Μόνη της αν τη δεις, μπορεί και να μην την προσέξεις,
λόγω μεγέθους, όχι λόγω ασημαντότητας.
Γιατί, ίσα ίσα, όπου υπάρχει, κάνει τα πράγματα σημαντικά, σπουδαία.
Μόνη της σπάνια τριγυρνά, σπάνια τη συναντάμε, μα…
Στο «ευ ζην» του Μεγαλέξανδρου και ποιος δεν τη θυμάται…
Το είπε ο αήττητος για τον Διδάσκαλό του
τον Αριστοτέλη από τα Στάγειρα, θεμέλιο σοφίας
ακλόνητο σε όλη τη γη και σ’ όλους τους αιώνες∙
και στο ευ που πάει με το αγωνίζεσθαι
και δίνει έμφαση στον τρόπο,
όχι στο αποτέλεσμα,
όπου εστιάζουν όλοι.
Μόνο του δεν το συναντάς συχνά το ευ της καλοσύνης,
μα με παρέα είναι πολλές οι λέξεις που ‘χει φτιάξει:
Ευγνωμοσύνη κι ευεργεσία οι δυο αρετές
που σπάνια συναντιούνται,
μα όταν ανταμώνονται στήνει γιορτή το σύμπαν.
Το ευχαριστώ όταν το λες πηγαίο, με ειλικρίνεια
αυτό είναι το αντίδοτο στην άσχημη αχαριστία.
Και είναι η ευγένεια η αυθεντική και γνήσια
-όχι η υποκριτική που σήμερα περισσεύει,
η επίπλαστη κι επιφανειακή που τόσους ξεγελάει-
που όλα τα κάνει όμορφα και να μοσκοβολάνε.
Η ευγένεια που προέρχεται απ’ το καλό το γένος,
που δε σημαίνει πλούσιος, αλλά με αρχές κι αξίες,
με μόρφωση κι ιδανικά, σωστά αναθρεμμένος,
το «είμαστε από καλή γενιά» που λέει κι ο ποιητής μας.
Κι είναι κρυμμένο στην ευχή, αυτό το μέγα δώρο,
το πιο σπουδαίο που μπορείς να κάνεις εις τον άλλον,
αρκεί βαθιά να το εννοείς, αρκεί να το πιστεύεις
κι αρκεί να του το εύχεσαι με όλη την καρδιά σου.
Κι είναι ακόμη φανερό μέσα στο «ευτυχώς» σου,
μέσα στην τύχη την καλή και μες στην ευλογία
που από πάνω έρχονται, που Άλλος τα ρυθμίζει.
Και μες στην ευτυχία που κυνηγάς, μα δε σου τη χρωστάνε,
νομίζεις πως σ’ την τάξανε, αλλά δεν είν’ αλήθεια
κι όσο πιο γρήγορα πειστείς πως είναι μες στις στιγμές σου
τις πιο απλές που αγαπάς και οι άλλοι σ’ αγαπούνε
τόσο καλύτερο για σε και πιο κοντά της φτάνεις,
στην ευτυχία που πολλοί ποτέ τους δεν τη φτάνουν
γιατί στις πολυτέλειες και στα τρελά την ψάχνουν, τη γυρεύουν,
ενώ η ίδια είναι απλή και δίπλα σου προσμένει.
Κάποιοι, είναι αλήθεια αυτό, έχουν το ευ μες στ’ όνομά τους:
η Ευανθία, ο Ευθύμιος, η Ευδοκία, ο Βαγγέλης
οι Ευφροσύνη, Ευγενία, Ευθυμία, Ευαγγελία,
όλα αυτά τα ονόματα που με καλό έχουν σχέση∙
μακάρι όσοι τα κουβαλούν να ‘ναι όνομα και πράμα!
Μακάρι και σ’ όλους εμάς που λείπει απ’ τ’ όνομά μας
αυτό το «ευ» το ελάχιστο που μόνο μικρό δεν είναι
να είναι πάντοτε παρόν και πάντα στη ζωή μας!
Αυτή είναι η δική μου η ευχή
και φέρνει ευτυχία.
Γιατί η ευτυχία η αληθινή
πάει με την καλοσύνη.
Χωρίς αυτή δε στέκεται
και δε ζει μακριά της…
Στη μνήμη της Δέσποινας Θεοδωρίδου, που ακτινοβολούσε γύρω της το χρυσάφι της καρδιάς της…
ΥΓ: Φοβάμαι πως φτάνει η εποχή όπου οι άνθρωποι δύσκολα πια θα ξεχωρίζουν το ηθικό από το ανήθικο, αφού τα όρια μεταξύ των δύο όλο και περισσότερο μπερδεύονται, όλο και πιο ασαφή γίνονται…
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 30 Νοεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 912
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.