22.2.16

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΟΥΦΛΙΑ: Το τετράδιο της Ελένης


Λόγος πρώτος
με τα αηδόνια 

Τ’ αηδόνια
Εσιώπησαν
κι ετοιμάζονται
γι άλλη γης κι άλλα μέρη..
Όμως εγώ θέλω να σου πω…..
Δε μου είναι εύκολο να σου πω
τη συνομιλία, τον διάλογο
με τα πουλιά, τ΄ αηδόνια.
Μιλούσαμε για την αγάπη
για τον έρωτα-πτέρωτα,
για τη ζωή.
Και σένα Ελένη μου.


Το πρόσωπο

-Έναν ύστερο λόγο; [μου ζήτησαν τ’ αηδόνια]
-Ύστερο λόγο;
-Για όλο το πρόσωπο της ζωής.
Το έχεις πει σε πολλούς λόγους σου και το έχεις σημειώσει στα πολλά γραφήματα σου.
Θέλουμε την ανάπτυξη και την ανάλυση του.
-Μα αφού έχουμε κλείσει τον πρώτο κύκλο των συνομιλιών μας.
-Αχα ααα, λογογράφε
σε πιάνουμε αναιρετικό.
Μας είπες και μας το είπες
πολλές φορές
ότι δεν υπάρχουν κύκλοι και
ορίζοντες.
Τώρα αναιρείς τις θέσεις και τους λόγους σου.
Σχεδόν αφήνεις να αιμορραγούν οι πεποιθήσεις σου.
Διαγράφεις τις σημειώσεις
της ψυχής σου.
Εμείς
μια υπογραφή σου ζητήσαμε.
Ένα υστερόγραφο σου.

Το πρόσωπο
είναι το μπροστινό μέρος
της κεφαλής
Από το μέτωπο ως το πιγούνι.
Υπάρχει το στρόγγυλο πρόσωπο,
το ωοειδές, το αρμονικό, το όμορφο, το ήμερο, το φιλικό το άσχημο, με ρυτίδες, το αγριεμένο το γελαστό, το σκοτεινό, το αγέλαστο

το πλένουμε
το περιποιούμαστε
φορές το αρωματίζουμε, άλλες φορές το ανανεώνουμε, το θέλουμε να
είναι όμορφο.
Επάνω του αποτυπώνεται, το χαμόγελο, η πίκρα, ο πόνος, η οδύνη, οι χίλιες δυο δηλώσεις της ζωής.

Στο πρόσωπο υπάρχουν τα μάτια,
τ’ αυτιά, η μύτη, τα χείλη, το στόμα,
με τα αισθήσεις της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης…

το πρόσωπο…

-Μη άλλο μηηη…
μη λεξικολογείς.

Αηδόνια πουλιά είμαστε.
Χαζά αηδόνια και πουλιά δεν είμαστε,
για όλον το πρόσωπο θέλουμε να μάθουμε.
Με τα πολλά δεδομένα του.
Κι εσύ μας λες,
για το μέτωπο και τα μάγουλα,
τη μύτη, τα μάτια, τα φρύδια, τα χείλη,
το σχήμα του, την εμφάνιση..

-Λοιπόν;
-Δε μας έχεις συνηθίσει
στην εικόνα και στην επιφάνεια.
Μην είσαι ανόητος η μετέωρος.
Μη θέλεις κύκλους και ορίζοντες.

Εσύ επιμόνως
και συνεχώς
μας έλεγες
για γραφήματα
και ζωγραφήματα,
για ορίζοντες που δεν κλείνονται με σύνορα.
-Πάλι με μαλώνετε….
-Για το όλον πρόσωπο
θέλουμε να μας πεις.
-Ασφαλώς και δεν είναι μόνον
το μπροστινό μέρος της κεφαλής.
Δεν είναι μόνον οι σωματικές αναλογίες
οι αδρές και οι έντονες γραμμές
ούτε μόνο η κορμοστασιά
τα φρύδια τα γραμμένα,
οι λάμψεις, το παιχνίδισμα του φωτός,
το χρώμα των ματιών,
τα κατσαρά μαλλιά,
οι αποχρωματισμοί,
οι χρωματισμοί,
το βάδην, ο δρόμος, οι γέφυρες, τα ξέφωτα..
Η χειραψία, το άγγιγμα, το όλον άγγιγμα..
Είναι όλος ο κόσμος.
-Τώρα κάπως κάτι το όμορφο
αρχίνισες να λες…

Το όλον πρόσωπο είναι:

Η δυναμική,
η δυναμική και η ενέργεια,
η δύναμη, η αδυναμία,
η πράξη, το έργο, η εργογραφία,
η θέση, η τοποθέτηση, το κεντρικό σημείο,
ο αγώνας, η αγωνία, η φωνή,
το καλώς αγωνίζεσθαι
το διαρκώς αγωνίζεσθαι
οι, εν ενεργεία, ενεργές αισθήσεις,
οι όψεις, οι κατόψεις,
οι λειτουργίες,
η φορά, η φόρα, η ανηφόρα,
η αναφορά,
η όραση, η ματιά, οι αστραπές και οι φλόγες των ματιών,
η όραση, πέρα από την όραση,
η αμηχανία, η επιλογή, ο δισταγμός, η απόφαση,
η κίνηση, πέρα από τα όρια της κίνησης,
η χαρά, ο πόνος, ο αναστεναγμός,
η γλυκύτητα της ζωής,
η υπέρβαση της λογικής,
η σημειολογία της ψυχής.
- Και η ακόμη συνέχεια;
Η πληρότητα του προσώπου;
-Πληρότητα; Άλλο πάλι και τούτο!
Υφαρπάζετε τα γραφήματα μου
ομιλήματα μου.
Σημειώνετε τις λέξεις μου,τις περνάτε στο λεξιλόγιο σας,
τις χρησιμοποιείτε.
Θέλετε να με καρφώσετε
στον κορμό της
αντικρινής βελανιδιάς,
να, σ’ εκείνον τον κορμό,
με πολύ ευκολία.
Θέλετε να με φέρετε σε αδιέξοδο.

Πώς να ομιλήσω για το όλον πρόσωπο;
Για τη φωτιά και τη δροσιά της ζωής;
Για την όλην ενέργεια και την όλην αστραπή;
Υπάρχουν γνωστές και άγνωστες λέξεις
και στίξεις,
στίξεις και σημεία χωρίς προσδιορισμό,
χωρίς τη δυνατότητα
ερμηνείας.

Όσες δυνατότητες
κι αν έχουμε
δεν έχουμε όλες
τις δυνατότητες.

Το όλον πρόσωπο
δεν τελειώνει
με μια σελίδα
ή με δυο σελίδες
ή με πέντε τόμους
εργασιών.
Δεν αρκούν
οι υπάρχουσες λέξεις,
δεν φτάνουν
τα καλολογικά στοιχεία,
οι ποιητικές απαγγελίες,
ή με τη συζήτηση
ενός απόβραδου
ή μιας πρωινής
ημερομηνίας.
Θα πρέπει να είμαι και να είστε στο σύδεντρο,
πέντε.. έξι μέρες,
οχτώ μήνες,
έναν χρόνο, δυο χρόνια
μια ζωή.
- Η κορασίς;
- Το όλον πρόσωπο της
είναι η μία, η μοναδική δροσοσταλιά
των Μάηδων της ζωής μου.


Έρως 

Έρως ανίκατε μάχαν,
έρως,
ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς
δ’ υπερπόντιος
εν τ’αγρονόμοις αυλαίς,
καί σ’ούτ’ αθανάτων
φύξιμος ουδείς
ούθ’αμερίων σέ γ’ανθρώπων.
Ο δ’έχω μέμηνεν.

[Σοφοκλής]

-Πωπωπωωω!!!
(φώναξαν τ’ αηδόνια, τα πουλιά)
Ωραίο ακούγεται,
ωραίο!
Αλλά εμείς δε ξέρουμε,
δεν ακούσαμε άλλη φορά
των προπατόρων σου
τη γλώσσα.
Δεν έχουμε ούτε το
λεξιλόγιον της,
ούτε τον ήχο της
ούτε τη μουσική της.
Όμως αυθορμήτως βάζουμε
θαυμαστικά.
Σε παρακαλούμε, λογογράφε.
Να μας τα πεις πιο απλά,
με τους ήχους που ξέρουμε,
με τους αχούς που ακούμε,
με τη μουσική που διαλαλούμε.
Μη μας ξεφύγει η ομορφιά.
Θα μας τα
πεις λοιπόν;
Θα μας τα
πεις χωρίς
γλωσσικά
Περδικλώματα;

- Εκκινώντας από την απλή μετάφραση…
Έρωτα ανίκητε
στη μάχη
ω έρωτα που
κάνεις δικούς
σου όσους
χτυπάς
που στο τρυφερό πρόσωπο των
κοριτσιών
μπαίνεις και
μένεις
που τριγυρνάς
πρώτος στη
Θάλασσα
και μπαίνεις
στις αυλές των
αγροτόσπιτων
κανείς δε σε
ξεφεύγει,
κανείς,
ούτε από τους αθάνατους,
από τους θεούς
ούτε από τους θνητούς
από τους απλούς ανθρώπους
έρωτα ανίκητε τρελαίνεις τις καρδιές..
- Ω… ωραία!!! (είπαν τα αηδόνια)
Θ α θέλαμε πιο πλατιά ερμηνεία.
Θα θέλαμε το σχόλιο σου..
Σε ποιο κορίτσι μπήκε..
Σε ποια καρδιά μπήκε
και δε βγήκε;
-Στην καρδιά της Αντιγόνης.
Αηδόνια και πουλιά μου,
όλο ερμηνείες, σχόλια κι
αναλύσεις θέλετε.
Δε μπορώ να βρω άκρη μαζί σας
-Θέλουμε να μάθουμε.
-Θέλουμε το δικό σου λόγο...
τον καλολογικό.
-Έρωτα ανίκητε!
Ανίκητε έρωτα!
Στη μάχη, στον πόλεμο,
στη ζωή..
Που να βρεθεί εχθρός να τα
βάλει μαζί σου!
Μπαίνεις και μένεις
στο τρυφερό πρόσωπο του
κοριτσιού
δίνοντας το το χρώμα του
τριαντάφυλλου,
της αγάπης το χρώμα.
Καπετάνιος τριγυρνάς
στις θάλασσες
και πηγαίνεις σ’ όλα τα μέρη
όπου υπάρχουν άνθρωποι.
Φτάνεις ως τις οικίες
των γεωργών
και ως τις καλύβες των
κτηνοτρόφων του όρους.
Ρίχνεις τις σαϊτιές σου παντού.
Όχι για να πληγώσεις
αλλά για να αναστατώσεις
την καρδιά.
Δεν σου ξεφεύγει κανείς
ούτε από τους θεούς, ούτε
από τους ανθρώπους.
Αναταράζεις και τρελαίνεις
τον έσω και τον έξω κόσμο
των ερωτευμένων.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 8 και 15 Οκτωβρίου 2015, αρ. φύλλων 806 και 807 και αντίστοιχα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ