Λόγος & Αντίλογος

Είπαν!... ακροβολισμοί

Στην εφ-δα «Δημοκρατία», 3- Δεκ-2017 συνέντευξη στον δημ-φο Π. Λιάκο δύο πρωταγωνιστών -ας πούμε- στα γεγονότα του Πολυτεχνείου (Νοε.1073). Ο τίτλος της εφ-δος: Το τανκ(ς) μπήκε στο Πολυτεχνείο με συμφωνία (!). Την συνέντευξη έδωσαν δυο πρόσωπα δράσαντα στην «πρώτη γραμμή» των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Είναι πρόσωπα ευυπόληπτα και αξιόπιστα, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις τους.
Ο ένας είναι ο κος Κυριάκος Σταμέλος (νυν μηχανικός ηλεκτρολόγος), τότε αναπληρωματικό μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Ο άλλος, ονόματι, Μιχ. Γουνελάς (εννοείται απόστρατος) ήταν τότε ο επικεφαλής των αρμάτων, που περικύκλωσαν το Πολυτεχνείο. (Η βαρύνουσας σημασίας συνέντευξη αυτή έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Ας είναι.) Το λέγω μετά γνώσεως λόγου. Ίσως οι παθιασμένοι μέχρι... ντοπαρίσματος, πληροφορούμενοι τις πολλές αλήθειες της συνεντεύξεως συνετισθούν κάπως και μετριάσουν το κομματικό πάθος, που τους συνέχει και το εκδηλώνουν στον κατ’ έτος εορτασμό.

Εξουσιοδοτημένοι από την συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών οι κοι Κυρ. Σταμέλος και Κώστας Λαλιώτης (ο εξ αυτού μετέπειτα τα μάλα καρπωθείς στην ανέλιξή του στο κόμμα) ήρθαν σε συνεννόηση- συμφωνία με την στρατιωτική αρχή: να ανοιχθεί η πόρτα από το τανκ(ς), για να βγουν έξω οι έγκλειστοι φοιτηταί, αφού πλέον έγινε κατανοητό, ότι, καθώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα, περίττευεν η περαιτέρω παραμονή τους εντός του Πολυτεχνείου. Δεν θα επαναλάβω εγώ εδώ τις πολλές αλήθειες για τις πτυχές των γεγονότων των κρίσιμων εκείνων ημερών και ωρών, που αποκαλύπτουν οι δύο κύριοι, καθώς από τη συζήτησή τους και τις ερωταποκρίσεις με τον δημ-φο, καταρρίπτονται πολλοί μύθοι πλασθέντες εκ των υστέρων.

Οι καιροσκόποι, από τα ασύστολα πάθη και την ιδιοτελή πρόθεση και ορμή να εκμεταλλευθούν το «Πολυτεχνείο» και να αναρριχηθούν σαν τον σκώληκα του μύθου «Ανέβην έρπων(!)», κάθε χρόνο στον εορτασμό με την θορυβώδη παρουσία τους, τις φωνασκίες και τα παρωχημένα συνθήματα για λόγους εντυπωσιασμού, θέλουν και επιχειρούν να εμφανίζονται στον κόσμον όψιμοι ευαίσθητοι... δημοκράτες, Ηρακλείς της Δημοκρατίας, αποσκοπούντες στην μελλοντική τους ανέλιξη σε κομματικές θέσεις. Όλοι αυτοί διαβάζοντας την συνέντευξη θα δουν και μέσα τους θα διαπιστώσουν με ποιου περιεχομένου «εορτασμό» διαλαλούν, αλλά μη περιμένετε να μας ομολογήσουν ότι… πείσθηκαν.

Εγώ πάντως έχω πεισθεί ότι οι δυο κύριοι είναι σοβαροί, τίμιοι και ειλικρινείς. Τι κέρδος, ποιαν ωφέλεια άλλωστε, να αναμένουν από τούδε, ευρισκόμενοι και εις ηλικίαν τινά, από αυτή την συνέντευξη; Απλώς, συνειδησιακά θέλουν να αποκαλυφθεί, να αποκατασταθεί η αλήθεια των πραγμάτων της εποχής εκείνης, ότι εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, πλην κάποιων τραυματισμών, δεν υπήρξαν θύματα.

Προς τιμήν του ο κος Κ. Σταμέλος ομολογεί: «Είμαι αριστερός και πατριώτης». Σέβομαι την θέση του, την ιδεολογία του, την ειλικρίνειά του. Και ως φοιτητής και στα γεγονότα του Πολυτεχνείου φαίνεται να τον συνείχε σύνεση και μετριοπάθεια, γι’ αυτό εν πολλοίς και αντικειμενικός. Δηλώνει ότι ο Στρατός σ’ όλη την διάρκεια των γεγονότων κράτησε λογική, πρέπουσα στάση και ενεργούσε με υπεύθυνη επαγγελματική και πατριωτική συμπεριφορά. «Η στρατιωτική παρουσία δεν είχε πρόθεση να δώσει μάχη, να επιτεθεί, ας πούμε». Οι στρατιώτες σέβονταν τις φωνές και τις παρακλήσεις των φοιτητών: Είμαστε αδέρφια! Εμάς θα χτυπήσετε;... Σε άλλο σημείο δήλωση-βόμβα-: Εμείς δεν ρίξαμε τον Γ. Παπαδόπουλο... φέραμε (άθελα βεβαί-ως...) τον Ιωαννίδη! Και η πιο κορυφαία- κεντρικής ιδέας- δήλωση: Πιθανότατα, αν δε γινόταν το Πολυτεχνείο, ίσως δεν θα χάναμε την Κύπρο (!).

Ακρότητες έγιναν από ελεύθερους σκοπευτές- όχι βεβαίως από στρατιωτικούς- αλλά από αλητήριους- αποβράσματα- της κοινωνίας. Τι έχουν να ειπούν οι τότε κραυγάζοντες, αλλά και μετέπειτα αποκαλώντας τούς στρατιώτες ΝΑΖΙ και φασίστες! Μεταξύ των απαντήσεων ομολογεί- καταθέτει- ο κ. Σταμέλος: Υπήρχαν αρκετοί μεταξύ μας, που δεν ήθελαν να ανοίξει η πόρτα, γιατί ήθελαν την σύγκρουση. Ο αναγνώστης από την καθημερινή πείρα με την σκέψη του και αντίληψη θα τους κατατάξει ποιοί ήσαν αυτοί που ήθελαν να χυθεί αίμα (!).

Ο υπεύθυνος του τανκ(ς) αξιωματικός κος Μιχ. Γουνελάς- το σημειώνω- λέγει: Εντολή και απόφασή μας ήταν να παρεμβληθούμε (!) μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών, για ν’ αποφευχθούν συγκρούσεις και αιματοχυσία. Ενήργησε ψύχραιμα, υπεύθυνα και πατριωτικά. Οι έξαλλοι, απίθανοι... Έλληνες του προσήπταν τη ρετσινιά: χουντικοί, φασίστες. Επιτέλους, πέφτουν οι μάσκες! Επί 44 χρόνια γίνεται εορτασμός για είδωλα, με έντονο κομματικό, όπως εξελίχθηκε, περιεχόμενο, από γνωστές παρατάξεις. Κατατίθενται στεφάνια στην κατάψυχρη μαρμάρινη κεφαλή του Σβορώνου(!).

Ο μεγάλος Κων/νος Καραμανλής, ο οποίος αποκατέστησε τη Δημοκρατία αναιμάκτως! και την ομαλότητα, πού να φανταζόταν (όταν θέσπιζε φοιτητική εορτή την 17η Νοεμβρίου) ότι στα μετέπειτα χρόνια θα γιορταζόταν με μολότωφ και κουκούλες αντικοινωνικών στοιχείων και θρασύδειλων ψευδοεπαναστατών και με πολυάριθμους αστυνομικούς και ΜΑΤ «εφ’ όπλου λόγχη». Πού ο σεβασμός; Πού η ευλάβεια; (για νεκρούς εκτός του Πολυτεχνείου-θύματα-), αστείο να μιλάνε για ήρωες. Ευρωπαίοι, Ρώσοι, Αμερικανοί και άλλοι υφήλιοι βλέποντας κάθε χρόνο τον εορτασμό μ’ αυτόν τον τρόπο είναι βέβαιο ότι μας χλευάζουν και μας βλέπουν... γραφικούς και βαλκάνιους. Γίνεται μνημόσυνο με βιαιότητες; Δεν θα συνετισθούμε, τέλος πάντων, οι Έλληνες να τελούνται οι γιορτές με την επιβαλλόμενη σοβαρότητα, ευλάβεια και σεβασμό;

Ευχαριστών διά την φιλοξενίαν

Λάζαρος Γ. Νικηφορίδης

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Δεκεμβρίου 2017, αρ. φύλλου 915