1.3.16

ΟΔΟΣ: Η ενόχληση θα είναι προσωρινή


ΟΔΟΣ 15.10.2015 | 807

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Καθυστέρησα πολύ να σου γράψω και ζητώ κατανόηση. Την δική σου και των αναγνωστών σου. Τα capital controls βλέπεις καθώς και η επάρατη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, που τα προκάλεσαν, αφού ως γνωστό, γι’ όλα αυτή πταίει.

Στον δρόμο για την Καστοριά, είχε βλέπεις και πυκνή κίνηση στους δρόμους. Αν και απέφυγα την Εγνατία Οδό προτιμώντας το τούνελ της Κλεισούρας επειδή πίστεψα θα ήταν καλύτερα, ωστόσο διαψεύστηκα. Τι σπάνιο στ’ αλήθεια.

Αλλά και πιο κάτω, μη θαρρείς. Στάση καταμεσής του δρόμου, για άλλα 15 λεπτά προκειμένου να περάσει το τραίνο με τον τεράστιο συρμό του, από την Σαγκάη και το Βλαδιβοστόκ ως το Νεστόριο. Σαν να μην έφθαναν οι κλινάμαξες του Orient Express του δήμου Καστοριάς, που ακόμη μας γεμίζει με τους χιλιάδες τούρκους τουρίστες από την Κωνσταντινούπολη, ήταν και τα βαγόνια cargo, φουλ από αγαθά. Γεμάτα γουναρικά, πρώτη ύλη κυρίως που προορίζεται για τις χιλιάδες και πάλι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις της Καστοριάς. Που όλες τους ανθούν και ακμάζουν. Μα πόσο ανθεί αυτή η γούνα!

Και φουλ σε χρυσό. Από τότε που η εθνικολαϊκή αντίληψή μας πήρε την οικολογική εκμετάλλευση του χρυσού στις Σκουριές στα χέρια του ελληνικού λαουτζίκου, γέμισαν οι τσέπες μας χρυσά. Μέχρι και χρυσά δόντια αποφάσισα να βάλω. Τέλος πάντων όμως, μάλλον δεν σε αφορά.

Ήταν βλέπεις και,  που Οκτώβριος καθώς είναι, μετακινούνται οι φοιτητές και μαζί με τους πρωτοετείς έρχονται οι γονείς τους, να βρουν διαμέρισμα να νοικιάσουν για τα παιδιά τους. Υπάρχει τόση έλλειψη σε διαμερίσματα στην πόλη και για αυτό οι τιμές των ενοικίων εκτοξεύθηκαν. Αλλά κανένα δεν πειράζει: Αρχιτεκτονική Σχολή είναι αυτή, αξίζει τον κόπο όχι μόνο για την σχολή, αλλά και το να σπουδάζει κάποιος σ’ αυτόν τον σπουδαίο τόπο.

Με την πεντακάθαρη λίμνη (κρυστάλλινα τα νερά της) τα εκπληκτικά συντηρημένα μνημεία της, ειδικά τις εξαίσιες βυζαντινές εκκλησίες της – τα πλείστα πολιτιστικά κέντρα. Μέχρι και όπερα αναμεταδίδεται από την Νέα Υόρκη και εάν δεν με πιστεύεις, στοιχηματίζω ότι μεθαύριο το Σάββατο θα αναμεταδοθεί ο Οθέλλος και θα γίνεται το πατείς με πατώ σε. Καστοριά–Νέα Υόρκη  σε ζωντανή σύνδεση, όμοιος τω ομοίω αεί πελάζει [1], αδελφές πόλεις.

Διψούν οι συμπολίτες μας για πολιτισμό και πολύ με συναρπάζει η ερωτική σχέση με το πνεύμα. Και πώς να μην με συγκινεί: Πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι, όπερ μεταφραζόμενο μπορείς να το αναγάγεις και στους πολιτικούς και τοπικούς άρχοντες. Όχι όλους βέβαια, διότι πάντα υπάρχουν κηλίδες. Μεμονωμένες ευτυχώς.

Έφθασα στην Καστοριά και για να μην αργήσω κι άλλο δεν στάθμευσα στο υπόγειο πάρκιγκ του Ολυμπιώδους Πάρκου. Προτίμησα το τούνελ κάτω από την Καλλιθέα και βρέθηκα στο Μέγαρο Μουσικής. Θα έδινε συναυλία η συμφωνική του Βερολίνου με ένα συμβολικό αντίτιμο, 1-2 ευρώ. Ούτε οι εκλογές στην Νέα Δημοκρατία δεν είναι τόσο φθηνές.

Aφ’ ότου διώξαμε την Άγκελα Μέρκελ και τον Σόϊμπλε με την περήφανη φράση «go home madame Merkel» που είπαν οι ποπολάροι κυβερνήτες μας, όπως είχε πει το «Όχι» ο Μεταξάς μας, το «μολών λαβέ» ο Λεωνίδας μας, το «έξω οι βάσεις του θανάτου» ο Ανδρέας μας, το «εδώ Πολυτεχνείο» η Μαρία μας και το κάτι αντίστοιχο ο Παλαιολόγος μας,  πολύ κατάκαρδα το πήραν οι Γερμαναράδες. Καθώς δεν έχουν την παλληκαριά και την ντομπροσύνη μας, και φυσικά ούτε κατά διάνοια τον λαμπρό ήλιο και τον καταγάλανο ουρανό μας, άρχισαν από τότε τις κλάψες και τα παρακαλητά με τις περίπου δωρεάν συναυλίες. Όλα αυτά για μια συγχώρεση και μια ξαπλώστρα σε αμμουδιά, ας είναι και της Κατερίνης.

Kαι έτσι τώρα, με αφορμή την 71η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από την γερμανική κατοχή, εορτάσθηκε για πρώτη φορά –καθώς «στο παρελθόν δεν γιορτάζονταν η απελευθέρωση της Αθήνας για ..ευνόητους (!) λόγους» όπως είχε την ευγένεια να μας πληροφορήσει προχθές κρατικός παράγοντας, -θαρρώ της αντικειμενικής ΕΡΤ ήταν (και έμεινα άναυδος), ήλθε η συμφωνική από το ίδιο το Βερολίνο αυτοπροσώπως, ειδικά για την περίσταση με την όπερα “Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας”. Γιατί είμαστε και αγαπησιάρικος λαός, το ξέρεις τώρα. Και ο Βάγκνερ τους, μοιάζει σαν κωμωδία του Αγκόπ Αγκοπιάν για όσους τον θυμούνται, ή έστω σαν το “Yπάρχω” του ενός και αιωνίου. Και επειδή το μελόδραμα “Έξω ντέρτια και καημοί” παρουσίαζε ερμηνευτικές δυσκολίες, προτίμησαν το βουκολικό οι Ούννοι.

Kαι αφού τέλειωσε η εκδήλωση με την συμφωνική του Βερολίνου –άθλια μου φάνηκε η εκτέλεση, δεν έχουν αισθήματα αυτοί οι βόρειοι– έτρεξα στο Επιμελητήριο. Καλά ανθεί αυτόν τον καιρό. Μπορείς από εκεί on line φυσικά να παρακολουθείς όλα τα μεγάλα χρηματιστήρια του κόσμου, με πρώτο και πιο κραταιό, πιο άλλο, της Αθήνας βεβαίως. Και μετά του Καράκας. Σκίζει η συμμαχία της “Βενεζουελλάδας”. Από τότε που τις συσφίξαμε τις σχέσεις μας, και με την τεχνογνωσία της Κούβας, εξορύξαμε το υπόγειο και υποθαλάσσιο πετρέλαιό μας (δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων σου λέει τα βαρέλια, και όλα στην ελληνική ΑΟΖ), και από τότε που έγινε ο αγωγός μέσω Δισπηλίου να μεταφέρεται το φυσικό αέριο από τα Κορέστεια, που έχουν παράδοση και στα φασόλια, στο Βερολίνον, το Λονδίνον και στους άλλους βαρβάρους που τρώγανε βελανίδια όταν εμείς κτίζαμε τους Παρθενώνες, η μετοχή του ΕλΠε (όπερ Ελληνικό Πετρέλαιο μεταφράζεται) εκτοξεύθηκε στα ύψη.

Είναι βέβαια και η περίφημη η “Τράπεζα της Ανατολής” που ήταν κλειστή από τα χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής θαρρώ ως σήμερα που έκανε τα θυρανοίξια η κ Λούκα Κατσέλη, αλλά είχε αμύθητα πλούτη και καταθέσεις εντός της, ήταν δηλαδή κάτι σαν την “Κόκκινη μηλιά” (που τ’ ομολογώ ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς πού βρίσκεται) που βοηθά όλο το εγχείρημα. Όλο το ελληνικό θαύμα.

Έτσι, με αρωγό τις προφητείες όλων των Σερβο-Βοσνίων, Βουλγαρο-Σκοπιανών και προπαντός Ρώσων γερόντων και αναχωρητών (όλων παλαιοημερολογιτών κατά σύμπτωση) και βεβαίως του πλανητάρχη μας Βλαντιμίρ Πούτιν, που αν και βομβαρδίζει εκτός από το ISIS και τους αντικαθεστωτικούς της Συρίας,  πλην όμως ως γνωστό οι βόμβες του δεν σκοτώνουν, παρά απελευθερώνουν (είναι γλυκός ο θάνατος αν είναι από το βόλι του Βλάντι) -και όπως πρόσφατα διάβασα σε αγλάϊσμα του ελληνικού τύπου και της Δημοκρατίας, αποτελεί (ο Πούτιν) το σκεύος της οργής του Θεού, η χώρα μας, η πόλη μας στην οποία επιτελούνται πλήθος πολιτικών γάμων Ρώσων και Ρωσίδων (και έχουν ανοίξει και πλείστα καταστήματα hand made τσαντορμαντηλιών ειδικών δια ευσεβείς Ρωσίδας), πήρε τον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου. Ραγδαία, τι να σου πω. Γιατί να γίνονται γάμοι στην Σαντορίνη και όχι στην Καστοριά, σκέφθηκαν οι πολυτάλαντοί μας. Μέχρι και τις Γκαλιότρυπες σε χειμερινά Μάταλα, ειδικά για ευλαβείς Ρώσους και Ρωσίδες θα κάνει ο Δήμος μας. Άλλωστε η πλαζ της λίμνης είναι δυο δρασκελιές από τις Γκαλιότρυπες. Γιατί η Κρήτη και όχι η Καστοριά;

Κι’ όσο έλεγα και νόμιζα ότι κοντεύω, αίφνης με σταμάτησαν στο κέντρο της πόλης. Είχαν διαγγέλματα προς τον ελληνικό και καστοριανό λαό, urbi et orbi [2] δηλαδή, όχι μόνο η βουλευτής κ. Μαρία Αντωνίου όσο και ο δήμαρχος κ. Ανέστης Αγγελής. Σταμάτησε η κυκλοφορία και πάλι. Στην διαπασών τα tablets και τα gps.

Και η μεν κ. Μαρία Αντωνίου, την άκουσα που ανακοίνωνε από τώρα, ότι η αγάπη του λαού και η υψηλή αίσθηση του καθήκοντος καθώς και το ημιτελές έργο της, που πρέπει να ολοκληρώσει, την υποχρεώνουν για μια ακόμη φορά να είναι εκ νέου υποψήφια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές «όποτε κι’ αν γίνουν» (αυτές ακριβώς ήταν οι σπάνιες λέξεις που χρησιμοποίησε). Ανέφερε για παράδειγμα την περαιτέρω επέκταση των αεροδιαδρόμων του Διεθνούς Αερολιμένα Αριστοτέλης της Καστοριάς (στο Άργος Ορεστικό) ώστε να δέχεται εκτός από Jumbo 747 και τα Superjumbo Α380, τα διπλά αεροσκάφη.

Ο δε δήμαρχος κ. Ανέστης Αγγελής είχε δυο τρεις ανακοινώσεις: ότι θα συνεχιστεί εκ μέρους του Δήμου η διανομή δωρεάν πετρελαίου θέρμανσης σε απεριόριστη ποσότητα μέχρις εξαντλήσεως των αποθεμάτων (δηλαδή ποτέ). Ότι θα μειωθεί κι’ άλλο η τιμή του νερού της ΔΕΥΑ Καστοριάς, ενώ από του χρόνου προβλέπεται να αρχίσει να μας πληρώνει κιόλας η ΔΕΥΑΚ, αφού θα έχει εξοφληθεί το παλιό εκείνο άκυρο, επαίσχυντο, επονείδιστο αισχροκερδές χρέος. τέλος μας ανακοίνωσε, ότι θα ανεγερθεί νέο Μέγαρο Μουσικής - Τεχνών και Πνεύματος στο κέντρο της παλιάς Καστοριάς, το τέταρτο (ή μήπως πέμπτο; -θα σε θα σε γελάσω και δεν θα το ήθελα) που ανεγείρεται τα τελευταία χρόνια στην Καστοριά. Και ζήτησε μετά απ’ αυτά, προσωπικά κι’ από εμένα την κατανόησή μου, για την τυχόν ενόχληση από τον θόρυβο, μάλλον και την σκόνη του εργοταξίου θα εννοούσε.

Είπε και κάτι άλλο που δεν το κατάλαβα. Και γι’ αυτό έτρεξα όσο μπορούσα να στο γράψω, μήπως και μπορεί κανείς από τους αναγνώστες σου να μου εξηγήσει. Είπε δηλαδή «ο Δήμος Καστοριάς, ζητεί από τους δημότες, έναν-έναν χωριστά, και όλους μαζί ,συγνώμη για την ενόχληση. Η ενόχληση θα είναι προσωρινή. Το έργο όμως θα είναι μόνιμο και διαρκές».

Μπορείς να μου το εξηγήσεις; Ή μήπως τώρα που ευθύς αμέσως ξύπνησα, θα μου πεις πάλι το «πίστευε και μη ερεύνα»; Εγώ πάντως μετά την τόση ευτυχία και πρόοδο της εθνικά υπερήφανης Ελλάδας μας και πάλι αναφώνησα, «αν δεν μπορείτε τον ίδιο, φέρτε μου τουλάχιστον το e-mail του Χαρδούβλελη να το σκίσω».


1. ὡς ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει, Πλάτωνας, Συμπόσιο ΧΙΙΙ:  Όμοιος τον όμοιο αγαπά κι όμοιος τον όμοιο θέλει.
2. Η φράση Urbi et orbi (ούρμπι ετ όρμπι) είναι παπική ευλογία που σημαίνει «στην πόλη (ενν. της Ρώμης) και στην οικουμένη», προκειμένου έτσι να δειχθεί ότι αυτή απευθύνεται προς όλο τον κόσμο της οικουμένης. Η φράση αυτή χρησιμοποιείται επίσης και προκειμένου να δηλωθεί μια πράξη με διεθνή σημασία ή και να καταδειχθεί αυτή διεθνώς.

Φωτογραφία: Franz Xaver Messerschmidt (1771 – 1783) The Vexed Man (Ο ενοχλημένος άνδρας) Getty Museum Λος, Άντζελες, ΗΠΑ.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 15 Οκτωβρίου 2015, αρ. φύλλου 807


3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/3/16

    Κορυφαίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/3/16

    Ακόμη πονάει η κοιλιά μου από τα γέλια..... Εύγε!!!!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9/4/16

    Καταπληκτικό κείμενο. "Ζωγραφίζει" τη κατάσταση που βιώνουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ