ΑΝ ΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Κοιτούσαμε και ξανακοιτούσαμε ξανά και ξανά τον ταχυδρομικό φάκελο που έφθασε σπίτι την περασμένη Παρασκευή και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας: Περισσότερα από επτά χιλιάδες  ευρώ απαιτεί από τον πατέρα μου ο Υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Παπακωνσταντίνου μαζί φυσικά και (ο φίλος του;) βουλευτής Καστοριάς Φίλιππος Πετσάλνικος και η κυβερνητική τους παρέα!
Ούτε 100, ούτε 500, αλλά ούτε και 1.000 ευρώ, παρά 7.000 ευρώ.

Και μη νομίζεις. Δεν τα ζητά για τίποτα φορολογία εισοδήματος, αφού σε εμάς τα πάντα, από πάντα, εξοφλούνται αμέσως, ενώ δεν υπάρχει ούτε μισό ευρώ χρέος από φόρους. Ούτε καν από κλήση της Τροχαίας. Όχι μόνο τώρα, αλλά από μια ζωή.

Ούτε για το αιφνίδιο ΕΤΑΚ που επιβλήθηκε και πληρώθηκε αμέσως, όταν μετά την νίκη του το ΠαΣοΚ τον περασμένο Οκτώβριο, άρχισε ως κυβέρνηση την κάπως άστοργη επίθεση κατά των μεσαίων και αδύναμων στρωμάτων. Αφού και αυτό όπως και κάθε φόρος, ή εισφορά στο παρελθόν, από μια ζωή, είχε πληρωθεί κανονικά και μάλιστα πριν πλησιάσει καν η προθεσμία.

Τελικά προέκυψε, ότι τα 7.000 -και βάλε- ευρώ που απαιτεί το Υπουργείο Οικονομικών από τον πατέρα μου, αφορά την περαίωση των υποθέσεών του ως γουνοποιού!!! Ναι είναι γεγονός ότι ο Υπουργός Οικονομικών απαιτεί 7.000 ευρώ για να «κλείσει» τις… ύποπτες φορολογικές χρήσεις. Κι’ ας σταμάτησε την μικρή γουνοποιητική του επιχείρηση εδώ και δεκαετίες ο «γουνέμπορος», πριν καν ξεκινήσει η κρίση της γούνας. Κι’ ας έμεινε άνεργος για πολλά χρόνια, και μάλιστα σε μόνιμη βάση, χωρίς να συνταξιοδοτηθεί ποτέ.

Αλλιώς, απειλεί στο σημείωμα ο κ. Υπουργός των Οικονομικών ότι, θα διενεργήσει τακτικό έλεγχο με τα λαγωνικά του κράτους στα κιτάπια του «γουνέμπορου» και τότε να δεις τι θα γίνει!

Η έκπληξη όλων μας εξηγείται. Διότι βλέπεις, αγαπητή ΟΔΟΣ, υπάρχουν και κάποιοι που από ένα αίσθημα υπευθυνότητας απέναντι στο κράτος, πλήρωναν και πληρώνουν τις φορολογικές οικογενειακές τους υποχρεώσεις στο ακέραιο. Έστω κι’ αν οι ίδιοι δεν είχαν πια ατομικά εισοδήματα. Ταυτόχρονα ποτέ δεν χτύπησαν καμμιά πόρτα. Ούτε για να βαφτιστούν, δήθεν αντιστασιακοί, ούτε για να εισπράξουν επίδομα, ανεργίας ή άλλης φύσης, σύνταξη ή οποιοδήποτε άλλο βοήθημα. Ούτε ΕΤΑΚ, ούτε επίδομα πετρελαίου, ούτε καν νοσήλεια, οποτεδήποτε στο παρελθόν. Ποτέ!

Κι’ όμως φαίνεται -μια και το περιστατικό δεν είναι το μόνο- ότι απ’ αυτούς ετοιμάζεται να τα απαιτήσει το Κράτος που κυβερνούν οι δυναστείες των Παπανδρέου – Μητσοτάκη - Καραμανλή, για να σώσει η Κυβέρνηση την Ελλάδα, από την κατάσταση που την οδήγησαν. Και να σώσουν την Καστοριά που καταπόντισαν.

Φυσικό θα τους φαίνεται: Αφού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τους κ. Θ. Πάγκαλος πιστεύει ακράδαντα ότι ο ίδιος αλλά όχι μόνος, παρά με ανθρώπους σαν τον πατέρα μου, τα «έφαγαν μαζί» και έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής, από ποιον θα ζητούσαν τα ρέστα; Από τον εφοπλιστή; Τον μεγαλογουνέμπορο, που οφείλει δεκάδες ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ, και έχει ρυθμίσει άλλα δεκάδες εκατομμύρια με την εγγύηση του δημοσίου, σε εποχές που βουλευτές Καστοριάς ήταν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι της ΝΔ και του ΠαΣοΚ και λαδώνονταν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις;

Από το ανήλικο, που ήταν ταυτοχρόνως, αγρότης για να εισπράττει σύνταξη ΟΓΑ, και αγωνιστής όχι μόνο του ΕΑΜ αλλά και του ΕΛΑΣ; Από τον συνταξιούχο που εισπράττει σύνταξη, ενώ έχει αποδημήσει εις Κύριο εδώ και 20 χρόνια; Από τον συνταξιούχο λόγω αναπηρίας, που αλωνίζει υγιέστατος την Καστοριά, τους γύρους της λίμνης και τα καφενεία; Από τον λαδωμένο εφοριακό, ή τον υπάλληλο της πολεοδομίας; Από τους μισθωτούς του Δημοσίου που δεν ξέραν καλά-καλά σε ποιες τσέπες να κρύψουν τα αμέτρητα επιδόματά τους;

Από ποιον άλλο παρά από ένα άνεργο και τον κάθε όμοιό του. Ένα απόμαχο της ζωής υπερήλικα (κοντά στα 85) όταν ζούσε. Μια και συμπτωματικά ο δικός μου πατέρας έχει κι’ από πάνω κανά χρόνο που έχει φύγει από την ζωή.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους ατσαλάκωτους σαν τον κ. Παπακωνσταντίνου και τον φίλτατό του κ. Πετσάλνικο. Αυτοί είναι σε θέση να εξιχνιάσουν τον ύποπτο προς περαίωση ακόμη και όταν δεν είναι πια στον μάταιο αυτό κόσμο. Έστω κι’ αν ήδη είναι περαιωμένος και πεπερασμένος.

Ευχαριστώ.