Αυτή την φορά, φέρεται σύμφωνα με τα όσα γίνονται γνωστά από το περιβάλλον του τ. προέδρου του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς κ. Κωνσταντίνο Μαλεγκάνου, να δόθηκε στην δημοσιότητα και συγκεκριμένα σε τοπική συνάδελφο εφημερίδα, χωρίς να χορηγηθεί άδεια, ή να προηγηθεί συνεννόηση, ή να προειδοποιηθεί ο κ. Κ. Μαλεγκάνος, τόσο η επιστολή που της απηύθυνε εκ μέρους του Δ.Σ. ο ακόμη τότε πρόεδρος του Συνδέσμου, όσο και η απαντητική επιστολή της ίδιας της βουλευτού κ. Β. Μπουζάλη (πριν καν παραδοθεί στον Σύνδεσμο ταχυδρομικά) και μάλιστα. .. ενισχυμένη από την συμμαχική προς τις απόψεις της, επιστολή της Ομοσπονδίας Γούνας.
Το πρωτοφανές περιστατικό, που αν αληθεύει παραβιάζει στοιχειώδεις αρχές δεοντολογίας και τάξης, επιβεβαιώνεται και έμμεσα, από την απαντητική επιστολή, που σπεύδει δημοσιοποιήσει πρώτος αυτή την φορά, μέσω της ΟΔΟΥ, ο τ. πρόεδρος του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς, Διαδραματίσθηκε πριν μερικές εβδομάδες και δεν έχει σχέση τελικά με διάλογο. Όπως φαίνεται θυμίζει διαδικασία δημόσιας διαπόμπευσης με συνοδεία κηρύκων και κολάκων. Μάλιστα αποδίδεται σε νεαρή βουλευτή, η οποία στην επιστολή της, ισχυρίζεται ότι δεν ενεργεί για τις εντυπώσεις και το θεαθήναι, αλλά για την… ουσία. Είναι επιτακτική η υποχρέωση απάντησης της κατά τα λοιπά, απανταχού πολιτικού.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΛΕΓΚΑΝΟΥ
Επιλέγοντας ν’ απαντήσω σήμερα, σ’ επιστολή της βουλευτού Κας Μπουζάλη, σε τοπικό μέσο ενημέρωσης απευθυνόμενη προς τον Σύνδεσμο Γουνοποιών Καστοριάς, το κάνω έχοντας την πολυτέλεια να μην κατέχω θεσμική ιδιότητα και χωρίς να μ’ ενδιαφέρει να τα έχω καλά με όλους για να είμαι φαινομενικά αγαπητός, θέλω να είναι καθαρές οι σχέσεις μου, δεν αποφεύγω την διαφωνία και δεν πιστεύω ότι παράγεται κάτι από την κοινή χειραψία όλων με όλους, και όπως έχει αναφέρει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας προτιμώ να είμαι χρήσιμος παρά ευχάριστος.
Ασφαλώς πρέπει να έχει κανείς κατανόηση, ανθρώπινη, για την όποια ψυχική ένταση περνά ένας άνθρωπος θεωρώντας πως έχει υποχρέωση ν’ απαντήσει σε θέσεις ενός συνδικαλιστικού οργάνου, με τον τρόπο που ο ίδιος ελεύθερα επιλέγει εντός δημοκρατικού περιβάλλοντος να το κάνει, και βεβαίως πριν σπεύσει κανείς να σχολιάσει θα πρέπει εκ προοιμίου αυτόκριτικά να βάζει τον εαυτό του σε θέση για το τι θα έκανε ο ίδιος.
Θέλω λοιπόν να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Την ενασχόληση με τα κοινά την αντιλαμβάνομαι ως ένα δημιουργικό καθήκον, και όχι ως άσκηση επαγγελματικής υποχρέωσης, και για να είναι δημιουργική πρέπει να σου δίνει το αίσθημα της χαράς της ελευθερίας, αλλά και της άσκησής της με όρους που ταιριάζουν στα κριτήρια και στις αρχές σου.
Στους τελευταίους δώδεκα μήνες που ηγήθηκα του Δ.Σ. του Σ.Γ.Κ. προσπάθησα με πολύ συνειδητό τρόπο να καθορίσω κανόνες στην διαχείριση των υποθέσεων του Συνδέσμου, κανόνες που κάποιους στεναχώρησαν, κάποιους ενόχλησαν και τέλος ανάγκασαν κάποιους να πιέσουν εναντίων μου από συνασπισμένους κύκλους που δεν επιθυμούσαν μια τέτοια διαχείριση.
Στα κοινά υποχρεούσαι ν’ ακούς κρίσεις θετικές ή αρνητικές είτε προέρχονται από φιλοσόφους είτε προέρχονται από γελωτοποιούς. Τα φανφαρονικά και τα πείσματα και γενικά τα ξεσπάσματα δεν ανήκουν σ’ εκείνους (που κατά δήλωσή τους) υπηρετούν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, και εφόσον τα έργα μιλούν από μόνα τους, γιατί τέτοιο άγχος προβολής και αυτοπροβολής;
Η εικόνα του πρόσκαιρα νικητή ή πρόσκαιρα ηττημένου που χαρακτηρίζει τα πράγματα στον κλάδο αφήνει ένα δυσάρεστο συναίσθημα κενού, ασυνεννοησίας, καχυποψίας….
Η συνεχής επίκληση για «το καλό του κλάδου» είναι έννοια εξόχως υποκειμενική, καθώς και η αυθαίρετη επίκληση του «νέου» για την χάραξη διαχωριστικών γραμμών, εξυπηρετεί προσωπικές φιλοδοξίες. Η λογική του πρώτα κατακτάμε θέση-πόστο και μετά κάνουμε έργο, σε συνδυασμό του να χρήζονται πολιτικοί καριέρας μόνο μέσα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους και από μία εκ του ασφαλούς κριτική με βρίσκει όχι παγερά αδιάφορο αλλά ριζικά αντίθετο.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να διατηρώ το δικαίωμα ν’ ανησυχώ και να διαμαρτύρομαι για οτιδήποτε κατά την άποψή μου δεν είναι σωστό και επιτέλους ας πάψει να θεωρείται δεδομένο ότι από την ώρα που εσύ υπερασπίζεσαι κάτι θετικό και ότι η άρνηση αυτού του συγκεκριμένου είναι εμμονή ή γκρίνια, και για ότι αφορά προσωπικά ενδιαφέροντα και φιλοδοξίες ξεκαθαρίζω πως όποιος θέλει να έχει ρόλο πρέπει να είναι σε θέση ν’ αναλαμβάνει ευθύνες για να δημιουργεί, αποζητώντας και όχι αποφεύγοντας την κριτική.
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Μαλεγκάνος
Κωνσταντίνος Μαλεγκάνος
[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 10.7.2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.