Ω Καστοριά, της Μακεδονίας νεράιδα σαν ζωγραφιά
Με τη λίμνη Ορεστιάδα να σ’ αγκαλιάζει στοργικά
Οι αργυροπελεκάνοι να πλέουν στον γαλάζιο της καμβά
Κι απ’ τα βουνά να ξεπηδά του ήλιου η χρυσή ματιά.
Βυζαντινές εκκλησιές και πετρόχτιστα σοκάκια στενά
Περήφανα μακεδονικά αρχοντικά και σπίτια νεοκλασικά
Μα και της Παναγίας της Μαυριώτισσας το μοναστήρι
Μες στης όμορφης φύσης το ειδυλλιακό το πανηγύρι.
Μουσεία θαυμαστά και το Σπήλαιο του Δράκου στο νοτιά
Που ’βγαζε απ’ το στόμα φλόγες κι ατμούς φαρμακερούς
Φυλάσσοντας το χρυσωρυχείο που υπήρχε στη σπηλιά
Εκείνους τους μυθολογικούς αλλοτινούς καιρούς.
Στη συνοικία Μουζεβίκη η εκκλησία του Αγίου Μηνά
Που σ’ ελευθέρωσε Νοέμβρη απ’ των Τούρκων τα δεσμά
Την ημέρα της γιορτής του, χωρίς να χυθεί αίμα σταλιά
Και στον ουρανό φτερούγιζαν χαρούμενα τα πουλιά.
Τις κρύες μέρες του χειμώνα με τη γούνα σου ντυμένη
Κι η παγωμένη λίμνη σου ολόλευκη με χιόνι σκεπασμένη
Μα η καρδιά σου αέναα καλοσύνη αναδίνει φλογισμένη
Ω Καστοριά, ιστορική, μαγευτική και ξακουσμένη.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 25 Ιανουαρίου 2024, αρ. φύλλου 1209.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.