Πρόσωπα 2010 | Γιάννης Τσότσος [7]

 πράξη αντίστασης

Eίναι ο νεαρός συμπολίτης, που ως ηθοποιός πραγματοποίησε τα πρώτα αποφασιστικά βήματά του μέσα από τις θεατρικές δραστηριότητες πολιτιστικού ομίλου. Κατά κοινή ομολογία από τις πρώτες κιόλας παραστάσεις διακρίθηκε για την επίδοσή του στους ρόλους του και για την κλίση του στο θέατρο. Έτσι και αυτός, προσχώρησε σε μια ολιγομελή εναλλακτική μορφή νεότητας, που διακρίνεται από την πολτοποιημένη εκδοχή των νέων των παραλιακών μπαρ. Με τον τρόπο τους καλύπτουν κατά ένα μέρος το τεράστιο πολιτιστικό κενό της Καστοριάς.

Σε όσους τον παρακολούθησαν φάνηκε νομοτελειακό να ασχοληθεί στην συνέχεια πιο συστηματικά με το θέατρο, όπως και πράγματι έγινε. Ήδη σπουδάζει σε δραματική σχολή, ενώ μοιάζει ότι θα διακριθεί ως ηθοποιός ρεπερτορίου με απαιτήσεις στην υποκριτική, γενικότερα και εκτός Καστοριάς. Αλλά αυτά ανήκουν στο μέλλον.   Στο 2010 ξεχώρισε για την τόλμη του. Όχι απλά διότι παρουσίασε μόνος του θεατρική παράσταση με μόνο χορηγό το μεράκι, αλλά και το έμφυτο ταλέντο του, από το οποίο, οι αναγνώστες της ΟΔΟΥ που τον επέλεξαν περιμένουν κι΄ άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Μαζί του ελάχιστοι συνεργάτες και ηθοποιοί που εμπνέονται από μια τέχνη, σαν το θέατρο για την οποία η Καστοριά μοιάζει ένα τεράστιο Κολοσσαίο όπου καταβροχθίζον- ται ταλέντα.

Ο κ. Γιάννης Τσότσος, επιλέχθηκε διότι σαν αληθινός ακτιβιστής, πραγματοποίησε τις παραστάσεις του μέσα στο 2010, όχι σε κάποια θεατρική αίθουσα, ούτε σε κάποιο «κρυφό σχολειό» (σε σχολικό κτήριο δηλαδή), αλλά σε ιδιόκτητο υπόγειο χώρο, κάπου στην οδό Αθηνάς, που μετατράπηκε ερασιτεχνικά σε εργαστήρι θεάτρου.  «Το μαύρο της μικρής σκηνής και ο μισοφωτισμένος χώρος δεν έκρυψαν το άστρο του ταλέντου του και οι ψυχές μας ακούμπησαν στο θέαμα ταξιδεύοντας σαν παιχνιδάκια μέσα σ’ ένα μικρό μαγικό κουτί. Μονόλογος (Ντοστογιέφσκι) και ένα μικρό μιούζικαλ (Ο Τσάρλι στο τσίρκο)» σημείωνε σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ η κ. Μερόπη Σωτηροπούλου-Μάγγελ. 

Επρόκειτο για μια αληθινή πράξη αντίστασης αξιοπρεπής, σιωπηλή και βροντώδης ταυτόχρονα. Απευθυνόταν στους τοπικούς υπεύθυνους με πρώτο και... χειρότερο τον Δήμο Καστοριάς, του οποίου ο απερχόμενος δήμαρχος κ. Ι. Τσαμίσης, πριν την εκλογή του είχε… απειλήσει ότι θα παραιτούνταν αν δεν κατόρθωνε στην διάρκεια της 4ετίας να παραδώσει Πνευματικό Κέντρο, με θεατρική αίθουσα αντάξια της Καστοριάς, (εκτός κι’ αν με την παράλειψή του θέλει να βεβαιώσει ότι η Καστοριά στερείται κάθε αξίας). Καθώς και σε όσους κόπτονται μόνο για τις δραστηριότητες που κυμαίνονται από το επίπεδο της παραδοσιακής γραφικότητας, έως το πολύ στους μπαγλαμάδες του γνωστού εργαστηρίου του δήμου, με τις μουσικές αναθυμιάσεις της Ανατολής. Για το οποίο ορισμένοι κινούσαν γη και ύδωρ.

Αν μη τι άλλο, συμπολίτες σαν τον κ. Γιάννη Τσότσο ενσαρκώνουν τις λίγες αλλά υπαρκτές ελπίδες.