 |
| ΟΔΟΣ 5.11.2015 | 810 |
H επιστροφή της αριστεράς τρομοκράτησε αυτούς που ήταν βέβαιοι ότι οι τελευταίοι αντάρτες – αριστεροί, συναντήθηκαν ή πέρασαν στο παραπέτασμα τέλη του 1949 και άρα η παρουσία της είναι ένα «ιστορικό λάθος».
Συνέβη, όμως, και κάτι άλλο.
Ο βιομήχανος, ο πολιτευτής, ο εκδότης, οι κυνηγοί που τρόμαξαν από την αντάρα της ιστορίας που δημιούργησαν, αντικαταστάθηκαν από τους «πρώτη φορά αριστερά», που τρόμαξαν για την ιστορία που έπρεπε να υπερασπιστούν.
Έτσι, κύριε Πρωθυπουργέ δεν είναι ότι δεν σε συγχωρώ που αφελώς πίστεψες ότι η ισχύς του δίκαιου θα κατατροπώσει την ισχύ της δύναμης.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση ότι επικίνδυνος δεν είναι μόνο όποιος μας ρίχνει στο λάκκο με τα φίδια, αλλά και όποιος με βεβαιότητα πιστεύει ότι ο λάκκος δεν έχει φίδια.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση ότι θα έπρεπε να ξέρεις ότι το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο είναι απίστευτα σκληρό, ότι θα βρισκόσουν απροστάτευτος στις πιο αντίξοες συνθήκες και άρα θα έπρεπε να ήσουν πανέτοιμος ακόμη και για λύσεις εν πτήση σε αγεωγράφητες πορείες.
Δεν είναι που δεν σου συγχωρώ την αγανάκτηση που μας προκαλείς για έναν «Αλέξη πες και κάτι αριστερό ρε γαμώτο».
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι η γλώσσα είναι η λειτουργία η οποία καθιστά υπαρκτό αυτό που δεν υπάρχει.
Δεν είναι ότι δεν σε συγχωρώ για το νέο πολιτικό προϊόν, το νέο κόμμα.
Σε συγχωρώ με την ένσταση όμως ότι σε τούτη την ασύμμετρη μάχη θα έπρεπε να μην ξεχάσεις την γκραμσιανή λογική: ενώνουμε, διαρθρώνουμε, προωθούμε.
Δεν είναι που δεν σου συγχωρώ την καταρράκωση της Δημοκρατίας.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να την αντιλαμβάνεσαι όχι ως μία απλή θεσμική υποχρέωση, αλλά ως αξία της οργανωτικής αρχής της κοινωνίας ως πράξη, δράση και κυρίως συμμετοχή.
Δεν είναι που δεν σε συγχωρώ για τον φτηνό πόλεμο (γερμανοτσολιάδες) σε άλλους προοδευτικούς, αριστερούς σοσιαλιστές κ.λ.π.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση, όμως ότι ο αριστερός έναντι του ήθους της αριστεράς δεν είναι απλώς φορέας, αλλά το ηθικό υποκείμενο των δράσεων του.
Δεν είναι που δεν σε συγχωρώ ότι δεν ζήτησες συγνώμη.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι στην θεωρία της σύγκρουσης, η αυτοκριτική νοείται ως διαρκής επανέλεγχος, ως διόρθωση, αλλά και ως αναγνώριση της πιθανότητας και της πραγματικότητας της απόκλισης.
Δεν είναι που δεν σε συγχωρώ ότι δείλιασες, έκανες πίσω, φοβήθηκες.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι όταν τα σταθερά περιγράμματα διαλύονται στους δυνατούς απομένει κάτι: αξιοπρέπεια.
Δεν με εκπλήσσει που στο όνομα της εγγυημένης «τάξης» τους υπονόμευσες το δικαίωμα της ιστορικής έκπληξης.
Κληροδοτείς μια εμπειρία που δομεί το ιστορικό περιβάλλον του αναπόδραστου, μη επιτρέποντος ούτε ένα ανεξάρτητο, ένα ελεύθερο όνειρο, από αυτά που σήμερα εγγράφονται στην σφαίρα της ουτοπίας, για να επιδιώξουν κάποτε την ιστορική τους επιβίωση.
Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν είναι τουλάχιστον άδικο...
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Νοεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 810
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.