Κάποτε στην Καστοριά

[στήλη]

Μετά από 27 χρόνια
η δικαίωση;

Προκειμένου να είμαστε σύννομοι με τον τίτλο της στήλης θα αναφερθούμε σε ένα σοβαρό πολιτικό γεγονός που έγινε ΚΑΠΟΤΕ στην Καστοριά και συγκεκριμένα πριν 27 χρόνια στις εκλογές του 1985, λαμβάνοντας ως αφορμή την σκληρή καταγγελία του υποψ. βουλευτή κ. Αναστασίου προς έναν τέως βουλευτή του ΠαΣοΚ, ο οποίος μεσουράνησε για πλέον από 30 χρόνια στο πολιτικό στίβο, όχι μόνο της Καστοριάς αλλά και της Ελλάδας, αφού έφθασε στα ανώτατα κοινοβουλευτικά αξιώματα.
Είναι αλήθεια ότι ο Φίλιππος Πετσάλνικος ήταν ο μακροβιότερος πολιτικός που πέρασε από τον νομό μας, έβαλε την σφραγίδα του στα περισσότερα και μεγαλύτερα αναπτυξιακά και μη έργα στον νομό, μη εξαιρουμένων και των χαριστικών ρυθμίσεων, που άλλους ευνόησαν και άλλους δυσαρέστησαν και μειονέκτησαν αφού ‘’ουδέν καλό αμιγές κακού’’. Ένας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος που είχε άμεση πρόσβαση στην εξουσία και μπορούσε να επηρεάσει και να προκαλέσει σημαντικότατες αποφάσεις για τον τόπο του και τα αιτήματα των φορέων του τόπου.
Φυσικά το έργο ενός πολιτικού είναι δύσκολο να το κρίνει ή να το αξιολογήσει ένας σύγχρονος ιστορικός ή ιστοριογράφος. Η αντικειμενική και νηφάλια αξιολόγηση θα γίνει καλύτερα από τους ιστορικούς του μέλλοντος, καθότι τους σύγχρονους αρθρογράφους μπορεί να τους επηρεάζουν υποκειμενικά γεγονότα και εμπειρίες, ή διαφορετικές ιδεολογικές ή πολιτικές αντιλήψεις ή προσεγγίσεις, οι οποίες επηρεάζουν τόσο την κρίση τους όσο και την κριτική τους. Υποχρέωση όμως των αρθρογράφων και ιστοριογράφων είναι να αποτυπώνουν όσο το δυνατόν αντικειμενικότερα και ορθολογικότερα τα γεγονότα και τις συμπεριφορές των πολιτικών προσώπων. Με αυτές λοιπόν τις αρχές και λογική κάνουμε αυτήν την αναφορά και καταγραφή προκειμένου ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Τι συνέβη λοιπόν πριν 27 περίπου χρόνια όταν στις βουλευτικές του 1985 θέλησε να βάλει υποψηφιότητα ο Νίκος Δόικος και κόπηκε η υποψηφιότητά του από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του; Φυσικά σε λεπτομέρειες δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα τόσο μικρό άρθρο για το τι έγινε τότε, αλλά εάν λάβουμε υπόψη τις καταγγελίες του κ. Αναστασίου και ότι λέχθηκε και ακούσθηκε για την στάση και την συμπεριφορά του τ. προέδρου της βουλής, σ’ αυτές τις εκλογές, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς τι έγινε τότε και αν είχαν δίκαιο τα 150 περίπου στελέχη και μέλη του ΠαΣοΚ που παραιτήθηκαν διαμαρτυρόμενα για την ωμή παρέμβαση αυτών, που δεν ήθελαν στα πόδια τους έναν ανταγωνιστικό και μη αναλώσιμο συνυποψήφιο.
Δυστυχώς οι συμπεριφορές αυτές κατέδειξαν ποιοι χρησιμοποιούν τις ιδεολογίες και τα ιδανικά για ιδιοτέλεια και ποιοί όχι. Ποιοί είχαν οράματα ιδεολογικά και ποιοί οράματα προσωπικά και ιδιοτελή. Φυσικά οι συμπεριφορές αυτές των ανθρώπων και των πολιτικών δεν είναι μειοψηφικές αλλά δυστυχώς πλειοψηφικές, όπως απεδείχθητε από τις συμπεριφορές του πολιτικού προσωπικού τα τελευταία χρόνια και κυρίως όταν χρειάσθηκε να κάνουν κυβερνήσεις συνεργασίας ή εθνικής σωτηρίας.
Πρώτα βάζουν το κομματικό συμφέρον και όφελος και μετά το συμφέρον της πατρίδας και του πολίτη. Και αν το κάνουν αυτό κόμματα αστικά ή δεξιά, κόμματα του κατεστημένου ή της διαφθοράς όπως αρέσκονται κάποιοι να εκφράζονται, λες ότι είναι κατανοητό. Αλλά να το κάνουν και τα κόμματα της υποτιθεμένης διανόησης του σοσιαλισμού της δικαιοσύνης της ανιδιοτέλειας κλπ. τότε αυτό δεν είναι κατανοητό ούτε και ορθολογικό. Αυτή η λογική και η προσέγγιση φυσικά στην πράξη δεν ισχύει αφού η πράξη μας έχει διδάξει ότι, μπορεί κάποιος να ανήκει πολιτικά ή ιδεολογικά σε μια αριστερή ή σοσιαλιστική παράταξη και να διάγει βίο καπιταλιστικό, και κάποιος που ανήκει σε δεξιό, φιλελεύθερο ή καπιταλιστικό κόμμα κατά την ρήση κάποιων και να ζει να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί σοσιαλιστικά.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στην πραγματικότητα, έχουμε την αίσθηση ότι κ. Πετσάλνικος δεν άξιζε τέτοιας άδοξης εξόδου από την πολιτική. Θα μπορούσε προκειμένου να διαφυλάξει την υστεροφημία να επιλέξει μια ποιο αξιοπρεπή έξοδο, όπως έκαναν και άλλοι μακροβιότεροι πολιτικοί. Κάθε πράγμα στη ζωή έχει μια αρχή και ένα τέλος. Η ζωή εκδικείται όταν προσπαθεί κανείς να επιμένει σε συμπεριφορές που καταπατούν διαχρονικές αρχές και νομοτελειακές αξίες. Αυτό έκανε και ο πρώην βουλευτής, υπουργός, πρόεδρος της βουλής και παραλίγο πρωθυπουργός και η θεά τύχη που δεν λειτουργεί τυχαία δεν τον ευνόησε, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ας ελπίσουμε ότι ο τόπος μας από δω και μπρός θα εκπροσωπηθεί από μια διαφορετική και παραγωγικότερη γενναία πολιτικών, οι οποίοι όμως θα πάψουν να εκλέγονται ή να επιλέγονται με ξεπερασμένες πρακτικές, που δυστυχώς φέρνουν στο προσκήνιο μετριότητες, οι οποίες μπορεί να φαίνονται επικοινωνιακές δεν είναι όμως αποδοτικές και αποτελεσματικές. Πάντως με την τελευταία κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που θα έχει ο νομός πολλοί πιστεύουν ότι θα μειωθεί ο πήχης για διεκδίκηση αιτημάτων από τους φορείς. Οι σημερινοί κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι υπολείπονται κατά πολύ των προηγούμενων εκπροσωπήσεων.
Η ΝΔ ως πλειοψηφικό κόμμα στο νομό Καστοριάς έχει πολύ ποιο αξιολογότερα και ικανότατα στελέχη από αυτά που αναδεικνύονται μέσα από αναχρονιστικές και ξεπερασμένες διαδικασίες. Οι δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να φαίνονται λογικές και δίκαιες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα από αυτές αναδεικνύονται οι ικανότεροι και οι αξιολογότεροι. Υπάρχουν πολλοί ικανοί συμπολίτες μας εκτός κομμάτων, οι οποίοι όμως δεν μπαίνουν στην κομματική λογική για να επιλεγούν ως υποψήφιοι, με αποτέλεσμα να μας κυβερνούν και να μας διοικούν οι μετριότητες.
Ας ελπίσουμε ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση που μας πλήττει θα γίνει αιτία για να αλλάξουν πολλά πράγματα στον τόπο μας, που μας πληγώνουν μας μειώνουν και μας αδικούν ως λαό και ως κοινωνία. Και επειδή όπως λέγεται η ελπίδα πεθαίνει τελευταία εμείς ελπίζουμε και διαβλέπουμε ότι κάτι πάει να αλλάξει προς το καλύτερο.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Ιουνίου 2012, αρ. φύλλου 647