Άργος Ορεστικό: Οι αριστεροί... θάβονται σε απομονωμένο χώρο!

Ο χρόνος φαίνεται πως έχει σταματήσει 25 χρόνια πριν για τις δημοτικές υπηρεσίες στο Αργος Ορεστικό Καστοριάς, που είναι υπεύθυνες για τη σωστή λειτουργία του κοιμητηρίου της πόλης.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός της άρνησης που εξέφρασαν -επικαλούμενες γραφειοκρατικές τυπικότητες- να θαφτεί ο αγωνιστής της Αριστεράς, Παναγιώτης Παπαδάκης, στον τάφο που διατηρεί η οικογένειά του και του εξοβελισμού του σε «ειδικό χώρο» -απομονωμένο ουσιαστικά- του κοιμητηρίου, εκεί όπου καταλήγουν οι άθεοι, οι αλλόθρησκοι και γενικότερα οι... κατατρεγμένοι.

Λέμε ότι ο χρόνος σταμάτησε, καθώς οι δημοτικές υπηρεσίες δεν έχουν φροντίσει να εφαρμόσουν ακόμα τον νόμο 4368/2016 (έχει ψηφιστεί από τον Φεβρουάριο) που προβλέπει ότι η «επιλογή του τόπου ενταφιασμού αποτελεί δικαίωμα του προσώπου».

Στο άρθρο 35Α του νόμου αναφέρεται ότι το άτομο οφείλει να δηλώσει σε συμβολαιογράφο τον τύπο τέλεσης της κηδείας του και τον τόπο ταφής του. Ωστόσο, εδώ, υπάρχει το αιφνιδιαστικό του θανάτου, για το οποίο δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη από τον νομοθέτη. Θεωρούμε όμως πως όταν μιλάμε για θάνατο, η ηθική οφείλει να ξεπερνά τις όποιες νομικές λεπτομέρειες.

Στο Αργος Ορεστικό λειτουργούν ακόμα με νόμους της δεκαετίας του '90, εφαρμόζοντας τον κανονισμό λειτουργίας και τη σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου (αρ. αποφ. 71/1990-30/5/1990) όπου σχετικά αναφέρεται «για τους μη ορθόδοξους ή αλλόθρησκους χρειάζεται και σύμφωνη γνώμη της οικείας Ιεράς Μητροπόλεως, η οποία καθορίζει ιδιαίτερο χώρο εντός του Δημοτικού Κοιμητηρίου - άρθρο. 3», αγνοώντας(;) ότι η λειτουργία των νεκροταφείων είναι υπόθεση των δήμων και μόνο.

Τουλάχιστον, αυτό αποφαίνεται από την απάντηση που δόθηκε μέσω μέιλ στη σύντροφο του νεκρού, αντιπεριφερειάρχη Αττικής, Κατερίνα Θανοπούλου, όταν αιτήθηκε χώρο ταφής για τον άντρα της κατ' εφαρμογή της νομοθεσίας και της επιθυμίας του θανόντος.

Σε έτερο μέιλ, της αδελφής του νεκρού, Καίτης Παπαδάκη, η οποία έκανε αίτημα εκταφής έτερου συγγενή από τον οικογενειακό τάφο προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ταφή, η απάντηση -με μέιλ- ήταν ότι έλειπε το «γνήσιο της υπογραφής». Το ίδιο «γνήσιο της υπογραφής» βέβαια δεν ζητήθηκε από την κ. Θανοπούλου όταν έκανε το αρχικό αίτημα.

Παρ' όλες τις δυσκολίες, το «γνήσιο της υπογραφής» κατατέθηκε εμπρόθεσμα, ωστόσο αυτό δεν έμοιαζε να είναι αρκετό για τις αρμόδιες υπηρεσίες και η πολιτική κηδεία τελέστηκε στον αρχικό χώρο που είχε επιλεγεί - με τη σύμφωνη γνώμη της Μητρόπολης, βέβαια. Η τραγική ειρωνεία είναι πως ακόμα και σήμερα, 20 μέρες μετά την κηδεία, οι υπηρεσίες δεν έχουν απαντήσει στο αίτημα της αδελφής του νεκρού, παρά το γεγονός ότι βεβαίωσε το... γνήσιο της υπογραφής.

«Δεν με απασχολεί το γεγονός ότι ο Παναγιώτης είναι θαμμένος εκεί πλέον», λέει στην «Εφ.Συν.» η κ. Θανοπούλου. «Αυτό όμως που με απασχολεί είναι ο σεβασμός και η ισονομία όλων των πολιτών. Είναι θλιβερό, τρεις μήνες μετά την ψήφιση ενός νόμου, οι δημοτικές υπηρεσίες να μην τον έχουν εφαρμόσει και να ξεχωρίζουν τους νεκρούς στο κοιμητήριο σε κανονικούς και "μιαρούς".

»Ζητάμε από την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση Α' και Β' βαθμού να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για τη μετά θάνατο δικαίωσή του, την αλλαγή του κανονισμού και τον σεβασμό στην επιθυμία του κάθε πολίτη στον τρόπο κήδευσης και ταφής».

Φωτογραφία από την ΕτΣ:

«Ο "ειδικός χώρος" για τους... πληβείους (βλ. αριστερούς, άθεους κτλ)». 

Αναδημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16 Ιουνίου 2016, αρ. φύλλου 840

από την Εφημερίδα των Συντακτών (13.6.2016)