Ακολουθούμε δρομείς του πυρωμένου
απομεσήμερου τις βουβές ράγες
δίδυμοι, ασύμπτωτοι πόθοι χαραγμένοι πάνω
στη ράχη του Κενταύρου
-αειφυγία ή ίσως αποχωρισμός;-
βήματα αλάθητα οδηγημένα στον τελευταίο
ερημιά παντού
κανένα αγκομαχητό από τα σωθικά της
γερασμένης μηχανής
ούτε η σφυρίχτρα του σταθμάρχη και
ούτε οι εύθυμοι ταξιδευτές του Σαββατοκύριακου
οι γραμμές μόνο, οι γραμμές
μια ακολουθία μεταλλική από σκέψεις λαβωμένες και ανομολόγητες ενοχές
και το πέρασμα μονοκοντυλιά μιας ανώφελης ζωής
αξόδευτη να διολισθαίνει στο πουθενά…
Μένουμε μέχρι το δείλι αργά,
το βλέμμα ματώνουν ρεμβώδεις ριπές του ονείρου
γυρεύω, δώσε, Θεέ μου
να σώσω μια μικρούλα στιγμή,
καθάρια, ιερή
να μην την καταπιεί το σκοτωμένο καλοκαίρι
και ο τρόμος στα σωθικά της άρρωστης πολιτείας
να μου δοθεί η μορφή, το χρώμα και η ψυχή μιας μελλούμενης θύμησης
στις υπώρειες της πάναστρης βραδιάς να αξιωθώ
το ασημένιο μάγεμα του μικρού κορυδαλλού.
Το φεγγάρι πασίχαρο γεννοβολιέται στην
τεθλασμένη της
απάτητής σου κορυφογραμμής
αγριεύουν οι σκιές των δέντρων, στενεύει η πλάση
βυθίζονται μες στη σκοτεινιά
τα έξι σημαδάκια της επιγραφής
«Μηλέαι» καληνύχτα
στο σμίξιμο μόνο επάνω των παράλληλων γραμμών
με χάρη ισορροπεί τους δεκαέξι της Ιούληδες
η λυγερή μου ελαφίνα
και έχει το κοίταγμά της τη φλόγα
να κινήσει τα τρένα όλου του κόσμου
τη δύναμη τα χέρια της γεφύρια να στήσουν
σ` όλα τα αδιάβατα ποτάμια
τα όνειρά της την εντολή να ροδαμίσουν
στο απαύγασμα της ανατολής
να σκαρφαλώσουν στου ήλιου το άρμα
να τοξεύσουν στης μέρας τα στήθια
αχτίδες περιστέρια, χρυσές υποσχέσεις και μόσχους φιλιά.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 28 Σεπτεμβρίου 2023, αρ. φύλλου 1192.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.