 |
| ΟΔΟΣ 21.11.2024 | 1249 |
Είναι σαφές πλέον ότι η κρίση, που δεν είναι κρίση ακριβώς αφού αποτελεί μόνιμη κατάσταση, προκαλεί στην Καστοριά οπτασίες κάθε τύπου.
Είναι σαφές πλέον ότι η κρίση, που δεν είναι κρίση ακριβώς αφού αποτελεί μόνιμη κατάσταση, προκαλεί στην Καστοριά οπτασίες κάθε τύπου. Που σε ένα βαθμό εξηγούνται –άλλωστε είναι γνωστό ότι αν κάποιος βρεθεί στην έρημο της Σαχάρας μόνος και χωρίς νερό, θα έχει την παραίσθηση ότι βλέπει μπροστά του οάσεις και τρεχούμενα νερά, αλλά θα πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο του αντικατοπτρισμού: Ο ουρανός που καθρεφτίζεται στην έρημο δημιουργεί την εντύπωση της επιφάνειας μιας λίμνης ή θάλασσας η οποία διαρκώς απομακρύνεται όσο την πλησιάζεις. Κάτι τέτοιο μοιάζει να έχει προσβάλλει και την Καστοριά.
Στο πλαίσιο αυτής της παραίσθησης η οποία στην Καστοριά προσλαμβάνει φαινόμενα θερμοκηπίου, άλλοι εκτιμούν ότι η πόλη και η περιοχή είναι «παγκόσμιος τουριστικός προορισμός» ["εδώ"] που κάνει ίσως τους άλλους... να τρέμουν.
Άλλοι πάλι έχουν από χρόνια βαφτίσει τα καρναβάλια «ραγκουτσάρια», με αποτέλεσμα για πολλά χρόνια τώρα να έχουν επινοηθεί μια ή και πολλές "ιστορίες", άλλες τόσες "ερμηνείες" και παραμύθια για ένα έθιμο που δεν υπήρξε ποτέ με αυτή την ονομασία στους Καστοριανούς. Την οποία όμως, κάποιοι πιστεύουν ακράδαντα και ως αληθινή.
Άλλοι πάλι, φαίνεται να υποστηρίζουν με εμμονή ότι η Καστοριά το 2024 είναι βυζαντινή αρχόντισσα και προπαντός όμορφη, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα λείψανο της παλιάς της ακμής και είναι κακάσχημη η πόλη αυτή καθ’ εαυτή. Καθώς είναι άλλο ζήτημα η γραφικότητα του φυσικού περιβάλλοντος και άλλο θέμα η ομορφιά της ζωής και της καθημερινότητας που σχετίζεται με το έργο των ανθρώπων.
Πρόσφατα προστέθηκαν και όσοι συμφωνούν ότι στην πόλη «περισσεύει το πράσινο και τα δένδρα» ["εδώ"]. Κοντά σ’ αυτούς υπάρχουν και όσοι επιμένουν να βλέπουν το ποτήρι της οικονομίας γεμάτο, ούτε καν μισογεμάτο, πόσο μάλλον μισοάδειο ή και άδειο όπως είναι.
Υπάρχουν κι όσοι βάφτισαν το αεροδρόμιο διεθνές και νομίζουν ότι είναι κι απ’ αυτό. Όσοι νομίζουν ότι η Καστοριά βουλιάζει από κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα απλά βουλιάζει και οι νέοι της εγκαταλείπουν το σκαρί.
Υπάρχουν και όσοι βαφτίζουν τον γύρο της λίμνης «γυρολιμνιά», όντας οι ίδιοι προφανώς αμήχανοι απέναντι στην φυσική ομορφιά ενός τοπίου που αναφέρεται στην παλιά Καστοριά. Και το οποίο με τον τρόπο τους, ηθελημένα ή όχι, το υποβιβάζουν σε μια τσάρκα.
Τώρα έχουν προστεθεί και άλλα έθιμα. Όπως η πεποίθηση ότι η περιφορά των οστών του Παύλου Μελά (και της Ναταλίας Μελά) από και προς τις καφετέριες και τα εστιατόρια των παραλιών σε τέρψη αυτών που την βουλιάζουν, προσδίδει τιμή στον Μακεδονικό Αγώνα ["εδώ"].
Προστέθηκαν ακόμη και όσα μπορεί ο ανθρώπινος νους να επινοήσει. Όπως για παράδειγμα τα… κόκκινα αυγά του Αγίου Μηνά στις 11 Νοεμβρίου. Κάτι που δεν είχε ακούσει ποτέ κανείς και που ποτέ δεν είχε επαναληφθεί.
Πλην όμως τείνει να γίνει και... πατροπαράδοτο έθιμο προς διαρκή αναβίωση. Κανείς δεν γνωρίζει από τώρα, αν στα κόκκινα αυγά του Αγίου Μηνά, θα προστεθούν τσουρέκια και οβελίες με αρνιά ή μαγειρίτσα.
Όλα αυτά, σε ανάμνηση –λέει– του 1912 που έβαψαν –λέει– κόκκινα αυγά οι Καστοριανές –σιγά τα ωά και να μην είχαν κατά νου– επειδή το 1385 που καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους η πόλη –λέει– δεν γιόρτασε το Πάσχα.
Μια πόλη που έκτοτε γιόρτασε εκατοντάδες Πάσχα, είχε δεκάδες βυζαντινές και απέκτησε επί τουρκοκρατίας ακόμη περισσότερες μεταβυζαντινές εκκλησίες. Τις οποίες αντί να προσέξουν και να προστατεύσουν, ασχολούνται με τα ωά. Και προφανώς ο αγώνας συνεχίζεται και ξανά προς την δόξα τραβά.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21 Νοεμβρίου 2024, αρ. φύλλου 1249.
Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.