25.10.13

ΗΛΙΑ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΡΤ: «Χορεύοντας με τους λύκους»



Tο θέμα της ΕΡΤ είναι γεγονός ότι θα μας ταλαιπωρήσει αρκετά. Κάτι σαν τις «9 ½ εβδομάδες», τη γνωστή ταινία του σινεμά. Ο γυάλινος ψυχαναλυτής περιδιαβαίνει τον κήπο του Επίκουρου, και χωρίς κάτι το σημαντικό τελικά, «βίος και πολιτεία», όπως και στην ομώνυμη ταινία του Νίκου Περάκη, θέλει να πει τον εθνικό μας ύμνο..!
Το Ραδιόφωνο ήλθε στην Ελλάδα, ως επίσημη κρατική παρουσία, επί πρωθυπουργίας Ιωάννη Μεταξά. Η τηλεόραση, με το πρώτο της συνεργείο εξωτερικών μεταδόσεων, αλλά και η ίδια, ανδρώθηκε ουσιαστικά επί δικτατορίας. Και επί δημοκρατίας αμφότερα: Ραδιόφωνο (κρατικό) και τηλεόραση(κρατική), καταργούνται (!), για να επανέλθουν όπως «πρέπει», με τον κηδεμόνα τους, και όπως άλλωστε πάντα! 
Η δικτατορία των ΜΜΕ, που εκπαιδεύουν, χειραγωγούν, αντικαθιστούν οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, που ψυχαγωγούν μέχρι ύπνωσης, με απανωτές ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις την κοινωνία, με παροχές χωρίς αντίκρισμα, η δικτατορία αυτή, καταρρέει.
 «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο».
 Η δόξα τους, 4η εξουσία, πάνω και υπέρτερη και των τριών άλλων, θεσμοθετημένων εξουσιών, φθίνει σε σκηνικό ριάλιτι, όπως το δίδαξαν οι ίδιοι. Είναι αυτή η εξουσία, που μαζί με τους μέντορές της συνετέλεσε καταλυτικά ώστε να ευνουχίσουν μια γενιά και να βάλουν ένα λαό στο μίξερ μιας απολιτικής νεωτερικότητας.
 Πολυτελείας δημόσιοι υπάλληλοι, πρώην και της ίδιας της ΕΡΤ, μετέπειτα βουλευτές, υπουργοί, κλπ, έτσι γίνεται εδώ, έδωσαν ένα καλό μάθημα στον κόσμο αυτό του shopping center, με τα εκτυφλωτικά φώτα και τις πληθυντικές μοναξιές. Οι τηλε-ηγήτορες, αλλά και απλά στελέχη, που μέχρι χθες αλληλοϋβρίζονταν, αντιμαχόμενες φατρίες, μια «οικογένεια» όλοι κατά βάθος, είναι αυτοί που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κατόρθωσε και κατορθώνει (ο χώρος των Στελεχών όλων των βαθμών των Ενόπλων Δυνάμεων ακόμη να το αντιληφθεί), κατορθώνει τελικά, να επιβάλλεται στις φυγόκεντρες διαλυτικές τους τάσεις.
 Ένα «Τρούμαν σόου», στο μικρό μας χωριό, το Ελληνικό.
 Το κλείσιμο της ΕΡΤ, που οι δικοί της άνθρωποι , ζητούν τώρα βοήθεια από αυτούς που την εξέθρεψαν (όπως «Ολυμπιακή»),δείχνει ότι ο φόβος μπροστά στους δυνατούς είναι απερίγραπτος. Άλλωστε και όλοι, σε αυτούς τους πολιτικούς (ουσιαστικά σε αυτούς που βρίσκονται πίσω από τους πολιτικούς), καταφεύγουμε..!

Όσο για το δικό μας χώρο, αυτό των ένστολων ,δείχνουμε όλοι, μια δειλή τιμιότητα, που μπορεί να ηρεμήσει τη ματαιοδοξία με το ανεξίτηλο χρώμα της και εύκολα, στο θαμπό καθρέφτη της δικής μας συνείδησης ,να μη βλέπουμε ότι η συνείδηση αυτών που εκάστοτε κυβερνούν είναι κρατική, ή καλύτερα με ένα κρατικό ατομικισμό. Είναι αυτοί όλοι που κάνουν το αντίθετο από εκείνο που πιστεύουν σε πείσμα του χαμένου τους εαυτού. Βάζουν μια χώρα στο σιλό. Η ευθύνη τους απέναντι στην ιστορία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νομίζουν.
 Η αναπνοή στην πατρίδα μας έχει γίνει δύσκολη. Ο πολυεθνικός της κατακερματισμός συντελείται και με την κατάργηση της ΕΡΤ, θα λέγαμε επιτελικά. Τα ιστορικά περάσματα στην πατρίδα μας μεθοδικά καταργούνται και σε λίγο θα αναγκαιούν μόνο οι ...πολιτικοί και η αστυνομία (αν και με ποια μορφή), υπάρχει. Ο στρατός ίσως όχι, διότι ήδη η εθνική κυριαρχία απεμπολήθηκε, η έννοια του έθνους-κράτους, αποτελεί οφθαλμαπάτη, σε μια έρημο πολύ κοντινή, παρούσα, οικεία ιδιαίτερα σε εμάς, στις ακριτικές περιοχές της πατρίδας μας. Άλλωστε όλοι θα πολεμήσουνε, αν χρειασθεί... αφού η τήρηση του παρόντος συντάγματος «επ’ αφίεται» στον πατριωτισμό (!;) των Ελλήνων...ακόμα.
 Νοιώθουμε τελικά να βαδίζουμε σε ένα περιβάλλον άγνωστο και τράνσιτ, «χαμένοι στην μετάφραση» και « χορεύοντας με του λύκους», και κυβερνήτες made in USA, in England, και γενικά εκτός πατρίδας, κυβερνήτες( λέξη των clubs), να κινούνται μεταξύ Βοστόνης και Βρυξελλών, χωρίς πλέον την ανάγκη να τους καλύπτει καμιά ΕΡΤ, αφού όσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος, τόσο μεγαλύτερη η τάξη!
 Η τάξη αυτή που νεκρώνει τις ψυχές, τυφλώνει τα βλέμματα και πετρώνει το πνεύμα.
 Κανείς πλέον δεν πιστεύει στην αυγή ενός ήπιου αύριο, αφού ο στρατολόγος αυτοκτονεί, όπως στην ομώνυμη ταινία του τίτλου.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11 Ιουλίου 2013, αρ. φύλλου 700

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ