ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Και ξαφνικά ξύπνησα!

ΟΔΟΣ 17.9.2015 | 803

Ας εξηγηθώ. Το τελευταίο εξάμηνο ήταν σαν να έζησα ένα κακόγουστο «παραμύθι». Μια αρχαία τραγωδία. Σαν να παρακολούθησα ένα θέατρο του παραλόγου τύπου Ιονέσκου που ποτέ δεν κατάλαβα, με ή χωρίς Ρινόκερους. Να έζησα υπαρξιακά προβλήματα τύπου Σαρτρ, που επίσης ποτέ δεν κατάλαβα καλά.

Σαν γιατρός που έπαιζα σε όλη μου τη ζωή με τον πόνο και το θάνατο, η αριστερή όχθη του Σηκουάνα, μου ακουγόταν και ήταν για μένα πάντα μια υπερβολή, αν όχι φιλοσοφική υποκρισία. Κρίμα που αυτοκτόνησαν άξιοι άνθρωποι για αυτήν σαν τον Νίκο Πουλαντζά που ήξερα προσωπικά.

Τα χρόνια πέρασαν. Μεγαλώσαμε. Μαζεύτηκαν βιβλία και γνώσεις. Με τον καιρό ένα μεγάλο σύννεφο άρχισε να θολώνει τον πνευματικό μου ορίζοντα. Είχα ήδη γίνει υπεύθυνος ιατρός. Μάχιμος ορθοπεδικός χειρουργός. Τι να πρωτοκάνει κανείς; Όσο πιο πολλά μάθαινα για κάτι τόσο πιο πολύ καταλάβαινα πόσο λίγα ήξερα γι’ αυτό. Στην επιστήμη μου, την φιλοσοφία που πάντα μου άρεσε, την πολιτική, την ιστορία. Την ίδια μου την πατρίδα. Ίσως τελικά δεν είχανε και τόσο άδικο οι παλιοί όταν λέγανε «μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι»!

Προσπάθησα να τα βγάλω πέρα με όλα αυτά. Στο κάτω κάτω γιατρός είχα γίνει. Την κοινωνία υπηρετούσα. Τελικά είναι πολύ δύσκολη η αποχή από τα κοινά για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Τα παιδιά των λουλουδιών του ’60 και ο Μαρκούζε δεν μας έσωσαν. Ούτε ο Μάιος των Γάλλων αναρχικών του ’68. Ούτε οι 55.000 νεκροί Αμερικανοί στο Βιετνάμ (σωστά το διαβάσατε: πενήντα πέντε χιλιάδες). Αν βρεθείτε ποτέ στην Ουάσινγκτον επισκεφθείτε το μνημείο τους, αξίζει. Τα σημερινά «παιδιά» τρυπάνε τα αυτιά τους και όχι μόνο με σκουλαρίκια και παραμάνες από αντίδραση στο περιβάλλον που ζουν. Ούτε αυτά θα μας σώσουν. Ούτε τα τατουάζ τους και το ποδόσφαιρο!

Φλέγεται πάλι η γωνιά μας. Το λίκνο άλλοτε των αρχαίων πολιτισμών. Του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δίπλα μας δείχνουν όλα να χειροτερεύουν. Ίσως οι νεο-πόλεμοι στην Ουκρανία σήμερα, στη Γεωργία και Τσετσενία χτες, την Μολδαβία... αύριο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στη σημερινή Τουρκία με τους Κούρδους, να μας συνετίσουν κάπως. Με δυσκολία παρακολουθώ τις σημερινές εξελίξεις.

Καλά τα σκουλαρίκια και οι εθελοντισμοί των διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων (Μ ΚΟ), ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί, και τα διάφορα Ηνωμένα Έθνη και Ουνέσκο, αλλά πρέπει και οι Ευρωπαίοι και οι παγκόσμοι ηγέτες να κινηθούν γρήγορα πριν εξαπλωθούν πάλι οι καταστρεπτικοί εθνικισμοί και οι θρησκευτικές μισαλλοδοξίες τύπου ISIS του Ισλάμ. Πριν γυρίσουμε πίσω σε κανένα μεσαίωνα. Μας αρκούν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, τα θύματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Του σημερινού Αφγανιστάν. Του Ιράκ. Της Συρίας. Της Υεμένης. Της Λιβύης κλπ.

Ξύπνησα για τα καλά. Είναι ολοφάνερο ότι τους τελευταίους έξι μήνες έγιναν πολλά και στην πατρίδα μου και σ’ όλο τον κόσμο. Η ταλαιπωρημένη αριστεροειδής Ελλαδίτσα μας τον χαβά της. Πέρα βρέχει. Πίσω στον 19ο αιώνα. Οι «εργάτες», το «κεφάλαιο». Με τράπεζες κλειστές και όνειρα θερινής νυκτός. Με ουρές συνταξιούχων στα ΑΤΜ και double talk αλά George Orwell (ο πόλεμος είναι... ειρήνη, η ελευθερία... σκλαβιά κ.ά.).

Οι ξένοι πάντα φταίνε! Μέχρι πρότινος οι... Αμερικανοί. Τώρα οι Ευρωπαίοι. Οι Γερμανοί. Τα γνωστά παλιά ελληνικά κόλπα. Οι ξένοι στην... Ναύπακτο, στα Ορλωφικά, το... Ναυαρίνο. Οι Άγγλοι - Γάλλοι - Ιταλοί στην... Σμύρνη. Οι Γερμανοί και οι Τούρκοι στην... Κωνσταντινούπολη. Ο Άγγλος Σκόμπυ στην Αθήνα για το Δεκεμβριανό ολοκαύτωμα των κομμουνιστών το 1944. Το ΝΑΤΟ για την... Κύπρο. Οι «δεξιοί» για τη Χούντα της επταετίας. Αφήστε τα τρελά τελευταία 30-40 χρόνια με τους Παπανδρέου και τις ομάδες τους και τελευταία τα Συριζόπαιδα. Μας δουλεύουν όλοι! Χωρίς ίχνος από κανέναν σοβαρής αυτοκριτικής.

Τι γίνεται όμως σήμερα; Με τις στρατιές των ανέργων; Τους νεο-πρόσφυγες Έλληνες που μεταναστεύουν μαζικά σ’ όλο τον κόσμο; Και τους ξένους από τη Μέση Ανατολή που φτάνουν κατά χιλιάδες στη χώρα μας;

Τι θα γίνουμε ή μάλλον τι θα απογίνουμε; Εμείς επιμένουμε με την οργανωτική ανικανότητά μας. Τα μπάνια του λαού να ’ναι καλά. Οι διαδηλώσεις για γελοία θέματα και πολιτικούς εκβιασμούς. Ο συνδικαλισμός μας, στα όρια της εθνικής προδοσίας. Τη μείζονα Ελλάδα αλήθεια ποιος θα την κοιτάξει; Η... ΔΕΗ και οι... Φωτόπουλοι; Ο Χαρίλαος Φλωράκης απ’ τον τάφο του; Ο Ρέμος από τη Μύκονο; Τα τραπεζιτικά capital controls που αποτελείωσαν τη μέση αστική τάξη ή ότι είχε περισωθεί από αυτήν από τις διάφορες κρατικές ληστείες τύπου ΕΝΦΙΑ ή ΦΑΠ (φόρος προστιθέμενης ανικανότητος, είπανε πολλοί).

Ο Ελληνικός λαός δυστυχώς συνεχίζει να κολυμπά στην άγνοια. Να είναι έρμαιο της τηλεορασικής προπαγάνδας. Με την ΕΡΤ ή και χωρίς την ΕΡΤ, που τελευταία δείχνει σημάδια βελτίωσης. Η αλήθεια να λέγεται. Με νεο-κομμουνισμούς της κακιάς ώρας δεν πάμε μπροστά. Αριστερή γροθιά με δεξιά τσέπη. Αρκεί να πάρουμε την εξουσία όπως έγινε με τους παλιούς Μπολσεβίκους του 5% της τότε Ρωσίας και να την κρατήσουμε μετά. Με κάθε είδους κόλπα, δημοσκοπήσεις, δημοψηφίσματα, ψήφους «εμπιστοσύνης». Ακόμα και μιλώντας 50 φορές στην τηλεόραση την ίδια ημέρα σαν τα κατορθώματα της Κωνσταντοπούλου στη Βουλή των Ελλήνων. Για να αποφύγουμε νέα... Βάρκιζα, όπως είπε ο υπουργός με τη γραβάτα του Σύριζα.

Το ακούσαμε κι αυτό. Λες και είμαστε αμόρφωτοι και δεν ξέρουμε πόσα όπλα παραδώσαν οι αντάρτες στην Μακεδονία μας. Στο Λιτόχωρο. Ακόμα δεν μας έχουν πει πώς βρέθηκαν οι χιλιάδες νάρκες στο Γράμμο, στα Κορέστια και το Βίτσι στην Καστοριά. Έχουν και τα ψέματα τα όριά τους. Τα ίδια ψέματα που αντιγράφει το ένα βιβλίο από το άλλο δεκάδες χρόνια τώρα. Η αριστερή παραφιλολογία!

Πολλοί θα πουν ότι δεν είναι καιρός για πισωγυρίσματα. Ίσως έχουν δίκιο. Τα λάθη είναι λάθη από όπου κι αν προέρχονται. Τα σφάλματα σφάλματα. Περισσότερο από λάθη. Τα εγκλήματα εγκλήματα. Ευχαριστούμε τους νεο-κομμουνιστές που μας τα ξαναθυμήσανε. Δεν τα είχαμε ξεχάσει. Είχαμε απλά δώσει τόπο στην οργή. Στην αλητεία της Ανεξάρτητης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας του Αιγαίου του Τίτο. Στην ολομέλεια του ΚΚΕ στο Βροντερό της Πρέσπας στην Φλώρινα. Τα ξαναθυμηθήκαμε όλα. Δεύτερο ευχαριστώ. Ευτυχώς οι εκλογές ξανάρχονται.

Τι ήθελα και ξύπναγα; Είμαι τώρα υποχρεωμένος να κάνω μια στοιχειώδη πρόβλεψη για το μέλλον μας. Εδώ γεννηθήκαμε. Στο στρατό πήγαμε. Εδώ σπουδάσαμε. Εδώ εργαστήκαμε. Εδώ θα χαθούμε. Στην Ελλάδα μας. Προοδευτικοί στη σκέψη όσο δεν παίρνει. Ελεύθεροι. Την πατρίδα μας δεν την χαρίζουμε σε κανέναν. Δεξιό ή αριστερό ή κεντρώο. Μην το ξεχνάει κανείς αυτό ούτε στιγμή. Πατριώτες είμαστε.

Ας το καταλάβουν καλά οι διάφορες κυβερνήσεις και οι νεο-προφήτες τους. Τα ψήγματα του κόκκινου φασισμού ας τα πάρουν πίσω. Ο σταθμός τους στο κόκκινο ας αλλάξει χρώμα. Ευτυχώς τον μαύρο φασισμό τον έχουμε γνωρίσει από κοντά. Τον μισούμε. Διαβάζουμε ιστορία. Πολύ μάλιστα. Φιλελεύθεροι ήμασταν και είμαστε. Μας τιμά ο τίτλος. Δεν φυλακίζουμε κανέναν για τα πιστεύω του! Αλλά δεν είμαστε και βλάκες για να μονοπωλούμε το αλάθητο, να κυνηγάμε χίμαιρες, να προδίδει ο ένας τον άλλον.

Αυτό ήταν. Ξύπνησα για τα καλά. Έξι μήνες είχανε περάσει. Στην Ελλάδα έχουν γυρίσει τα πάνω κάτω. Ευτυχώς τις τελευταίες ημέρες φαίνεται ότι τα παιχνίδια τελειώσανε ή τελειώνουν. Με τους Ευρωπαίους, τα δανεικά χρήματα κλπ. Όσοι παρακολουθούν τις πολιτικές μας εξελίξεις το καταλαβαίνουν. Δείχνει ότι σωθήκαμε έστω και την τελευταία στιγμή. Την 12η Ιουλίου 2015 θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Είπαμε, μας δουλεύουν. Την 20η Σεπτεμβρίου του 2015 επίσης. Ό,τι και να γίνει.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει θα έγραφε ο Διονύσης Σολωμός αν ζούσε!

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Σεπτεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 803