ΟΔΟΣ: dB [decibel]

ΟΔΟΣ 27.9.2012 | 659

To Ντεσιμπέλ (decibel, συντομογραφία dB) είναι μονάδα η οποία ακολουθεί λογαριθμική κλίμακα και στην οποία εκφράζεται η διαφορά στάθμης μίας φυσικής ποσότητας. Συνήθως χρησιμοποιείται για να εκφράσει λόγο ισχύων ή εντάσεων. Οι κύρια χρήση της μονάδας είναι στην ακουστική και στην ηλεκτρονική. (H ακουστική μονάδα μέτρησης της στάθμης της ηχητικής πίεσης ενός ήχου με αναφορά την ηχητική πίεση του κατωφλίου ακοής 20 μικροπασκάλ (20 μPa), ίση με το εικοσαπλάσιο του δεκαδικού λογαρίθμου του λόγου της ηχητικής πίεσης του υπόψη ήχου προς 20 μPa). Το όνομά της μονάδας δόθηκε προς τιμήν του Γκράχαμ Μπελ, πρωτοπόρου εφευρέτη της τηλεφωνίας, ενώ το πρόθεμα ντέσι δηλώνει πως είναι δεκαδική υποδιαίρεση της κύριας μονάδας Μπελ. Η μονάδα Μπελ δεν χρησιμοποιείται γιατί είναι δύσχρηστη στους υπολογισμούς και γι' αυτό τον λόγο χρησιμοποιείται αποκλειστικά το dB.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ και μάλιστα με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που παρουσίασε φανερά ικανοποιημένος -σαν να πρόκειται για έργο πνοής και αναγέννησης- ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Καστοριάς, με την οποία παρατείνεται κατά δύο ώρες η λειτουργία χρήσης μουσικών οργάνων των καταστημάτων αναψυχής κατά την εφαρμογή της, αναμένεται να προκαλέσει περισσότερα από τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα Και φυσικά σε καμιά περίπτωση να τα λύσει.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην χειρότερη οικονομική κρίση της ιστορίας της και η Καστοριά στον πυθμένα της, δεν δικαιολογεί αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης με τέτοιου είδους ακατανόητες ρυθμίσεις με σαφή αποσπασματικό χαρακτήρα, υπέρ μιας κατηγορίας επαγγελματιών, με τρόπο που προκαλεί δυσμενείς συνέπειες στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Στον Δήμο Καστοριάς, οι αιρετοί κοντεύουν πλέον να συμπληρώσουν δύο ολόκληρα χρόνια θητείας, και ωστόσο υπάρχουν τομείς δημοτικών αρμοδιοτήτων και αντιδημαρχίες στις οποίες νομίζει κανείς ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα από την ανάληψη των καθηκόντων τους. Διότι μέχρις στιγμής δεν άλλαξε και δεν γίνεται τίποτε περισσότερο από μια απλή διαχείριση καθημερινότητας. Και από λόγια αλλά και θριαμβολογίες για ορατά και αόρατα.

Και να που ήλθε η απόφαση-έκπληξη του δημοτικού συμβουλίου για να ταράξει τα στάσιμα νερά. Ακούστηκε για παράδειγμα ότι η παράταση λειτουργίας των καταστημάτων αποτελεί μέτρο προς αντιμετώπιση της ανεργίας και των οικονομικών προβλημάτων των επιχειρήσεων, που επιτείνονται από την επιβολή προστίμων και κυρώσεων. Τέτοιες απόψεις και εξηγήσεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν θυμηδία και γέλιο, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Υποστηρίχθηκε ακόμη ότι με την παράταση… θα περιοριστούν οι παραβάσεις του ωραρίου και της ηχορύπανσης, ισχυρισμός που είναι αναμφίβολα φαιδρός και ακούγεται ως ανέκδοτο, αλλά και εμπαιγμός σε βάρος των μονίμων κατοίκων των κρίσιμων ζωνών, δηλαδή κυρίως της «νότιας» παραλίας, όπως συνηθίζεται να περιγράφεται η παραλιακή ζώνη που εκτείνεται από τα ανατολικά ως τα δυτικά της Καστοριάς. Μάλιστα το γεγονός ότι το ωράριο παρατάθηκε ως την 01:00 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ειδικά για τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν λόγω καιρικών συνθηκών μένουν ανοικτά πόρτες και παράθυρα και η ενόχληση επιδεινώνεται, καθιστά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου κατακριτέα.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο ουσιαστικών παραμέτρων (παράταση ωραρίου και κλιμάκωση των ενοχλήσεων), το μόνο που θα πετύχει είναι να δημιουργηθούν δύο ακόμη ρήγματα στην κοινωνική συνοχή. Διότι οι εξελίξεις θέτουν σε τροχιά διαρκούς αντιπαράθεσης και σύγκρουσης, τόσο τους κατοίκους των επίμαχων περιοχών, που ούτως ή άλλως δοκιμάζονται και ταλαιπωρούνται από την κατάχρηση μερικών καταστημάτων με τον Δήμο Καστοριάς, όσο και τους ίδιους τους καταστηματάρχες με τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι θα υποχρεωθούν, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, να αντιδράσουν οργανωμένα, εναντίον του Δήμου και εναντίον συγκεκριμένων καταστηματαρχών.

Οι οποίοι και ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις τους, υποχρεώνονται να ανταγωνιστούν τις ομοειδείς επιχειρήσεις με τα ίδια όπλα που μπορούν να τις συντηρήσουν. Και δυστυχώς αυτά δεν είναι παρά οι υπερβάσεις και παραβάσεις. Και αντί ο Δήμος Καστοριάς σε συνεργασία με τις συναρμόδιες αρχές και υπηρεσίες να εφαρμόσει πιστά τους περιορισμούς, επιτρέπει την χρονική διεύρυνση των παραβάσεων.

Η λειτουργία των καταστημάτων των παραλιακών ζωνών της Καστοριάς, άρχισε να προκαλεί προβλήματα από την στιγμή που η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Αν και οι δυνατότητες για την αδειοδότηση τέτοιων επιχειρήσεων ήταν εξ αρχής από κάθε άποψη περιορισμένες, αφού εκτός από τον παραλίμνιο δρόμο της Μεγάλου Αλεξάνδρου, που δεν έχει πρακτική διέξοδο στο εσωτερικό της Καστοριάς λόγω των ελάχιστων στενών αντίθετων μονοδρόμων, και της μορφολογίας του εδάφους που δεν επιτρέπει αποσυμφόρηση και ισορροπημένη κατανομή της κυκλοφορίας, επιπλέον δε τόσο η πρόσβαση όσο και η απομάκρυνση από την περιοχή γίνεται υποχρεωτικά από το ίδιο σημείο, ωστόσο από την αρχή δεν τέθηκε κανένας φραγμός, ούτε κανόνας.

Ώστε στο τέλος γέμισε ο τόπος καφετέριες, εστιατόρια και μπαράκια, ανατρέποντας οριστικά την φυσιογνωμία της περιοχής. Και υποβαθμίζοντας ραγδαία το επίπεδο της καθημερινότητας των μονίμων κατοίκων, που έχασαν την ησυχία τους στα ίδια τους τα σπίτια, αλλά και τον ύπνο τους. Επί πλέον πλημμύρισαν τα πεζοδρόμια με καρέκλες και τραπέζια αλλά και κάθε είδους εξαρτήματα (βοηθητικά μπαρ, κάγκελα, χαρούμενες πολύχρωμες γιρλάντες για να επιδείξουν το in του καταστήματος, αγαλματάκια, συντριβανάκια κ.ο.κ.), ενώ κατέλαβαν τμήματα των μαρτυρικών νησίδων πρασίνου.

Παρά το γεγονός ότι τελευταία παρατηρήθηκε σημαντικός περιορισμός της κακόγουστης πολυχρωμίας των τεντών, τα υπόλοιπα προβλήματα κάτω απ’ αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν. Μάλιστα νέες επιχειρήσεις (ιδιαίτερα προς την οδό Ορεστιάδος) έχουν επεκτατική διάθεση σε βάρος όλου του πεζοδρομίου της παραλίας.

Συνωστισμένες σε μερικές εκατοντάδες μέτρα παραλίας, μαζί με τα «όνειρα» των καταστηματαρχών και τις ελπίδες τους για οικονομική αποκατάσταση και επαγγελματική επιβίωση, λειτουργούν πλέον δεκάδες επιχειρήσεις στις οποίες βεβαίως απασχολούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και υπάλληλοι.

Οι επιχειρήσεις, όχι όλες, αλλά τουλάχιστον μερικές απ’ αυτές, έχουν επιδοθεί σε ένα πόλεμο επιβίωσης και μέχρις εσχάτων ανταγωνισμού που περιλαμβάνει μεγάλη γκάμα όπλων. Από την διακόσμηση, την μουσική και το στυλ των θαμώνων, που εκτείνεται από τα νήπια προσχολικής ηλικίας μέχρι τους ταξιδιώτες των ΚΑΠΗ, ως τις σχέσεις με αρμόδιους και αναρμόδιους τουλάχιστον. Για να μην αναφερθούν άλλα χειρότερα που φημολογούνται. Είναι επομένως και οι ίδιοι θύματα μιας κοινωνίας μικροσυμφερόντων και παραγοντισμού, στην οποία ενθαρρύνονται χατίρια για ένα κερασμένο σφηνάκι, ή για την παραίσθηση της ευεξίας.

Βεβαίως τα τελευταία 1-2 χρόνια η οικονομική κρίση έχει περιορίσει τις μορφές του ανταγωνισμού, και όπως ήταν αναμενόμενο έχει επιδράσει αρνητικά στα έσοδα των επιχειρήσεων. Αντί να εξορθολογίσουν την λειτουργία των καταστημάτων τους, και τα εσωτερικά των επιχειρήσεών τους (χαρακτηριστικό της νοοτροπίας είναι το φαινόμενο σε πολλές επιχειρήσεις να μην εργάζονται προσωπικά οι επιχειρηματίες, που απλά εποπτεύουν το υπαλληλικό προσωπικό), ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στον ανταγωνισμό που οι ίδιοι (έστω και παγιδευμένοι στα κακώς κείμενα) διαμόρφωσαν και επιδείνωσαν, ζήτησαν και πέτυχαν απλά, μεγαλύτερες ευκαιρίες παράβασης και υπερβάσεων.

Ώστε είναι κοινωνική επιπολαιότητα ή ακόμη χειρότερα υποκρισία, να υποστηρίζεται ότι μετά την παράταση των ωραρίου και προπαντός χάρη σ’ αυτή θα περιοριστούν οι παραβάσεις. Αλλά ακόμη και αν αριθμητικά επέλθει περιορισμός, αποτελεί κοινωνική ανευθυνότητα να κατοχυρώνεται με τον ανάρμοστο αυτό τρόπο ο καθημερινός σχεδόν, τώρα πια παρατεταμένος βασανισμός των περιοίκων. Τους οποίους κάποιοι επιμένουν να μεταχειρίζονται σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Προφανώς δεν κερνάνε.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 27 Σεπτεμβρίου 2012, αρ. φύλλου 659