Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, ό,τι κάνουν αυτά τα παιδιά. Δεν θα κρίνω ούτε το θεατρικό έργο, ούτε το συγγραφέα, δεν έχει άλλωστε ανάγκη για κριτική, ο Μάνος Κοντολέων. Θέλω μόνο να σχολιάσω εκείνο το βλέμμα των μικρών παιδιών κατά την ώρα της παράστασης, παρακολουθούσαν με τέτοια αφοσίωση και ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα επί σκηνής, που νομίζω ότι κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.
Δεν περιττεύει βέβαια, για άλλη μια φορά, το σχόλιο για την κατάντια και τον ξεπεσμό της πόλης μας, ως προς το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένας υποτυπωδώς κατάλληλος χώρος, για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μια αίθουσες σχολείων, μια εστιατόρια ξενοδοχείων!...
Αλήθεια, πού το βρίσκουν το κουράγιο, όλοι αυτοί οι συντελεστές τέτοιων παραστάσεων και επιμένουν σε πείσμα των καιρών; Και μήπως θάπρεπε η νέα Δημοτική Αρχή να τους προσέξει σαν κόρη οφθαλμού, και να μην χαθούν κι αυτοί, όπως και τόσοι άλλοι, μη βλέποντας φως από πουθενά, πέρα από το δικό τους μεράκι;
Μπράβο, και πάλι μπράβο!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου
Χρυσούλα Πατρώνου-Παπατέρπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.