ΟΔΟΣ: Παγόβουνο

ΟΔΟΣ 24.11.2011 / 617

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Εντυπωσιάζομαι με την ταχύτητα με την οποία, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, με την επιμονή του να αρνείται να υπογράψει το συνυποσχετικό κείμενο για τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες χρηματοδότησης της Ελλάδος, κατόρθωσε μέσα σε μερικές μόνο εβδομάδες να τεθεί στο επίκεντρο του ελληνικού προβλήματος, στα μάτια των Ευρωπαίων αλλά και των Ελλήνων. Να γίνει μέρος του προβλήματος, και να εγκλωβιστεί για μια ακόμη φορά πίσω από σαθρά οχυρά. Έτσι όλοι έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι, ο εναλλακτικός επόμενος πρωθυπουργός άρχισε να φθείρεται και να αυτοϋπονομεύεται, πριν καν γίνουν και προτού κερδηθούν οι εκλογές.

Τώρα που απομακρύνθηκε από την πρωθυπουργία της χώρας ο Γεώργιος Παπανδρέου και ανέλαβε τα ηνία της συγκυβέρνησης των τριών κομμάτων ο Λουκάς Παπαδήμος, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε χειρότερο ή πιο επιπόλαιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για τον εαυτό του, το κόμμα του και την χώρα, από το να τεθεί ως κεντρικό πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο κάδρο αυτών που ευθύνονται για την θανάσιμη απειλή της επί θύραις άτακτης χρεωκοπίας.

Δεν στα γράφει αυτά ένας ΠαΣοΚ, ούτε καν ένας οπαδός της Μπακογιάννη ή του ΛΑΟΣ. Όμως δεν πρέπει να αγνοείται ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου αποτελεί πια παρελθόν ως πρωθυπουργός και ήδη άρχισε να ξεχνιέται, όπως περίπου ξεχάστηκαν οι ευθύνες του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Βαδίζοντας λοιπόν στην κατάληξη της λεωφόρου των Κύκνων της Καστοριάς, όπου στήνεται το μεγαλοπρεπές, μεγαλόσχημο και μεγαλειότατο χωριό του Άη Βασίλη, κοντά στο οποίο στήνεται και το εξ ίσου διάσημο σύμφωνο με το αγνό Χριστουγεννιάτικο πνεύμα «παγοδρόμιο», ώστε να ολοκληρωθεί η τσικνο-μελο-σιροπιαστή εμποροπανήγυρη που αντέγραψαν από άλλους, οι οραματιστές του Δήμου, σκεφτόμουν ότι οι γκάφες της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου, που μέχρι το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης θύμιζαν μαζορέτες και τώρα μαριονέτες, στις οποίες τέθηκε επικεφαλής ο Αντώνης Σαμαράς, θυμίζουν πιρουέτες και θεαματικές πτώσεις αρχαρίου παγοδρομιστού εν μέσω χιονοθυέλλης στο νεοπαγές καστοριανό παγοδρόμιο.
  
Το γεγονός ότι ο βουλευτής Καστοριάς του ΠαΣοΚ Φίλιππος Πετσάλνικος παραμένει πρόεδρος της Βουλής, δεν τον καθιστά πια στον ίδιο, όπως πριν, βαθμό συνυπεύθυνο για τα όσα θα γίνουν, ή θα παραλειφθούν στο εξής. Ίσως να τον δούμε να ξεκινήσει και πάλι τις επερωτήσεις για τα μήλα και τα φασόλια. Αντίθετα όμως, γεγονός είναι ότι αρχίζει να καταγράφεται μερίδιο πολιτικής ευθύνης για τα πεπραγμένα της Νέας Δημοκρατίας σε βάρος των στελεχών της. Και σε τοπικό επίπεδο του βουλευτή της Ζήση Τζηκαλάγια, ο οποίος μάλιστα συνεργάστηκε και στο παρελθόν με τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ο τελευταίος έκανε ασκήσεις στις υπερβάσεις της Πολιτικής Άνοιξης.  

Στα γράφει όμως ένας πολίτης που έκπληκτος και απογοητευμένος για την προκαταβολική απομυθοποίηση της έσχατης ελπίδας που συμβολίζει σε χιλιάδες Ελλήνων ο Αντώνης Σαμαράς, δεν μπορεί πλέον να κρατήσει λογαριασμό για τις μεταμορφώσεις, τις παλινωδίες και υπαναχωρήσεις των πολιτικών απόψεων, που άλλαξε σαν πουκάμισα μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Από το ότι ανήκε στο αντιμνημονιακό μέτωπο, από το σε όλα «Όχι», από την πολιτική της… επαναδιαπραγμάτευσης και την αλλαγή της συνταγής, από τις εκλογές εδώ και τώρα, από την αμείλικτη άρνηση παροχής βοήθειας στην κυβέρνηση, στο «Ναι» σε όλα τα μέτρα και τις αποφάσεις που λήφθηκαν.

Το «Ναι» αλλά και την συμμετοχή της ΝΔ στην κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, έστω κι’ αν κρύβεται πίσω από διφορούμενες έννοιες, όπως ότι υποστηρίζει -και δεν συμμετέχει- σε κυβέρνηση ορισμένου χρόνου και ειδικού σκοπού. Εγείροντας σοβαρά ερωτηματικά στο εξωτερικό για την πολιτική ωριμότητα και την επάρκεια της προσωπικής του συγκρότησης, ώστε να διεκδικεί την πρωθυπουργία της Ελλάδος μετά τις επόμενες εκλογές. Ακόμη και μέσα στις τάξεις του μεγάλου ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος, όπου σχεδόν όλοι ήδη έχουν στραφεί σε βάρος του, σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας, και τώρα και για τον λόγο αυτό σε βάρος της Ελλάδος. Αλλά και για να κατορθώσει ( αν μπορεί ή και αν θέλει) να αλλάξει τα κακώς κείμενα, όταν θα γίνουν εκλογές και εφ’ όσον νικητής αναδειχθεί η Νέα Δημοκρατία.

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Δεν υπάρχει Έλληνας που να διαφωνεί κατά βάθος με το ρητορικό και ρομαντικό πείσμα του κ. Αντώνη Σαμαρά, με την έννοια ότι θα προτιμούσαν όλοι να μην βρίσκεται η Ελλάδα στην δύσκολη θέση να της επιβάλλονται διαρκώς απαιτήσεις και προσταγές. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι παρόμοιες γραπτές εγγυήσεις έδωσαν όλα τα μεγάλα κόμματα εξουσίας (και όχι μόνο) σε Πορτογαλία και Ιρλανδία. Επομένως, ιδίως εν όψει της μέχρι τώρα στάσης της, είναι αργά να αξιώνει η Νέα Δημοκρατία τόσο καθυστερημένα να τύχει διακριτικής μεταχείρισης σε βάρος των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Σαν να είναι τάχα αξιοπρεπείς μόνο οι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, και όλοι οι άλλοι σε Ελλάδα και Ευρώπη, αναξιοπρεπείς ή Κιοτήδες.
Στο κάτω-κάτω, δεν είναι καθόλου σοβαρό να δίνεις μεν τον λόγο σου προφορικά, αλλά να αρνείσαι την υπογραφή σου. Σε ποια δημόσια και κρατική υπόθεση ακούστηκε ποτέ αυτό; Και προφανώς αυτό το ανεξήγητο και αψυχολόγητο πείσμα του Αντώνη Σαμαρά, είναι παντελώς ακατανόητο στην Ευρώπη, που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζει εσωτερικά ρήγματα που απαιτούν θάρρος και ειλικρίνεια.

Αγαπητή ΟΔΟΣ,

Σκεφτόμουν -αποφεύγοντας να δοκιμάσω τις δεξιότητές μου στο παγοδρόμιο το μέγιστο έμμεσο και διαδραστικό (όπως λέγονται στην μόδα οι απλές φούσκες) έργο της δημοτικής αρχής μέχρι τώρα- ότι θα ήταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρίας, πριν ο κόσμος ακόμη και στην Καστοριά αρχίσει να νοσταλγεί Παπανδρέου, Πετσάλνικο και όλους τους άλλους (της εριτίμου Ντόρας συμπεριλαμβανομένης) με μια πράξη θάρρους και αποφασιστικότητας, ο βουλευτής της Ν.Δ. Καστοριάς Ζήσης Τζηκαλάγιας, αν και ο ίδιος αντιλαμβάνεται κατά βάθος τους κινδύνους μιας τέτοιας επιμονής, να πλησιάσει τον Μεσσήνιο πρόεδρο του κόμματός του και επίδοξο αυριανό πρωθυπουργό.

Ας μη του θυμίσει ότι παλιά πείσματα της δεκαετίας του 1990 (αν και οι Έλληνες ήταν ουσιαστικά με το μέρος του στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων) τα πλήρωσε ήδη ακριβά. Έμεινε στα πολιτικά αζήτητα για 15 περίπου χρόνια ως εξιλαστήριο θύτης και θύμα του προβληματικού μετανδρεϊκου περιβάλλοντος.  

Ας του πει (ο κ. Τζηκαλάγιας), ότι καλό και άγιο ίσως να εξασκεί το μανιάτικο πείσμα του, και να επιδίδεται σε όσες βεντέτες θέλει, όπως προχθές που βγήκε και απείλησε τα άτακτα στελέχη του με ραβδισμό,  σαν να είναι επιλοχίας του παλιού κακού καιρού. Αρκεί αυτά τα πείσματα να μην κληθεί να τις πληρώσει ο ελληνικός λαός και η Ελλάδα, καθώς και η Ευρώπη που οραματίσθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο ένας).  Ας του πει, ότι η αξία της «μπέσας» την οποία ουσιαστικά επικαλείται για να… τρομάξει τους δανειστές της Ελλάδος, ίσως να μην είναι κατανοητή πουθενά αλλού. Και ότι μερικά πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Να αλλάξουν ρότα, πάση θυσία.

Υ.Γ. Κι’ αν ενοχλεί η λέξη «μπέσα», με τον αυθεντικό αλβανικό της τύπο ας αρκεστεί να τον πείσει, ότι ακόμη και πολύ πριν το Greek statistics, το «ελληνικό φιλότιμο» ως υποκατάστατο της μπέσας -το οποίο ελληνιστί κραδαίνει στους εταίρους και δανειστές, ήταν ήδη ένα καταξιωμένο σύντομο ανέκδοτο. Μόνο που τώρα, αντί για γέλια, όλα αυτά προκαλούν κλάματα. Σαν κι’ αυτά των μικρών παιδιών, ή των αδέξιων που θα πέσουν στο παγοδρόμιο του πανηγυριού της Καστοριάς. Και η Ελλάδα στο παγόβουνο.

Σημείωση: Την ώρα που το φύλλο της εφημερίδας όδευε στο πιεστήριο, έγινε γνωστό ότι ο κ. Α. Σαμαράς με επιστολή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Δ.Ν.Τ. δήλωσε και γραπτά την συμφωνία του, αλλά με αστερίσκους. Ώστε δεν είναι γνωστό, εάν ο ελιγμός αυτός θα λύσει ή θα προσθέσει προβλήματα, κάτι που αναμένεται να ξεκαθαρίσει τις επόμενες ημέρες.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 24 Νοεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 617