Λόγος & Αντίλογος

«Ανεπαρκείς, ανίκανοι και "εγκληματικά" (;) υπεύθυνοι»

Δύο χρόνια τώρα συμπληρωμένα μ’ αυτή την Δημοτική αρχή και το αυτοδιοικητικό αποτύπωμα, αυτό που επικαλύπτει επάξια ανάξιους εκπροσώπους, είναι η παντελής απουσία επίγνωσης για τις ανάγκες της πόλης και του Δήμου ευρύτερα. Η υπεύθυνη και σωφρονισμένη δημιουργική διαχείριση, στοιχείο που θα έπρεπε να διακρίνει την Δημοτική αρχή, αποξενώθηκε παντελώς και αντικαταστάθηκε από την ψευδαίσθηση της επάρκειας και της αυτοπροσδιοριζόμενης συνολικής εκπροσώπησης των δημοτών, της στρεβλής αντίληψης ότι στην πόλη και στο Δήμο παράγεται έργο.

Η προσδοκία των πολλών, στην αρχή τώρα του τρίτου χρόνου, έχει μετατραπεί σε μια νομοτελειακή παραδοχή, ότι οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί, όχι απλά για να αντιληφθούν τα διαχρονικά προβλήματα και προστάγματα, αλλά δεν έχουν και την διορατικότητα της διδαχής, της επίγνωσης της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πόλη και με δικές τους ευθύνες.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό μάλιστα αν λάβει κανείς στα υπόψη του, ότι σε καιρούς χαλεπούς, με χωρίς καμμία εντελώς δημιουργική πρωτοβουλία, η περιοχή βυθίζεται στην ανεργία και την απαξίωση, οι δημιουργικές και παραγωγικές ηλικίες, αποξενωμένες και ασυμμέτοχες, απομακρύνονται και εγκαταλείπουν, οριστικά το πιθανότερο, την πόλη.

Μια πόλη όμως που χρόνια τώρα μέσα από μια ακατανόητη προσκόλληση σε κομματικά στερεότυπα, από την πρόσδεσή της σε “οφειλήματα ημών”, έχει τις δικές της αβάσταχτες ευθύνες.

Αλλά και με την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων δημοτών της και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, αμετακίνητων και αμετάπειστων, να επιλέγουν και να στέργουν, Δημοτικές αρχές, εντελώς ακατάλληλες και ανύπαρκτες, έως βλαπτικά καταστροφικές.

Αυτή ακριβώς η στο χρόνο και από τετραετία σε τετραετία ευθύνη μας, είναι που όχι μόνο επιτρέπει σε ανθρώπους ακατάλληλους και ανάξιους να αυτοπροσδιορίζονται, το χειρότερο να εκλέγονται, αλλά και σε ανθρώπους ιδιαίτερα ικανούς και πολιτικά επαρκείς, να παραμένουν στη δική τους αναγκαστική περιθωριοποίηση, στον εξαναγκασμό του σιωπηλού παρατηρητή. 

Η προσωπική μας επιλογή όμως ανεπιφύλακτα είναι που επιτρέπει και σε “προικισμένους” εκδότες, που κατά το παρελθόν έχουν χρηματίσει και σε θέση αντιδημάρχου (Αγαπητή ΟΔΟΣ αρ. φύλλου 1091, 5-8-2021), να βγαίνουν και να ομιλούν για τον κατήφορο του δημόσιου λόγου, όταν μάλιστα αυτός ο συγκεκριμένος αντιδήμαρχος οικονομικών, αναγκάστηκε δημόσια να ανακαλέσει και να ζητήσει ντροπιαστικά την εξιλέωσή του, μέσα από εσκεμμένη συκοφαντική αναφορά στο πρόσωπό μου. Συκοφάντης εκ του πονηρού, πρωτεργάτης του ολισθηρού κατηφορικού λόγου. 

Όταν μάλιστα εντελώς ανυπόστατα επιχείρησε, ανεπιτυχώς βεβαίως, να χρησιμοποιήσει ως μάρτυρες-ψευδομάρτυρες, πρόεδρο Δημοτικού συμβουλίου, Δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους. 

Στην Καστοριά δυστυχώς, μέχρι που θα συμβεί το επαναστατικά αναπάντεχο, θα πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε (;),συμβιώνοντας με τους ανεπαρκείς εαυτούς μας, προέκταση των οποίων είναι όλοι αυτοί οι ανύπαρκτοι εκλεγμένοι.

Θα πρέπει όμως και να αντιδράσουμε στην μαζική παράκρουση, την επιχειρούμενη από μέσα πληροφόρησης και επικοινωνίας, παραδοσιακά και ηλεκτρονικά, καθόσον αυτή καθ’ αυτή η ίδια η παραδοχή, οδηγεί μοιραία και άβουλα σε απονευρωμένες αυτοβλαπτικές συμπεριφορές.

Στο με αριθμό 1050/15.10.2020 φύλλο αυτής της εφημερίδας ("Αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι συγκυβερνήτες"), αναδεικνύοντας τις παράλληλες και αλληλέγγυες ευθύνες αυτής της Δημοτικής αρχής και της τοπικής εκκλησίας ,είχα αναδείξει και επισημάνει αυτά που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα κρατούντα που εκκρεμούν και προφανώς όχι σε θέματα προβολής της καθαριότητας που έγινε στον αύλειο χώρο κάποιου σχολείου.

Μείζονα ζητήματα, στα οποία δεν χρειάζεται να επανέλθω. Το μόνο ίσως στο οποίο εντελώς ενδεικτικά στέκομαι, είναι η αναφορά μου στην μεταλιγνιτική περίοδο, την ίδια στιγμή που κάποιοι αναρωτιόταν, βαθιά απερίσκεπτοι, γιατί είχαμε ποτέ λιγνιτική περίοδο για νάχουμε και μεταλιγνιτική; 

Έχει όμως το ιδιαίτερο και ξέχωρα ειδικό βάρος, αυτή η αναφορά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων όχι του Δήμου και της άβουλης Δημοτικής αρχής, μα και της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης, αλλά στα μικρά πλην όμως αναγκαία και απόλυτα χρήσιμα.

Απόντες όμως και από τα μικρά, απόντες και ανακόλουθοι και από την πολυπαιγμένη τουριστική προβολή της πόλης. Γιατί πώς μπορεί να εξηγηθεί ότι στην περιοχή της Ομόνοιας, στο παλιό παραδοσιακό κέντρο της πόλης όλοι σχεδόν οι φανοστάτες έχουν πρόβλημα και τα φωτιστικά φανάρια δεν υπάρχουν; Αυτά βέβαια στην Ομόνοια. Αλλά μόνο εκεί;

Το σημαντικότερο όμως απ’ τα "μικρά", βρίσκεται στην νότια παραλία στην ευθεία προέκταση της πλατείας των αδελφών Εμμανουήλ, στην περιοχή Ντολτσό. Δίπλα ακριβώς απ το “περίπτερο του Δήμου” είναι η παιδική χαρά, ο Δημοτικός παιδότοπος, όπου εκεί παίζουν τα παιδιά της πόλης μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, είναι αυτός ο χώρος ψυχαγωγίας και άθλησης, τοπίο βομβαρδισμένο (φωτογραφία), ηφαιστιογενές και σεληνιακό, με τους πολλούς κρατήρες, που φιλοξενεί και δέχεται από τις δύο εισόδους του, τα παιδιά της πόλης, αλλά και των τουριστών-επισκεπτών. 

Παιδιά που μπαίνουν στον χώρο ,με σπασμένες τραμπάλες, σπασμένες κούνιες και όλα εν πάση περιπτώσει τα παιδικά παιχνίδια, επικίνδυνα για την σωματική ακεραιότητα αλλά και για την ίδια τους τη ζωή.

Εξυπακούεται φυσικά, ότι πέρα απ τις Δημοτικές ευθύνες για την ανυπαρξία παραγωγής έργων, απ τον ανύπαρκτο Δήμο, ότι υπάρχουν σαφώς και ποινικές ευθύνες, διότι είναι προφανές ότι η παιδική χαρά, ο Δημοτικός παιδότοπος, λειτουργεί· διότι λειτουργεί καθόσον δεν είναι περιφραγμένος και από τις δύο εισόδους του, για να απαγορεύει την είσοδο, χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο και πιστοποίηση που η νομοθεσία προβλέπει για αυτές τις περιπτώσεις.

Με βάση δε την ισχύουσα νομοθεσία ΦΕΚ 1364/β/2007 και ΦΕΚ 931/β/2009, οι Δήμοι οφείλουν, ως υπεύθυνοι των παιδικών χαρών της αρμοδιότητάς των, να πιστοποιούν την καταλληλότητά τους ανά δύο έτη.

Για τα "μεγάλα" φαντάζουν και είναι μικροί για τα μικρά είναι "εγκληματικά υπεύθυνοι" (;). Ως πού μπορεί να φτάσει όμως η ναρκισσιστική, υπερφίαλη φιλαυτία τους;

Νίκος Αθ. Καραμανίδης

nikolkaramanidis@gmail.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23 Σεπτεμβρίου 2021, αρ. φύλλου 1096.