Πανσέληνος… Προδοτική ηρεμία
το γήϊνο αυτό βράδι.
Θρόϊσμα φύλλων,
ουρλιαχτά τσακαλιών,
μονότονος ήχος ρυακιού
στα ωτικά πτερύγια…
Κι η σκέψη μου
στην αυγή του προσώπου σου να ξεπροβάλει
μέσ’ από άγονους κρατήρες,
ίδια θεά λευκοντυμένη,
βαλσαμωμένη, μόνη εκεί.
Άραγε να προσμένει ίσως
πανγήινο φως,
μου που κι αυτό εκείνη αναμένει;
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 2 Αυγούστου 2012, αρ. φύλλου 653
Σχετικά κείμενα:
- ΟΔΟΣ: ρ'
- Εκ της θαλάσσης
- Αθανάσιος Χριστόπουλος
- Ιωάννης Εμμανουήλ
- Θωμάς Μανδακάσης
- Αργύριος Παπαδίσκος
- Ιφιγένεια Διδασκάλου
- Χάρης Χρήστου
- Μαρία Σέκιου
- Δημήτρης Μάνος
- Βενετία Σιώντα
- Κωνσταντίνος Βαδραχάνης
- Παντελής Ζάττας
- Ηλίας Παπαμόσχος
- Νίκος Δόϊκος
- Ιωάννης Μπακάλης
- Αργύρης Νικολάου
- Νώντας Τσίγκας
- Ευτύχιος Μπαλλής
- Αριστείδης Ρούνης
- Χρήστος Δ. Παπαδόπουλος
- Μαρία Δανιήλ
- Θανάσης Μπατσόπουλος
- Νικόλαος Μερτζανίδης
- Κ. Αίολος
- Κ. Σκαπέρδα Γερεουδάκη
- Πόπη Φανούλη Νάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.