Αργότερα πήρα και την εφημερίδα ΟΔΟ (που την είχα σαν παρηγοριά) και σε συνέχεια ασχολήθηκα με μερικά κείμενα του κ. Μπουγά, που φιλοξένησε η ΟΔΟΣ, σχετικά με το παιδομάζωμα, γιατί εγώ έζησα με τα παιδιά αυτά που ήξερα την ζωή τους.
Γράφει λοιπόν ο κ. Μπουγάς «περιγράφει πολύ γλαφυρά – εννοεί την ηρωΐδα του βιβλίου του, που ήταν τότε μικρό κοριτσάκι – την βρώμικη δουλειά του ΚΚΕ με Τίτο και Σκοπιανούς, βαπτίζοντας όλα τα Ελληνόπουλα, σε Σλαβομακεδόνες, που άρπαξε από τα χωριά της Καστοριάς .. «εδώ γεννάται το ερώτημα: πως ένα μικρό κοριτσάκι, που ήταν τότε η Ειρήνη, ήξερε τις βρώμικες αποφάσεις που έπαιρνε η ηγεσία του ΚΚΕ με Τίτο και Σκοπιανούς που τα περιγράφει τόσο γλαφυρά; Απορίας άξιον!
Με συγχωρείτε κύριε Μπουγά, αλλά δυστυχώς αυτά δεν είναι αλήθεια, όχι μόνο δεν βαπτίσατε όλα εκείνα τα Ελληνόπουλα σε Σλαβομακεδόνες όπως γράφετε αλλά ούτε ένα, κρίμα. Γράφει και η μικρή Ειρήνη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «ήρθαν υπεύθυνοι του ΚΚΕ για να μας κάνουν να απαρνηθούμε την πατρίδας μας την Ελλάδα και να μας βαπτίσουν σαν Σκοπιανούς – Σλαβομακακεδόνες.. «Μόνο που οι υπεύθυνοι του ΚΚΕ είχαν ξεχάσει να πάρουν μαζί τους την κολυμβήθρα, κι έτσι η μικρή έμεινε αβάφτιστη και επέστρεψε στην πατρίδα της Ελληνίδα (σας έγραψα εδώ ένα παράδειγμα, γιατί το βιβλίο του το έγραψε για να κάνει προπαγάνδα.
Για όλα όσα κατά καιρούς, σας έχω γράψει για τα παιδιά αυτά, πάντοτε σας έγραφα την αλήθεια, ποτέ δεν αγάπησα το ψέμα. Τα παιδιά περνούσαν καλά, όλα αυτά που γράφουν τα γράφουν για προπαγάνδα. Κοντά στα παιδιά και εγώ τότε περνούσα καλά, εκτός από στέγη, τροφή κτλ που ήταν δωρεάν έπαιρνα και μισθό, ήμουν διορισμένη δασκάλα. Τα αντικείμενα που σας είχα στείλει, τα εκτίμησα τόσο πολύ, κι αι δεν ήθελα να αμφιβάλλετε για ό,τι σας έγραψα να σχηματίσετε μια εικόνα και να διαπιστώσετε την αλήθεια. Μ’ αυτό το σκεπτικό τα έστειλα, άλλο εσείς τι κάνατε από την πλευρά σας. Όλη αυτή την ιστορία με τα παιδιά, μόνο ένας άνθρωπος βρέθηκε με μια σύντομη επιστολή και σας έγραψε όλη την αλήθεια: ο κ. Περδίκας Παπακώστας, στο φύλλο 296 της 10ης Μαΐου 2007. Όλοι οι άλλοι με τα μακροσκελή κείμενα τους, τα πλημμυρισμένα από κοσμητικά επίθετα, δραματικές εικόνες, ψευτιά και υποκρισία. Όσο θυμάμαι και τον κ. Χ. Παπασταύρο με εκείνες τις δραματικές εικόνες που έγραφε για το παιδομάζωμα, είχε ξεπεράσει ακόμη και τους Τούρκους που έκαναν επί Τουρκοκρατίας. Αλλά και το άλλο, όταν ξεπροβοδούσαν τα παιδιά για την Τσεχοσλοβακία, τι θρήνος ήταν εκείνος, τι σπαραγμός να πετάνε τα παιδιά στα βαγόνια και να ξεχωρίζουν τα αδέλφια, και να τα τραβάνε οι μανάδες κλπ κλπ.
Δεν ξέρω που βρίσκονται άνθρωπο και περιγράφουν κάτι τέτοιες ψεύτικες τραγικές εικόνες. Όλα αυτά, έρχονται στιγμές που σε κάνουν να λυπάσαι, τις περισσότερες φορές να στεναχωριέσαι και να αγανακτείς.
Εδώ θέλω να αναφέρω ένα περιστατικό που μου συνέβη τις τελευταίες ημέρες και που με στεναχώρησε πολύ. Όσες φορές σας έχω γράψει, δεν με πειράζει καθόλου αν τα δημοσιεύατε ή όχι, μάλιστα ξαφνιαζόμουν και όταν τα έβλεπα. Όταν διάβασα το άρθρο της κ. Παπασταύρου γραμμένο με το δικό της στυλ, όπως αυτή ξέρει και γράφει, και στο φινάλε να γράφει για την ευτυχή συγκυρία που είχε η συνάντηση του κ. Μπουγά με την κ. Δαμοπούλου (βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ) και έγραψαν ένα τόσο ξεχωριστό βιβλίο συγχύστηκα, γιατί με τον τρόπο της, ανέτρεπε όλα όσα έχω γράψει εγώ, με έβγαζε ψεύτρα, γι’ αυτό και σας έγραψα.
Όλες αυτές τις ημέρες δεν έπαιρνα την ΟΔΟ, είχε μεγάλη καθυστέρηση, είπε και η κυρία Παπανικολάου στην εγγονή μου πως η ΟΔΟΣ δεν θα ασχοληθεί άλλο με θέματα τέτοιου περιεχομένου, και μου δημιουργήθηκε η ιδέα πως η τελευταία επιστολή που καταχωρήσατε στην ΟΔΟ, ήταν της κ. Παπασταύρου, συνεπώς την δική μου την παραμελήσατε. Αυτό μ’ έκανε να δω τον εαυτό μου εκτεθειμένο, μειωμένο και δεν μπορούσα να καταλάβω, να εξηγήσω, πώς εσείς που είστε τόσο αντικειμενικός στην δουλειά σας, κάνατε κάτι τέτοιο. Μονολογούσα και σας ρωτούσα, γιατί το κάνατε αυτό; Τι σας έκανα; Το είχα πάρει πολύ βαρύ και όλες εκείνες τις ημέρες πόνεσα πολύ!
Ώσπου στις 24-3-2008 πήρα την ΟΔΟ που κυκλοφόρησε στην 6-3-2008 (φύλλο 433), καθυστερημένα, και είδα πως λάθος σκέψεις έκανα, και στεναχωρήθηκα άδικα και ξαναείδα αυτή την φορά τον εαυτό μου περισσότερο μειωμένο που άθελά μου, από μια παρεξήγηση και καθυστέρηση της ΟΔΟΥ λόγω ΕΛ.ΤΑ., άφησα τον εαυτό μου και έκανε μια τέτοια σκέψη για σας, για σας που τόσο πολύ σας εκτίμησα και σας έβλεπα, όχι μόνο σαν διευθυντή μιας εφημερίδας, αλλά κάτι περισσότερο σαν κοντινό συγγενή (το ίδιο και τώρα, τίποτε δεν άλλαξε), γι’ αυτό σας ζητώ όχι μία, αλλά πολλές φορές συγνώμη. Πολύ σωστή η απόφασή σας (αν κατάλαβα καλά) να σταματήσει η ΟΔΟΣ να ασχολείται άλλο με το θέμα αυτό, καιρός ήταν! Το θέμα έγινε και πολύ βαρετό. Τι ήθελαν να το επαναφέρουν, τι αποσκοπούσε εκείνο το άρθρο;
Με άπειρη εκτίμηση
Αφροδίτη Γιουβρή
Αφροδίτη Γιουβρή
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23.10.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.