Το Σκάκι

 

Προσωπικά δεδομένα

«Λόγω της ημέρας»

￭ Με αυτό το παράπονο θα φύγω από το μάταιο τούτο κόσμο, ότι μου χαλάνε την ηρεμία και την ησυχία μου όταν ακούω την απογευματινή αγαπημένη εκπομπή μου από το ράδιο. Πάντα, μα πάντα όμως, αυτή την ιερή στιγμούλα μου, κάτι θα έχουν να μου πουν τα κορίτσια μου. Έτσι και σήμερα, η μαμά και η θεία μου, μπήκαν φουριόζες (τί περίεργο!)... «τα έμαθες; Βγήκαν τα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας για την Καστοριά». «Αλήθεια; ποιά ονόματα;» τις ρώτησα χαμογελώντας (με το γλυκό μου ύφος). «Τζηκαλάγιας, Αντωνίου και Κανδύλη». «Θέλατε κάποιον άλλον;». «Είχαμε ακούσει για τον Σαββόπουλο».

Εκείνη τη στιγμή άκουσα στη διαπασών τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη να μου τραγουδάει «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Αχ! Νικολή μου όχι στην πόλη, στο σπίτι μου μπήκαν! 

–«Και τι μας νοιάζει εμάς το ψηφοδέλτιο της νουδου; Θα την ψηφίσουμε;» 

–«Όχι, όχι κορίτσι μου...» και μάλλον είχε αγριέψει το μάτι μου επειδή έφυγαν για την κουζίνα όπως ακριβώς εισέβαλαν στη στιγμούλα μου, φουριόζες. 

Κάτι σιγοψυθιρίσματα άκουγα από την κουζίνα, κάτι ετοίμαζαν... και να ‘τες πάλι οι ομορφιές μου, με χαλβά στο χέρι και καφέ ζεστό, χαμογελαστές... «για καθίστε να τα πούμε λίγο», την έχασα που την έχασα την εκπομπή, ας τους τα ψάλλω λίγο. 

–«Θα κυκλοφορήσει η εφημερίδα αυτή την εβδομάδα;». Με ρωτάνε και οι δύο με μια φωνή και με ένα ίχνος αγωνίας και με το ύφος "τί κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω". Προσπαθώ να μην γελάσω, «Μ. Πέμπτη θα κυκλοφορήσει, γιατί ρωτάτε;».

–«Κοριτσάκι μας, λόγω της ημέρας μην γράψεις πάλι "κακιούλες", κάτι καλό γράψε, κάτι θα τους βρεις».

– «"κακιούλες", η αλήθεια;». 

– «Άσε μία μέρα την αλήθεια να ξαποστάσει, γράψε κάτι καλό, λόγω της ημέρας, θα πάμε να κοινωνήσουμε, Μ. Πέμπτη άγια μέρα, η Σταύρωση...».

￭ Βρε λες; Να σκεφτώ και να γράψω με καλοσύνη; Κοίτα να δεις που το σκέφτομαι.

￭ Άρα, δεν πρέπει να γράψω ότι πολιτικά «αποκεφάλισαν» οι Τζηκαλάγιας και Αντωνίου τον Τσιφλικιώτη διότι τον φοβήθηκαν. 

￭ Δεν γίνεται αυτό το κόμμα της αξιοκρατίας και του επιτελικού κράτους να προτιμάει την Κανδύλη (μεταγραφή από το "Δεν ξέρω πού βρίσκομαι") με τους 1.852 ψήφους και όχι τον Τσιφλικιώτη (καραμπαμπάμ δεξιός) με 3.077 ψήφους.

￭ Ή τον Σαββόπουλο (πιο καταγάλανος δεν έχει, πεθαίνεις) που έλαβε στις περιφερειακές εκλογές 6.624 ψήφους και ακουγόταν ότι θέλει να βάλει υποψηφιότητα και τον ήθελαν και πολλοί. 

￭ Ούτε να γράψω –προς Θεού– ότι και αυτόν τον απέκλεισε η «πολιτική» σύμπραξη Τζηκαντωνίου. Χμ, μάλιστα.

￭ Δεν πρέπει να παρασυρθώ και από τα πολιτικά σχόλια που ακούω για την κυρία Κανδύλη. Άλλαξε κόμμα, από ΠαΣοΚ και πράσινο ήλιο και σοσιαλισμό, μπήκε στη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, λόγω φιλοδοξιών για το βουλευτιλίκι. 

￭ Όχι, να μην παρασυρθώ. 

￭ Εξάλλου στο νέο κόμμα, της έδωσαν και τίτλο κι ας μην έφερε ψήφους, «γενική συντονίστρια του μητρώου στελεχών Νέας Δημοκρατίας Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας», εννιά λέξεις, βαρύγδουπος. Γκουπ! 

￭ Ίσως η κυρία να είχε κι ένα δίκιο για την αλλαγή πολιτικού στρατοπέδου. Για να την φανταστώ στα πράσινα, α πα πα παπα! Χάλια. Ενώ στα ασπρομπλέ, κυρία, με σοβαροφάνεια και αυστηρότητα. 

￭ Τέλος οι παλιμπαιδισμοί με ποπ κορν και τις παιδικές ρόδες από τα πανηγύρια.

￭ Και να προσέξω πολύ καλά επειδή είναι προσωπικά δεδομένα και να ξεχάσω πλήρως τα σχόλια, τα κάπως πικρά, για την προβολή των τατουάζ της (έτσι γουστάρει πικρόχολοι).

￭ Και την παντιέρα, όχι την παντιέρα ρόσα (bandiera rossa δηλ. την κόκκινη σημαία) αλλά αυτή των ατόμων με διαβήτη που την ανεμίζει όπως την βολεύει. Προσωπικά δεδομένα, τσιμουδιά!

￭ Τώρα για τον βουλευτή μας τον κ. Τζηκαλάγια πρέπει να εισέλθω στον «κόσμο» του. Να τον δω με τα δικά του μάτια. Να σταθώ στο ύψος του. 

￭ Είναι η έκτη φορά που μπαίνει στα ψηφοδέλτια της νουδου, έτσι μας λέει, και δύο φορές, αν θυμάμαι καλώς, έχει εκλεγεί βουλευτής Καστοριάς. 

￭ Είναι αυτό που λέει και το τραγουδάκι «ο παλιός είναι αλλιώς». Ένα τέταρτο του αιώνα.

￭ Και κάπως έτσι έχει δηλώσει και ο ίδιος, παλιά καραβάνα, γνωρίζει τα πάντα, πέρα από την ιατρική που σπούδασε και θυσίασε (κακώς) για την πολιτική (κάκιστα, δεν το ‘χει). 

￭ Έχει προσφέρει τα μάλα (όσο δεν πάει άλλο) στον τόπο του, με τα μάτια του πάντα. 

￭ Τον τελευταίο καιρό κατοικοεδρεύει στην σήραγγα της Κλεισούρας. Εκεί στην είσοδο που ανοίγουν. 

￭ Δείχνει στους επίσημους επισκέπτες τις φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί έξωθεν δεξιά για το πώς θα είναι όταν τελειώσει. 

￭ Εάν δε, τον βλέπουμε και σε εκδηλώσεις, πανηγύρια, είναι ο Έτερος Εγώ του. Εξακριβωμένο αυτό. Στον δικό του κόσμο.

￭ Τα άλλα «μεγάλα» έργα που κατά καιρούς έχει αναφέρει, τα έχει ξεχάσει πλήρως, δηλ. αεροδρόμιο παγκοσμίου φήμης, φράγμα Νεστορίου, το τραίνο για την Κατερίνη (ουπς λάθος) για το Πόγραδετς ή το Μοναστήριο; 

￭ Αυτά μετά (after) Κλεισούρα. Μετά τα πολυαναμενόμενα σούρτα-φέρτα με την Πτολεμαϊδα. 

￭ Όσο για την άσχημη εικόνα –κατά τα σχόλια των συμπολιτών μας, που έχει τον τελευταίο χρόνο– φταίει ο Έτερος Εγώ που συνέπραξε με το αντίπαλο δέος του. Την κυρα Μαριώ. Να μην παρασυρθώ και τα γράψω αυτά, λόγω της ημέρας. 

￭ Και την μεγαλύτερη προσοχή όλων πρέπει να την έχω για την τοπική μας Μαρία, την κ. Αντωνίου. 

￭ Πως λέμε, τί καλό έχει να αγοράσω όταν πάω Καστοριά; Φασόλια ή γούνα; 

￭ Κάπως έτσι και για την ανεπίσημη βουλευτίνα του νομού μας. Στο αντίθετο όμως. Ωχ! Να μην παρασυρθώ. 

￭ Τί φταίει αυτή αν είχε «δόντι» και καλούς φίλους; Βλέπε: Άδωνις (δεν χρειάζεται επώνυμο, ένας είναι, έσπασε το καλούπι μετά από αυτόν).

￭ Κι άλλους φίλους: Μάκης (ο Βορίδης καλέ), η Μαρία Σπυράκη ( η ευρωβουλευτής που ευτυχώς κόπηκε λόγω οικονομικού σκανδάλου), ο Κωστάκης (ο Καραμανλής ο νεώτερος καλέ που αν και παραιτήθηκε από υπουργός λόγω των 57 «θυσιών» της τραγωδίας των Τεμπών, είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής. Ξανά προς τη δόξα τραβά). 

￭ Έτσι ακριβώς όπως έκρινε ο σοφός πρόεδρος και πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας  του «βαθέως κράτους» ο κ. Μητσοτάκης για τον κ. Καραμανλή, έτσι ακριβώς διατήρησε και το «άχρηστο, όμως χρήσιμο για τα ρουσφέτια» πρωθυπουργικό γραφείο στην Θεσσαλονίκη για να τοποθετήσει την Μαρία. Αμέ! 

￭ Και επ’ ουδενί να μην ακούω τα σχόλια, τα κακά, ότι έχει ευθύνη που δεν ήρθε η Αρχιτεκτονική στην Καστοριά.

￭ Ή για την παρ’ ολίγο κατεδάφιση του Στρατώνα Μαθιουδάκη. 

￭ Κάτι ίσως καλό να «είδε» ως Καστοριανή για αυτές τις αποφάσεις της. Αυτό το καλό πρέπει να βρω, λόγω της ημέρας. 

￭ Όσο δε θα ψάχνω για το «καλό» αυτών των τριών, ας ξεκινήσω να γράφω. Τίτλος, τον βρήκα, εντάξει. Να σκεφτώ...

￭ Είναι λίγο δύσκολο να βρω το «καλό» τους, λόγω της ημέρας. Ας γράψω και τον αποχαιρετισμό στο τέλος. 

￭ Και θα το βρω, το καλό, που θα μου πάει. Όλα τα καλά εξάλλου στην Καστοριά μας πέσανε. Τα ζούμε!

Καλή και αληθινή Ανάσταση Καστοριά

Όπου και να ‘σαι,

βρες το Καλό

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ την Μ. Πέμπτη 13 Απριλίου 2023, αρ. φύλλου 1170.

Η συντάκτρια της στήλης επιθυμεί να διατηρεί την ανωνυμία της