12.9.18

99

Κατέληξε 26χρονη εγκαυματίας η οποία από τις 23 Ιουλίου νοσηλευόταν στον Ευαγγελισμό μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Ήταν το 99ο θύμα της τραγωδίας.
Η 26χρονη Ελισάβετ Χαρδαλούπα μαζί με την μητέρα της εγκλωβίστηκε στις φλόγες που είχαν τυλίξει το σπίτι της, όμως δεν τα κατάφερε. Όλο αυτό το διάστημα νοσηλευόταν διασωληνωμένη με βαριά εγκαύματα στην ΜΕΘ, ενώ η μητέρα της υπέκυψε τον περασμένο μήνα. Μητέρα και κόρη είχαν βρεθεί με σοβαρά εγκαύματα εκείνη την ημέρα από τον αδελφό της Ελισάβετ, ο οποίος ήταν μαζί τους και κατάφερε να διαφύγει.
17 εγκαυματίες εξακολουθούν να παραμένουν στα νοσοκομεία, εκ των οποίων οι 3 νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε μονάδες εντατικής θεραπείας.

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/9/18

    Γιατί ΑΚΟΜΑ ανώνυμοι οι νεκροί στο Μάτι;
    Τί είδους ... "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα" προστατεύονται;

    "Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί[...]!"
    Οι νεκροί θα σας βαραίνουν ακόμα κι ανώνυμοι, εξαϋλωμένοι, αφανισμένοι, τέφρα και σκόνη. Ήταν εγκληματική η στάση πολλών ..."υπευθύνων" και υβριστική -απεχθής αυτή των [ταχα] "κυβερνώντων"!

    α υ τ ό χ θ ω ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος13/9/18



    Ο Κωνσταντίνος Πίττας θυμάται ανέμελα παιδιά χρόνια και απαιτεί να μην ξεχάσουμε τους νεκρούς στο Μάτι - αλλά κυρίως τα παιδιά. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 90, Σεπτέμβριος 2018, που κυκλοφορεί. [ΤΒJ]

    Η διαδρομή ήταν Μάτι - Ραφήνα κι αμέσως πίσω, μέχρι το άλλο τέρμα, τη Νέα Μάκρη, και πίσω πάλι. Κάθε απόγευμα, όλο το καλοκαίρι, πολλά παιδιά μαζί. Ευτυχία. Με κάτι μικρά ποδηλατάκια Eska, ανατολικά, βαριά κι ασήκωτα. Είχαμε δει, δυό και τρεις φορές, τον "Ξένοιαστο Καβαλάρη" στη "Ρία" και το ζούσαμε το έργο στον παραλιακό δρόμο, δεκατετράχρονα ήμασταν. Μαζί μας και λίγα κορίτσια, τι ωραία που τα βλέπαμε τα κορίτσια. Τα μαλλιά της Λένας στον αέρα όταν τρέχαμε στις κατηφόρες, τα θυμάμαι. Ζούσαμε τότε όλοι σε κάτι ασήμαντα σπιτάκια που έχτισαν οι πατεράδες μας πριν το 70, δεν ήμασταν αστοί -αλλά γιατί πρέπει να καίγονται οι αστοί; Κάποιοι τώρα σαν να χάρηκαν που πεθάναμε, δεν το κατάλαβα. Κοντά μας χάθηκαν και οι άλλοι, οι περαστικοί, αυτούς τους έριξαν στο Μάτι, δεν το ήξεραν, αθώοι.
    Και ήταν και τα παιδιά, τα δικά μας και τα παιδιά των άλλων. Που ζούσαν μέχρι χθές μαζί μας κι έκαναν τα ίδια πράγματα σχεδόν που κάναμε κι εμείς παλιά. Η ίδια μανία με το ποδήλατο για παράδειγμα -η Εβίτα ήταν και πρωταθλήτρια-, οι ίδιες βόλτες κάτω από τα ίδια πεύκα, οι ποδηλατάδες στους ίδιους δρόμους, τα ίδια φλερτ, τα μπάνια στην ίδια θάλασσα. Χάθηκαν και τα παιδιά. Εμείς προλάβαμε και ζήσαμε, τα παιδιά όχι.

    Θα μας ξεχάσετε όλους, φυσικό είναι, και τι σημασία έχει. Ας μείνουν μόνο τα ονόματα των παιδιών. Δημήτρης Αλεξόπουλος, 13 ετών. Εβίτα Φύτρου, 13 ετών. Ανδρέας Φύτρος, 11 ετών. Σοφία Φιλιπποπούλου, 9 ετών. Γιώργος Κοκκινίδης, 9 ετών. Κasper Korzeniowski, 9 ετών. Βασιλική Φιλιπποπούλου, 9 ετών. Δημήτρης Κοκκινίδης, 5 ετών. Μαρία-Ηλιάνα Χερουβείμ, 5 ετών. Ευπραξία-Μελίνα Χερουβείμ, 5 ετών. Δημητρίου (αβάπτιστο), 6 μηνών. Μην ξεχάσετε τα παιδιά.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος14/9/18

    Η κυρία Ολυμπία, τι έχει να πει για την Ελισάβετ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ