ΒΑΣ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Ο Καλλικράτης τώρα ξεκίνησε

Τελικά σε αυτήν την χώρα όλα γίνονται ανάποδα. «Πρώτα βάζουμε τα παπούτσια και μετά θέλουμε να βάλουμε τις κάλτσες»! Και δεν φτάνει αυτό, αλλά μετά απορούμε γιατί δεν μπορούμε να τις βάλουμε. Αντί να ξεκινήσει από την αρχή η κυβέρνηση από το τι θέλει και γιατί το θέλει με την διοικητική μεταρρύθμιση και να βγάλει τα βασικά θέματα στο προσκήνιο, όπως έκανε τις τελευταίες ημέρες, έβγαλε ένα κείμενο γενικόλογο και χωρίς να μπαίνει στην ουσία των θεμάτων. Αποτέλεσμα να κυριαρχήσει επί μακρό μια αριθμομαντεία, ένα πόκερ αριθμού δήμων. Θα είναι δύο, τρείς ή και περισσότεροι; Να είναι δύο. Γιατί να είναι δύο; Πόσοι; Να είναι τρείς. Γιατί τρείς; Να είναι τέσσερις. Και πάει λέγοντας.

Η ουσία είναι όμως άλλη. Αν μελετήσει κάποιος και διαβάσει τις αρμοδιότητες από το ογκώδες σχέδιο του «Καλλικράτη », θα αρχίσει να σκέφτεται το εξής απλό. Καλά θέλω το χωριό μου να μείνει δήμος. Όμως αυτός ο δήμος πρέπει αύριο να διεκπεραιώσει την τάδε αρμοδιότητα .Με αυτούς τους υπαλλήλους που έχει τι μπορεί να κάνει; Έχουν την ικανότητα; Τι θα κάνει αύριο όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τις αρμοδιότητες αυτές; Ποιοι θα τις διεκπεραιώσουν; Θα γίνουν μετατάξεις και πότε; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ δήμων πάνω από δέκα χιλιάδες, και οι πάνω από δέκα χιλιάδες θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο μεγάλοι δήμοι. Στους πρώτους περιλαμβάνονται επιτροπές που δεν υπάρχουν στους δεύτερους. Υπάρχουν θέματα οικονομικά, γεωργικά κτηνοτροφικά, νέες αρμοδιότητες που τώρα ασκούνται από την νομαρχία. Επίσης χρειάζεται ένας τεράστιος αριθμός υποψηφίων για να γίνει ένας συνδυασμός. Ανακατανέμονται αρμοδιότητες στα τοπικά συμβούλια και άλλα πολλά. Όλα είναι βασικά. Και θέλουν μελέτη. Διάβασμα ένα προς ένα. Και απαντήσεις στο καθένα. Γιατί στην βράση κολλάει το σίδερο. Τώρα μπορεί να αλλάξει κάτι αν είναι στραβό, τώρα μπορεί να βελτιωθεί κάποια πρόταση. Αν κάνουν λάθος και αργότερα φανεί στην πορεία ότι κακώς πήγαν σ’ αυτό τον δήμο και όχι στον άλλο, θα τους βρίζουν οι επόμενοι και κυρίως τα παιδιά τους. Το θέλουν; Φυσικά όχι. Επειδή αύριο λοιπόν θα είναι αργά, τα δημοτικά συμβούλια και οι υπάλληλοι πρέπει να αρχίσουν διαβούλευση, οι τοπικοί φορείς, οι σύλλογοι, μεμονωμένοι πολίτες που πονούν τον τόπο τους να αρχίσουν αμέσως μία καλοπροαίρετη συζήτηση πάνω στα θέματα του σχεδίου νόμου, και κατόπιν να προχωρήσουν στο χωροταξικό και να απαντήσουν πόσους δήμους χρειαζόμαστε. Τώρα υπάρχουν δεδομένα. Θέλει κόπο αλλά αξίζει να ασχοληθεί κάποιος. ς κάνουμε και μια φορά το σωστό. Είπαμε πρώτα τις κάλτσες, μετά τα παπούτσια.

ΥΓ. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα ακούσει την φωνή της λογικής και θα απομονώσει την στείρα, σκληρή κομματική σκοπιμότητα. Σ’ αυτή την περίπτωση ξεχάστε το άρθρο, δεν χρειάζεται.