Λόγος & Αντίλογος

 

Το Πα.Σο.Κ. η Ν.Δ. και η χαρά για το τραινάκι

Αγαπητή ΟΔΟΣ

Να σου εξομολογηθώ προκαταβολικά: Μπορεί για παράδειγμα επί προεδρίας στην Νέα Δημοκρατία Αντώνη Σαμαρά, κάποιοι άλλοι, λεγόμενοι «νεοδημοκράτες», να μην ψήφισαν το κόμμα αυτό στις εκλογές. Ωστόσο εγώ ποτέ δεν σταμάτησα να το ψηφίζω, όποιος και να ήταν ο πρόεδρός του. Με εξαίρεση μια και μοναδική φορά, όταν ήταν βέβαιο ότι το συγκεκριμένο κόμμα θα χάσει τις εκλογές (όπως και συνέβη) και έτσι ψήφισα άλλο κόμμα με αστικές ιδέες —και πάντως ποτέ δεν ψήφισα το ΠαΣοΚ σε όλες του τις εκδοχές.

Θα μου πεις «και τι μας νοιάζει». Και θα απαντήσω, ότι γι’ αυτό η εξομολόγησή μου είναι ειλικρινής και άδολη. Ανιδιοτελής. Εκτός από την ιδιότητα του απλού πολίτη, δεν διεκδικώ ούτε οφίκια, ούτε υποψηφιότητες, ούτε δουλειά, ούτε ανταλλάγματα. 

Αλλά να. Συνδύασα για την ακρίβεια τα όσα γίνονται (ή δεν γίνονται) στην Καστοριά. Με τα όσα συμβαίνουν στο πανελλήνιο. Άκουγα βλέπεις ως την περασμένη Κυριακή τον Γεώργιο Παπανδρέου του Ανδρέα και της Μαργαρίτας, που ήταν στον 2ο γύρο των εσωκομματικών εκλογών ["εδώ"] ο ένας από τους δύο υποψήφιους, να κάνει αγέρωχα λόγο για την ελπίδα και την δημοκρατία. Την εθνική ανεξαρτησία —ή κάτι τέτοιο— και την πρόοδο και αλλαγή που θα έφερνε στο τόπο, εάν κέρδιζε στον δεύτερο γύρο. 

Εν τω μεταξύ είναι ο ίδιος βουλευτής από το 1981, δεκάδες φορές υπουργός, άπαξ πρωθυπουργός, πρόεδρος του ΠαΣοΚ και του ΚιΔηΣο, πρόεδρος επίσης της... Σοσιαλιστικής... Διεθνούς και ταυτόχρονα προβαλλόταν ως κομιστής του νέου. Του καινούργιου και του άφθαρτου. Εγγονός, και γιος πρωθυπουργού. Από το 1981, σαράντα χρόνια φούρναρης. 

Και καθώς τον άκουγα να υπόσχεται το... νέο, ανατρίχιαζα από την απουσία κάθε είδους αυτογνωσίας και ρεαλισμού. Στο τέλος βέβαια, το χόρεψε το βαρύ το παλικαρίσιο «Συννεφιασμένη Κυριακή». Αλλά αμφιβάλλω αν συνειδητοποίησε τα γεγονότα. 

Και πάλι, αγαπητή ΟΔΟΣ, φαινομενικά, με τα πιο πάνω δεν υπάρχει άμεση σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην Καστοριά. Κι όμως επιμένω να αναφέρομαι στην άμεση σχέση τους, γιατί ενώ στην κεντρική πολιτική σκηνή ανθεί η αριστοκρατία 2-3 πολιτικών οικογενειών, στην περιφέρεια, στην Καστοριά δηλαδή, ανθεί η μετριοκρατία ή η φαυλοκρατία. Ή η μετριότητα φαύλων. Που σε κάθε εκλογική αφορμή, κατακτούν διαρκώς περισσότερες θέσεις και αξιώματα. Με αποτέλεσμα η Καστοριά να πνέει τα λοίσθια. Να χαίρεται για το... τραινάκι ["εδώ"]. Βέβαια υπάρχουν και (ελάχιστες) εξαιρέσεις. Όμως δεν φθάνουν ούτε αρκούν. 

Αγαπητή ΟΔΟΣ, ευτυχώς προς το παρόν η Καστοριά δεν έχει και «θεματοφύλακες» του Συντάγματος δραστήριους και μαχητικούς. Ίσως να υπάρχουν εν υπνώσει. Κάτι σαν τους μάρτυρες του Ισλάμ που γράφεις συχνά. Ίσως και να τους έχει ήδη εκλεγμένους. Αλλά στα σίγουρα η Καστοριά δεν έχει να επιδείξει εκλεγμένους ικανούς. Ικανούς εκ του αποτελέσματος και όχι ικανούς στα λόγια. Κατά την γνώμη μου βεβαίως – βεβαίως. 

Και ενώ όλα αυτά, με τον Γεώργιο Παπανδρέου που θαρρώ ότι ήταν και ελαφρώς ψυχαγωγικά, νόμιζα ότι θα τέλειωναν το βράδυ της Κυριακής, μου ήλθε κατακούτελα η είδηση: Στο νέο της στρατηγείο, το Γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή, βρίσκεται ήδη από προχθές Τρίτη η πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη. Κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που βρέθηκε κάπου από το 1976, αν θυμάμαι, στην Νέα Δημοκρατία και στην πολιτική ακόμη πιο πριν. Βουλευτής η ίδια της Νέας Δημοκρατίας. Αδελφή του πρωθυπουργού σήμερα Κυριάκου Μητσοτάκη. Χήρα του Παύλου Μπακογιάννη. Πρώην υπουργός και πρώην δήμαρχος Αθηνών η ίδια. Πρώην υποψήφια πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Μητέρα του Κώστα Μπακογιάννη δημάρχου Αθηναίων σήμερα. Μικρανηψιά του Ελευθερίου Βενιζέλου. Και πάει λέγοντας. 

Να σου εξηγηθώ αγαπητή ΟΔΟΣ. Δεν έχω τίποτε προσωπικό με την Ντόρα. Ίσα-ίσα εκτιμώ αρκετά τις θέσεις της, με εξαίρεση αυτές για τα Σκόπια και την Τουρκία, που τις θεωρώ κυνικά real. Αλλά μ’ αρέσει που είναι δυναμική και εκφράζει μετριοπαθείς απόψεις. Επίσης την συμπαθώ πολύ περισσότερο αφ’ ότου ανακοίνωσε την σοβαρή περιπέτεια της υγείας της. Αλλά ως εκεί. Για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας δεν την ψήφισα. Δεν το θεωρώ υγιές να υπάρχουν δυναστείες σε κόμματα, ειδικά αυτού του είδους. 

Όμως φαίνεται ότι δεν συμφωνεί μαζί μου ο αδελφός της και πρωθυπουργός. Διότι η Ντόρα Μπακογιάννη —λέει—  ανέλαβε νέο ρόλο, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης της ανέθεσε να είναι ο σύνδεσμος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. με το μέγαρο Μαξίμου. Στόχος είναι «να επιλύονται άμεσα προβλήματα και να διορθώνονται τυχόν παραφωνίες», αναφέρουν κυβερνητικές πηγές. 

Καθιερώνεται συνεπώς σε μόνιμη βάση ένα είδος απροκάλυπτης οικογενειοκρατίας και νεποτισμού. Τα παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα των 2-3 οικογενειών μοιράζουν μεταξύ τους αξιώματα, λεφτά, δόξα. Έτσι και τώρα με την Ντόρα, δεν είχε βλέπεις ολόκληρη χώρα άλλον κατάλληλο για αυτό το πόστο, να είναι σύνδεσμος του πρωθυπουργού με τους βουλευτές του. 

Μετά το Γραφείο του Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη —που είναι επάξια «επανδρωμένο», στο οποίο τοποθέτησε την σκιώδη βουλευτή κ. Μαρία Αντωνίου, αναβαθμίζεται τώρα το Πρωθυπουργικό Γραφείο στην Βουλή με την ίδια την μεγάλη του αδελφή. Και όχι τίποτε λαουτζίκους. Στο εξής οι βουλευτές της επαρχίας και της περιφέρειας, θα περνούν από το face control της Ντόρας μας. Και έτσι η Βουλή θα αποκτήσει την Big Sister, μετά τον Brother. 

Και εκεί αίφνης κατάλαβα πόσο πολύ σχετίζεται όλος αυτός ο θλιβερός αναχρονισμός, η κατ’ ουσία έκπτωση Δημοκρατίας, με τα της Καστοριάς. Διότι αν για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός που είναι ο ίδιος πολιτικός πρίγκηψ, επέτρεπε την ανάδειξη άλλων και όχι του οικογενειακού του περιβάλλοντος, απλών πολιτών ικανών να προφέρουν στις θέσεις εμπιστοσύνης, θα έδινε χώρο στους ικανούς της περιφέρειας να ασχοληθούν με τα κοινά. Έστω και από άδολη ματαιοδοξία.

Ο ένθερμος Αναγνώστης σου

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Δεκεμβρίου 2021, αρ. φύλλου 1106.