβάρα και ο Ερνέστο και οι όμοιοί τους, για τους οποίους κάποιοι κατάβαθα στην ψυχή τους στήνουν αγάλματα και τους έχουν για πρότυπα.

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα αρνηθεί να επαναλάβει λάθη προς συριζαίικα νεφελώματα. Προτιμά την κοινωνική γαλήνη και την κανονικότητα, που εγγυάται η σωστή Δημοκρατία και η Ελευθερία. Όχι πλέον στα απραγματοποίητα όνειρα και τις απατηλές, γι αυτό και ψευδείς, υποσχέσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναγνώστης
Κοινωνικός παρατηρητής

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Ιουλίου 2018, αρ. φύλλου 944

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ