ΟΔΟΣ: "Γύρος απ’ όλα"

ΟΔΟΣ 19.9.2024 | 1240

Πώς είναι δυνατόν, ο Δήμος Καστοριάς να επιλέγει να ξεκινήσει το πολυαναμενόμενο από το 2019 και καλοδεχούμενο κατά τα άλλα κατασκευαστικό του έργο, από τις παραλίες. Που είχαν και τα μικρότερα προβλήματα, όταν οι ψηλότερες ζώντες της πόλης της Καστοριάς και ειδικά οι γειτονιές της στο παλιό εσωτερικό της, εκεί που μεγάλωσαν κάποιοι απ’ αυτούς που σήμερα έχουν το άγγιγμα του Μίδα, στενάζουν.

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Ήθελα να σου γράψω –εσένα και στους αναγνώστες σου δηλαδή– από μήνες τώρα. Όμως διαρκώς το ανέβαλλα. Λίγο οι ζέστες, λίγο η ξηρασία, λίγο η ερημιά της Καστοριάς και η εκκένωσή της από τους εναπομείναντες κατοίκους της το καλοκαίρι. Λίγο το ένα – λίγο το άλλο, συν του ότι κάθε μέρα, σχεδόν κάθε μέρα ήταν και που κάτι νέο παρατηρούσα και έτσι το ανέβαλλα. 

Μιας και τελικά αποφάσισα να σου γράψω, για να πάρουμε τα πράγματα από κάποια αρχή, βασικά ομολογώ και παραδέχομαι το αίσθημα ενοχής και την ευθύνη μου. Είχα αρχίσει βλέπεις, να προκαλούνται τα όρια μου και να «φορτώνω», από τα έργα της ΔΕΥΑ Καστοριάς στις παραλίες. Ή όποιου άλλου είναι υπεύθυνος –δεν είναι άλλωστε το κύριο θέμα μου ο φορέας τού έργου, ούτε η ουσία του, αν και κατά την γνώμη μου η ΔΕΥΑ Καστοριάς είναι μέγας ασθενής. Εν πάση περιπτώσει, για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αναφέρομαι στις έργα που απαιτούσαν εκσκαφές σε παραλιακές ζώνες της νοτιο-δυτικής και νοτιανατολικής όχθης της λίμνης, μέσα στην πόλη δηλαδή.

Χρειάστηκαν αμέτρητοι μήνες και χιλιάδες εργατοώρες της χειρότερης διευθέτησης κυκλοφοριακού φορτίου των παραλίμνιων οδών στην ιστορία της Καστοριάς, ever –όπως λένε στα καστοριανά. Μήνες πηχτής καθημερινής σκόνης που έπνιγε και σκέπαζε σπίτια, κήπους, αυλές, αυτοκίνητα, μα προπαντός τους ανθρώπους. Και την υγεία τους φυσικά. Ξέχωρα από την σημαντική ζημιά που προκαλούσε στα καταστήματα και τις καφετέριες. 

Αλλά αυτά τα άφησα στο τέλος. Θαρρώ ότι οι επιτηδευματίες και καταστηματάρχες των παραλιακών επιχειρήσεων, ειδικά των πιο must, έχουν υποστεί μια νιρβάνα και δεν βλέπουν τα χάλια της πόλης, έξω από την πόρτα των δικών τους συμφερόντων. Όπως αντίστοιχα, τηρουμένων των αναλογιών που λένε οι μορφωμένοι, ισχύει και για τους «μεγάλους» της γούνας της Καστοριάς.

Της Καστοριάς που ενώ κάηκε η γούνα της, διαθέτει ίσως και πολλές εκατοντάδες γουνεμπόρους στα χαρτιά. Και τώρα τους πληρώνουμε όλοι, και αυτοί να κάθονται. Πότε η Ουκρανία, πότε η Κίνα, πότε ο Covid και το Κουβέιτ, νομίζω ότι όλοι τους έχουν βρει την λύση. 

Το γεγονός ότι οι κάτοικοι, οι υπόλοιποι, της Καστοριάς, έχουν πιάσει τους 4 ελληνικούς ορίζοντες στις τουριστικές περιοχές για να εργαστούν περιστασιακά, ούτε που τους αγγίζει. Και υποθέτω θα πρόσεξες ότι, ως εκ θαύματος, υπάρχουν –λέει το αφήγημα– εκατοντάδες επιχειρήσεις γούνας, μεγάλες, μεσαίες και μικρές που συμμετέχουν στο πάρτι. Τώρα πού άραγε να είναι κρυμμένες οι επιχειρήσεις και δεν φαίνονται στο φως του ήλιου, τι να υποθέσω, ίσως εγώ να μη βλέπω καλά. 

Εγώ μέτρησα 16 επίστηλους κάδους μικρούς μόνο από την Μαυριώτισσα και μετά, ενώ πρόσφατα προστέθηκαν και τουλάχιστον 5 βυθισμένοι, που ολόγυρά τους, φυτεύθηκαν... λουλούδια. Να θες να απορρίψεις το τύλιγμα από την καραμέλα –λέμε τώρα– και να πρέπει να πατήσεις το άνθος. Να σου βγει μετά ο κόλακας ΜΜΕ να κάνει λόγο για βανδάλους. Και σύσσωμοι οι ένθερμοι σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων, να ζητήσουν ικρίωμα για τον ασεβή.

* * *

Αλλά αγαπητή ΟΔΟΣ, για διαφορετικό λόγο ενοχλώ. Όπως για παράδειγμα –και για να μη πλατειάζω– είναι τα έργα του Δήμου Καστοριάς. Για τα οποία ύστερα και από την περσινή προεκλογική εμπειρία (των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης εννοώ) διαπίστωσα και διασταύρωσα πλέον, ότι έχουν σαφή επικοινωνιακό χαρακτήρα. Συγκοινωνούντων ίσως δοχείων με τα έργα των επιχορηγήσεων στις γουνεμπορικές επιχειρήσεις που υπάρχουν, και τις επιχειρήσεις, είτε επί χάρτου μόνο, είτε στις τσέπες κάποιων.

Εν πάση περιπτώσει, είχα προσέξει πέρσι, ότι ύστερα από χρόνια απραξίας –επεκτείνονται τα χρόνια αυτά και σε προηγούμενες δημοτικές αρχές για να είμαι αντικειμενικός– ο Δήμος Καστοριάς είχε ξεκινήσει τα «δημιουργικά» του έργα. Μόνο που τα είχε ξεκινήσει από την ανάποδη. Και συγκεκριμένα, από τα σημεία της πόλης και της ευθύνης του τέλος πάντων, στα οποία θα έπρεπε να καταλήγουν τα δημοτικά έργα, να αφήσουν στο τέλος για φινίρισμα. Νομίζω ότι το είχες σχολιάσει και εσύ αυτό το θέμα. 

Για παράδειγμα, η περσινή ανακατασκευή της οδού Ορεστείων στο τμήμα της που δεν κατοικείται, είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση κατά την γνώμη μου. Καθόσον αγαπητή ΟΔΟΣ, η επιβάρυνση στην καθημερινότητα των ανύπαρκτων περιοίκων ήταν μηδαμινή, το δημοτικό αυτό έργο, επικοινωνιακά και προεκλογικά μόνο καλό έκανε –και θαρρώ εύλογα στους διοικούντες τον Δήμο Καστοριάς. Όσοι διέρχονται από / και προς την επέκταση, διαπίστωναν με τα μάτια τους, το γύρισμα της σελίδας. 

Ένα άλλο παράδειγμα ανατρεπτικής και κακής προτεραιοποίησης, ήταν ο διάσημος κόμβος του Διοικητηρίου. Τόπος λατρείας και ανάτασης. Μπροστά-μπροστά, στην ιλουστρασιόν «ρεκλάμα» των δημοτικών έργων. Όπως και η περίφημη «μητροπολιτική» παιδική χαρά στην περιοχή προς τα Πετσιά. Αμέτρητους μήνες κράτησαν και ποιος ξέρει άραγε, πόσο πολύ και άφθονο χρήμα, ρούφηξε, εε… συγνώμη απορρόφησε, αυτό το δευτερεύον έργο. Δευτερεύον εννοώ σε σύγκριση με τις ανάγκες της Καστοριάς. 

Που κατά τους δημοτικούς ιθύνοντες, θα προσέλκυε (η παιδική χαρά) επισκέπτες και από τους γειτονικούς νομούς. Εγώ έμεινα ευχαριστημένος για την προσγειωμένη και συνετή αυτή προσέγγιση, διότι θα μπορούσαν να υποσχεθούν επισκέπτες και από τα γειτονικά κράτη, αλλά και γιατί όχι και από πιο πέρα. Λίγο το έχεις να διαθέτει η πόλη σου metropolitan pediki chara;

Στα δυο-τρία αυτά εξόχως ενδεικτικά παραδείγματα του 2023, προστίθεται και η ασφαλτόστρωση των δρόμων που έγινε σταδιακά μετά την Μαυριώτισσα αλλά και πριν απ’ αυτήν και ολοκληρώθηκαν (οι ασφαλτοστρώσεις) όπως και να έγιναν αυτές, μέσα στο 2024. 

Σου γράφω καθώς για όλα αυτά σκεφτόμουν και αναλογιζόμουν, πώς είναι δυνατόν (ο Δήμος Καστοριάς) να επιλέγει να ξεκινήσει το πολυαναμενόμενο από το 2019 και καλοδεχούμενο κατά τα άλλα κατασκευαστικό του έργο, από τις παραλίες. Που είχαν και τα μικρότερα προβλήματα, όταν οι ψηλότερες ζώντες της πόλης της Καστοριάς και ειδικά οι γειτονιές της στο παλιό εσωτερικό της, εκεί που μεγάλωσαν κάποιοι απ’ αυτούς που σήμερα έχουν το άγγιγμα του Μίδα, στενάζουν. 

Από την εγκατάλειψη, αδιαφορία και ανικανότητα δεκαετιών και δημοτικών τετραετιών, και προηγούμενων, να θυμίζουν πλέον –από άποψη βασικών υποδομών– παραγκουπόλεις της Λατινικής Αμερικής και της Νότιας Αφρικής ή για να έλθουμε πιο κοντά, τις άθλιες επεκτάσεις των λαϊκών γειτονιών στις παρυφές της Κωνσταντινούπολης, όπου ξεφυτρώνουν συνοικίες για να στιβάξουν τα πλήθη της Ανατολίας. Για να το περιγράψω κάπως υπερβολικά βεβαίως, σε λίγο θα θυμίζουν Σοβέτο.

Και όλα αυτά, ενώ ο μνημειακός πλούτος της Καστοριάς, όπως και ο πυρήνας της πόλης, η καρδιά της, εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί. Στο εσωτερικό της, στις συνοικίες και τις γειτονιές της. 

ΟΔΟΣ 19.9.2024 1240 | 6

Και όλα αυτά, την στιγμή που μέσα στην πόλη, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ επίστηλος μικρός κάδος για δείγμα. Και κανείς δεν ασχολήθηκε με το παράδοξο αυτό θέαμα. Να έχουν σπείρει κάθε είδους κάδους στον Γύρο της Λίμνης, όπου οι περισσότεροι είτε κάνουν σπορ και προφανώς δεν μασουλάνε, είτε διέρχονται με αυτοκίνητα ενώ σπάνια δημιουργούν απορρίμματα. 

* * *

Αγαπητή ΟΔΟΣ, αναγνωρίζω προκαταβολικά την παραφωνία της άποψής μου. Καθώς είμαι απολύτως σίγουρος ότι ενώ όλοι γνωρίζουν για την κοπή των πεύκων και άλλων δένδρων στο εσωτερικό της παλιάς Καστοριάς, όπως έγινε πρόσφατα στο Άλσος Αγίου Αθανασίου, το έγκλημα πέρασε στα ψιλά. 

Στην Καστοριά, αν εκδηλωθεί κάποια αντίδραση θα είναι τόσο «όσο» και μόνο για μερικά δένδρα. Για μερικά δένδρα ας πούμε στην πλατεία Ειρήνης (και τέως Βαν Φλητ) και Μακεδονομάχων, όπου κανείς μα κανείς δεν αντιλήφθηκα να ασχολείται, ούτε και οι αγνοούμενες και μακάρια επαναπαυμένες μειοψηφίες, για το αλλόκοτο που συμβαίνει επί μήνες τώρα: Να κατασκευάζεται η πλατεία, κοντά 6 μήνες πλέον, και ακόμη να βρίσκεται ούτε στα μισά της αυτή η ανακατασκευή. Και η ανακατασκευή μετά από μήνες να μη τελειώνει. 

Επιπλέον, να έχει η νέα πλατεία αυτή την παράδοξη νέα σχεδίαση και επέκτασή της σε βάρος του οδοστρώματος, με άλλο σχήμα, ακανόνιστο, να ξεχειλίζει σαν αμοιβάδα με τις καμπύλες της που προκαλούν από τώρα πανικό στους οδηγούς και πεζούς. Και παρά ταύτα να μην ακούγεται ψίθυρος απορίας και κριτικής. Με εξαίρεση όσους νοιάζονται για τα δένδρα, και σωστά βεβαίως νοιάζονται.

Βέβαια σε όλα αυτά υπάρχει η εξήγηση, ότι στην φαντασία των ίδιων ή των επικοινωνιολόγων τους, η δημιουργία δημοτικού έργου στις παραλίες και χαμηλές ζώνες τους ευνοεί πολιτικά. Επίσης κατευθύνεται μόνο στο «τουριστικό» προϊόν της πόλης, σε όφελος των ξενοδόχων, καφετεριών και εστιατορίων, που ασφαλώς και είναι θεμιτό όταν συμπορεύεται με το γενικό καλό. 

Αυτό που δεν είναι κατανοητό είναι η πάνδημη σιωπή για τα ανοικτά προβλήματα. Η Νιρβάνα των άλλων. Κάποιες ανακοινώσεις του Εμπορικού Συλλόγου Καστοριάς, χρειάζονται ορισμένες ασκήσεις θάρρους και δεν αρκούν. 

Tης Καστοριάς που ενώ κάηκε η γούνα της, διαθέτει ίσως και πολλές εκατοντάδες γουνεμπόρους στα χαρτιά. Και τώρα τους πληρώνουμε όλοι, και αυτοί να κάθονται. Πότε η Ουκρανία, πότε η Κίνα, πότε ο Covid και το Κουβέιτ, νομίζω ότι όλοι τους έχουν βρει την λύση. Tο γεγονός ότι οι κάτοικοι, οι υπόλοιποι της Καστοριάς, έχουν πιάσει τους 4 ελληνικούς ορίζοντες στις τουριστικές περιοχές για να εργαστούν περιστασιακά, ούτε που τους αγγίζει.

* * *

Και για να εστιάσω, ακόμη περισσότερο κοντά σε όλα αυτά, ο Δήμος Καστοριάς προσφέρει εις τους κατοίκους του και τους επισκέπτας του, τον περίφημο Γύρο της Λίμνης, που παραμένει μολυσμένη και όλοι την αποφεύγουν και κανείς τους δεν πολυνοιάζεται γι’ αυτό. Στον οποίο Γύρο της Λίμνης, παρατηρείται το παγκοσμίως πρωτότυπο φαινόμενο να έχουν σπείρει… γκαζόν που δεν φύτρωσε ποτέ και όπου τέλος πάντων αυτό συνέβη, σύντομα αποξηράθηκε. 

Και στον οποίο Γύρο της Λίμνης, μπορεί κανείς να παρατηρήσει, όχι μόνο θέσεις… στάθμευσης πυροσβεστικών οχημάτων δίπλα από την λίμνη, μια (ακόμη) παγκόσμια πρωτοπορία. Αλλά και δεκάδες δοχεία απορριμμάτων που έχουν τοποθετηθεί στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. 

Εγώ μέτρησα 16 επίστηλους κάδους μικρούς μόνο από την Μαυριώτισσα και μετά, ενώ πρόσφατα προστέθηκαν και τουλάχιστον 5 βυθισμένοι, που ολόγυρά τους, φυτεύθηκαν... λουλούδια. Να θες να απορρίψεις το τύλιγμα από την καραμέλα –λέμε τώρα– και να πρέπει να πατήσεις το άνθος. Να σου βγει μετά ο κόλακας ΜΜΕ να κάνει λόγο για βανδάλους. Και σύσσωμοι οι ένθερμοι σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων, να ζητήσουν ικρίωμα για τον ασεβή.

Και όλα αυτά, την στιγμή που μέσα στην πόλη, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ επίστηλος μικρός κάδος για δείγμα. Και κανείς δεν ασχολήθηκε με το παράδοξο αυτό θέαμα. Να έχουν σπείρει κάθε είδους κάδους στον Γύρο της Λίμνης, όπου οι περισσότεροι είτε κάνουν σπορ και προφανώς δεν μασουλάνε, είτε διέρχονται με αυτοκίνητα ενώ σπάνια δημιουργούν απορρίμματα. 

Και σαν να μην έφθαναν αυτά, καθώς προστέθηκαν και περίπου 14 κάπως φθηνιάρικα παγκάκια, και κάπου 3-4 τραπέζια, και όλα αυτά στον Γύρο της Λίμνης που αναμένει τους βανδάλους του, για να κάνουν μια ακόμη μπάζα οι κόλακες. «Ένα γύρο με απ’ όλα» που λένε. 

Γι’ αυτό σου έγραψα αγαπητή ΟΔΟΣ, κι ας γνωρίζω εκ των προτέρων ότι οι σκέψεις μου θα επικριθούν ως... κακόβουλες. 

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Σεπτεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1240.