29.9.08

ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΕΡΙΑΚΗ: Δράξασθε Παιδείας...



Επί αιώνες ο Σεπτέμβρης σηματοδοτούσε την αρχή του νέου έτους. Αρχή της Ινδίκτου γράφουν τα ημερολόγια την πρώτη του μηνός, θυμίζοντάς μας την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Καιρός της σποράς, ο μήνας που ανοίγουν τα Σχολεία.

Σε λίγες ημέρες θ’ ακουστεί και πάλι το κουδούνι, για να συγκεντρώσει στις σχολικές αυλές αγόρια και κορίτσια που προετοιμάζονται για την ένταξή τους στην κοινωνία των ενηλίκων.

«Δράξασθε Παιδείας μήποτε οργισθή Κύριος» θα ακουστεί από το στόμα του ιερέα, όχι για εκφοβισμό αλλά για περίσκεψη. Η φράση αυτή έχει μείνει παροιμιώδης, αν και σήμερα ελάχιστοι τής δίνουν σημασία, μια και με τη μόδα της εποχής οτιδήποτε παλαιό θεωρείται ξεπερασμένο, κι ας μην έχει αλλάξει ιώτα εν σε ό, τι αφορά στο ανθρώπινο πρόσωπο και την του κόσμου ζωή.

Κι όμως, αξίζει όχι απλώς να την έχουμε υπόψιν όλοι μας, αλλά να την κρατούμε σαν φυλακτό για κάθε κακό ενδεχόμενο. Την ώρα που αγωνιούμε αναζητώντας τον ενδεδειγμένο τρόπο επίλυσης των όποιων προβλημάτων μας, η παιδεία που αποκτήσαμε μάς παρέχει τα απαραίτητα εφόδια, για να αντεπεξέλθουμε.

Κι όταν λέμε Παιδεία, δεν εννοούμε τη χρησιμοθηρική συσσώρευση πληροφοριών με σκοπό την κοινωνική αναρρίχηση, αλλά τη βιωματική προσέγγιση καταστάσεων με τελικό αποτέλεσμα την αληθινή ανθρώπινη επικοινωνία. Γι’ αυτό τα χαρακτηριστικά της γνήσιας Παιδείας συχνά διαφέρουν από εκείνα της θεσμοθετημένης Εκπαίδευσης.

Επιστρέφοντας στο βιβλικό ρητό παρατηρούμε ότι η παραίνεση ξεκινά με το ρήμα «δράττομαι», που σημαίνει «αδράχνω, πιάνω με τα χέρια μου» και δεν είναι καθόλου άστοχη η χρήση του. Αντιθέτως, λειτουργεί άκρως ρεαλιστικά και παρακλητικά αποσαφηνίζοντάς μας πως την Παιδεία μάς την παρέχει ό, τι υπάρχει δίπλα μας, καθετί χειροπιαστό. Ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν είναι που μάς κάνει ανθρώπους.

Όποιος γοητεύεται και εξιδανικεύει μόνο πρόσωπα και πράγματα που λάμπουν μακριά του, θα κυνηγάει πάντα διάττοντες αστέρες, ενώ οι αληθινοί γι’ αυτόν φωστήρες θα φέγγουν δίπλα του και ο ίδιος από ανασφάλεια δεν θα καταδέχεται να φωτιστεί από το φως τους.

Δράττεται Παιδείας όποιος ακούει με προσοχή και διάκριση τα λόγια των ανθρώπων του κοινωνικού του περίγυρου, σέβεται την προσωπική ζωή των συμπολιτών του, κοιτάζει με χαρά το τοπίο της μικρής του πατρίδας. Εκτιμά τα αγαθά, νοιάζεται να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Με όλα τα πλησίον του οικοδομεί προσωπικότητα.

Γι’ αυτό από όσα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα κι αν περάσει κανείς, με περισσότερη συγκίνηση αναπολεί δασκάλες και καθηγητές, συγγενείς και φίλους που τού χάρισαν το πολυτιμότερο εφόδιο για τη ζωή: την έμπνευση.

Αυτή η έμπνευση είναι η κινητήρια δύναμη που ωθεί κάθε άνθρωπο να υιοθετήσει αρχές και αξίες κάποιου άλλου που δεν θα τον βλέπει σαν κόλαση αλλά σαν τον πλησίον, ο οποίος μπορεί να τον στηρίξει στην πορεία του.

Γεννιέται η έμπνευση μέσα από την ουσιαστική σχέση των προσώπων που είναι αγαπητική και όχι πελατειακή, ώστε να καταντάει τη γνώση εμπόρευμα και το οικογενειακό όνομα πραμάτεια σε διαφημιστικά φυλλάδια.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης είναι η συνέχεια μέσα στο χρόνο. Τα στοιχεία της Παιδείας λανθάνουν υποσυνείδητα και ξυπνούν την κατάλληλη ώρα. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα η αγχώδης προσπάθεια να τα μάθουμε όλα εδώ και τώρα. Ο σπόρος της αλήθειας αναπτύσσεται μυστικά και καρπίζει αργότερα. Ας το πάρουμε απόφαση, μικροί-μεγάλοι μέσα στη σχολική τάξη ή έξω στον κόσμο είμαστε το προζύμι του μέλλοντος.

Γι’ αυτό δεν χρειάζεται ούτε πίεση ούτε απογοήτευση. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες αξία έχει ο αγώνας. Δεν μπορούμε εμείς σήμερα να ακυρώσουμε το αριστοτελικό «της Παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς». Η προσπάθεια φέρνει πίκρα, το αποτέλεσμα γλυκαίνει. Μια χαρμολύπη η ζωή μας όλη.

Καλή σχολική χρονιά, πουλάκια μου !


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11.9.2008.




Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ