διδαχή
Eδώ και χρόνια είναι πάντοτε πολλοί όσοι υποδεικνύουν στην ΟΔΟ την κ. Σόνια Ευθυμιάδου Παπασταύρου.
Η κ. Σ. Παπασταύρου που είναι δασκάλα, ζει με την οικογένειά της και εργάζεται στο Μαυροχώρι όπου και υπηρετεί, είναι συστηματική συνεργάτις και φίλη της εφημερίδας από τα πρώτα κιόλας φύλλα. Άτομο με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα δεν περιορίζεται ποτέ στην επάρκεια και την ασφάλεια της διδασκαλικής της ιδιότητας, μέσα στην οποία θα μπορούσε να αισθάνεται ικανοποιημένη και πλήρης.
Με την πλούσια αρθογραφία της, αναδεικνύει ζητήματα που αφορούν τα παιδιά, τους νέους ανθρώπους, την κοινωνία, την Καστοριά, τα εθνικά θέματα, με έμφαση το Μακεδονικό, την λίμνη, την ποιότητα ζωής. Ο λόγος της, ανεπιτήδευτος και αυθεντικός αλλά βαθειά λογοτεχνικός, γίνεται κατανοητός σε περισσότερες κατηγορίες των αναγνωστών, απ’ όλες τις ηλικίες. Και επιπλέον διδάσκει, διότι απλά πείθει.
Η κ. Σόνια Παπασταύρου πείθει εδώ και χρόνια πρωτίστως ότι τα κίνητρά της είναι οι πραγματικές ευαισθησίες της για τα θέματα με τα οποία ασχολείται και αναλύει. Γι’ αυτό και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες με σκοπό την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, που την καθιερώνουν ακόμη περισσότερο ως προσωπικότητα αποδοχής. Όχι καθολικής βέβαια, αλλά κατά πολύ ευρύτερης της αρχικής.
Εφέτος, εκτός των άλλων, τον περασμένο Μάρτιο παρουσίασε το βιβλίο της «Μάνες από φλόγα» (εκδόσεις Καλυψώ), και λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο, παρουσίασε το βιβλίο που επιμελήθηκε, του Δημοτικού Σχολείου Μαυροχωρίου με τίτλο «Το Λαϊκό Παραμύθι πάει Σχολείο» (εκδόσεις Καλυψώ). Τέλος, στις 23 Μαρτίου 2010, είχε την τιμή να εκφωνήσει την εισαγωγική ομιλία κατά τα εγκαίνια του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (είναι γραμματέας του μουσείου) στο αρχοντικό Πηχιών, στην πλατεία Αδελφών Εμμανουήλ στην Καστοριά.
Από τα πιο αξιόλογα άτομα της Καστοριάς που πρέπει να είναι πρόσωπο κάθε χρονιάς.Γυναίκα-Συζυγος-Μάνα- Δασκαλα.Ρόλοι που ξέρει να τους υποστηρίζει όλους στον υπερθετικό βαθμό. Παράδειγμα προς μιμηση για κάθε άνθρωπο και σίγουρα για κάθε νέο εκπαιδευτικό.Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που τις προσάπτουν μικροπρέπειες μόνο και μονο γιατί δεν μπορούν να κάνουν και αυτοί/αυτές τα ίδια.Μόνο και μόνο επειδή δουλεύει και αυτό που κάνει το κάνει με το ίδιο πάθος που το έκανε από την πρώτη μέρα που μπήκε σε τάξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣόνια, εγώ που σε γνώρισα στα πρωτα μου βήματα της εκπαιδευτικής μου σταδιοδρομίας ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μακάρι να πετυχω το ελάχιστο από αυτά που κατάφερες εσύ.
Γιάννης Π.
Αγαπητέ μου συνάδελφε Γιάννη Π., δε γίνεται να μη σου μιλήσω για το κύμα της συγκίνησης που μου προκάλεσες όχι με τα γραφόμενά σου για το πόσο ανταποκρίνομαι στους ρόλους μου -μακάρι να είχα κι εγώ την ίδια με σένα βεβαιότητα γι' αυτό -αλλά με κείνο το ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σου. Ξέρεις,νιώθω πως τελικά η ζωή έχει φανεί πολύ γενναιόδωρη απέναντί μου, καθώς μου έχουν συμβεί πράγματα που ούτε καν ονειρεύτηκα ποτέ. Ένα από αυτά είναι το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σου, που δεν ονειρεύτηκα πως θα άκουγα ποτέ και μάλιστα τόσο θερμά εκφρασμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣειρά μου να σ' ευχαριστήσω για το συναίσθημα που μου προκάλεσες μ' αυτό. Θα κλείσω, λέγοντάς σου πως, ψάχνοντας να βρω τι με έχει οδηγήσει εδώ στα όσα έχω κάνει, σε ένα συμπέρασμα καταλήγω πάντα: η παραδοχή και ο θαυμασμός μας για όποιον διπλανό μας μοχθεί και πετυχαίνει πράγματα όχι εύκολα είναι ένας σίγουρος δρόμος προς την προσωπική μας άνοδο. Ειδικά όταν δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τα εκφράζουμε και μάλιστα στον ίδιο.
Κι ας μην ξεχνάμε πως, ανεβαίνοντας εμείς οι ίδιοι, ανεβάζουμε και το επίπεδο της παιδείας -και όχι εκπαίδευσης- που παρέχουμε στους μαθητές μας, πράγμα τόσο σπουδαίο και απαραίτητο για όλους μας...