ΒΑΣΙΛΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν φεύγω –Δεν φεύγω

Να τι μας κάνει το ΔΕΝ πληρώνω, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ! των κάποιων ευαίσθητων ίσως Ελλήνων που υποτίθεται λυπούνται τους φτωχούς συμπατριώτες που πληρώνουν αρκετά διόδια, όταν ενδεχομένως με το σαραβαλάκι τους ξεκινούν να επισκεφθούν την Αθήνα για να απολαύσουν την… Μπέζυ, την Νταίζη ή την Ξένη, που τραγουδούν στα μεγάλα μπουζουξίδικα της ξελογιάστρας Αθήνας. Γι’ αυτούς πρόκειται! Όχι για τους λεφτάδες με τις Μερσεντές και τις Πόρσε, που πάνε με την… πόστα (φτηνό τρένο) για… οικονομία, για να κάνουν κάποια δουλίτσα (εκατομμυρίων). Βέβαια, υπάρχουν και μεσαίας τάξης άτομα που κατ’ ανάγκη χρησιμοποιούν τις καινούργιες λεωφόρους, για τους οποίους πρέπει να ληφθεί κάποια μέριμνα.

Αλλά πως θα γινόταν δρόμοι, και γίνονται και άλλοι (βλέπε το τούνελ που θα παρακάμπτει τα Τέμπη), που έδωσαν την δυνατότητα, ας πούμε σε ένα θεριακλή, να ξεκινήσει το πρωί για την Αθήνα να πιει τον καφέ του στο Κολωνάκι και να γυρίσει έγκαιρα στην οικογένειά του το απόγευμα, ή ο Καστοριανός από την Θεσσαλονίκη να φύγει για την Καστοριά το πρωί να φτάσει σ’ αυτήν να ιδεί τους φίλους, να κάνει τις βόλτες στο…Τσαρσί, να γευματίσει με τους συγγενείς, και μετά τον καφέ του το ηλιοβασίλεμα να ξεκινήσει για την επιστροφή και να είναι έγκαιρα στο σπίτι του για το βραδινό!

Και δεδομένου ότι η χώρα δεν έχει πετρελαιοπηγές για να γεμίζει με πετροδολλάρια, όπως η Λιβύη, και αφού εξασφαλίσουν οι επικεφαλής (Καντάφι) και τα τρισέγγονά τους να περισσέψουν και για κάποιους δρόμους….
Αλλά το θέμα μας δεν είναι για την επιβάρυνση που υφίστανται κάποιοι συμπατριώτες μας ή λεφτάδες, ή σε κάποιες περιπτώσεις, κάποιοι φουκαράδες.
Χωράει μεγάλη συζήτηση.
Το πρόβλημα είναι πως αυτή η τάση, που βλέπουμε τους πρωταγωνιστές με κέφι και με γέλια να ανοίγουν τις μπάρες, σαν παιχνιδάκι, έχει πάρει τάσεις και στο εξωτερικό! Με κάποιες διαφοροποιήσεις.

Το άρπαξε ο Καντάφι, ο Λίβυος Superman, που δεν το περιμέναμε γιατί υποψιαζόμασταν πως έπαιρναν κάποιο κομμάτι ψωμί οι Λίβυοι που τελικά φυτοζωούσαν, ή καλύτερα πεινούσαν, τώρα που ο λαός φωνάζει δεν σε θέλουμε, δεν σε θέλουμε, αυτός να απαντάει «ΔΕΝ φεύγω! ΔΕΝ φεύγω» και να στέλνει τα αεροπλάνα να σκοτώνουν και αθώους πολίτες του. Βέβαια ξετυλίγεται πλέον, τις ημέρες αυτέςένα δράμα και αρχίζει πλέον ένα μακελειό, όπως είναι ένας εμφύλιος, που με το πεισματικό «δεν φεύγω – δεν φεύγω» του Καντάφι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι διαστάσεις θα πάρει.
Ήδη οι ειδήσεις έρχονταν με πολλά θύματα!

Δυστυχώς ο Καντάφι δεν ακολούθησε το παράδειγμα του Μπουμπάρακ, που αυτός ακολούθησε εκείνο του Μπεν Άλι, της Τυνησίας.
Από τον Καντάφι δεν πρέπει να αναμένονταν κάτι τέτοιο γιατί δεν τον έφτανα τα μηνύματα από τα τραγικά γεγονότα που λάβαιναν χώρα από τη μία (Αίγυπτος) και από την άλλη (Τυνησία) πλευρά της χώρας του, εκεί που ζούσε, στα… ουράνια με την σκηνή του.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή που θα καταλήξει η κατάσταση και φυσικά το αιματοκύλισμα.
Η Δύση διστάζει, απλώς στέλνει συμβουλές, για αποφυγή των ανθρωποθυσιών το ίδιο και ο ΟΗΕ, Ρωσία, Κίνα λένε να αφεθούν οι Λίβυοι μόνοι τους να λύσουν τους λογαριασμούς τους. Και αν σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι, και αν καταστραφούν οι όποιες υποδομές υπάρχουν στη χώρα;
Δεν βαριέσαι αυτοί ξέρουν από επαναστάσεις.

Όλα αυτά που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες αλλά και παλαιότερα, με τους δικτάτορες, με προβληματίζουν και με προβλημάτιζαν.  Τι σόι άνθρωποι είναι;
Αφού με τον ένα ή άλλο τρόπο, πάντα παράνομα γίνονται κύριοι μιας χώρας, ενός λαού και δοξάζονται μέχρι τον… ουρανό, τι περιμένουν; Και γιατί δεν φροντίζουν να καλυτερεύουν τη ζωή του λαού τους (θα μου πείτε πως;). Και όμως γνωρίζουν, ενδόμυχα βέβαια, πως κάποια στιγμή θα πέσουν (γι’ αυτό παίρνουν τρομερές προφυλάξεις). Αν δεν επαναστατήσει ο λαός, όπως σήμερα, θα τους κόψει… το κεφάλι κάποιος άλλος συνταγματάρχης (όπως παλαιότερα).
Αλλά συμβαίνει και κάτι άλλο. Αυτοί, οι δικτάτορες, με τον τρόπο που πολιτεύονται και γενικά αντιμετωπίζουν τις διάφορες καταστάσεις, θέτουν σε αμφιβολία την αδιαμφισβήτητη σοφία ενός πολύ παλαιού γνωμικού. Δηλαδή «Τον πλούτο πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ΟΥΔΕΙΣ!». Αυτοί πάντοτε οι δικτάτορες, σε πείσμα αυτής της σοφής διαπίστωσης, αγαπούν και την δόξαν αλλά και τον πλούτον στο ίδιο υπερθετικό βαθμό.
Βλέπουμε δηλαδή τελευταία, κλέβοντας την περιουσία του έθνους τους, να γίνονται πάμπλουτοι με επενδύσεις πλέον (μοντέρνοι) σε πλούσιες και με σταθερό πολίτευμα χώρες.
Εκεί ξέρουν να κάνουν τον διαχωρισμό το καλού και του κακού.
Μάθαμε τα νέα για επενδύσεις και σε… ράβδους χρυσού της οικογένειας Μουμπάρακ, της κυρίας Μπέν Άλι της Τυνησίας και των γιων του Καντάφι.

Όμως θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό γεγονός που δείχνει μέχρι ποιού σημείου φτάνουν οι τύποι αυτοί και οι άνθρωποι τους. Η σύζυγος δικτάτορα των Φιλιππίνων ή της Ινδονησίας, δεν θυμάμαι την στιγμή που γράφω ονόματα, όταν κατέπεσε ο δικτάτορας σύζυγος, θα λέγαμε στα μαλακά, βρέθηκε να έχει μια πολυκατοικία, ένα κτήριο γεμάτο με… γυναικεία παπούτσια. Χόμπυ, επένδυση η τρέλα;

Θα τελειώσω τις σκέψεις μου αυτές για τα τελευταία γεγονότα με μια ευχή για το Λιβυκό λαό, να βγει νικητής, στον ωραίο αγώνα του για απαλλαγή από τον δικτάτορά τους και να αποκτήσει την ελευθερία του, που δεν ανταλλάσσεται με τίποτε.
Όσο αφορά τους δικτάτορες, θα σημειώσω πως η εποχή δεν τους «πάει». Θα τους τινάξει στον αέρα, όσους υπάρχουν ακόμη, η εξέλιξη της τεχνολογίας που έρχεται βοηθός στους καταπιεζόμενους λαούς ξεμπροστιάζοντάς τους.
Πάντοτε πίστευα και έγραφα πως τα πράγματα για την ανθρωπότητα, αργά αλλά σταθερά, πάνε προς το καλύτερο. Βοηθάει και η τεχνολογία με την διάδοση των γνώσεων αλλά και των μέσων, που σιγά-σιγά φτάνει και στις κατατρεγμένους λαούς.
Θα σημειώσω σαν παράδειγμα τις βραδείες μεν αλλά πάντοτε εξελίξεις στην περίπτωση της λατινικής Αμερικής που κυριαρχούνταν από δικτατορίες ή ψευτοδημοκρατίες με κυριαρχία των κεφαλαιούχων των ΗΠΑ. Είμαι παλιός και τις πρόλαβα.
Τώρα έχουν δημοκρατίες πλέον…. Καλού τύπου, η δυτικού τύπου όπως λέμε. Και ακόμη οι λαοί της Αφρικής και της Ασίας ήσαν υπόδουλοι λαών της Δύσης. Τώρα είναι ανεξάρτητοι! Ίσως ακόμη κακοδιοικούμενοι, αλλά πού θα πάει, κάποια στιγμή, θα υποδεχτούν την πραγματική Δημοκρατία.
Το «ΔΕΝ φεύγω—ΔΕΝ φεύγω», δεν θα αντέχεται!