 |
| ΟΔΟΣ 5.12.2024 | 1251 |
μυθικός, που πήδηξε απ’ τη λίμνη, πέντε πήχες ανάστημα, σ’ εφτάψηλο άλογο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ, η πόλη της Καστοριάς με το πέρασμα των ετών λόγω και της δημογραφικής αλλοίωσης (απότοκος και αυτή) της μεγάλης οικονομικής κρίσης, απομένει χωρίς φανερούς υποστηρικτές της ιστορικής ακρίβειας.
ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ της αλήθειας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτής της εξέλιξης είναι εκφυλιστικές εκδοχές και αφηγήματα κάθε καλόπιστου ή και όχι.
ΠΟΥ ΦΙΛΟΔΟΞΕΙ να εισφέρει ή απλά να νομίζει ότι με αυτό τον τρόπο βοηθά, αλλά στο τέλος να επιφέρει πλήγμα στην αλήθεια για το παρελθόν της πόλης.
ΤΙΣ ΔΥΟ περασμένες δεκαετίες, η Καστοριά χτυπήθηκε από τον ιό των εταιρειών μη… κερδοσκοπικού χαρακτήρα, των μη... κυβερνητικών οργανώσεων και των ινστιτούτων που σχημάτισαν διάφοροι και διαφορετικοί.
ΟΛΟΙ τους αυθέντες.
ΕΙΧΑΝ αναλάβει –με επιδοτήσεις και χορηγίες– ένα έργο γύρω από τις απόψεις και τους σκοπούς τους.
ΣΗΜΕΡΑ απ’ όλα αυτά δεν απέμεινε τίποτε θετικό.
ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ, η όση γνώση των νεότερων και των επόμενων, αναφορικά με την μοναδική ιστορία της πόλης και των παλιών κατοίκων της, συρρικνώθηκε.
ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ακόμη σε βιαστικά μάλλον, ίσως και αναπάντεχα συμπεράσματα του τύπου «οι Καστοριανοί προτιμούν να χορεύουν με ακούσματα άλλων».
ΟΠΩΣ αναφέρεται στον "Λόγο και Αντίλογο" του περασμένου φύλλου στην σχετική παρέμβαση της κ. Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου ["εδώ"].
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ –λίγους πια– γνωρίζουν τι εστί Καστοριά, όλα αυτά μοιάζουν άδικα, αλλά μπορεί να είναι και αδιάφορα.
ΑΛΛΩΣΤΕ ο κύβος ερρίφθη.
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ κάνουν κουμάντο οι σφαίρες επιρροής της γνώσης ή της άγνοιας.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ, ανήμερα της επετείου της 11ης Νοεμβρίου, η Καστοριά βίωσε σε απαράμιλλο κιτς την «αναπαράσταση» της εισόδου εφίππων και ίλης οπλιτών ["εδώ", "εδώ", "εδώ" και "εδώ"].
ΔΗΘΕΝ πίσω στο 1912, που και μόνη η βαριεστημένη εικόνα τους πρόδιδε εύγλωττα την ανοησία της ιδέας.
ΜΕ ΚΥΡΙΕΣ να αναμένουν και να ραίνουν με άνθη τους απελευθερωτές.
ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ να προσλαμβάνει θρυλικά χαρακτηριστικά.
ΙΚΑΝΑ για να καλύψουν ευκαιριακά την απουσία σοβαρής προσπάθειας για την Καστοριά, την ανάπτυξή της και την ιστορία της.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ η πόλη αντιμετώπισε την περιφορά των οστών των Παύλου Μελά, (αλλά και της συζύγου του Ναταλίας), που φυλάσσονται για πολλές δεκαετίες στην περιοχή του μητροπολιτικού ναού.
ΟΠΟΥ επιλέχτηκε ιστορικά να βρίσκεται και ο φυσικός και μοναδικός πλέον χώρος κάθε τιμής που αξίζει στην ανάμνησή του: Στην Μητρόπολη.
ΚΑΙ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ να τα μετατρέψουν σε τουριστική ατραξιόν των θαμώνων.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ θέαμα και happening.
ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ακόμη και τις αντιδράσεις των στρατιωτικών της περιοχής που εξέδωσαν αιχμηρή ανακοίνωση για την «φιέστα» ["εδώ"].
ΠΟΥ ΤΟΥΣ ήθελε για κομπάρσους της.
ΟΠΩΣ σωστά χαρακτήρισαν το όλο συμβάν. Πριν καν ασκηθεί κριτική από την ΟΔΟ.
ΤΩΡΑ ΜΠΗΚΕ για τα καλά όλη αυτή η fake φιλολογία για τα κόκκινα αυγά της Λαμπρής, την 11η Νοεμβρίου ["εδώ"].
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ φερόμενο ένα και μοναδικό δημοσίευμα-διήγημα εφημερίδας κάπου το 1932.
ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ενός σήμερα εντελώς αγνώστου «Ν. Γρηγοριάδη», που θα μπορούσε να είναι κάποιος περαστικός της εποχής ή ένα απλό ψευδώνυμο.
Ή το Infabilitate Romani Pontificis.
ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ γραμμένο ολοκάθαρα από χέρι επίδοξου λογοτέχνη και όχι ρεπόρτερ ή ερευνητή, ούτε αυτόπτη μάρτυρα, αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Ξεκάθαρα.
ΚΙ ΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ένα φύλλο εφημερίδας με το συγκεκριμένο ευφάνταστο κείμενο, πριν αλλά και μετά απ’ αυτό, κυκλοφόρησαν δεκάδες εφημερίδες.
ΠΕΡΑΣΑΝ από τότε 92 χρόνια.
ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ χιλιάδες φύλλων από τότε κυκλοφόρησαν, που προφανώς τίποτε ανάλογο δεν έγραψαν ή δεν επιβεβαίωσαν ποτέ.
ΠΕΡΑΣΑΝ ακόμη από την ζωή και χιλιάδες παλιοί Καστοριανοί, που κανείς τους δεν ανέφερε ποτέ οτιδήποτε.
ΟΥΤΕ ως σχετική εμπειρία, ούτε ως κοινό μυστικό.
ΟΥΤΕ καν ως φήμη από στόμα σε στόμα, και από γενιά σε γενιά.
ΟΥΤΕ καν από οικογένεια σε οικογένεια, από γειτονιά σε γειτονιά.
ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα, από κανέναν Καστοριανό ή ιστορικό.
ΑΛΛΩΣΤΕ, ούτε η φερόμενη πηγή προέλευσης αναφέρεται σε προσωπική γνώση ή πηγή, –παρά μόνο στο παραμύθι.
ΠΑΡΑΜΥΘΙ που θέλει τα αυγά και τα καλάθια, και διαφορετική ατμόσφαιρα για την τυπική, χωρίς αντίσταση, παράδοση της Καστοριάς από τους Τούρκους, στον ελευθερωτή ελληνικό στρατό.
ΠΟΥ ΔΕΝ έστειλε Στρατηγό, αλλά επίλαρχο – ή ίλαρχο και μόλις 27 ιππείς για την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας, που ήδη είχε απελευθερώσει την Φλώρινα.
ΕΛΛΗΝΑΣ δικαστής στην τουρκοκρατούμενη Καστοριά, είναι πολύ ευφάνταστο για να κάνει διαλόγους, σαν αυτούς της μυθοπλασίας της παλιάς εφημερίδας.
ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ του δημοσιεύματος δύσκολα κρύβει ακόμη και το αντισημιτικό του φλέγμα.
ΟΠΩΣ επίσης δεν μπορούσαν αντικειμενικά να γνωρίζουν οι νοικοκυρές ότι, εκείνο το βράδυ είχαν κάποιο λόγο που περίμενε 527 χρόνια για να βάψουν... αυγά.
ΣΕ ΜΙΑ πόλη που για 527 χρόνια συνεχώς οικοδομούνται και διακοσμούνται νέοι ναοί.
ΕΠΕΙΔΗ τάχα δεν έβαψαν προηγουμένως οι προγονοί μας κατά την κατάκτηση το 1385 (που πέταξε τα κλειδιά η βασιλοπούλα στον εχθρό· συμπτωματικά λίγο πριν γίνει η Ανάσταση).
ΟΥΤΕ πετάχτηκε και δεν το είπε από την λίμνη το σούρουπο της 10ης Νοεμβρίου 1912 «καβαλάρης μυθικός, θεόρατος, πέντε πήχες ανάστημα σε εφτάψηλο άλογο».
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ για παραμυθάδες όλα αυτά.
ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ είναι για όλους να κάνουν καλά την δουλειά και την ευθύνη που έχουν αναλάβει στο όνομα της Καστοριάς, της ιστορίας και της Ελλάδας.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ είναι ζώσα και δεν επιβάλλεται με μυθοπλασίες και «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Infabilitate Romani Pontificis: Το Αλάθητο του Ρωμαίου Ποντίφικα.
Φωτογραφία: Μαργαριταρένιο αυγό Φαμπερζέ, αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων· το πρώτο αυγό "αυτοκρατορικής κατηγορίας" που κυκλοφόρησε από τον οίκο σχεδιασμού πριν 100 περίπου χρόνια. Είναι διακοσμημένο με 139 λευκά μαργαριτάρια, 3.305 διαμάντια, κρύσταλλο βράχου και φίλντισι σε λευκό και κίτρινο χρυσό. Όταν ανοίγει, ανακαλύπτεται ένα φυσικό μαργαριτάρι 12,17 καρατίων που προέρχεται από τον αραβικό κόλπο. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι αυγό.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 5 Δεκεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1251.
Σχετικά:
Πολύ σωστά τα γράφετε. Αλλά, τί περιμένετε σε έναν τόπο όπου έχουν το μονοπώλιο της δημοσιότητας άνθρωποι που πλασάρονται σαν αυθεντίες του είδους : λαογράφοι, θεατρολόγοι, σκηνοθέτες, πολιτισμολόγοι αλλά και δάσκαλοι ενηλίκων, χωρίς την προαπαιτούμενη πιστοποίηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι;
Ή μήπως καλό είναι να ψάξουμε πιο διακριτικά, γιατί έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια;
Η ημιμάθεια χειρότερη της αμάθειας. Ο ένας με το ζόρι να μας χτίσει Άγιο Μηνά, και ο άλλος με το ζόρι, να μας βάψει αβγά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοινωνία μας, έχει χάσει την ταυτότητα της. Μη σας εκπλήσσει ότι [....] προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα ταυτότητα με νέες Αγίες [....] και θρησκοληψίες [....] στυλ. 15 λεπτά δημοσιότητας, αρκούν για 15 likes.
ΑπάντησηΔιαγραφή