Διαβάζοντας τα διηγήματα της Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου στην ΟΔΟ με εξέπληξαν ευχάριστα. Ο λόγος της είναι καθαρός, μεστός, περιεκτικός. Δεν έχει γλαφυρότητες και ασάφειες. Το περιεχόμενο είναι ευχάριστο στον αναγνώστη αλλά παράλληλα και αυτό νομίζω είναι το κυριότερο, δημιουργεί προβληματισμό.
Όλα τα διηγήματα έχουν έντονο λυρισμό. (Συναίσθημα). Μου άρεσε σε πολλά σημεία το στοιχείο της υπαινικτικότητας. Επίσης είναι έντονο το παραδοσιακό, τοπικιστικό στοιχείο. Να προσθέσω ακόμη ότι η πλοκή είναι αναπάντεχη και το τέλος απρόβλεπτο, στοιχεία της πρωτοτυπίας της γραφής.
Επίσης κάτι άλλο που με εντυπωσίασε είναι το πως δίνονται μέσα σε λίγες γραμμές -γιατί είναι σύντομα τα διηγήματα- με σαφήνεια ομολογώ, πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, έτσι ώστε να σχηματίσουμε μια πλήρη εικόνα γι' αυτά.
Να είσαι δυνατή, Χρυσούλα και να συνεχίσεις να μας δίνεις δείγματα της δημιουργικότητάς σου.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Σεπτεμβρίου 2013, αρ. φύλλου 705
Σχετικά:
ΗΛΙΑ ΒΟΥΪΤΣΗ: Το Κουφάδι
Χωρίς καμία πρόθεση να θίξω την αγαπητή και επί χρόνια καθηγήτρια στην Καστοριά κυρία Βούλα Κυβεντίδου, έχω την αίσθηση ότι αυτές μόνο οι επισημάνσεις της για τα διηγήματα της κυρίας Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου είναι "λίγες". Όχι ότι δεν είναι καίριες, αλλά περίμενα εκτενέστερη ανάλυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε ότι είτε η ίδια η κ. Κυβεντίδου είτε άλλοι θα γράψουν περισσότερα.